نگهداشت (retention)، مرحله درمانی ارتودنسی است که باعث می‌شود دندان‌ها بعد از درمان با بریس‌های ارتودنسی در موقعیت درستشان باقی بمانند. بدون این مرحله، ممکن است دندان‌ها دوباره به وضعیت اولیه خود بازگردند (relapse). برای پیشگیری از عود، هر فردی که تحت درمان با سیم‌های ارتودنسی قرار می‌گیرد، نیازمند نوعی نگهداشت خواهد شد

ارزیابی تاثیرات استراتژی‌های مختلف نگهداشت برای ثابت نگه داشتن دندان‌ها در موقعیت درستشان بعد از سیم‌های ارتودنسی.

در این مرور، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سلامت دهان در کاکرین (Cochrane Oral Health Group's Trials Register) (تا 26 ژانویه 2016)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های بالینی کاکرین (CENTRAL) (شماره 12، 2015)؛ MEDLINE via Ovid (از 1946 تا 26 ژانویه 2016) و EMBASE via Ovid (از 1980 تا 26 ژانویه 2016). برای شناسایی کارآزمایی‌های در حال انجام، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده (US National Institutes of Health Trials Register) (در سایت ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO) را جست‌وجو کردیم. در زمان جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، محدودیت زبانی یا تاریخی اعمال نشد. برای شناسایی کارآزمایی‌های منتشر نشده با نویسندگان کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) تماس گرفتیم.

RCT‌هایی انتخاب شدند که در برگیرنده کودکان و بزرگسالانی بود که نگهدارنده داشته یا پروسیجرهای اضافی برای پیشگیری از عود به دنبال درمان ارتودنسی با سیم انجام داده بودند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، مطالعات واجد شرایط را غربالگری، خطر سوگیری (bias) در کارآزمایی‌ها را بررسی و داده‌ها را استخراج کردند. پیامدهای مورد نظر به صورت موارد زیر بود: کیفیت ثابت‌سازی دندان‌ها، نقص در نگهدارنده‌ها، عوارض جانبی در سلامت دهان و رضایت بیمار. تفاوت‌های میانگین (MD) را با 95% فواصل اطمینان (CI) برای داده‌های پیوسته و خطرات نسبی (RR) را با 95% CI برای پیامدهای دو‐حالتی محاسبه کردیم. زمانی که مطالعاتی با متدولوژی و پیامد مشابه وجود داشت، متاآنالیز (meta‐analysis) انجام دادیم. گزارش شاخص نامنظمی Little's Irregularity Index را برای اندازه‌گیری عود، اولویت‌بندی کردیم.

در این مرور، 15 مطالعه (با 1722 شرکت‌کننده) را وارد کردیم. هم‌چنین چهار مطالعه در حال انجام و چهار مطالعه در انتظار طبقه‌بندی شدن وجود داشت. این 15 مطالعه وارد شده چهار مقایسه را ارزیابی کردند: نگهدارنده‌های متحرک در برابر نگهدارنده‌های ثابت (سه مطالعه)؛ انواع مختلف نگهدارنده‌های ثابت (چهار مطالعه)؛ انواع مختلف نگهدارنده‌های متحرک (هشت مطالعه) و یک مطالعه که، ترکیب ترموپلاستک فک بالا (upper thermoplastic) و متصل شونده به فک پائین (lower bonded) را در برابر ترومبوپلاستیک فک بالا با پروسیجرهای کمکی فک پائین (lower adjunctive) در برابر نگهدارنده مقایسه می‌کرد. چهار مطالعه، خطر پائین سوگیری و هفت مطالعه سوگیری پُر‐خطر و چهار مطالعه خطر سوگیری نامشخص داشتند.

نگهدارنده‌های متحرک در برابر نگهدارنده‌های ثابت

نگهدارنده‌های متحرک ترموپلاستیک در فک پائینی نسبت به نگهدارنده‌های ثابت چند رشته‌ای (multistrand) ثبات کمتری داشتند: MD (در Little's Irregularity Index؛ 0 میلی‌متر ثابت است) معادل 0.6 میلی‌متر است (95% CI؛ 0.17 تا 1.03). این نتیجه حاصل یک کارآزمایی با 84 شرکت‌کننده است که خطر سوگیری بالا و شواهد با کیفیت پائین داشت. نتایج عدم کارایی نگهدارنده‌ها متناقض بود. شواهدی از خونریزی لثه‌ای کمتری با نگهدارنده‌های متحرک وجود داشت: RR: 0.53؛ (95% CI؛ 0.31 تا 0.88؛ یک کارآزمایی؛ 84 شرکت‌کننده؛ خطر سوگیری بالا؛ شواهد با کیفیت پائین)، اما شرکت‌کنندگان اذعان داشتند که گذاشتن نگهدارنده‌های ثابت، با تفاوت میانگین در یک مقیاس آنالوگ بصری (VAS؛ از 0 تا 100؛ 100 یعنی بسیار رضایت‌مند) 12.84‐؛ (95% CI؛ 7.09‐ تا 18.60‐) مقبول‌تر است.

نگهدارنده‌های ثابت در برابر نگهدارنده‌های ثابت

این مطالعات هیچ داده‌هایی را از ثبات، عوارض جانبی یا رضایت‌مندی شرکت‌کنندگان گزارش نکردند. تجمیع داده‌های مربوط به عدم کارایی نگهدارنده‌ها از سه کارآزمایی که نگهدارنده پلی‌اتیلنی نواری (polyethylene ribbon bonded retainer) را در برابر نگهدارنده چند‐رشته‌ای در قوس پائینی مقایسه می‌کرد، امکان‌پذیر بود (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.57؛ ناهمگونی متوسط؛ سه کارآزمایی؛ 228 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). هیچ شواهدی از تفاوت در نرخ‌های ناکارآمدی وجود نداشت. هم‌چنین از دو کارآزمایی، داده‌هایی در مورد مقایسه انواع نگهدارنده‌های ثابت بالایی به دست آوردیم که یافته‌های مشابهی داشت: RR: 1.25؛ (95% CI؛ 0.87 تا 1.78؛ ناهمگونی کم؛ دو کارآزمایی؛ 174 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).

نگهدارنده‌های متحرک در برابر نگهدارنده‌های متحرک

در مطالعه‌ای با خطر پائین سوگیری که نگهدارنده ترموپلاستیک تمام‌وقت را در برابر نگهدارنده ترموپلاستیک نیمه‌وقت بالایی و پائینی مقایسه می‌کرد، هیچ شواهدی از تفاوت در عود وجود نداشت (شواهد با کیفیت متوسط درجه‌بندی شد). مطالعه دیگری، که نگهدارنده Hawley تمام‌وقت و نیمه‌وقت پائینی را مقایسه می‌کرد، هیچ شواهدی از تفاوت در عود مشاهده نکرد (شواهد با کیفیت پائین). دو مطالعه با خطر سوگیری بالا نشان دادند که ثبات در قوس پائینی برای نگهدارنده‌های ترموپلاستیک در برابر Hawley، و برای ترموپلاستیک تمام‌وقت در برابر Begg (تمام‌وقت) بهتر است (هر دو مطالعه شواهدی با کیفیت پائین داشتند).

یک مطالعه نشان داد شرکت‌کنندگانی که از نگهدارنده‌های Howley استفاده می‌کنند، نسبت به کسانی که از نگهدارنده‌های ترموپلاستیک استفاده می کردند، بیشتر خجالت می کشیدند. RR: 2.42؛ (95% CI؛ 1.30 تا 4.49؛ یک کارآزمایی؛ 348 شرکت‌کننده؛ خطر سوگیری بالا؛ شواهد با کیفیت پائین). این مطالعه هم‌چنین نشان داد گذاشتن نگهدارنده‌های Hawley مشکل‌تر است. شواهد متناقضی درباره نرخ بقا در نگهدارنده‌های ترموپلاستیک و Hawley وجود داشت.

مقایسه‌های دیگر نگهدارنده‌ها

مطالعه دیگری با خطر پائین سوگیری، سه رویکرد مختلف به نگهداشت را برای افراد مبتلا به نامرتبی دندان (crowding) اما با ارتباط طبیعی فک بررسی کرد. این مطالعه نشان داد که هیچ شواهدی از تفاوت در عود بین ترکیب نگهدارنده ترموپلاستیک فک بالا و نگهدارنده کانین تا کانین فک پائین و ترکیب نگهدارنده ترموپلاستیک فک بالا و ساییدن اینترپروگزیمال (interproximal stripping) بدون نگهدارنده فک پائین وجود ندارد. هر دوی این روش‌ها بهتر از استفاده از موقعیت‌یاب به عنوان نگهدارنده هستند.

هیچ شواهدی نیافتیم که نشان دهد گذاشتن نگهدارنده‌های ترموپلاستیک تمام‌وقت، ثبات بیشتری نسبت به نیمه‌وقت گذاشتن نگهدارنده‌ها ایجاد می‌کند، اما این مورد تنها در تعداد معدودی از شرکت‌کنندگان بررسی شد.

به طور کلی، شواهد با کیفیت بالایی برای نظر دادن در مورد پروسیجرهای نگهداشت برای نگهداشت موقعیت دندان بعد از درمان با بریس‌های ارتودنسی وجود ندارد. به RCTهای بیشتر و با کیفیت بالاتری نیاز است.