پیشینه
قرار دادن حجم کوچکی از کلستروم (آغوز) بهطور مستقیم روی مخاط باکال (buccal mucosa) نوزادان پرهترم در دوران اولیه نوزادی ممکن است عوامل ایمنی و رشدی را ایجاد کند که باعث تحریک سیستم ایمنی بدن و افزایش رشد روده شود. این منافع میتوانند بهطور بالقوه خطر ابتلا به عفونت و انتروکولیت نکروزان (NEC) را کاهش داده و بقا و پیامد طولانیمدت را بهبود ببخشند.
اهداف
تعیین این که آیا تجویز اوروفارنژیال (oropharyngeal) زودهنگام (در 48 ساعت اول زندگی) کلستروم (colostrum) تازه یا منجمد شده / آب شده خود مادر میتواند نرخ NEC، عفونت تهاجمی دیرهنگام، و / یا مورتالیتی را در نوزادان پرهترم در مقایسه با کنترل کننده کاهش دهد. ارزیابی کارآزماییها برای یافتن شواهد مربوط به ایمنی و آسیب (به عنوان مثال پنومونی آسپیراسیون (aspiration pneumonia)). مقایسه اثرات کلستروم اوروفارنژیال (OPC) در مقابل عدم استفاده از OPC، دارونما، OPC دیرهنگام و کلستروم نازوگاستریک.
روش های جستجو
ما از استراتژی جستوجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین برای جستوجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trailst، شماره 8، 2017)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا آگوست 2017)؛ Embase (از 1980 تا آگوست 2017)، و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (از 1982 تا آگوست 2017) استفاده کردیم. ما همچنین مراکز ثبت کارآزماییهای بالینی را برای یافتن کارآزماییهای در حال انجام و کامل شده (clinicaltrials.gov؛ پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Trials Registry) (www.whoint/ictrp/search/en/) و the ISRCTN Registry)، مجموعه مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای شبهتصادفیسازی شده جستوجو کردیم. ما آخرین جستوجو را در آگوست 2017 انجام دادیم. ما با محققین کارآزماییها در رابطه با مطالعات و دادههای منتشر نشده تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما به دنبال کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده منتشر شده و منتشرنشدهای بودیم که به مقایسه استفاده زودهنگام کلستروم اوروفارنژیال (OPC) در مقابل استفاده ساختگی آن با آب، فرمولای خوراکی، یا شیر مادر اهداکننده، یا در مقابل عدم مداخله پرداختند. ما همچنین مطالعاتی را جستوجو کردیم که به مقایسه تجویز زودهنگام OPC در مقابل تجویز زودهنگام کلستروم نازوگاستریک یا نازوژژونال پرداختند. ما فقط مطالعاتی را در نظر گرفتیم که نوزادان پرهترم را با سن بارداری کمتر از 37 هفته انتخاب کردند. ما این مرور را محدود به هیچ منطقه یا زبان خاصی نکردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور جداگانه مقالات بازیابی شده را برای ورود غربالگری کرده و بهطور مستقل از هم استخراج دادهها، تجزیهوتحلیل دادهها، و ارزیابی «خطر سوگیری» (bias) و کیفیت شواهد را انجام دادند. ما کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE ؛Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) ارزیابی کردیم. ما در صورت لزوم، برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر یا شفافسازی آنها با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
نتایج اصلی
ما 6 مطالعه را انتخاب کردیم که به مقایسه کلستروم اوروفارنژیال در مقابل آب، نمک، دارونما، یا اهدا کننده، یا در مقابل عدم مداخله پرداخته و 335 نوزاد پرهترم با سنین بارداری را بین 25 تا 32 هفته بارداری و وزن هنگام تولد 410 تا 2500 گرم ثبتنام کردند. محققان اختلاف معنیداری را بین OPC و کنترل برای پیامدهای اولیه نیافتند – بروز NEC (خطر نسبی (RR): 1.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 4.02؛ 6 مطالعه، 335 نوزاد؛ 0.51 = P؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، بروز عفونت دیررس (RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56 تا 1.33؛ 6 مطالعه؛ 335 نوزاد؛ 0.50 = P؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، و مرگ قبل از ترخیص از بیمارستان (RR: 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 1.71؛ 6 مطالعه؛ 335 نوزاد؛ 0.51 = P؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین).
بهطور مشابه، متاآنالیز تفاوتی را در طول مدت بستری در بیمارستان بین گروههای OPC و کنترل نشان نداد (میانگین تفاوت (MD): 0.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.87- تا 7.5؛ 4 مطالعه؛ 293 نوزاد؛ 0.65 = P؛ 49% = I2). روزهای با تغذیه رودهای کامل در گروه OPC با MD معادل با −2.58 روز کاهش یافت (95% فاصله اطمینان (CI): 4.01- تا 1.14-؛ 6 مطالعه؛ 335 نوزاد؛ 0.0004 = P؛ 28% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین).
اثر OPC به دلیل اندازه نمونههای کوچک و عدم دقت در نتایج مطالعه نامشخص بود (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
هیچ اثر جانبی با OPC مرتبط نبود؛ با این حال، دادههای مربوط به اثرات جانبی کافی نبود، و دادههای عددی به دست آمده از مطالعات انتخاب شده در دسترس نبودند.
در کل کیفیت مطالعات انتخاب شده در تمام پیامدها پایین تا بسیار پایین بود. ما GRADE پیامدها را به دلیل نگرانی در مورد پنهانسازی تخصیص و کورسازی، سوگیری گزارشدهی، اندازه نمونه کوچک با عوارض کم و فواصل اطمینان گسترده کاهش دادیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برای بررسی دقیقتر و قابل اطمینان اثرات کلستروم اوروفارنژیال بر پیامدهای مهم نوزادان پرهترم، انجام کارآزماییهای بزرگ و خوب طراحی شده مورد نیاز خواهد بود.
خلاصه به زبان ساده
کلستروم اوروفارنژیال در پیشگیری از مرگومیر و موربیدیتی در نوزادان نارس
سوال مطالعه مروری
آیا ارائه حجم کمتری از کلستروم مادر در داخل دهان نوزادان نارس یا پرهترم (کلستروم اوروفارنژیال (OPC)) از عوارض پیشگیری کرده و پیامدهای سلامت را بهبود میبخشد؟
پیشینه
قرار دادن مقدار کمی از کلستروم - اولین شیر تولید شده در پستان مادر طی چند روز اول زندگی - بهطور مستقیم در داخل گونههای نوزادان پرهترم ممکن است فاکتورهای ایمونولوژیک و رشدی را ایجاد کند که باعث تحریک سیستم ایمنی بدن و افزایش رشد روده میشود. این منافع میتواند بهطور بالقوه عفونتها را کاهش دهد، از جمله عفونتهای شدید رودهای که به عنوان انتروکولیت نکروزان (NEC) شناخته میشوند، در نتیجه بقا و پیامدهای بلندمدت را بهبود میبخشد.
ویژگیهای مطالعه
ما به دنبال مطالعات منتشر شده و منتشر نشدهای بودیم که به مقایسه کلستروم اوروفارنژیال در مقابل یک کنترل کننده مانند آب، دارونما، یا بدون پر کردن دهان با یک ماده خوراکی پرداختند. ما فقط کارآزماییهای بالینی گزارشدهنده پیامدهای نوزادان پرهترم (سن بارداری کمتر از 37 هفته) را انتخاب کردیم. شواهد تا آگوست 2017 بهروز هستند. ما این مرور را محدود به هیچ منطقه یا زبان خاصی نکردیم.
نتایج اصلی
شش مطالعه، شامل 335 نوزاد پرهترم با سنین بارداری بین 25 تا 32 هفته بارداری و وزن هنگام تولد 410 تا 2500 گرم برای ورود مناسب بودند. انجامدهندگان مرور تفاوتی را بین OPC و کنترل کننده نرخ NEC، عفونت، یا مرگ قبل از ترخیص از بیمارستان ذکر نکردند. همچنین، آنها تفاوتی را در طول مدت بستری در بیمارستان بین نوزادان OPC و کنترل شده مشاهده نکردند. نوزادانی که OPC دریافت کردند بهطور متوسط 2.5 روز زودتر از نوزادانی که دارونما یا عدم مداخله دریافت کردند، به تغذیه کامل با شیر مادر دست یافتند.
با این حال، مطالعات انتخاب شده کوچک بوده، و دادهها کافی نبودند، و طرحهای مطالعه ایدهآل نبودند. دادههای ترکیب شده مطالعه، شواهد کافی را برای توصیه به استفاده از کلستروم برای پر کردن دهان با یک ماده خوراکی برای پیشگیری از عوارض در نوزادان پرهترم ارائه نکرد. پنج مورد از مطالعات انتخاب شده هیچ آسیبی (اثرات جانبی) را گزارش نکردند؛ با این حال، هیچ داده عددی از این مطالعات به دست نیامد. مطالعات انتخاب شده دارای کیفیت بسیار پایینی بودند؛ بنابراین اثرات OPC همچنان نامشخص است.
نتیجهگیریها
برای ارزیابی دقیقتر و قابل اطمینانتر اثرات OPC بر پیامدهای مهم نوزادان پرهترم، انجام کارآزماییهای بالینی بزرگتر، و با کیفیت بهتر مورد نیاز خواهد بود.