نقش اکسی‌‌کدون در تسکین درد در بزرگسالان مبتلا به فیبرومیالژی

حرف آخر

هیچ شواهد خوبی برای حمایت یا رد پیشنهاد استفاده از اکسی‌کدون (oxycodone)، به تنهایی یا در ترکیب با نالوکسان (naloxone) برای کاهش درد ناشی از فیبرومیالژی (fibromyalgia) وجود ندارد.

پیشینه

فیبرومیالژی یک اختلال پیچیده است که به واسطه درد فراگیر، خستگی (fatigue)، کمبود خواب، خلق‌وخوی پائین و سایر نشانه‌های بدنی شناخته می‌شود. داروهای تسکین دهنده درد شایع از جمله پاراستامول (paracetamol) و ایبوپروفن (ibuprofen) معمولا به عنوان داروهای اثربخش به حساب نمی‌آیند. داروهای مسکّن اوپیوئیدی به طور شایع برای درمان فیبرومیالژی مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما درباره اثربخشی آنها عدم‐قطعیت وجود دارد.

داروهای مسکّن اوپیوئیدی داروهایی مانند مورفین (morphine) هستند. مورفین از گیاهان گرفته می‌شود، اما بسیاری از اوپیوئیدها نیز از طریق سنتز مواد شیمیایی ساخته می‌شوند تا اینکه از گیاهان مشتق شوند. اکسی‌کدون (oxycodone) یک اوپیوئید نیمه ترکیبی است، که از تبائین آلکالوئید اُپیویید (opioid alkaloid thebaine) مشتق شده و به طور گسترده در دسترس است.

این مرور جایگزین مروری است که نسخه اصلی آن در سال 2014 منتشر شده و به ارزیابی اثربخشی اکسی‌کدون در تسکین درد فیبرومیالژی و برخی وضعیت‌های پزشکی دیگر پرداخته بود. در این مرور ما فقط درد در فیبرومیالژی را بررسی کردیم. در مرور قبلی، ما هیچ شواهدی مبنی بر اثربخشی یا ناکارآمدی اکسی‌کدون در درمان درد در فیبرومیالژی به دست نیاوردیم.

ویژگی‌های مطالعه

در جولای 2016 برای دستیابی به کارآزمایی‌های بالینی که در آنها اکسی‌کدون، به تنهایی یا در ترکیب با دوز ثابت نالوکسان، برای درمان درد ناشی از فیبرومیالژی در بزرگسالان مورد استفاده قرار گرفته بود، به جست‌وجو پرداختیم. هیچ مطالعه‌ای را به دست نیاوردیم که با الزامات این مرور انطباق داشته باشد.

نتایج کلیدی

هیچ اطلاعاتی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده مبنی بر مزایا یا آسیب‌های استفاده از اکسی‌کدون برای درمان درد ناشی از فیبرومیالژی وجود نداشت.

کیفیت شواهد

کیفیت شواهد را در سطح بسیار پائین ارزیابی کردیم زیرا هیچ مطالعه‌ای وجود نداشت. شواهد با کیفیت بسیار پائین به این معنا است که ما درباره نتایج بسیار نامطمئن هستیم.