شنبه 16 فروردین 1404
جلد ۲۰۱۶ -
جلد ۲۰۱۶ - صفحات ۰-۰ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jack W O'Sullivan, Robert T Harvey, Paul P Glasziou, Amanda McCullough. Written information for patients (or parents of child patients) to reduce the use of antibiotics for acute upper respiratory tract infections in primary care. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-939-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-939-fa.html
پیشینه
عفونت حاد مجاری تنفسی فوقانی (URTI ؛Acute upper respiratory tract infections) غالبا در شرایط مراقبتهای اولیه، مدیریت می‌شود. اگرچه بسیاری از این عفونت‌ها ویروسی هستند، و در نتیجه مشکل روزافزون مقاومت آنتی‌بیوتیکی وجود دارد، با این حال آنتی‌بیوتیک‌ها هنوز برای URTI تجویز می‌شوند. اطلاعات نوشتاری برای بیماران ممکن است روشی ساده برای کاهش استفاده از آنتیبیوتیک در URTI حاد باشد.
اهداف
ارزیابی اطلاعات نوشتاری برای بیماران (یا والدین کودکان بیمار) در کاهش استفاده از آنتیبیوتیک برای URTIهای حاد در مراقبتهای اولیه.
روش های جستجو
ما پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را تا جولای 2016 جست‌وجو کردیم: CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ LILACS؛ Web of Science؛ clinical trials.gov و مرکز ثبت کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO). ما هیچ محدودیت زبانی و انتشاراتی را قائل نشدیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) را انتخاب کردیم که شامل بیماران (یا والدین کودکان بیمار) مبتلا به URTIهای حاد بود. در این کارآزمایی‌ها اطلاعات نوشتاری برای بیماران با هیچ نوع اطلاعاتی مقایسه شده بود. اطلاعات نوشتاری برای بیماران بلافاصله قبل از تجویز یا طی تجویز به بیماران داده شده بود. RCTها برای انتخاب شدن، نیاز بود پیامدهای اولیه مورد نظر ما را سنجیده باشند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری، مطالعات را غربال کردند. آن‌ها داده‌ها را استخراج و کیفیت مطالعات را ارزیابی کردند. ما نتوانستیم مطالعات انتخاب‌شده را متاآنالیز (meta-analysis) کنیم. دلیل آن، ناهمگونی آماری و روش‌شناسی معنادار بود. بنابراین داده‌ها را به‌صورت روایتی (narratively) خلاصه کردیم.
نتایج اصلی
دو RCT معیارهای انتخاب ما را برآورده ساختند. این دو کارآزمایی شامل 827 شرکت‌کننده بود. هر دو کارآزمایی شامل کودکان مبتلا به URTIهای حاد بود (بزرگسالان در این دو کارآزمایی شرکت نداشتند): 558 کودک از 61 کلینیک عمومی در انگلستان و ولز؛ و 269 پزشک مراقبت اولیه که داده‌های به‌دست آمده را از 33792 مشاوره دکتر - بیمار در کنتاکی آمریکا فراهم کرده بودند. مطالعه انجام‌شده در انگلستان به‌دلیل فقدان کور‌سازی در خطر بالای سوگیری (Bias) قرار داشت. مطالعه تصادفی‌سازی و خوشه‌ای انجام‌شده در آمریکا نیز به‌دلیل اینکه روش‌های اختصاص‌دادن شرکت‌کنندگان درگروه درمانی واضح نبود و همچنین به‌علت وجود شواهدی از عدم تعادل پایه (baseline imbalance) در خطر بالای سوگیری بود.
در هر دو مطالعه، پزشکان اطلاعات نوشتاری را به والدین کودکان بیمار طی مشاوره در مراقبت اولیه تحویل دادند. یک پزشک عمومی آموزش‌دیده (GP) یک کتابچه‌ی 8 صفحه‌ای را به والدین آموزش می‌دهد. پزشک عمومی دیگر یک کارآزمایی فاکتوریال (factorial trial) (کارآزمایی‌هایی که دو گروه مقایسه همزمان هدایت می‌شوند) را با دو گروه مقایسه‌ای انجام می‌داد (این دو گروه مقایسه‌ای عبارتند از: 1) مقایسه میان اطلاعات نوشتاری و مراقبت معمول و 2) اطلاعات نوشتاری با بازخورد (فیدبک) آنچه تجویز شده برای پزشکان در مقایسه با فیدبک آنچه تجویز‌شده به تنهایی). پزشکان در گروه اطلاعات نوشتاری، 25 کپی از یک پمفلت دو صفحه‌ای را با اسپانسر دولتی دریافت کردند تا میان والدین توزیع کنند.
در مقایسه اطلاعات نوشتاری با مراقبت معمول، ما با کیفیت شواهد متوسط دریافتیم (یک مطالعه) که اطلاعات نوشتاری به طور معناداری تعداد آنتیبیوتیک مصرف‌شده را توسط والدین کاهش می‌دهد (RR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 0.80؛ کاهش خطر مطلق (ARR): %20 (%22 در مقابل 42%)) و همچنین اثر معناداری بر میزان مشاوره مجدد (RR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.32) یا رضایت والدین با مشاوره نداشت (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.03). شواهد با کیفیت پائین در دو مطالعه نشان می‌دهند که اطلاعات نوشتاری همچنین آنتیبیوتیک تجویز شده توسط پزشکان را کاهش می‌دهد (RR: 0.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): ARR: 21%: (20% در مقابل 41%)؛ RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 0.86؛ ARR: %9؛ (45% در مقابل 54%)). در هیچ یک از مطالعات بهبود نشانه‌ها، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک در URTIهای حاد، یا عوارض برای این مقایسه سنجیده نشده بود.
در گروه مقایسه‌ای «فیدبک تجویز‌شده» ما شواهد با کیفیت پاsینی یافتیم که بر این نکته دلالت داشت: اطلاعات نوشتاری به همراه فیدبک آنچه تجویز‌شده، به‌طور معناداری تعداد آنتی‌بیوتیک‌های تجویز‌شده را توسط پزشکان افزایش می‌دهد (RR: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.09 تا 1.17؛ افزایش خطر مطلق 6% (50% در مقابل 44%)). در هیچ یک از مطالعات میزان مشاوره مجدد، بهبود نشانه‌ها، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک در URTIهای حاد، رضایت والدین از مشاوره یا عوارض برای این مقایسه سنجیده نشده بود.
در هر دو مطالعه، پزشکان اطلاعات نوشتاری را به والدین کودکان بیمار طی مشاوره در مراقبت اولیه تحویل دادند. یک پزشک عمومی آموزش‌دیده (GP) یک کتابچه‌ی 8 صفحه‌ای را به والدین آموزش می‌دهد. پزشک عمومی دیگر یک کارآزمایی فاکتوریال (factorial trial) (کارآزمایی‌هایی که دو گروه مقایسه همزمان هدایت می‌شوند) را با دو گروه مقایسه‌ای انجام می‌داد (این دو گروه مقایسه‌ای عبارتند از: 1) مقایسه میان اطلاعات نوشتاری و مراقبت معمول و 2) اطلاعات نوشتاری با بازخورد (فیدبک) آنچه تجویز شده برای پزشکان در مقایسه با فیدبک آنچه تجویز‌شده به تنهایی). پزشکان در گروه اطلاعات نوشتاری، 25 کپی از یک پمفلت دو صفحه‌ای را با اسپانسر دولتی دریافت کردند تا میان والدین توزیع کنند.
در مقایسه اطلاعات نوشتاری با مراقبت معمول، ما با کیفیت شواهد متوسط دریافتیم (یک مطالعه) که اطلاعات نوشتاری به طور معناداری تعداد آنتیبیوتیک مصرف‌شده را توسط والدین کاهش می‌دهد (RR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 0.80؛ کاهش خطر مطلق (ARR): %20 (%22 در مقابل 42%)) و همچنین اثر معناداری بر میزان مشاوره مجدد (RR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.32) یا رضایت والدین با مشاوره نداشت (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.03). شواهد با کیفیت پائین در دو مطالعه نشان می‌دهند که اطلاعات نوشتاری همچنین آنتیبیوتیک تجویز شده توسط پزشکان را کاهش می‌دهد (RR: 0.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): ARR: 21%: (20% در مقابل 41%)؛ RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 0.86؛ ARR: %9؛ (45% در مقابل 54%)). در هیچ یک از مطالعات بهبود نشانه‌ها، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک در URTIهای حاد، یا عوارض برای این مقایسه سنجیده نشده بود.
در گروه مقایسه‌ای «فیدبک تجویز‌شده» ما شواهد با کیفیت پاsینی یافتیم که بر این نکته دلالت داشت: اطلاعات نوشتاری به همراه فیدبک آنچه تجویز‌شده، به‌طور معناداری تعداد آنتی‌بیوتیک‌های تجویز‌شده را توسط پزشکان افزایش می‌دهد (RR: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.09 تا 1.17؛ افزایش خطر مطلق 6% (50% در مقابل 44%)). در هیچ یک از مطالعات میزان مشاوره مجدد، بهبود نشانه‌ها، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک در URTIهای حاد، رضایت والدین از مشاوره یا عوارض برای این مقایسه سنجیده نشده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در مقایسه اطلاعات نوشتاری با مراقبت معمول، شواهد با کیفیت متوسط از یک مطالعه نشان می‌دهد که ارائه اطلاعات نوشتاری به والدین کودکان مبتلا به URTIهای حاد در مراقبت اولیه توسط GPهای آموزش‌دیده، باعث کاهش مقدار آنتیبیوتیک مصرف‌شده توسط والدین می‌شود و هیچ تاثیر منفی بر میزان مشاوره مجدد یا رضایت والدین با مشاوره ندارد. شواهد با کیفیت پائین از دو مطالعه نشان می‌دهد که در گروه مقایسه‌ای با مراقبت معمول، GPها آنتیبیوتیک کمتری برای URTIهای حاد تجویز می‌کنند، اما وقتی اطلاعات نوشتاری همراه با فیدبک تجویزی ارائه می‌شود (در مقایسه با فیدبک تجویزی به تنهایی)، آن‌ها آنتیبیوتیک بیشتری تجویز می‌کنند. شواهدی مبنی بر بهبود نشانه‌های بیمار، دانش بیمار درباره آنتی‌بیوتیک‌ها در URTIهای حاد یا فراوانی عوارض وجود ندارد.
مطالعات بیشتر برای پر کردن خلا‌های موجود در میان شواهد لازم است. این مطالعات باید اطلاعات نوشتاری را در قالب‌های متفاوت (مانند قالب الکترونیک) برای مصرف آنتیبیوتیک در بزرگسالان مبتلا به URTIهای حاد در موقعیت‌های کم‌درآمد و پردرآمد بدون وجود پزشکان آموزش‌دیده مورد آزمون قرار دهند. طراحی مطالعات بعدی باید به‌نحوی باشد که کور بودن ارزیابان پیامدها تضمین شود. هدف مطالعات باید شامل سنجش اثر اطلاعات نوشتاری بر مقدر مصرف آنتیبیوتیک توسط بیماران و تاثیر آن بر تجویز پزشکان، رضایت بیماران، مشاوره مجدد، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک، بهبود نشانه‌ها و عوارض جانبی باشد.
مطالعات بیشتر برای پر کردن خلا‌های موجود در میان شواهد لازم است. این مطالعات باید اطلاعات نوشتاری را در قالب‌های متفاوت (مانند قالب الکترونیک) برای مصرف آنتیبیوتیک در بزرگسالان مبتلا به URTIهای حاد در موقعیت‌های کم‌درآمد و پردرآمد بدون وجود پزشکان آموزش‌دیده مورد آزمون قرار دهند. طراحی مطالعات بعدی باید به‌نحوی باشد که کور بودن ارزیابان پیامدها تضمین شود. هدف مطالعات باید شامل سنجش اثر اطلاعات نوشتاری بر مقدر مصرف آنتیبیوتیک توسط بیماران و تاثیر آن بر تجویز پزشکان، رضایت بیماران، مشاوره مجدد، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک، بهبود نشانه‌ها و عوارض جانبی باشد.
خلاصه به زبان ساده
آیا اطلاعات نوشتاری، استفاده از آنتیبیوتیک را در عفونت حاد مجاری تنفسی فوقانی در میان افراد درمان شده در شرایط مراقبتهای اولیه کاهش می‌دهد؟
سوال مطالعه مروری
قصد ما این بود دریابیم که دریابیم آیا اطلاعات نوشتاری، استفاده از آنتیبیوتیک را در عفونت حاد مجاری تنفسی فوقانی (سرماخوردگی، گلودرد، سرفه یا گوش درد) کاهش می‌دهد یا خیر.
پیشینه
اکثر سرماخوردگی‌ها، گلودردها،سرفه‌ها و گوش‌دردها به‌وسیله ویروس‌ها ایجاد می‌شوند. آنتی‌بیوتیک‌ها علیه ویروس‌ها موثر نیستند، با این حال بعضی اوقات تجویز می‌شوند. قصد ما این بود دریابیم که اطلاعات نوشتاری داده شده به بیماران درباره مصرف آنتیبیوتیک بلافاصله قبل از ویزیت پزشک یا در جریان ویزیت پزشک، همراه با مراقبتهای معمول، استفاده از آنتیبیوتیک را در مقایسه با عمل معمول پزشکان یا هر چیز دیگری، تغییر می‌دهد یا خیر. ما همچنین می‌خواستیم درباره این موارد اطلاعات کسب کنیم که آیا: بازگشت بیماران به پزشکشان چقدر محتمل‌تر است، همچنین نشانه‌ها سریع‌تر بهبود می‌یابد، شناخت بیماران درباره مصرف آنتیبیوتیک بهتر می‌شود و بیماران از مراقبت و درمان پزشکشان رضایت دارند و اینکه عوارضی رخ داده است یا خیر.
تاریح جست‌وجو
ما متون مربوط را تا جولای 2106 جست‌وجو کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما دو مطالعه را یافتیم که شامل کودکان مبتلا به عفونت مجاری تنفسی فوقانی بود. یکی از این مطالعات شامل 558 کودک بود که از 61 کلینیک عمومی در انگلستان و ولز تشکیل شده بود و مطالعه دیگر شامل 269 پزشک بود که اطلاعات به‌دست آمده را از 33792 مشاوره بیمار - پزشک در کنتاکی آمریکا فراهم می‌کردند. شرکت‌کنندگان، کودکان با یک همراه بزرگسال بودند. یک مطالعه از پزشک عمومی آموزش‌دیده برای آموزش اطلاعات نوشتاری و گفتگو با والدین استفاده کرده بود. در مطالعه دیگر، پزشکان کپی‌هایی را از پمفلت‌های دولتی میان والدین توزیع کردند.
منابع مالی مطالعات
هر دو مطالعه به‌وسیله مراکز دولتی سرمایه‌گذاری و کمک مالی شده بودند. یکی از مطالعات همچنین توسط Pfizer (یک شرکت دارویی) کمک مالی شده بود.
نتایج اصلی
ارائه کتابچه و توضیح آن‌ها توسط یک پزشک آموزش‌دیده (که برای این کار آموزش دیده است)، باعث کاهش مقدار مصرف آنتیبیوتیک به 20 درصد (از 42 درصد به 22 درصد) در کودکان می‌شود. این نتیجه تاثیری بر رضایت والدین نسبت به مشاوره یا تعداد ویزیت مجدد برای همان بیماری ندارد. در مقایسه با کار معمول پزشکان، دو مطالعه نشان دادند که ارائه یک کتابچه، نسبت کودکانی را که برای آن‌ها آنتیبیوتیک تجویز شده از 9 تا 21 درصد کاهش می‌دهد. وقتی پزشکان فیدبک تجویز آنتیبیوتیک را در گروه ارائه کتابچه به والدین دریافت می‌کنند، نسبت کودکانی که آنتیبیوتیک برای آن‌ها تجویز شده تا 6 درصد افزایش می‌یابد (از 44 درصد به 50 درصد). در هیچ‌یک از مطالعات تاثیر آگاه شدن بهتر، مدت طول کشیدن نشانه‌ها، و عوارض در افراد ارزیابی نشده بود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد متوسط تا پائین بود. پزشکان و والدین می‌دانستند که اطلاعات نوشتاری چه هنگام استفاده شده بود. یکی از مطالعات در خطر بالای سوگیری بود به‌دلیل اینکه گروه‌های مطالعه در حالت پایه (baseline) قابل مقایسه نبودند. بنابراین ما درباره یافته‌های آن کمتر مطمئن هستیم. مطالعات در UK و USA انجام شده بود. بنابراین نتایج برای موقعیت‌های زیر قابل کاربرد نیستند.:
- کشورهای دارای درآمد پائین
- سرویس‌های مختلف در زمینه مراقبتهای سلامت اولیه مانند موقعیت‌هایی که نسخه‌های غیرضروری برای فراهم‌کردن آنتیبیوتیک وجود دارد.
قصد ما این بود دریابیم که دریابیم آیا اطلاعات نوشتاری، استفاده از آنتیبیوتیک را در عفونت حاد مجاری تنفسی فوقانی (سرماخوردگی، گلودرد، سرفه یا گوش درد) کاهش می‌دهد یا خیر.
پیشینه
اکثر سرماخوردگی‌ها، گلودردها،سرفه‌ها و گوش‌دردها به‌وسیله ویروس‌ها ایجاد می‌شوند. آنتی‌بیوتیک‌ها علیه ویروس‌ها موثر نیستند، با این حال بعضی اوقات تجویز می‌شوند. قصد ما این بود دریابیم که اطلاعات نوشتاری داده شده به بیماران درباره مصرف آنتیبیوتیک بلافاصله قبل از ویزیت پزشک یا در جریان ویزیت پزشک، همراه با مراقبتهای معمول، استفاده از آنتیبیوتیک را در مقایسه با عمل معمول پزشکان یا هر چیز دیگری، تغییر می‌دهد یا خیر. ما همچنین می‌خواستیم درباره این موارد اطلاعات کسب کنیم که آیا: بازگشت بیماران به پزشکشان چقدر محتمل‌تر است، همچنین نشانه‌ها سریع‌تر بهبود می‌یابد، شناخت بیماران درباره مصرف آنتیبیوتیک بهتر می‌شود و بیماران از مراقبت و درمان پزشکشان رضایت دارند و اینکه عوارضی رخ داده است یا خیر.
تاریح جست‌وجو
ما متون مربوط را تا جولای 2106 جست‌وجو کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما دو مطالعه را یافتیم که شامل کودکان مبتلا به عفونت مجاری تنفسی فوقانی بود. یکی از این مطالعات شامل 558 کودک بود که از 61 کلینیک عمومی در انگلستان و ولز تشکیل شده بود و مطالعه دیگر شامل 269 پزشک بود که اطلاعات به‌دست آمده را از 33792 مشاوره بیمار - پزشک در کنتاکی آمریکا فراهم می‌کردند. شرکت‌کنندگان، کودکان با یک همراه بزرگسال بودند. یک مطالعه از پزشک عمومی آموزش‌دیده برای آموزش اطلاعات نوشتاری و گفتگو با والدین استفاده کرده بود. در مطالعه دیگر، پزشکان کپی‌هایی را از پمفلت‌های دولتی میان والدین توزیع کردند.
منابع مالی مطالعات
هر دو مطالعه به‌وسیله مراکز دولتی سرمایه‌گذاری و کمک مالی شده بودند. یکی از مطالعات همچنین توسط Pfizer (یک شرکت دارویی) کمک مالی شده بود.
نتایج اصلی
ارائه کتابچه و توضیح آن‌ها توسط یک پزشک آموزش‌دیده (که برای این کار آموزش دیده است)، باعث کاهش مقدار مصرف آنتیبیوتیک به 20 درصد (از 42 درصد به 22 درصد) در کودکان می‌شود. این نتیجه تاثیری بر رضایت والدین نسبت به مشاوره یا تعداد ویزیت مجدد برای همان بیماری ندارد. در مقایسه با کار معمول پزشکان، دو مطالعه نشان دادند که ارائه یک کتابچه، نسبت کودکانی را که برای آن‌ها آنتیبیوتیک تجویز شده از 9 تا 21 درصد کاهش می‌دهد. وقتی پزشکان فیدبک تجویز آنتیبیوتیک را در گروه ارائه کتابچه به والدین دریافت می‌کنند، نسبت کودکانی که آنتیبیوتیک برای آن‌ها تجویز شده تا 6 درصد افزایش می‌یابد (از 44 درصد به 50 درصد). در هیچ‌یک از مطالعات تاثیر آگاه شدن بهتر، مدت طول کشیدن نشانه‌ها، و عوارض در افراد ارزیابی نشده بود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد متوسط تا پائین بود. پزشکان و والدین می‌دانستند که اطلاعات نوشتاری چه هنگام استفاده شده بود. یکی از مطالعات در خطر بالای سوگیری بود به‌دلیل اینکه گروه‌های مطالعه در حالت پایه (baseline) قابل مقایسه نبودند. بنابراین ما درباره یافته‌های آن کمتر مطمئن هستیم. مطالعات در UK و USA انجام شده بود. بنابراین نتایج برای موقعیت‌های زیر قابل کاربرد نیستند.:
- کشورهای دارای درآمد پائین
- سرویس‌های مختلف در زمینه مراقبتهای سلامت اولیه مانند موقعیت‌هایی که نسخه‌های غیرضروری برای فراهم‌کردن آنتیبیوتیک وجود دارد.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Acute Respiratory Infections Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/4/16 | انتشار: 1395/9/5
