چهار کارآزمایی معیارهای ورود را دارا بودند، اما توانستیم داده‌های پیامد را بر اساس پروتکل‌مان فقط از دو کارآزمایی استخراج کنیم، یکی در جمعیت مبتلا به AD؛ (n = 304) و یکی در جمعیت مبتلا به MCI؛ (n = 516). هر دو کارآزمایی در خطر کلی پائین تا نامشخص سوگیری (bias) بودند. به دلیل عدم وجود پیامدهای قابل مقایسه، تجمیع داده‌ها میان مطالعات امکان‌پذیر نبود.

در افراد مبتلا به AD، شواهدی از تاثیرات بالینی مهم ویتامین E بر شناخت نیافتیم، که با تغییر از خط پایه ارزیابی بیماری آلزایمر ‐ مقیاس شناختی (Alzheimer's Disease Assessment Scale ‐ Cognitive subscale; ADAS‐Cog) طی شش تا 48 ماه اندازه گیری شد (تفاوت میانگین (MD): 1.81‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.75‐ تا 0.13؛ 07.P = 0؛ 1 مطالعه؛ 272 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی مبنی بر تفاوت بین گروه‌های ویتامین E و گروه دارونما در مورد مواجهه با خطر حداقل یک حادثه جانبی جدی، طی شش تا 48 ماه (خطر نسبی (RR): 0.86؛ 95% CI؛ 0.71 تا 1.05؛ 13.P = 0؛ 1 مطالعه؛ n = 304؛ شواهد با کیفیت متوسط) یا مواجهه با خطر مرگ‌ومیر (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.52 تا 1.34؛ P = 0.46؛ 1 مطالعه؛ 304 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود داشت. افراد مبتلا به AD که ویتامین E دریافت می‌کنند، کاهش کمتری در افت عملکرد در پرسش‌نامه همراهی بیماری آلزایمر/فعالیت‌های زندگی روزمره نسبت به افرادی که دارونما در شش تا 48 ماه دریافت می‌کردند داشتند (تفاوت میانگین (MD): 3.15؛ 95% CI؛ 0.07 تا 6.23؛ 0.04 = P؛ 1 مطالعه؛ 280 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی از تاثیرات بالینی مهم در نشانه‌های نوروسایکیاتریک با استفاده از پرسشنامه نوروسایکیاتریک (neuropsychiatric Inventory) وجود نداشت (MD: ‐1.47 ؛ 95% CI؛ 4.26‐ تا 1.32؛ P = 0.30؛ 1 مطالعه؛ 280 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط).

شواهدی مبنی بر اینکه ویتامین E بر احتمال پیشرفت MCI به سوی دمانس احتمالی ناشی از AD در بیش از 36 ماه تاثیر می‌گذارد، نیافتیم (RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.35؛ 0.81 = P؛ 1 مطالعه؛ n = 516؛ شواهد با کیفیت متوسط). در 36 ماه اول، در هر گروه از گروه‌های ویتامین E و دارونما پنج مورد مرگ‌ومیر رخ داد (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.30 تا 3.44؛ 0.99 = P؛ 1 مطالعه؛ n = 516؛ شواهد با کیفیت متوسط). ما نتوانستیم داده‌ها را طبق پروتکل مرور برای پیامدهای دیگر استخراج کنیم. با این حال، نویسندگان مطالعه هیچ شواهدی مبنی بر اینکه ممکن است ویتامین E در فعالیت شناختی، وخامت کلی یا فعالیت‌های روزمره تفاوتی با دارونما داشته باشد، نیافتند. هم‌چنین هیچ شواهدی از تفاوت بین گروه‌ها در حوادث جانبی شایع‌تر گزارش شده وجود نداشت.