پیشینه
مشاهده حرکت (action observation; AO) یک رویکرد توانبخشی فیزیکی است که وقوع انعطاف عصبی را از طریق فعال کردن سیستم آیینهای‐عصبی، ارتقای بهبود حرکت در افراد مبتلا به استروک (سکته مغزی) تسهیل میکند.
اهداف
ارزیابی اینکه مشاهده حرکت، عملکرد حرکت و عملکرد حرکت اندام فوقانی و فعال شدن قشری را در افراد مبتلا به استروک افزایش میدهد.
روش های جستجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه استروک در کاکرین (آخرین جستوجو در 4 سپتامبر 2017)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (24 اکتبر 2017)، MEDLINE (از 1946 تا 24 اکتبر 2017)، Embase (از 1974 تا 24 اکتبر 2017) و پنج بانک اطلاعاتی اضافی را جستوجو کردیم. همچنین پایگاههای ثبت کارآزمایی و فهرست منابع را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) درباره AO، به تنهایی یا همراه با حرکت فیزیکی در بزرگسالان پس از استروک. پیامد اولیه عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. پیامدهای ثانویه شامل وابستگی در فعالیتهای زندگی روزمره (activities of daily living; ADL)، عملکرد حرکتی، فعالسازی قشری، کیفیت زندگی و عوارض جانبی بود.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کارآزماییها را بر اساس معیارهای ورود از پیش تعریف شده انتخاب، و دادهها را استخراج کردند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده، و از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردند. نویسندگان مرور با نویسندگان کارآزمایی برای روشن شدن و به دست آوردن اطلاعات ازدسترفته تماس گرفتند.
نتایج اصلی
12 کارآزمایی را شامل 478 نفر وارد کردیم. به دلیل گزارشدهی ضعیف، تعدادی از کارآزماییها در معرض خطر بالای سوگیری و کارآزماییهای دیگر در معرض خطر نامشخص سوگیری قرار داشتند. با توجه به سیستم GRADE، کیفیت شواهد برای اغلب پیامدها «پائین» و برای عملکرد دست «متوسط» بود. در اکثر مطالعات، AO بر اساس بعضی از انواع فعالیت فیزیکی پیگیری شد. پیامد اولیه: تاثیر AO بر عملکرد بازو تاثیر معنیدار کوچک (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.36؛ 95% CI؛ 0.13 تا 0.60؛ 8 مطالعه؛ 314 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و تاثیر معنیدار بزرگی (تفاوت میانگین (MD): 2.90؛ 95% CI؛ 1.13 تا 4.66؛ 3 مطالعه؛ 132 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) را بر عملکرد دست نشان داد. پیامدهای ثانویه: تاثیر معنیدار بزرگی برای پیامد ADL وجود داشت (SMD: 0.86؛ 95% CI؛ 0.11 تا 1.61؛ 4 مطالعه؛ 226 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین). ما قادر به ترکیب پیامدهای ثانویه دیگر برای استخراج شواهد نبودیم. دو مطالعه عوارض جانبی را بدون حوادث جانبی قابل توجه برای AO گزارش کردند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی را یافتیم که نشان داد AO در بهبود عملکرد حرکتی اندام فوقانی و وابستگی در فعالیتهای روزمره زندگی (activities of daily living; ADL) در افراد مبتلا به استروک، در مقایسه با گروه کنترل مفید است؛ با این حال، کیفیت شواهد را پائین در نظر گرفتیم. تاثیر AO را بر عملکرد دست، بزرگ در نظر گرفتیم، اما به نظر نمیرسد که از لحاظ بالینی مرتبط باشد، اگر چه کیفیت شواهد را متوسط در نظر گرفتیم. به این ترتیب، اطمینان ما به تخمین اثرگذاری محدود است زیرا احتمالا با پژوهشهای آینده تغییر خواهد کرد.
خلاصه به زبان ساده
مشاهده حرکت برای توانبخشی بازو پس از استروک
سوال مطالعه مروری
ما به دنبال مقایسه تاثیر مشاهده حرکت بر عملکرد بازو و دست بعد از استروک (سکته مغزی) با مداخله جایگزین یا عدم مداخله بودیم.
پیشینه
استروک یکی از علل اصلی مرگومیر و ناتوانی در سراسر جهان است. افرادی که پس از استروک زنده میمانند به سختی بازوی خود را حرکت میدهند، که این موضوع میتواند منجر به مشکلاتی در فعالیتهای روزمره شود و مشارکت را در شرایط روزمره کاهش دهد. مشاهده حرکت (action observation; AO) یک رویکرد توانبخشی فیزیکی است که برای توانبخشی بازو پیشنهاد شده، که در آن بازمانده استروک عملکرد یک فرد سالم را یا به صورت ویدئویی یا در خود شخص، مشاهده میکند و انجام همان کار را اجرا میکند یا اجرا نمیکند. این روش ایمن را میتوان بدون تجهیزات گرانقیمت و پیچیده انجام داد و نیاز به نظارت جزئی درمانگر دارد. مطالعات نشان میدهند که AO در فعالیتهای مناطق مغزی شبیه به مناطقی است که در هنگام انجام عمل مشابه فعال میشوند، ممکن است به نفع ریکاوری حرکت پس از استروک باشد.
ویژگیهای مطالعه
12 مطالعه را شناسایی کردیم که شامل 478 فرد پس از استروک بودند. بیشترین مورد استفاده از توالیهای ویدئویی و AO پس از بعضی از انواع فعالیتهای فیزیکی، با استفاده از طیف وسیعی از فعالیتها، با پیچیدگیهای کاری افزایش یافته در طول دوره آموزش بود یا هنگامی بود که انجام آن برای شرکتکننده آسان بود. شواهد تا اکتبر 2017 بهروز است.
نتایج کلیدی
مطالعات این موضوع را که استفاده از AO در مقایسه با یک مداخله جایگزین یا عدم مداخله منجر به بهبود توانایی شرکتکنندگان در استفاده از بازوها و دستهای خود شده است، تست کردند و دریافتند که درمان با AO منجر به عملکرد بهتری در بازوها (هشت کارآزمایی) و دستها (سه کارآزمایی) شد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را برای عملکرد دست متوسط، برای عملکرد بازو و وابستگی در فعالیتهای زندگی روزمره پائین و برای عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی بسیار پائین طبقهبندی کردیم. شرکتکنندگان میتوانستند با امنیت در AO شرکت کنند، چرا که حوادث جانبی از نظر مقیاس یا بزرگی، قابل توجه نبود. کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد به دلیل تعداد کم شرکتکنندگان مطالعه، کیفیت پائین مطالعه و گزارشدهی ضعیف از جزئیات مطالعه محدود شد.
, Aline BGS Fernandes 
