, Christian Gluud
, Ingrid Arevalo‐Rodriguez
, Cristina Elena Martí‐Amarista
پنج کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده را شامل 398 شرکتکننده شناسایی کردیم. همه کارآزماییها فقط شامل شرکتکنندگان مبتلا به سیروز بودند که به عنوان علت زمینهای انسفالوپاتی کبدی شناخته شده بود. آنها شامل شرکتکنندگان مبتلا به انسفالوپاتی کبدی مخفی یا آشکار بودند. تمام کارآزماییها در ایتالیا توسط یک تیم واحد انجام و استیل‐ال‐کارنیتین در مقایسه با دارونما مورد ارزیابی قرار گرفت. مداخله خوراکی شایعترین روش تجویز بود. همه کارآزماییها در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند و قدرت کافی نداشتند. هیچ یک از این کارآزماییها توسط صنعت داروسازی تحت حمایت قرار نگرفته بودند.
هیچ یک از کارآزماییهای شناسایی شده، اطلاعاتی را در مورد مورتالیتی به هر علتی، حوادث جانبی جدی یا تعداد روزهای بستری در بیمارستان گزارش نکردند. فقط یک کارآزمایی کیفیت زندگی را با استفاده از فرم کوتاه مقیاس (SF)‐36 ارزیابی کرد (67 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). تاثیرات استیل‐ال‐کارنیتین در مقایسه با دارونما بر سلامت عمومی در 90 روز نامطمئن است (MD: ‐6.20 نقطه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.51‐ تا 2.89‐). نتایج برای دامنههای اضافی SF‐36 نیز نامطمئن هستند. یک کارآزمایی خستگی را با استفاده از تست Wessely and Powell ارزیابی کرد (121 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). تاثیرات در افراد مبتلا به انسفالوپاتی کبدی با درجه متوسط (خستگی ذهنی: MD: 0.40 نقطه؛ 95% CI؛ 0.21‐ تا 1.01؛ خستگی جسمانی: MD: ‐0.20 نقطه؛ 95% CI؛ 0.92‐ تا 0.52‐) و انسفالوپاتی کبدی با درجه خفیف (خستگی ذهنی: MD: ‐0.80 نقطه؛ 95% CI؛ 1.48‐ تا 0.12‐؛ خستگی جسمانی: 0.20 نقطه؛ 95% CI؛ 0.72‐ تا 1.12) نامطمئن هستند. متاآنالیز نشان داد که کاهش در سطوح خونی آمونیوم با استیل‐ال‐کارنیتین در مقایسه با دارونما دیده میشود (:MD 13.06 میلیگرم/دسیلیتر؛ 95% CI؛ 17.24‐ تا 8.99‐؛ 387 شرکتکننده؛ 5 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). اینکه استیل‐ال‐کارنیتین در برابر دارونما خطر حوادث جانبی غیر‐جدی را افزایش میدهد یا خیر، نامشخص است (8/126 (6.34%) در برابر 3/120 (2.50%)؛ RR: 2.51؛ 95% CI؛ 0.68 تا 9.22؛ 2 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). بهطور کلی، دادههای حوادث جانبی بهطور ضعیفی گزارش شده و آسیبها ممکن است دستکم گرفته شده باشند.
انسفالوپاتی کبدی چیست؟
انسفالوپاتی کبدی یک عارضه شایع و مخرب عصبیروانی (neuropsychiatric) ناشی از نارسایی حاد کبدی یا بیماری مزمن کبدی است. کبد در افراد مبتلا به انسفالوپاتی کبدی، نمیتواند خون وریدی پورت (یک لوله بزرگ که خون را از روده کوچک به کبد میبرد) را تمیز کند. به همین دلیل، سطوح آمونیوم خون و سطوح دیگر مواد سمی افزایش مییابند که منجر به آسیب مغزی میشود. انسفالوپاتی کبدی با مرگومیر بسیار زیادی میان بیماران مبتلا به بیماریهای کبدی، از جمله افرادی که در انتظار پیوند کبد هستند، ارتباط دارد.
استیل‐ال‐کارنیتین چیست؟
استیل‐ال‐کارنیتین مادهای است که سطح خونی و مغزی آمونیوم را کاهش میدهد و ممکن است به عنوان یک عامل محافظ مغزی عمل کند.
هدف این مطالعه مروری
این مرور سیستماتیک کاکرین مزایا و آسیبهای درمان افراد مبتلا به انسفالوپاتی کبدی را با استیل‐ال‐کارنیتین علاوه بر ارائه مراقبتهای استاندارد (لاکتولوز، آنتیبیوتیکها و غیره) در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم مداخله استیل‐ال‐کارنیتین علاوه بر مراقبت استاندارد ارزیابی کرد.
یافتههای این مطالعه مروری
نویسندگان مرور، منابع علمی پزشکی را تا 10 سپتامبر 2018 بررسی کردند و پنج کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده مرتبط را با مجموع 398 شرکتکننده شناسایی کردند. تمام کارآزماییها فقط توسط یک تیم از محققان در ایتالیا انجام شده بودند. همه آنها با خطر بالای سوگیری در نظر گرفته شدند و شامل تعداد کمی از شرکتکنندگان بودند که باعث تخمین بالقوه بیشتر مزایا و احتمالا تخمین کمتر آسیبها میشوند. صنعت داروسازی از هیچ کارآزمایی حمایت نکرد. کارآزماییها تجویز خوراکی یا داخل وریدی استیل‐ال‐کارنیتین را در برابر دارونما تست کردند. به نظر نمیرسد که این دارو در مقایسه با دارونما (داروی ساختگی غیر‐فعال) تاثیری بر کیفیت زندگی، خستگی، یا حوادث جانبی غیر‐جدی داشته باشد.
نقاط ضعف کارآزماییهای وارد شده در این مطالعه مروری
هیچ یک از کارآزماییهای وارد شده، دادههایی را در مورد مورتالیتی به هر علتی، حوادث جانبی جدی یا روزهای بستری شدن در بیمارستان مربوط به شرکتکنندگان گزارش نکردند. محققان آسیبهای ناشی از استیل‐ال‐کارنیتین را بهطور ضعیفی گزارش کردند، بنابراین پروفایل صدمات نامشخص باقی ماندهاند. خطر سوگیری (bias)، عدم دقت و پیامد سوگیری گزارشدهی، همگی باعث میشود که قطعیت شواهد پائین یا بسیار پائین باشد. کاهش در سطوح آمونیوم خون در شرکتکنندگان درمان شده با استیل‐ال‐کارنیتین دیده شد، اما نویسندگان مطالعه هیچ گونه مزایای بالینی را مشاهده نکردند.
واضح است که کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی شده بیشتری برای ارزیابی مزایا و آسیبهای استیل‐ال‐کارنیتین در مقایسه با دارونما در درمان افراد مبتلا به انسفالوپاتی کبدی مورد نیاز است. این کارآزماییها باید به خوبی طراحی شوند، توسط محققین مستقل اجرا شوند و همکاری داشته و شامل تعداد زیادی از شرکتکنندگان باشند.