تشخیص برونشکتازی (bronchiectasis) به صورت دیلاسیون یا اتساع غیرطبیعی راههای هوایی، مرتبط با مکانیزمهای پاتولوژیکال تخریب پیشرونده راههای هوایی به علت «چرخه معیوب» عود عفونت باکتریایی، انتشار واسطههای التهابی، آسیب راههای هوایی و عفونتهای بیشتر بعدی تعریف میشود. آنتیبیوتیکها گزینه اصلی درمان برای کاهش بار باکتریایی در افراد با دورههای تشدید برونشکتازی و برای ریشهکنی طولانیمدتتر هستند اما استفاده از آنها در برابر تاثیرات مضر بالقوه و نگرانیهای مربوط به مقاومت در برابر آنتیبیوتیک توام است. اثربخشی نسبی، هزینه - اثربخشی و ایمنی آنتیبیوتیکهای مختلف به عنوان موضوعات مهم مطرح شدهاند، اما در حال حاضر شواهد اندکی برای کمک به حلوفصل عدم قطعیت در مورد این پرسشها وجود دارد.
ارزیابی اثرات نسبی آنتیبیوتیکهای مختلف در درمان بزرگسالان و کودکان مبتلا به برونشکتازی.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) را از طریق جستوجو در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه راههای هوایی در کاکرین و مرکز ثبت کارآزماییهای آنلاین، که در 30 اپریل 2018 اجرا شد، شناسایی کردیم. ما این جستوجو را با جستوجوی فهرست منابع مطالعات منتشر شده کامل کردیم.
ما RCTهایی را انتخاب کردیم که متن کامل مقالات را گزارش کردند، مواردی که فقط به صورت خلاصه منتشر شدند و RCTهایی که دادهها را منتشر نکردند. ما بزرگسالان و کودکان (زیر 18 سال) را با تشخیص برونشکتازی از طریق برونکوگرافی یا توموگرافی کامپیوتری با وضوح بالا که علائم و نشانههای روزانه را مانند سرفه، تولید خلط، یا هموپتزی گزارش کردند و افرادی را با عود مجدد اپیزودهایی از عفونت قفسه سینه انتخاب کردیم؛ ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که یک آنتیبیوتیک را در مقابل آنتیبیوتیک دیگر که با روش مصرف یکسان تجویز شدند، مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم انتخاب کارآزمایی، استخراج دادهها، و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما کیفیت کلی شواهد را با استفاده از معیارهای رویکرد GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم. ما تلاش کردیم که دادههای از دست رفته را از نویسندگان کارآزمایی به دست آوریم. ما نتایج را با 95% فواصل اطمینان (CIs) به صورت میانگین تفاوتها (MD) یا نسبتهای شانس (ORs) ارائه کردهایم.
4 کارآزمایی تصادفیسازی شده برای ورود به این مرور سیستماتیک مناسب بودند - 2 مطالعه با 83 بزرگسال به مقایسه فلوروکینولونها (fluoroquinolones) با بتا-لاکتامها (β‐lactams) و دو مطالعه با 55 بزرگسال به مقایسه آمینوگلیکوزیدها (aminoglycosides) با پلیمیکسینها (polymyxins) پرداختند.
هیچکدام از مطالعات انتخاب شده اطلاعات مربوط به دورههای تشدید - یکی از پیامدهای اولیه ما – را گزارش نکردند. مطالعات انتخاب شده هیچ عارضه جانبی جدی - یکی دیگر از پیامدهای اولیه ما - و هیچ موردی را از مرگومیر گزارش نکردند. ما کیفیت این شواهد را پایین یا بسیار پایین طبقهبندی کردیم. مطالعات انتخاب شده کیفیت زندگی را گزارش نکردند. مقایسه بین فلوروکینولونها و بتا-لاکتامها (آموکسیسیلین) در گروه فلوروکینولونها نسبت به گروه آموکسیسیلین پس از 7 تا 10 روز از درمان، شکست درمان کمتری را نشان دادند (OR: 0.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.32؛ شواهد با کیفیت پایین).
محققان گزارش دادند که عفونت سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) در اغلب شرکتکنندگان تحت درمان با فلوروکینولونها ریشهکن شد (Peto OR: 20.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.83 تا 142.59؛ شواهد با کیفیت پایین) اما هیچ شواهدی از تفاوت در تعداد شرکتکنندگان نشاندهنده بهبود در تولید خلط ارائه نشد (OR: 2.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 5.72؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). نویسندگان مطالعه هیچ مدرکی از منفعت در رابطه با حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) ارائه ندادند. دو مطالعه که پلیمیکسینها را در مقابل آمینوگلیکوزیدها مقایسه کردند، هیچ تفاوت واضحی را بین گروهها از لحاظ نسبت شرکتکنندگان با ریشهکنسازی سودوموناس آئروژینوزا (OR: 1.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 5.35؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا بهبودی در تولید خلط (OR: 0.16؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 3.85؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) توضیح ندادند. شواهد مربوط به تغییر در FEV1 بینتیجه بودند. دو مورد از سه کارآزمایی عوارض جانبی را گزارش کردند اما نسبت شرکتکنندگان دچار یک یا چند عارضه جانبی را گزارش نکردند، بنابراین ما قادر به تفسیر اطلاعات نبودیم.
شواهد با کیفیت پایین محدود، منفعت بیشتری را برای فلوروکینولونهای خوراکی کوتاهمدت نسبت به آنتیبیوتیکهای بتا-لاکتام برای بیماران بستری شده به دلیل دورههای تشدید نشان میدهند. شواهد با کیفیت بسیار پایین هیچ منفعتی را برای آمینوگلیکوزیدهای استنشاقی در برابر پلیمیکسین نشان نمیدهند. RCTها هیچ شواهدی را از مقایسه سایر شیوههای ارائه برای هر یک از این مقایسهها ارائه ندادهاند و هیچ یک از RCTها کودکان را انتخاب نکردهاند. بهطور کلی، شواهد موجود به دست آمده از تعداد محدودی از کارآزماییهای سر - به - سردرباره بزرگسالان یا کودکان مبتلا به برونشکتازی برای هدایت انتخاب آنتیبیوتیکها در درمان کوتاهمدت یا طولانیمدت کافی نیست. انجام تحقیقات بیشتری در مورد این موضوع مورد نیاز است.