پیشینه
لارنگوسکوپی مستقیم، روشی است که در حال حاضر برای لولهگذاری داخل نای در کودکان استفاده میشود. این عمل گاهی اوقات دید ضعیف غیر منتظرهای را از لارنژیال (laryngeal) ارائه میکند. لارنگوسکوپی غیر مستقیم، دیدن تارهای صوتی با وسیلهای غیر از دیدن مستقیم، با احتمال بهبود پیامدها است. ما منابع کنونی موجود را مرور کرده و یک متاآنالیز(meta-analysis) برای مقایسه لارنگوسکوپی مستقیم در مقابل غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، با توجه به کارایی و عوارض جانبی، انجام دادیم.
اهداف
ارزیابی کارایی لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی در برابر لارنگوسکوپی مستقیم برای لولهگذاری کودکان با توجه به زمان لولهگذاری، تعداد تلاشها در لولهگذاری و پاسخهای همودینامیک (haemodynamic) نامطلوب به لولهگذاری داخل نای. ما همچنین سایر پاسخهای نامطلوب را به لولهگذاری، از جمله تروما به ساختارهای دهانی، فارنژیال و لارنژیال ارزیابی کرده و نمرات دید تارهای صوتی را بررسی کردیم.
روش های جستجو
ما در نوامبر 2015 در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ،Cochrane Central Register of Controlled Trials)، MEDLINE ،Embase ،Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) ،Embase و ثبتهای کارآزمایی (www.clinicaltrials.gov و www.controlledtrials) جستوجو کردیم. ما دوباره جستوجو را در ژانویه 2017 انجام دادیم. ما مطالعات جدیدی را از منافع بالقوه به فهرست «مطالعات در انتظار طبقهبندی» اضافه کرده و آنها را به یافتههای مروری رسمی در جریان بهروزرسانی مطالعه مروری خواهیم افزود. ما بررسی منابع و جستوجوی مبتنی بر استناد (citation searching) را انجام داده و با نویسندگان دادههای منتشرنشده برای کسب اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم. ما هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.
معیارهای انتخاب
ما فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را انتخاب کردیم. شرکتکنندگان، کودکان از سن 28 روز تا 18 سال بودند. محققان، لولهگذاریها را با استفاده از نوعی لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، در مقابل لارنگوسکوپی مستقیم انجام دادند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روندهای روششناسی استاندارد کاکرین بهره بردیم. دو نویسنده این مطالعه مروری بهطور مستقل عناوین را مرور، دادهها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
ما 12 مطالعه (803 کودک) را در این مطالعه مروری و متاآنالیز برگزیدیم. ما سه مطالعه در انتظار طبقهبندی و دو مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم.
نتایج کارآزماییها نشان داد که نیاز به زمان لولهگذاری بیشتری در هنگام استفاده از لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی بهجای لارنگوسکوپی مستقیم وجود داشت (12 کارآزمایی؛ n = 798؛ میانگین تفاوت (MD): 5.49 ثانیه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.37 تا 9.60؛ I2 = 90%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). پژوهشگران هیچ تفاوت چشمگیری را میان لارنگوسکوپی مستقیم و غیر مستقیم در ارزیابی موفقیت نخستین تلاش برای لولهگذاری نیافتند (11 کارآزمایی؛ n = 749؛ خطر نسبی (RR): 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 1.02؛ I2 = 67%؛ شواهد با کیفیت پائین) و مشاهده کردند که لولهگذاری ناموفق (پنج کارآزمایی؛ n = 263) بهطور قابل توجهی در گروه لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی افزایش یافته بود (RR: 4.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.33تا 18.31؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت پائین). پنج مطالعه، اثر لولهگذاری را بر اشباعپذیری اکسیژن گزارش کرده بودند (n = 272؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). پنج کودک، دچار عدم اشباعپذیری (desaturation) در حین لولهگذاری شده بودند: یکی از گروه لارنگوسکوپی مستقیم و چهار مورد از گروه لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی.
دو مطالعه (n = 100)، سایر پاسخهای همودینامیک را به لولهگذاری گزارش کرده بودند (شواهد با کیفیت بسیار پائین). یک مطالعه، افزایش معنادار را در ضربان قلب پنج دقیقه پس از لولهگذاری در گروه لارنگوسکوپی غیر مستقیم ذکر کرده بود (P = 0.007)؛ مطالعه دیگری، بیانگر این بود که تغییر ضربان قلب در گروه لارنگوسکوپی مستقیم، بهصورت چشمگیری کمتر از تغییر ضربان قلب در گروه لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی بود (P < 0.001). مجموعا پنج مطالعه (n = 244؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، شواهد مربوط به ترومای ناشی از لولهگذاری را بررسی کرده بودند. محققان گزارش کرده بودند که فقط دو کودک از گروه لارنگوسکوپی مستقیم در مقایسه با هیچ کودکی از گروه لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، دچار تروما شده بودند. استفاده از گروه لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، درصد مشاهده منفذ گلوت (percentage of glottic opening) را بهبود بخشیده بود (پنج کارآزمایی؛ n = 256). مطالعات هیچ اختلاف قابل توجهی را در نمره Cormack و Lehane (C & L) گرید 1 ذکر نکردند (3 کارآزمایی؛ n = 190؛ RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.21؛ I2 = 59%).
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد نشان میدهد که لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، منجر به زمان لولهگذاری طولانی همراه با افزایش نرخ شکست درمان در هنگام مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم میشود (شواهد با کیفیت بسیار پائین به علت عدم دقت، ناسازگاری و محدودیتهای مطالعه). نویسندگان این مطالعه مروری در رسیدن به نتیجهگیری درباره پاسخهای همودینامیک نامطلوب و سایر عوارض جانبی لولهگذاری دچار اشکال شدند؛ زیرا فقط تعداد اندکی کودک مبتلا به این پیامد گزارش شده بودند. شاید استفاده از لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، منجر به بهبود دید تارهای صوتی شود؛ اما ناهمگونی مشخص بین مطالعات، انجام نتیجهگیری را راجع به این پیامد برای نویسندگان مروری دشوار ساخته بود.
خلاصه به زبان ساده
مقایسه ابزار ویدئویی و غیر ویدئویی برای لولهگذاری کودکان
پیشینه
گاهی اوقات نیاز به قرار دادن لوله تنفسی در نای کودکان محتاج بیهوشی عمومی وجود دارد که این عمل را لولهگذاری مینامند. همچنین لولهگذاریها در شرایط اورژانسی مانند تروما، مشکلات تنفسی شدید و نارسایی قلبی انجام میگیرند. لولهگذاری بهطور سنتی با یک لارنگوسکوپ اجرا میشود که دستگاهی است که در بالای زبان قرار میگیرد تا امکان دید مستقیم را از تارهای صوتی فراهم کند. این عمل بهعنوان لارنگوسکوپی مستقیم شناخته میشود. ابزار جدیدی ایجاد شدهاند که تارهای صوتی را از طریق یک دوربین ویدئویی دقیق قرار گرفته بر نوک ابزار نشان میدهد؛ این کار را لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی مینامند.
تصور میشود لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی، دید بهتری را از تارهای صوتی در قیاس با لارنگوسکوپی مستقیم ارائه میکند؛ اما اینکه آیا این تجهیزات، قرار دادن آسانتر لوله تنفسی را امکانپذیر میسازد یا خیر، نامشخص باقی مانده است.
ویژگیهای مطالعه
ما شواهد را درباره میزان اثربخشی لارنگوسکوپی غیرمستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی موقع مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم برای لولهگذاری در کودکان 28 روزه تا 18 ساله مرور کردیم. ما 12 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (803 کودک) را یافتیم که واجد شرایط برای ورود به مطالعه ما بودند. شواهد تا نوامبر 2015 موجود هستند. ما دوباره جستوجو را در ژانویه 2017 انجام دادیم و سه مطالعه در انتظار طبقهبندی را در هنگام بهروزرسانی این مطالعه مروری خواهیم افزود.
نتایج اصلی
بهکارگیری لارنگوسکوپی غیر مستقیم یا لارنگوسکوپی ویدئویی برای لولهگذاری، زمان طولانیتری میبرد و احتمال بیشتری وجود دارد که ناموفق باشد (شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ تفاوت قابل توجهی میان لارنگوسکوپی مستقیم و لارنگوسکوپی غیر مستقیم در زمان ارزیابی موفقیت تلاش اول برای لولهگذاری یافت نشد (شواهد با کیفیت پائین). فقط مطالعات اندکی تأثیر لولهگذاری را بر پاسخ همودینامیک نامطلوب شامل تغییرات در اشباعپذیری اکسیژن، ضربان قلب و تروما به دهان و نای گزارش کرده بودند؛ بنابراین، نتیجهگیری درباره عوارض جانبی کلی دشوار بود (شواهد با کیفیت بسیار پائین). ممکن است لارنگوسکوپی غیر مستقیم، دید بهتری را از تارهای صوتی فراهم کند.
کیفیت شواهد
ما اختلاف قابل توجهی را در نتایج حاصل از مطالعات انتخابی از نظر ارزیابی زمان لولهگذاری، تعداد تلاشها برای لولهگذاری، تعداد لولهگذاریهای ناموفق، عوارض جانبی و ارزیابیهای نحوه دیده شدن تارهای صوتی یافتیم. بودجه هیچیک از مطالعات برگزیده توسط یک سازنده لارنگوسکوپ تأمین نشده بود؛ از این رو، خطر سوگیری دیگر به حداقل رسیده بود. کیفیت مطالعات متفاوت بوده و فقط اندکی دارای بالاترین کیفیت بودند. ما به این دلایل، کیفیت کلی شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.