جراحی در مقابل مشاهده در افراد مبتلا به جراحت‌های شکمی

ضایعات شکمی وقایع شایعی هستند و می‌توانند فقط آسیب خارجی داشته باشند، مثل آسیب‌های ناشی از تصادفات جاده‌ای یا سقوط فرد، یا نفوذ داخلی داشته باشند مثل آسیب ناشی از گلوله یا چاقو. این جراحات معمولا با آسیب به ارگان‌های شکمی مانند کبد، طحال، کلیه، روده و پوشش آن و رگ‌های خونی بزرگ همراه هستند. در این موارد ممکن است خونریزی شدید یا نشت محتویات شکم به داخل حفره شکم رخ دهد، که می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند. معاینه بیمار توسط پزشک (معاینه فیزیکی)، حتی اگر از دقیق‌ترین روش معاینه برای وی استفاده شود، برای تعیین میزان آسیب کافی نیست. از سوی دیگر، تا زمانی که ضرورت نداشته باشد، فرد نباید تحت عمل جراحی قرار بگیرد. گزارش‌هایی هست که نشان می‌دهد حتی در جراحی‌ها هم گاهی جراحات نادیده گرفته می‌شوند.
مشاهده بیمار با این امید که جراحتش به طور طبیعی بهبود یابد و فقط در صورت نیاز از مداخله جراحی استفاده شود، به عنوان مدیریت انتخابی غیرجراحی (SNOM) شناخته شده است. روش مشاهده زمانی استفاده می‌شود که فرد هیچ علامتی از خونریزی داخلی یا عفونت شکم (پریتونیت) نداشته باشد. جراحی زمانی استفاده می‌شود که در طول مشاهدات، نشانه‌هایی از خونریزی یا عفونت مشاهده شود.
نویسندگان این مطالعه مروری همه مطالعاتی را جست‌وجو کردند که در آن‌ها افراد مبتلا به جراحت‌های شکمی تحت عمل جراحی یا مشاهده قرار گرفته بودند. نویسندگان انواع پایگاه‌های اطلاعاتی پزشکی را جست‌وجو کردند اما فقط 2 مطالعه را شناسایی کردند که به ترتیب 51 و 63 نفر شرکت‌کننده داشتند. هر دو مطالعه در فنلاند و توسط محققین یکسانی انجام شدند. هر دو مطالعه شامل افرادی دارای جراحات شکمی با نفوذ داخلی بودند که در اثر چاقو ایجاد شده بودند. نویسندگان این مطالعه مروری هر دو مطالعه را در معرض خطر متوسط سوگیری در نظر گرفتند، زیرا فقط بخشی از فرایند تصادفی‌سازی تشریح شده بود و پروتکل‌های مطالعه در دسترس نبودند تا بتوانیم ارزیابی کاملی از کیفیت کلی داشته باشیم.
در یک مطالعه (1992-1994) افراد تحت مشاهده یا عمل جراحی اجباری قرار گرفتند. هیچ یک از افراد در این مطالعه فوت نشدند و هیچ تفاوتی در تعداد افراد مبتلا به عوارض پزشکی بین گروه‌های مورد مطالعه وجود نداشت. یکی از مضرات این مطالعه که توسط نویسندگان ذکر شد، این بود که روی برخی از افراد که در واقع نیازی به عمل جراحی نداشتند، جراحی صورت گرفت. جراحی‌های غیر ضروری می‌توانند افراد را در معرض عوارض بالقوه قرار دهند.
در مطالعه دیگر (1997-2002) افراد تحت مشاهده یا لاپاراسکوپی تشخیصی (جراحی جزیی) قرار گرفتند. در هیچ یک از دو گروه کسی دچار مرگ نشد و تفاوتی بین دو گروه در تعداد جراحی‌های مورد نیاز وجود نداشت. هیچ جراحی غیرضروری در دو گروه انجام نشد.
براساس یافته‌های این دو مطالعه کوچک، هیچ مدرکی برای حمایت از کاربرد جراحی در مقابل روش مشاهده در افراد مبتلا به ترومای شکم که هیچ نشانه‌ای از خونریزی یا عفونت ندارند، وجود ندارد.
نویسندگان توصیه می‌کنند که مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که در آینده انجام می‌شوند باید نوع آسیب، تعداد ارگان‌های آسیب‌دیده، میزان آسیب اندام‌های داخلی و عوارض افراد شرکت‌کننده در مطالعه مروری را به وضوح گزارش کنند.