احتمال ابتلا به ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism; VTE) راجعه در افراد مبتلا به سرطانی که درمان با آنتی‌کوآگولانت برای VTE دریافت می‌کنند در مقایسه با افراد سالم، بیشتر است.

مقایسه اثربخشی و ایمنی سه نوع آنتی‌کوآگولانت تزریقی (هپارین‌ با وزن مولکولی پائین (low molecular weight heparin; LMWH) با دوز ثابت، هپارین تجزیه‌ نشده (unfractionated heparin; UFH) با دوز تعدیل شده و فونداپارینوکس (fondaparinux)) برای درمان اولیه VTE در افراد مبتلا به سرطان.

جست‌وجوی جامع شامل جست‌وجوی الکترونیکی عمده در این بانک‌های اطلاعاتی بود: پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL، شماره 1، 2018)؛ MEDLINE (via Ovid) و Embase (via Ovid)؛ جست‌وجوی دستی در خلاصه مقالات کنفرانس‌ها؛ بررسی منابع مطالعات وارد شده؛ استفاده‌ از ویژگی «استنادهای مرتبط» در PubMed و جست‌وجو برای مطالعات در حال انجام. این نسخه به‌روز از مرور سیستماتیک، بر مبنای یافته‌های جست‌وجوی منابع علمی انجام شده در 14 ژانویه 2018 بود.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که مزایا و آسیب‌های LMWH؛ UFH و فونداپارینوکس را در افراد مبتلا به سرطان و VTE تایید شده به صورت عینی ارزیابی کرده‌اند.

با استفاده از یک فرم استاندارد شده، داده‌ها را به صورت دو‌ نسخه‌ای درباره طراحی مطالعه، شرکت‌کنندگان، پیامد‌های مطلوب مداخلات و خطر سوگیری (bias) استخراج کردیم. پیامد‌های مطلوب شامل مورتالیتی به هر علتی، VTE علامت‌دار، خونریزی زیاد، خونریزی کم، سندرم پس از فلبیت (postphlebitic)، کیفیت زندگی و ترومبوسیتوپنی بودند. قطعیت شواهد را برای هر پیامد با استفاده از رویکرد GRADE ارزیابی کردیم.

از 15440 استناد شناسایی شده، شامل 7387 استناد منحصربه‌فرد، 15 RCT دارای معیار واجد شرایط بودند. این کارآزمایی‌ها، 1615 شرکت‌کننده مبتلا به سرطان و VTE را به کار گرفته بودند: 13 مطالعه مربوط به مقایسه LMWH با UFH؛ 1025 شرکت‌کننده، یک مورد مربوط به مقایسه فونداپارینوکس با UFH و LMWH؛ 477 نفر و یک مورد مربوط به مقایسه دالتپارین (dalteparin) با تینزاپارین (tinzaparin)، 113 شرکت‌کننده را استخدام کردند. متاآنالیز (meta‐analysis) مرگ‌و‌میر طی سه ماه شامل 418 شرکت‌کننده از پنج مطالعه و متاآنالیز VTE راجعه دربرگیرنده 422 شرکت‌کننده از 3 مطالعه بود. یافته‌ها نشان داد که LMWH، احتمالا مرگ‌و‌میر را طی سه ماه در قیاس با UFH کاهش می‌دهد (خطر نسبی (RR): 0.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 1.10؛ تفاوت خطر (RD): 57 مورد کمتر در 1000؛ 95% CI؛ 101 مورد کم‌تر تا 17 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ اما نمی‌توان افزایش یا کاهش معنادار از لحاظ بالینی در VTE راجعه را منتفی دانست (RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.27 تا 1.76؛ RD؛ 30 مورد کمتر در 1000؛ 95% CI؛ 70 مورد کم‌تر تا 73 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت متوسط).

مطالعه‌ای که فونداپارینوکس را با هپارین (UFH یا LMWH) مقایسه کرده بود، تاثیر مفید یا مضری را از فونداپارینوکس بر مرگ‌و‌میر در سه ماه (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.81؛ RD؛ 43 مورد بیش‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 24 مورد کم‌تر تا 139 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت متوسط)، VTE راجعه (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.54؛ RD؛ 8 مورد کمتر در 1000؛ 95% CI؛ 52 مورد کم‌تر تا 63 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت متوسط)، خونریزی زیاد (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.40 تا 1.66؛ RD؛ 12 مورد کم‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 40 مورد کم‌تر تا 44 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت متوسط) یا خونریزی کم (RR: 1.53؛ 95% CI؛ 0.88 تا 2.66؛ RD؛ 42 مورد بیش‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 10 مورد کم‌تر تا 132 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت متوسط) در نظر نگرفته بود.

مطالعه‌ای که دالتپارین را با تینزاپارین مقایسه کرده بود، تاثیر مفید یا مضری را از دالتپارین بر مرگ‌و‌میر (RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.73؛ RD؛ 33 مورد کم‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 135 مورد کم‌تر تا 173 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت پائین)، VTE راجعه (RR: 0.44؛ 95% CI؛ 0.09 تا 2.16؛ RD؛ 47 مورد کم‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 77 مورد کم‌تر تا 98 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت پائین)، خونریزی زیاد (RR: 2.19؛ 95% CI؛ 0.20 تا 23.42؛ RD؛ 20 مورد بیش‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 14 مورد کم‌تر تا 380 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت پائین) یا خونریزی کم (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.30 تا 2.21؛ RD؛ 24 مورد کم‌تر در 1000؛ 95% CI؛ 95 مورد کم‌تر تا 164 مورد بیش‌تر؛ شواهد با کیفیت پائین) در نظر نگرفته بود.

LMWH احتمالا در درمان اولیه VTE در افراد مبتلا به سرطان نسبت به UFH ارجح است. کارآزمایی‌های اضافی با تمرکز بر پیامد‌های مهم برای بیمار، آگاهی بیش‌تری را از پرسش‌های مطرح شده در این مرور فراهم خواهند کرد. تصمیم برای آغاز درمان با LMWH برای یک فرد مبتلا به سرطان، باید مزایا و مضرات را موازنه کرده و ارزش‌ها و ترجیحات بیمار را در نظر بگیرد.