چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lihua Peng, Su Min, Zhou Zejun, Ke Wei, Michael I Bennett. Spinal cord stimulation for cancer-related pain in adults. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-122-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-122-fa.html
Lihua Peng* 
, Su Min , Zhou Zejun , Ke Wei , Michael I Bennett
, Su Min , Zhou Zejun , Ke Wei , Michael I Bennett
پیشینه
این مطالعه، به‌روزشده مطالعه مروری کاکرین است که برای نخستین بار در کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)، شماره 3، سال 2013 منتشر شده است. درد مرتبط با سرطان بار سنگینی بر سلامت عمومی با هزینه‌های بالای مرتبط با آن برجای می‌گذارد. درد شدید باعث کاهش کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان می‌شود. نسبت قابل‌توجهی از بیماران با دردهای ناشی از سرطان تحت درمان قرار می‌گیرند. البته نیاز به روش‌های کنترل موثرتر درد همچنان وجود دارد. تحریک طناب نخاعی (SCS) ممکن است در مدیریت درد این بیماران نقشی داشته باشد. اثربخشی و ایمنی SCS در بیماران مبتلا به دردهای ناشی از سرطان ناشناخته است.
اهداف
این مطالعه مروری نظام‌مند اثربخشی SCS را در کنترل درد ناشی از سرطان، در مقایسه با درمان‌های استاندارد که از داروهای ضددرد معمولی استفاده می‌کنند، بررسی کرد. ما همچنین خطر و عوارض جانبی بالقوه مرتبط با استفاده از SCS را ارزیابی کردیم.
روش های جستجو
این مطالعه، به‌روزشده مطالعه مروری کاکرین است که برای نخستین بار در کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)، شماره 3، سال 2013 منتشر شده است. استراتژی جست‌وجو برای این به‌روزسانی همان روشی بود که در مقاله اصلی به کار گرفته شد. پایگاه‌های اطلاعاتی کتابشناسی زیر را به منظور شناسایی مطالعات مرتبط جست‌وجو کردیم: پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) در کتابخانه کاکرین، MEDLINE ،EBMASE و پایگاه اطلاعاتی بیومدیکال چین (CBM؛ Chinese Biomedical Database) در اکتبر .2014 ما همچنین نشریه‌های مرتبط را هم دستی جست‌وجو کردیم و هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) را وارد مطالعه کردیم که مستقیما SCS را با دیگر مداخلات با توجه به اثربخشی آنها در مدیریت درد مقایسه کرده بودند. ما همچنین کارآزمایی‌های متقاطعی را که در آنها SCS با دیگر درمان‌ها مقایسه شده بود، وارد مطالعه کردیم. تصمیم داشتیم در صورتی که هیچ RCT پیدا نشود، کارآزمایی‌های غیرتصادفی‌سازی و کنترل شده را هم درنظر بگیریم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
با جست‌وجوی متون برای به‌روزرسانی این مطالعه مروری، 121 مقاله بالقوه مناسب یافت شد. استراتژی اولیه جست‌وجو 430 مقاله را بازیابی کرده بود. با دقت در بررسی عناوین و چکیده‌ها، 412 مقاله غیرمرتبط با این مطالعه که با اهداف تحلیلی ما هم همخوانی نداشتند، کنار گذاشته شدند. دلیل این غیرمرتبط بودن‌ها، تفاوت در حوزه بیماری‌ها یا روش‌های مختلف مداخلات (سیستم اینفیوژن اینتراتکال، داروهای خوراکی) بوده یا مطالعات اهداف دیگری به جز کنترل درد داشتند (پایش عملکرد طناب نخاعی، بازگرداندن عملکرد مثانه یا بهبود متابولیسم ارگان‌ها). 18 کارآزمایی باقی‌مانده تماما بررسی شدند. هیچ نوع RCT شناسایی نشد. 14 گزارش مورد اسپورادیک و مطالعات مروری از این مطالعه مروری نظام‌مند کنار گذاشته شدند و 4 مطالعه سری موارد before-and-after (با 92 شرکت‌کننده) وارد شدند. یک چک‌لیست (STROBE checklist) برای بررسی کیفیت روش‌شناسی کارآزمایی‌های غیرتصادفی‌سازی و کنترل شده استفاده شد و همه نویسندگان با هم به بحث نشسته و روی معیارهای ورود کارآزمایی‌ها و نتایج ارزیابی نتایج به توافق رسیدند.
نتایج اصلی
هیچ مطالعه جدیدی برای ورود به این به‌روزرسانی شناسایی نشد. 4 مطالعه سری موارد before-and-after (با 92 شرکت کننده) معیارهای ورورد را برای ورود به نسخه قبلی این مطالعه مروری داشتند. همه کارآزمایی‌های وارد شده از مقیاس آنالوگ بصری (VAS) برای ارزیابی کاهش درد استفاده کردند. ناهمگونی‌هایی مختلفی از نظر ویژگی‌های اولیه، پارامترهای الکترود و محرک‌ها، سطح القاء و راه آن وجود داشت. براین اساس، هر کارآزمایی داده‌ها را متفاوت از دیگری گزارش کرده بودند. در 2 کارآزمایی، در انتهای دوره پیگیری، کاهش درد در 76 درصد از شرکت‌کنندگان به دست آمد. در کارآزمایی سوم، نمره VAS پیش از انجام عمل 6 تا 9 (میانگین: 7.43) بود. یک ماه پس از عمل، نمره VAS به 2 تا 4 (میانگین: 3.07) رسید. 12 ماه پس از پروسیجر نمره VAS به 1 تا 3 (میانگین: 2.67) رسید. در کارآزمایی چهارم، نمره VAS پیش از انجام پروسیجر 6 تا 9 (7.07)، 1 ماه پس از انجام پروسیجر 1 تا 4 (میانگین: 2.67) و 12 ماه پس از پروسیجر 1 تا 4 (میانگین: 1.87) بوده است. استفاده از ضددردها نیز به‌طور عمده‌ای کاهش نشان می‌داد. عوارض جانبی اصلی شامل عفونت در محل پروسیجر، نشت مایع مغزی‌نخاعی، درد در محل الکترودها، جدا شدن الکترودها و شکست سیستم بود. هرچند، بروز در شرکت‌کنندگان مبتلا به سرطان قابل اندازه‌گیری نیست. از آنجا که همه کارآزمایی‌ها کوچک و غیرتصادفی‌سازی و کنترل شده بودند، همه انواع سوگیری‌ها (bias) در آنها بالا یا نامشخص گزارش شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
از زمان نخستین انتشار این مطالعه مروری، هیچ مطالعه جدیدی یافت نشد. شواهد کنونی برای اثبات نقش SCS در درمان دردهای مقاوم ناشی از سرطان ناکافی هستند. در آینده باید مطالعات تصادفی‌سازی شده با تمرکز بر انجام SCS در شرکت‌کنندگان مبتلا به دردهای ناشی از سرطان انجام شوند.
خلاصه به زبان ساده
تحریک طناب نخاعی برای درد سرطان
بیماران مبتلا به سرطان اغلب دچار درد هستند. درد سرطان یا درد ناشی از سرطان یکی از بدترین عوامل برای این بیماران هستند. این نوع درد با پیشرفت سرطان بدتر هم می‌شود. علیرغم دردسترس بودن ضددردها و روش‌های بهتر، درد سرطان هنوز به صورت مشکل تعداد زیادی از بیماران باقی مانده است.
به‌طور عمومی، درد سرطان با داروها کنترل می‌شود. زمانی که این داروها کار نکنند، راه‌های دیگر کاهش درد استفاده می‌شود، مانند نورومدولاسیون (تحریک الکتریکی نورون‌ها). تحریک طناب نخاعی شایع‌ترین روش نورومدولاسیون است.
تحریک طناب نخاعی (SCS) با قرار دادن الکترودها روی طناب نخاعی برای کنترل درد انجام می‌شود. الکترودها ایمپالس‌هایی را وارد بدن می‌کنند که ممکن است درد را کاهش دهند. این روش قابل برگشت بوده و حداقل تهاجم را دارد. به‌نظر می‌رسد SCS در مقایسه با داروهایی که برای کنترل درد استفاده می‌شوند، اثرات جانبی بسیار اندکی داشته باشد، مانند خستگی. این روش به‌طور گسترده‌ای در بیماران غیرسرطانی استفاده می‌شود، اما هنوز نقش SCS در کنترل درد سرطانی نامشخص است.
در مطالعه مروری اولیه‌ای که انجام شد، هدف آن بود که بررسی کنیم SCS، در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد، تا چه اندازه برای درد سرطانی کار می‌کند؟ ما همچنین بنا داشتیم به منفعت و عوارض جانبی درمان هم نگاهی داشته باشیم. برای به‌روزرسانی این مطالعه مروری، در اکتبر 2014، به دنبال کارآزمایی‌های بالینی‌ای بودیم که از SCS برای درمان درد سرطان استفاده کرده بودند. ما هیچ کارآزمایی کنترل شده تصادفی را نیافتیم، اما 4 مطالعه سری موارد before-and-after را با حضور 92 شرکت‌کننده مبتلا به سرطان پیدا کردیم. همه مطالعات کوچک و با کیفیت پائین بودند. شرکت‌کنندگانی که تحت درمان با SCS قرار داشتند، در مقایسه با گروه درمان استاندارد، به داروهای کمتری نیاز داشتند. عوارض جانبی اصلی عبارت بودند از عفونت و درد در محل الکترودها، نشت مایع مغزی‌نخاعی، جدا شدن الکترودها و شکست سیستم. به هرحال، ما نمی‌توانیم بگوئیم کدام عوارض جانبی در بیماران سرطانی، در مقایسه با بیماران غیرسرطانی، شایع‌تر بوده است.
شواهد کافی با کیفیت خوب وجود ندارند که مشخص کنند آیا SCS بهتر از داروها برای مدیریت و کاهش درد سرطانی هستند یا خیر. کارآزمایی‌های بیشتری که SCS را با دیگر روش‌ها برای کنترل درد سرطان مقایسه کنند، مورد نیاز است.
به‌طور عمومی، درد سرطان با داروها کنترل می‌شود. زمانی که این داروها کار نکنند، راه‌های دیگر کاهش درد استفاده می‌شود، مانند نورومدولاسیون (تحریک الکتریکی نورون‌ها). تحریک طناب نخاعی شایع‌ترین روش نورومدولاسیون است.
تحریک طناب نخاعی (SCS) با قرار دادن الکترودها روی طناب نخاعی برای کنترل درد انجام می‌شود. الکترودها ایمپالس‌هایی را وارد بدن می‌کنند که ممکن است درد را کاهش دهند. این روش قابل برگشت بوده و حداقل تهاجم را دارد. به‌نظر می‌رسد SCS در مقایسه با داروهایی که برای کنترل درد استفاده می‌شوند، اثرات جانبی بسیار اندکی داشته باشد، مانند خستگی. این روش به‌طور گسترده‌ای در بیماران غیرسرطانی استفاده می‌شود، اما هنوز نقش SCS در کنترل درد سرطانی نامشخص است.
در مطالعه مروری اولیه‌ای که انجام شد، هدف آن بود که بررسی کنیم SCS، در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد، تا چه اندازه برای درد سرطانی کار می‌کند؟ ما همچنین بنا داشتیم به منفعت و عوارض جانبی درمان هم نگاهی داشته باشیم. برای به‌روزرسانی این مطالعه مروری، در اکتبر 2014، به دنبال کارآزمایی‌های بالینی‌ای بودیم که از SCS برای درمان درد سرطان استفاده کرده بودند. ما هیچ کارآزمایی کنترل شده تصادفی را نیافتیم، اما 4 مطالعه سری موارد before-and-after را با حضور 92 شرکت‌کننده مبتلا به سرطان پیدا کردیم. همه مطالعات کوچک و با کیفیت پائین بودند. شرکت‌کنندگانی که تحت درمان با SCS قرار داشتند، در مقایسه با گروه درمان استاندارد، به داروهای کمتری نیاز داشتند. عوارض جانبی اصلی عبارت بودند از عفونت و درد در محل الکترودها، نشت مایع مغزی‌نخاعی، جدا شدن الکترودها و شکست سیستم. به هرحال، ما نمی‌توانیم بگوئیم کدام عوارض جانبی در بیماران سرطانی، در مقایسه با بیماران غیرسرطانی، شایع‌تر بوده است.
شواهد کافی با کیفیت خوب وجود ندارند که مشخص کنند آیا SCS بهتر از داروها برای مدیریت و کاهش درد سرطانی هستند یا خیر. کارآزمایی‌های بیشتری که SCS را با دیگر روش‌ها برای کنترل درد سرطان مقایسه کنند، مورد نیاز است.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Pain, Palliative and Supportive Care Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1393/7/14 | انتشار: 1394/4/8
