چهار کارآزمایی تصادفیسازی شده برای ورود به این مرور سیستماتیک واجد شرایط بودند ‐ دو مطالعه با 83 بزرگسال به مقایسه فلوروکینولونها (fluoroquinolones) با بتا‐لاکتامها (β‐lactams) و دو مطالعه با 55 بزرگسال به مقایسه آمینوگلیکوزیدها (aminoglycosides) با پلیمیکسینها (polymyxins) پرداختند.
هیچ کدام از مطالعات وارد شده اطلاعات مربوط به دورههای تشدید ‐ یکی از پیامدهای اولیه ما – را گزارش نکردند. مطالعات وارد شده هیچ حادثه جانبی جدی ‐ یکی دیگر از پیامدهای اولیه ما ‐ و هیچ موردی از مرگومیر را گزارش نکردند. کیفیت این شواهد را پائین یا بسیار پائین طبقهبندی کردیم. مطالعات وارد شده کیفیت زندگی را گزارش نکردند. مقایسه بین فلوروکینولونها و بتا‐لاکتامها (آموکسیسیلین) در گروه فلوروکینولونها نسبت به گروه آموکسیسیلین پس از 7 تا 10 روز از درمان، شکست درمان کمتری را نشان دادند (OR: 0.07؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.32؛ شواهد با کیفیت پائین). محققان گزارش دادند که عفونت سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) در اغلب شرکتکنندگان تحت درمان با فلوروکینولونها ریشهکن شد (Peto OR: 20.09؛ 95% CI؛ 2.83 تا 142.59؛ شواهد با کیفیت پائین) اما هیچ شواهدی از تفاوت در تعداد شرکتکنندگان نشان دهنده بهبودی در تولید خلط ارائه نشد (OR: 2.35؛ 95% CI؛ 0.96 تا 5.72؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). نویسندگان مطالعه هیچ شواهدی از مزیت در رابطه با حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (forced expiratory volume in one second; FEV₁) ارائه ندادند. دو مطالعه که پلیمیکسینها را در برابر آمینوگلیکوزیدها مقایسه کردند، هیچ تفاوت واضحی را بین گروهها از لحاظ نسبت شرکتکنندگان با ریشهکنسازی سودوموناس آئروژینوزا (OR: 1.40؛ 95% CI؛ 0.36 تا 5.35؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا بهبودی در تولید خلط (OR: 0.16؛ 95% CI؛ 0.01 تا 3.85؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) توضیح ندادند. شواهد مربوط به تغییر در FEV₁ بینتیجه بودند. دو مورد از سه کارآزمایی حوادث جانبی را گزارش کردند اما نسبت شرکتکنندگان دچار یک یا چند حادثه جانبی را گزارش نکردند، بنابراین قادر به تفسیر اطلاعات نبودیم.
پیشینه
برونشکتازی (bronchiectasis) به صورت گشاد شدن غیر‐طبیعی راههای هوایی در ریهها تعریف میشود. این بیماری معمولا ناشی از عفونتهای باکتریایی مکرر قفسه سینه است، که به راههای هوایی آسیب میرسانند. آنتیبیوتیکها گزینه اصلی برای درمان این عفونتها هستند و برای پیشگیری از عفونتهای مکرر در طولانی‐مدت استفاده میشوند. با این حال، استفاده از آنتیبیوتیکها باید در برابر عوارض جانبی بالقوه و نگرانیهای مربوط به پیشرفت مقاومت باکتریایی به درمان با آنتیبیوتیکهایی که اثربخشی آنها را کاهش میدهد، وزن داده شوند. فقط تعداد کمی از مطالعات بر آنتیبیوتیکهای افراد مبتلا به برونشکتازی تمرکز کردهاند. وضوح بیشتر در مورد چگونگی مقایسه آنتیبیوتیکهای مختلف با آنتیبیوتیکهای دیگر فورا مورد نیاز است.
ویژگیهای مطالعه
در اپریل 2018، ما مطالعاتی را بررسی کردیم که شامل بزرگسالان یا کودکان مبتلا به برونشکتازی بودند که بهطور تصادفی به گروه دریافت کننده یک آنتیبیوتیک یا آنتیبیوتیک دیگر با روشهای مشابه تصادفیسازی اختصاص داده شدند. فقط چهار را مطالعه یافتیم، که بسیار کوچک بودند. در کل، آنها شامل 138 شرکتکننده بودند. این حجم نمونه کوچک نتیجهگیری واضح را بسیار دشوار میکند.
نتایج کلیدی
چهار کارآزمایی تصادفیسازی شده برای ورود به این مرور سیستماتیک واجد شرایط بودند. هیچ کدام از مطالعات وارد شده اطلاعاتی را در مورد شعلهورشدن (تشدید) گزارش نکردند. مطالعات وارد شده موردی را از مرگومیر و حوادث جانبی جدی گزارش نکردند. شکست درمان با آنتیبیوتیکهای فلوروکینولون (fluoroquinolone) کمتر از آنتیبیوتیکهای آموکسیسیلین (amoxicillin) بود.
کیفیت شواهد
نویسندگان مرور کیفیت شواهد ارائه شده توسط چهار مطالعه وارد شده را پائین یا بسیار پائین در نظر گرفتند.
پیام کلیدی
آنتیبیوتیکهای فلوروکینولون ممکن است در درمان تشدیدها موفقتر از آنتیبیوتیکهای آموکسیسیلین باشند، اما این یافته بر اساس شواهدی با کیفیت پائین بنا شده است. اگر قرار است نتایج روشنی در مورد مزایای یک آنتیبیوتیک نسبت به آنتیبیوتیک دیگر برای افراد مبتلا به برونشکتازی به دست آید، به دست آوردن شواهد بیشتر از کارآزماییهای بالینی با کیفیت بالا درباره درمان کوتاه‐مدت و طولانی‐مدت با آنتیبیوتیکها مورد نیاز است.