آیا پک کردن از راه واژن، تجویز ترانکسامیک اسید، رادیولوژی مداخله‌ای یا سایر مداخلات، منجر به کنترل خونریزی واژینال در زنان مبتلا به سرطان پیشرفته دهانه رحم می‌شوند؟

پیشینه: سرطان سرویکس (سرطان گردن رحم) چهارمین سرطان شایع زنان در سراسر جهان است، به طوری که سالانه حدود 569,847 مورد جدید تشخیص داده شده و 311,365 مورد مرگ‌ومیر مرتبط با آن ثبت می‌شود. در کشور‌های در حال توسعه (کم‌‐درآمد) که دسترسی به برنامه‌های غربالگری دهانه رحم محدود است، تشخیص در زنان اکثرا هنگامی صورت می‌گیرد که بیماری به مراحل پیشرفته رسیده است. سرطان پیشرفته دهانه رحم ممکن است قابل درمان نباشد و زنان اغلب برای کنترل نشانه‌های ناراحت کننده (درمان تسکینی)، مانند خونریزی واژینال، نیاز به درمان دارند. خونریزی ممکن است به اندازه‌ای شدید باشد که در زنان مبتلا به سرطان پیشرفته دهانه رحم، تهدید کننده زندگی آنها باشد. مدیریت خونریزی واژینال اغلب چالش ایجاد می‌کند، به ویژه در کشور‌های در حال توسعه، که دسترسی به پرتودرمانی در آنها محدود است. گزینه‌های درمان تسکینی برای خونریزی شدید واژینال عبارتند از: درمان رادیولوژی مداخله‌ای (استفاده از اشعه ایکس برای هدایت جاگذاری «توپی‌ها» (plugs) داخل عروق خونی تامین کننده سرطان) یا پک کردن از راه واژن (که در آن گاز (gauze) به داخل واژن فشرده می‌شود تا خون را جذب کرده و فشار را مستقیما به دهانه رحم وارد کند)، اگرچه این گزینه‌ها، اغلب فقط تا حدی موثر هستند و ممکن است منجر به آسیب شوند. پک‌های واژینال را می‌توان با فرمالین، که یک ماده شیمیایی نگهدارنده است، آغشته کرد. دیگر گزینه‌ها برای درمان خونریزی شدید واژینال عبارتند از: ترانکسامیک اسید (دارویی که خونریزی را کاهش می‌دهد و می‌تواند به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف شود) و پرتودرمانی (درمان با اشعه ایکس با انرژی بالا).

سوال مطالعه مروری: هدف این مرور، مقایسه ترانکسامیک اسید، پک‌کردن از راه واژن (با یا بدون پک‌های خیس شده در فرمالین)، رادیولوژی مداخله‌ای یا سایر مداخلات در برابر درمان پرتودرمانی برای کنترل خونریزی واژینال در سرطان دهانه رحم بود.

یافته‌های اصلی: جست‌وجو‌ها تا مارچ 2018 به‌روز است. ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (مطالعات بالینی که در آنها افراد به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمانی قرار می‌گیرند) را برای ورود نیافتیم، بنابراین شواهدی وجود ندارد که نشان دهد ترانکسامیک اسید، پک‌کردن از راه واژن (با یا بدون پک‌های خیس شده در فرمالین)، روش‌های مداخله‌ای رادیولوژی یا سایر مداخلات به اندازه پرتودرمانی برای کنترل تسکین دهنده خونریزی از واژن در سرطان پیشرفته دهانه رحم موثر یا بی‌خطر هستند. برای تعیین اثربخشی و ایمنی این مداخلات در مقایسه با پرتودرمانی به منظور کنترل نشانه‌ها، کیفیت زندگی و عوارض جانبی، نیاز به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده یا مطالعات مقایسه‌ای غیر‐تصادفی‌سازی شده با کیفیت خوب وجود دارد.

قطعیت شواهد: هیچ مطالعه‌ای معیارهای ورود را نداشت و بنابراین شواهدی با قطعیت خوب وجود ندارد.