مشاهده حرکت (AO ؛action observation) یک رویکرد توانبخشی فیزیکی است که بروز انعطاف عصبی را از طریق فعال کردن سیستم آیینهای - عصبی، ارتقای بهبود حرکت در افراد مبتلا به استروک، تسهیل میکند.
ارزیابی اینکه آیا مشاهده حرکت، عملکرد حرکت و عملکرد حرکت اندام فوقانی و فعال شدن قشری را در افراد مبتلا به استروک افزایش میدهد.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه استروک در کاکرین (Cochrane Stroke Group Trials Register) (آخرین جستوجو در 4 سپتامبر 2017)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (Central Register of Controlled Trials) (24 اکتبر 2017)، MEDLINE (از 1946 تا 24 اکتبر 2017)، Embase (از 1974 تا 24 اکتبر 2017) و پنج پایگاه اطلاعاتی اضافی را جستوجو کردیم. ما همچنین مرکز ثبت کارآزماییها و فهرست منابع را جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trials) درباره AO، به تنهایی یا همراه با حرکت فیزیکی در بزرگسالان پس از استروک. پیامد اولیه عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. پیامدهای ثانویه شامل وابستگی در فعالیتهای زندگی روزمره (ADL)، عملکرد حرکتی، فعالسازی قشری، کیفیت زندگی و اثرات جانبی بود.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کارآزماییها را بر اساس معیارهای ورود از پیش تعریف شده انتخاب، و دادهها را استخراج کردند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده، و از رویکرد GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردند. نویسندگان مرور با نویسندگان کارآزمایی برای روشن شدن و به دست آوردن اطلاعات از دست رفته تماس گرفتند.
ما 12 کارآزمایی را شامل 478 نفر انتخاب کردیم. به دلیل گزارشدهی ضعیف، تعدادی از کارآزماییها در معرض خطر بالای سوگیری و کارآزماییهای دیگر در معرض خطر نامشخص سوگیری قرار داشتند. با توجه به سیستم GRADE، کیفیت شواهد برای اغلب پیامدها «پایین» و برای عملکرد دست «متوسط» بود. در اکثر مطالعات، AO بر اساس بعضی از انواع فعالیت فیزیکی پیگیری شد. پیامد اولیه: اثر AO بر عملکرد بازو اثر معنی دار کوچک (میانگین تفاوت استاندارد شده (SMD): 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 0.60؛ 8 مطالعه؛ 314 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پایین) و اثر معنیداری بزرگی (میانگین تفاوت (MD): 2.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 4.66؛ 3 مطالعه؛ 132 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) را بر عملکرد دست نشان داد. پیامدهای ثانویه: اثر معنیدار بزرگی برای پیامد ADL وجود داشت (SMD: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 1.61؛ 4 مطالعه؛ 226 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پایین). ما قادر به ترکیب پیامدهای ثانویه دیگر برای استخراج شواهد نبودیم. فقط دو مطالعه اثرات جانبی را بدون عوارض جانبی قابلتوجه برای AO گزارش کردند.
ما شواهدی را یافتیم که نشان داد AO در بهبود عملکرد حرکتی اندام فوقانی و وابستگی در فعالیتهای روزمره زندگی (ADL) در افراد مبتلا به استروک، در مقایسه با گروه کنترل مفید است؛ با این حال، ما کیفیت شواهد را پایین در نظر گرفتیم. ما تأثیر AO را بر عملکرد دست، بزرگ در نظر گرفتیم، اما به نظر نمیرسد که از لحاظ بالینی مرتبط باشد، اگر چه ما کیفیت شواهد را متوسط در نظر گرفتیم. به این ترتیب، اطمینان ما به برآورد اثر محدود است زیرا احتمالا با تحقیقات آینده تغییر خواهد کرد.