چهارشنبه 19 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mario F Delgado‐Noguera, Jessica M Forero Delgadillo, Alexis A Franco, Juan C Vazquez, Jose Andres Calvache. Corticosteroids for septic arthritis in children. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2626-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2626-fa.html
Mario F Delgado‐Noguera* 
, Jessica M Forero Delgadillo , Alexis A Franco , Juan C Vazquez , Jose Andres Calvache
, Jessica M Forero Delgadillo , Alexis A Franco , Juan C Vazquez , Jose Andres Calvache
پیشینه
آرتریت سپتیک (septic arthritis) عفونت حاد مفاصل است که با اختلال اروزیو فضای مفصلی مشخص می‌شود. این شایع‌ترین بیماری مفصلی غیرتخریبی در کشورهای در حال توسعه است. آسیب‌پذیرترین جمعیت برای آرتریت سپتیک، نوزادان و کودکان پیش‌دبستانی، به‌ویژه پسران هستند. آرتریت سپتیک به‌طور غیرمستقیم، جمعیت با وضعیت اجتماعی‌اقتصادی پایین را تحت تاثیر قرار می‌دهد. کورتیکواستروئیدهای سیستمیک و آنتی‌بیوتیک‌درمانی ممکن است برای درمان آرتریت سپتیک مفید باشند. حتی اگر عفونت مفصلی با درمان آنتی‌بیوتیک ریشه‌کن شود، فرایند التهابی ممکن است منجر به آسیب مفاصل باقیمانده و پیامدهای متعاقب آن شود.
اهداف
تعیین منافع و آسیب‌های کورتیکواستروئیدها به عنوان درمان ادجوانت (کمکی) در کودکان با تشخیص آرتریت سپتیک.
روش های جستجو
ما MEDLINE؛ Embase؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)، در کتابخانه کاکرین، منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS)؛ پورتال ثبت کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) (www.who.int/ictrp/en/)؛ ClinicalTrials.gov (www.ClinicalTrials.gov) و Google Scholar را جست‌وجو کردیم. ما تمام پایگاه‌های اطلاعاتی را از ابتدا تا 17 اپریل 2018، بدون اعمال محدودیت در زبان انتشار، جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails) را با بیماران دو ماهه تا 18 ساله با تشخیص آرتریت سپتیک وارد کردیم که کورتیکواستروئیدها را علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌درمانی یا به‌عنوان درمان ادجوانت با سایر درمان‌ها مانند درناژ جراحی، پونکسیون داخل مفصلی، شست‌وشوی آرتروسکوپیکی یا دبریدمان دریافت کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن مطالعات، استخراج داده‌ها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) پرداختند. ما وجود درد، فعالیت‌های زندگی روزمره، عملکرد فیزیکی طبیعی مفصل، روزهای دریافت آنتی‌بیوتیک‌درمانی، طول مدت بستری در بیمارستان و تعداد عوارض جانبی کلی و جدی را به‌عنوان پیامدهای عمده در نظر گرفتیم. ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. ما شواهد را با استفاده از GRADE (درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی؛ Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) ارزیابی کردیم و جدول خلاصه یافته‌ها را ایجاد کردیم.
نتایج اصلی
ما دو RCT را وارد کردیم که در مجموع شامل 149 کودک 3 ماهه تا 18 ساله بودند که برای آرتریت سپتیک، آنتی‌بیوتیک دریافت کردند. شایع‌ترین مفاصل که تحت تاثیر قرار گرفتند، هیپ و زانو بودند. این مطالعات در کاستا ریکا و اسرائیل انجام شد. در هر دو مطالعه، دگزامتازون (dexamethasone) که به‌صورت داخل وریدی (از 0.15 تا 0.2 میلی‌گرم / کیلوگرم / دوز هر 6 تا 8 ساعت متغیر بود) طی چهار روز تجویز شد، کورتیکواستروئید و مقایسه‌کننده، دارونما بود. کارآزمایی‌هایی با حضور بیماران با هر درجه از نقص ایمنی یا سرکوب سیستم ایمنی بدن خارج شدند. طولانی‌ترین زمان پیگیری یک سال بود. کارآزمایی‌ها، فعالیت‌های زندگی روزمره و طول مدت بستری را در بیمارستان گزارش نکردند. هر دو مطالعه از روش‌های مناسب برای تصادفی‌سازی، پنهان‌سازی تخصیص و کورسازی استفاده کردند و نویسندگان مرور، آنها را در معرض خطر پایین سوگیری انتخابی و عملکردی قضاوت کردند. از دست رفتن پیگیری در هر دو مطالعه قابل‌توجه بود و ما آنها را در معرض خطر بالای سوگیری فرسایشی و گزارش‌دهی انتخابی پیامد قضاوت کردیم. ما همه پیامدها را به دلیل نگرانی در مورد محدودیت‌های مطالعه و عدم دقت، دارای کیفیت پایین درجه‌بندی کردیم.
خطر نسبی (RR) برای عدم وجود درد در 12 ماه پیگیری، 1.33 بود که به نفع کورتیکواستروئیدها گزارش شد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.72؛ 0.03 = P؛ تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد سودمند اضافی NNTB: 13 (%95 فاصله اطمینان (CI): 6 تا 139؛ تفاوت خطر مطلق: 24%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5% تا 43%). RR برای عملکرد طبیعی مفصل آسیب‌دیده در 12 ماه پیگیری، 1.32 بود که به نفع کورتیکواستروئیدها گزارش شد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.12 تا 1.57؛ 0.001 = P؛ NNTB: 13 (%95 فاصله اطمینان (CI): 7 تا 33؛ تفاوت خطر مطلق: 24%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11% تا 37%). ما بر اساس دو کارآزمایی با 149 شرکت‌کننده، کاهشی را در تعداد روزهای درمان داخل وریدی آنتی‌بیوتیک، به نفع کورتیکواستروئیدها یافتیم (میانگین تفاوت (MD): 2.77-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.16- تا 1.39-).
محققان طول مدت بستری را در بیمارستان گزارش نکردند. یک کارآزمایی (49 شرکت‌کننده) گزارش داد که درمان با دگزامتازون با دوره کوتاه‌تری از درمان آنتی‌بیوتیک IV مرتبط است، که منجر به بستری کوتاه‌تری در بیمارستان می‌شود و اگرچه مدت بستری شدن در بیمارستان، پیامد اولیه مطالعه بود، نویسندگان مطالعه، داده‌ای را درباره مدت زمان بستری شدن ارائه نکردند. ما کیفیت شواهد را به دلیل نگرانی‌هایی در مورد محدودیت‌های مطالعه تا یک سطح (خطر بالای سوگیری فرسایشی و گزارش‌دهی انتخابی) و به دلیل عدم دقت تا یک سطح دیگر کاهش دادیم.
در یک کارآزمایی با 49 شرکت‌کننده، محققان 29 کودک را به مدت 12 ماه پیگیری کردند و والدین گزارش دادند که هیچ یک از کودکان عوارض جانبی مرتبط را با مداخله نشان ندادند.
خطر نسبی (RR) برای عدم وجود درد در 12 ماه پیگیری، 1.33 بود که به نفع کورتیکواستروئیدها گزارش شد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.72؛ 0.03 = P؛ تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد سودمند اضافی NNTB: 13 (%95 فاصله اطمینان (CI): 6 تا 139؛ تفاوت خطر مطلق: 24%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5% تا 43%). RR برای عملکرد طبیعی مفصل آسیب‌دیده در 12 ماه پیگیری، 1.32 بود که به نفع کورتیکواستروئیدها گزارش شد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.12 تا 1.57؛ 0.001 = P؛ NNTB: 13 (%95 فاصله اطمینان (CI): 7 تا 33؛ تفاوت خطر مطلق: 24%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11% تا 37%). ما بر اساس دو کارآزمایی با 149 شرکت‌کننده، کاهشی را در تعداد روزهای درمان داخل وریدی آنتی‌بیوتیک، به نفع کورتیکواستروئیدها یافتیم (میانگین تفاوت (MD): 2.77-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.16- تا 1.39-).
محققان طول مدت بستری را در بیمارستان گزارش نکردند. یک کارآزمایی (49 شرکت‌کننده) گزارش داد که درمان با دگزامتازون با دوره کوتاه‌تری از درمان آنتی‌بیوتیک IV مرتبط است، که منجر به بستری کوتاه‌تری در بیمارستان می‌شود و اگرچه مدت بستری شدن در بیمارستان، پیامد اولیه مطالعه بود، نویسندگان مطالعه، داده‌ای را درباره مدت زمان بستری شدن ارائه نکردند. ما کیفیت شواهد را به دلیل نگرانی‌هایی در مورد محدودیت‌های مطالعه تا یک سطح (خطر بالای سوگیری فرسایشی و گزارش‌دهی انتخابی) و به دلیل عدم دقت تا یک سطح دیگر کاهش دادیم.
در یک کارآزمایی با 49 شرکت‌کننده، محققان 29 کودک را به مدت 12 ماه پیگیری کردند و والدین گزارش دادند که هیچ یک از کودکان عوارض جانبی مرتبط را با مداخله نشان ندادند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد مربوط به کورتیکواستروئیدها به عنوان درمان ادجوانت (کمکی) در کودکان با تشخیص آرتریت سپتیک یا عفونی دارای کیفیت پایین هستند و از یافته‌های دو کارآزمایی (N = 149) به‌دست آمده‌اند. کورتیکواستروئیدها ممکن است نسبت بیماران بدون درد و نسبت بیماران را با عملکرد طبیعی مفصل آسیب‌دیده در 12 ماه افزایش دهند و هم‌چنین ممکن است تعداد روزهای درمان را با آنتی‌بیوتیک کاهش دهند. بااین‌حال، ما نمی‌توانیم بر اساس نتایج این کارآزمایی، نتیجه‌گیری قطعی داشته باشیم. کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده در مورد کودکان با پیامدهای مرتبط مورد نیاز هستند.
خلاصه به زبان ساده
کورتیکواستروئیدها برای کودکان مبتلا به آرتریت سپتیک (عفونی)
محققان، مروری را در مورد اثرات کورتیکواستروئیدهای تجویز‌شده به همراه آنتی‌بیوتیک‌ها در کودکان مبتلا به آرتریت سپتیک انجام دادند. شواهد تا اپریل 2018 مورد جست‌وجو قرار گرفت. پس از جست‌وجو برای یافتن تمام مطالعات مرتبط، نویسندگان مرور دو مطالعه را با 149 کودک یافتند. این مطالعات در کودکان بستری شده در بیمارستان با سیستم ایمنی طبیعی بدن با سن بین سه ماه و 18 سال که در کاستا ریکا و اسرائیل زندگی می‌کردند، انجام شد. طولانی‌ترین زمان پیگیری یک سال بود. یافته‌های نویسندگان مرور در زیر خلاصه شده است.
آرتریت سپتییک چیست و کورتیکواستروئیدها چه هستند؟
آرتریت سپتیک، که در کودکان شایع‌تر است، یک بیماری جدی ناشی از باکتری است که مفاصل را درگیر می‌کند. بیماران معمولا با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند اما التهاب ثانویه می‌تواند مفصل را از بین برده و توانایی مفصل را برای عملکرد معمول خود کاهش دهد. کورتیکواستروئیدها گروهی از داروها با خواص ضدالتهابی هستند. کورتیکواستروئیدها ممکن است عوارض التهاب را در مفاصل کاهش دهند.
برای کودکان مبتلا به آرتریت سپتیک که آنتی‌بیوتیک را در مقایسه با دارونما (داروی جعلی) مصرف می‌کنند
1- کورتیکواستروئیدها ممکن است درد را در مفاصل آسیب‌دیده در یک سال پیگیری کاهش دهند
2- کورتیکواستروئیدها ممکن است عملکرد طبیعی مفاصل آسیب‌دیده را در یک سال پیگیری بهبود ببخشند
3- کورتیکواستروئیدها ممکن است روزهای نیازمند به درمان را با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی کاهش دهند
4- کورتیکواستروئیدها ممکن است تاثیر اندک یا بدون تاثیر بر عوارض جانبی کلی یا جدی داشته باشند
ما اطلاعاتی در مورد اثرات کورتیکواستروئیدها بر فعالیت‌های زندگی روزمره نداریم.
چه اتفاقی برای کودکان مبتلا به آرتریت سپتیک که کورتیکواستروئیدها را به همراه آنتی‌بیوتیک‌ها مصرف می‌کنند، می‌افتد؟
فقدان درد
1- بیش‌از 24 کودک از هر 100 کودک، بعد از 12 ماه، با کورتیکواستروئیدها دچار درد نشدند (24% بهبودی کامل)
2- بیش‌از 96 کودک از هر 100 کودک، در مقایسه با 72 کودک از هر 100 کودکی که دارونما دریافت کردند، دچار درد نشدند.
فعالیت‌های زندگی روزمره
مطالعات واردشده، این پیامد را گزارش نکردند.
عملکرد فیزیکی و طبیعی مفصل
1- بیش از 24 کودک از هر 100 کودکی که کورتیکواستروئید دریافت کردند، بعد از 12 ماه، عملکرد طبیعی مفصل داشتند (24% بهبودی کامل)
2- بیش از 98 کودک از هر 100 کودک، در مقایسه با 74 کودک از هر 100 کودکی که دارونما دریافت کردند دچار درد نشدند
تعداد روزهای درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی
1- کودکان دریافت‌کننده کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دریافت‌کنندگان دارونما، 2.77 روز کم‌تر از درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی استفاده کردند
2- کودکان دریافت‌کننده کورتیکواستروئیدها، 8.09 روز درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی داشتند
3- کودکان دریافت‌کننده دارونما، 10.86 روز درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی داشتند
طول مدت بستری در بیمارستان
1- ما در مورد این‌که آیا کورتیکواستروئیدها، تاثیری بر طول مدت بستری در بیمارستان داشتند، نامطمئن بودیم، زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین بود.
عوارض جانبی کلی یا جدی
1- هیچ یک از بیماران درمان‌شده با کورتیکواستروئیدها، عوارض جانبی را در 12 ماه گزارش نکردند
کیفیت شواهد
به‌طور کلی، این مطالعات به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان مطالعه و نگرانی در مورد طراحی مطالعه، شواهدی را با کیفیت پایین ارائه کردند. شواهد مربوط به طول مدت بستری در بیمارستان دارای کیفیت پایین بودند، چرا که این موضوع به وضوح گزارش نشد.
آرتریت سپتییک چیست و کورتیکواستروئیدها چه هستند؟
آرتریت سپتیک، که در کودکان شایع‌تر است، یک بیماری جدی ناشی از باکتری است که مفاصل را درگیر می‌کند. بیماران معمولا با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند اما التهاب ثانویه می‌تواند مفصل را از بین برده و توانایی مفصل را برای عملکرد معمول خود کاهش دهد. کورتیکواستروئیدها گروهی از داروها با خواص ضدالتهابی هستند. کورتیکواستروئیدها ممکن است عوارض التهاب را در مفاصل کاهش دهند.
برای کودکان مبتلا به آرتریت سپتیک که آنتی‌بیوتیک را در مقایسه با دارونما (داروی جعلی) مصرف می‌کنند
1- کورتیکواستروئیدها ممکن است درد را در مفاصل آسیب‌دیده در یک سال پیگیری کاهش دهند
2- کورتیکواستروئیدها ممکن است عملکرد طبیعی مفاصل آسیب‌دیده را در یک سال پیگیری بهبود ببخشند
3- کورتیکواستروئیدها ممکن است روزهای نیازمند به درمان را با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی کاهش دهند
4- کورتیکواستروئیدها ممکن است تاثیر اندک یا بدون تاثیر بر عوارض جانبی کلی یا جدی داشته باشند
ما اطلاعاتی در مورد اثرات کورتیکواستروئیدها بر فعالیت‌های زندگی روزمره نداریم.
چه اتفاقی برای کودکان مبتلا به آرتریت سپتیک که کورتیکواستروئیدها را به همراه آنتی‌بیوتیک‌ها مصرف می‌کنند، می‌افتد؟
فقدان درد
1- بیش‌از 24 کودک از هر 100 کودک، بعد از 12 ماه، با کورتیکواستروئیدها دچار درد نشدند (24% بهبودی کامل)
2- بیش‌از 96 کودک از هر 100 کودک، در مقایسه با 72 کودک از هر 100 کودکی که دارونما دریافت کردند، دچار درد نشدند.
فعالیت‌های زندگی روزمره
مطالعات واردشده، این پیامد را گزارش نکردند.
عملکرد فیزیکی و طبیعی مفصل
1- بیش از 24 کودک از هر 100 کودکی که کورتیکواستروئید دریافت کردند، بعد از 12 ماه، عملکرد طبیعی مفصل داشتند (24% بهبودی کامل)
2- بیش از 98 کودک از هر 100 کودک، در مقایسه با 74 کودک از هر 100 کودکی که دارونما دریافت کردند دچار درد نشدند
تعداد روزهای درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی
1- کودکان دریافت‌کننده کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دریافت‌کنندگان دارونما، 2.77 روز کم‌تر از درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی استفاده کردند
2- کودکان دریافت‌کننده کورتیکواستروئیدها، 8.09 روز درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی داشتند
3- کودکان دریافت‌کننده دارونما، 10.86 روز درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی داشتند
طول مدت بستری در بیمارستان
1- ما در مورد این‌که آیا کورتیکواستروئیدها، تاثیری بر طول مدت بستری در بیمارستان داشتند، نامطمئن بودیم، زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین بود.
عوارض جانبی کلی یا جدی
1- هیچ یک از بیماران درمان‌شده با کورتیکواستروئیدها، عوارض جانبی را در 12 ماه گزارش نکردند
کیفیت شواهد
به‌طور کلی، این مطالعات به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان مطالعه و نگرانی در مورد طراحی مطالعه، شواهدی را با کیفیت پایین ارائه کردند. شواهد مربوط به طول مدت بستری در بیمارستان دارای کیفیت پایین بودند، چرا که این موضوع به وضوح گزارش نشد.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری:
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1397/1/28 | انتشار: 1397/8/30
