کروپ (croup) یک عفونت حاد ویروسی تنفسی با التهاب مخاط راه هوایی فوقانی است که ممکن است منجر به دیسترس تنفسی شود. اغلب موارد خفیف هستند. کروپ متوسط تا شدید ممکن است به درمان با کورتیکواستروئیدها (که این مزایا غالبا با تاخیر نشان داده می‌شوند) و اپی‌نفرین نبولایز شده (آدرنالین) (که ممکن است کوتاه‌‐مدت باشد و می‌تواند موجب عوارض جانبی وابسته به دوز از جمله تاکی‌کاردی، آریتمی‌ها و هیپرتانسیون شود) نیاز داشته باشد. کروپ به ندرت منجر به نارسایی تنفسی می‌شود که نیاز به انتوباسیون و ونتیلاسیون اورژانسی دارد.

مخلوطی از هلیوم و اکسیژن (heliox) ممکن است از موربیدیتی و مورتالیتی در نوزادان ونتیله شده با کاهش ویسکوزیته هوای استنشاقی پیشگیری کند. در حال حاضر این درمان طی انتقال اضطراری کودکان مبتلا به کروپ شدید استفاده می‌شود. شواهد قبلی حاکی از آن است که این درمان دیسترس تنفسی را تسکین می‌دهد.

این مرور نسخه‌های منتشر شده در 2010 و 2013 را به‌روز می‌کند.

بررسی تاثیر هلیوکس در مقایسه با اکسیژن یا سایر مداخلات فعال، دارونما (placebo)، یا عدم درمان، در مورد کاهش علائم و نشانه‌ها در کودکان مبتلا به کروپ، تشخیص داده شده توسط یک نمره کروپ و نرخ پذیرش و انتوباسیون.

CENTRAL را که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ Web of Science و LILACS است، در ژانویه و فوریه 2018 جست‌وجو کردیم. هم‌چنین پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (apps.who.int/trialsearch/) و ClinicalTrials.gov (clinicaltrials.gov) را در 8 فوریه 2018 جست‌وجو کردیم. با کمپانی اکیسژن بریتانیا، یک تامین‌کننده اصلی هلیوکس (http://BOC Australia 2017) تماس گرفتیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه‐RCTهایی که تاثیر هلیوکس را در مقایسه با دارونما یا هر مداخله فعالی در کودکان مبتلا به کروپ مقایسه کرده باشند.

از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. داده‌هایی را گزارش کردیم که نمی‌توانستند برای تجزیه‌وتحلیل آماری به صورت توصیفی تجمیع شوند.

3 مورد RCT را با 91 کودک 6 ماه تا 4 سال وارد کردیم. طول مدت مطالعه از 7 تا 16 ماه متغیر بود؛ همه مطالعات در بخش‌های اورژانس در ایالات متحده (دو مطالعه) و اسپانیا انجام شده بودند. هلیوکس به صورت مخلوطی از هلیوکس 70% و اکسیژن 30% تجویز شد. خطر سوگیری (bias) در دو مطالعه پائین و در یک مطالعه، به دلیل طراحی برچسب‐باز، بالا بود. هیچ کارآزمایی جدیدی را برای به‌روز کردن این مرور اضافه نکردیم.

یک مطالعه با 15 کودک مبتلا به کروپ خفیف، هلیوکس را با اکسیژن 30% رطوبت مقایسه کرد که به مدت 20 دقیقه تجویز شدند. ممکن است تفاوتی در تغییرات نمره کروپ بین گروه‌ها در 20 دقیقه وجود نداشته باشد (تفاوت میانگین (MD): 0.83‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.36‐ تا 0.70). میانگین نمره کروپ در 20 دقیقه پس از مداخله ممکن است بین گروه‌ها تفاوتی نداشته باشد (MD: ‐0.57؛ 95% CI؛ 1.46‐ تا 0.32). ممکن است تفاوتی بین گروه‌ها در میانگین نرخ تنفس (MD: 6.40؛ 95% CI؛ 1.38‐ تا 14.18) و میانگین تعداد ضربان قلب (MD: 14.50؛ 95% CI؛ 8.49 تا 37.49) در 20 دقیقه وجود نداشته باشد. شواهد برای همه پیامدها در این مقایسه کیفیت پائینی داشت که دلیل آن هم عدم دقت جدی بود. همه کودکان مرخص شدند، اما اطلاعات در مورد بستری شدن، انتوباسیون، یا مراجعه مجدد به بخش‌های اورژانس گزارش نشدند.

در مطالعه دیگر، 47 کودک مبتلا به کروپ متوسط یک دوز دگزامتازون خوراکی (0.3 میلی‌گرم/کیلوگرم) را با هلیوکس به مدت 60 دقیقه یا عدم درمان دریافت کردند. هلیوکس ممکن است نمرات کروپ را در 60 دقیقه پس از مداخله اندکی بهبود بخشد (MD: ‐1.10؛ 95% CI؛ 1.96‐ تا 0.24‐)، اما ممکن است تفاوتی میان گروه‌ها در 120 دقیقه وجود نداشته باشد (MD: ‐0.70؛ 95% CI؛ 4.86‐ تا 3.46). کودکان درمان شده با هلیوکس ممکن است میانگین نمرات کروپ Taussig کم‌تری در 60 دقیقه داشته باشند (MD: ‐1.11؛ 95% CI؛ 2.05‐ تا 0.17‐) اما در 120 دقیقه دیده نشد (MD: ‐0.71؛ 95% CI؛ 1.72‐ تا 0.30). کودکان درمان شده با هلیوکس ممکن است میانگین نرخ تنفس کم‌تری در 60 دقیقه داشته باشند (MD: ‐4.94؛ 95% CI؛ 9.66‐ تا 0.22‐) اما ممکن است در 120 دقیقه تفاوتی وجود نداشته باشد (MD: ‐3.17؛ 95% CI؛ 7.83‐ تا 1.49). ممکن است تفاوتی در نرخ بستری شدن در بیمارستان بین گروه‌ها وجود نداشته باشد (OR: 0.46؛ 95% CI؛ 0.04 تا 5.41). ما شواهد را برای همه پیامدها در این مرور با کیفیت پائین در نظر گرفتیم، به دلیل عدم دقت و خطر بالای سوگیری مرتبط با طراحی برچسب‐باز. اطلاعات در مورد تعداد ضربان قلب و انتوباسیون گزارش نشده بودند.

در مطالعه سوم، 29 کودک مبتلا به کروپ متوسط تا شدید دگزامتازون عضلانی (0.6 میلی‌گرم/کیلوگرم) و هلیوکس را با یکی از دو دوز سالین نبولایز شده، یا اکسیژن 100% را با یکی از دو دوز آدرنالین برای سه ساعت دریافت کردند. هلیوکس ممکن است نمرات کروپ را در 90 دقیقه پس از مداخله اندکی بهبود بخشد، اما ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در کل با استفاده از تجزیه‌وتحلیل اندازه‌گیری‌های مکرر داشته باشد. شواهد را برای همه پیامدها در این مقایسه با کیفیت پائین در نظر گرفتیم، که دلیل آن هم خطر بالای سوگیری مرتبط با گزارش‌دهی ناکافی است. اطلاعات در مورد بستری شدن در بیمارستان یا مراجعه مجدد به بخش اورژانس گزارش نشده بودند.

مطالعات وارد شده حوادث جانبی، پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه یا نگرانی والدین را گزارش نکردند.

ما نتوانستیم داده‌های موجود را تجمیع کنیم، زیرا هر مقایسه داده‌ها را از فقط یک مطالعه وارد کرده بود.

با توجه به شواهد بسیار محدود، عدم قطعیت در مورد اثربخشی و ایمنی هلیوکس باقی می‌ماند. هلیوکس ممکن است موثرتر از اکسیژن 30% رطوبت برای کودکان مبتلا به کروپ خفیف نباشد، اما ممکن است در کوتاه‌‐مدت برای کودکان مبتلا به کروپ متوسط تا شدید که با دگزامتازون درمان می‌شوند، موثر باشند. این تاثیر ممکن است مشابه با اکسیژن 100% باشد که با یک یا دو دوز آدرنالین تجویز می‌شود. حوادث جانبی گزارش نشدند و مشخص نیست که این موارد در مطالعات وارد شده پایش شدند یا خیر. RCTهایی با قدرت و توان کافی که به مقایسه هلیوکس با درمان‌های استاندارد می‌پردازند، برای ارزیابی بیش‌تر نقش هلیوکس در درمان کودکان مبتلا به کروپ متوسط تا شدید، مورد نیاز است.