جلد ۲۰۱۶ -                   جلد ۲۰۱۶ - صفحات ۰-۰ | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD009720.pub2

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zelda Greene, Colm PF O'Donnell, Margaret Walshe. Oral stimulation for promoting oral feeding in preterm infants. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-757-fa.html
نقش تحریک دهانی در پیشرفت تغذیه دهانی در نوزادان نارس (پره‌ترم)
Zelda Greene* , Colm PF O'Donnell , Margaret Walshe
پیشینه
نوزادان نارس (سن پس از قاعدگی < 37 هفته) اغلب در رسیدن به تغذیه دهانی تاخیر دارند. تغذیه دهانی عادی به‌ عنوان پیامد مهم برای زمان‌بندی ترخیص از بیمارستان پیشنهاد شده و می‌تواند نشانگر زودرسی از یکپارچگی عصبی‌حرکتی و پیامدهای تکاملی باشد. طیف وسیعی از مداخلات تحریک دهانی ممکن است به نوزادان کمک کند تا مکیدن و هماهنگی حرکتی را ایجاد کنند و باعث آغاز زودتر تغذیه خوراکی و ترخیص زودتر از بیمارستان شوند.
اهداف

تعیین اثربخشی مداخلات تحریک دهانی برای دستیابی به تغذیه دهانی در نوزادان نارس که پیش از سن جنینی 37 هفته (postmenstrual age; PMA) متولد می‌شوند.

آنالیزهای زیر‐گروه طبق زیر‐گروه‌های از پیش مشخص‌شده زیر انجام شدند:

• نوزادان بسیار نارس متولد شده در < 28 هفته PMA.

• نوزادان بسیار نارس متولد شده در 28 هفته تا < 32 هفته PMA.

• نوزادانی که منحصرا با شیر مادر تغذیه می‌شوند.

• نوزادانی که منحصرا با شیشه شیر خشک تغذیه می‌شوند.

• نوزادانی که هم با پستان و هم با شیشه شیر خشک تغذیه می‌شوند.

روش های جستجو
از استراتژی استاندارد جست‌وجو در گروه مرور نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE از طریق PubMed (1966 تا 25 فوریه 2016)، Embase (1980 تا 25 فوریه 2016) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ 1982 تا 25 فوریه 2016) استفاده کردیم. بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌ شده و نیمه‌‐تصادفی‌سازی‌ شده و کنترل‌ شده که یک مداخله مشخص تحریک دهان را با عدم‐مداخله، مراقبت استاندارد، درمان ساختگی یا مداخله غیر‐خوراکی در نوزادان نارس مقایسه کرده و حداقل یکی از پیامدهای مشخص‌شده را گزارش کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
یک نویسنده مطالعه، بانک‌های اطلاعاتی و مطالعات مشخص‌شده را برای غربالگری جست‌وجو کرد. دو نویسنده مرور چکیده این مطالعات و کپی متن کامل آنها را در موقع لزوم برای شناسایی کارآزمایی‌ها برای گنجاندن در مطالعه مروری، غربالگری کردند. تمام نویسندگان مطالعه، مستقلا داده‌ها را استخراج کرده و هر مطالعه را از نظر خطر سوگیری (bias) در پنج حوزه سوگیری آنالیز کردند. تمام نویسندگان، داده‌ها را بررسی و آنالیز کرده و برای ارزیابی کیفیت شواهد از سیستم درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) استفاده کردند. نویسندگان مطالعه مروری، مطالعات را برای مقایسه به دو گروه تقسیم کردند: مداخله در مقابل مراقبت استاندارد و مداخله در مقابل دیگر مداخلات غیر‐خوراکی یا ساختگی. متاآنالیز (meta‐analysis) را با استفاده از مدل اثر‐ثابت انجام دادیم.
نتایج اصلی

این مطالعه مروری، 19 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را با مجموع 823 شرکت‌کننده وارد کرد. تقریبا تمام کارآزمایی‌ها چند ضعف روش‌شناسی داشتند. متاآنالیزها نشان دادند که تحریک دهانی، زمان سپری شده را تا آغاز تغذیه دهانی در مقایسه با مراقبت استاندارد (میانگین تفاوت (MD): 4.81‐؛ 95% CI؛ 5.56‐ تا 4.06‐ روز) و در مقایسه با دیگر مداخلات غیر‐دهانی (MD: ‐9.01؛ 95% CI؛ 10.30‐ تا 7.71‐ روز)، و همچنین طول مدت بستری اولیه را در بیمارستان در مقایسه با مراقبت استاندارد (MD: ‐5.26؛ 95% CI؛ 7.34‐ تا 3.19‐ روز)، و در مقایسه با دیگر مداخلات غیر‐دهانی (MD: ‐9.01؛ 95% CI؛ 10.30‐ تا 7.71‐ روز)، کاهش می‌دهد.

محققان طول مدت کوتاه‌تری را از تغذیه تزریقی در مقایسه با مراقبت استاندارد (MD: ‐5.30؛ 95% CI؛ 9.73‐ تا 0.87‐ روز)، و در مقایسه با دیگر مداخلات غیر‐دهانی (MD: ‐8.70 ؛ 95% CI؛ 15.46‐ تا 1.94‐ روز) برای نوزادان گزارش کردند. آن‌ها نتوانستند هیچ تاثیری را از مداخله بر پیامدهای شیردهی و افزایش وزن شناسایی کنند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
اگر چه مطالعات وارد شده نشان می‌دهند که تحریک دهانی، طول دوره بستری را در بیمارستان، تعداد روزهای منحصر به تغذیه دهانی و طول دوره تغذیه تزریقی را کوتاه می‌کند، به‌طور کلی نتایج این مطالعات به دلیل خطر سوگیری و ضعف بالای کیفیت روش‌شناسی باید با احتیاط تفسیر شوند. انجام کارآزمایی‌های به‌خوبی طراحی‌شده از مداخلات تحریک دهانی برای نوزادان نارس، ضروری است. چنین کارآزمایی‌هایی باید از روش‌های قابل اعتماد تصادفی‌سازی همراه با پنهان‌سازی تخصیص درمان، در صورت امکان کورسازی کردن مراقبان به درمان و توجه ویژه به کورسازی کردن ارزیابان پیامد استفاده کنند.
خلاصه به زبان ساده

اثرات تحریک دهانی در آغاز تغذیه دهانی در نوزادان نارس

سوالات مطالعه مروری

آیا انجام مداخلات تحریک دهانی، شامل پروتکل‌های تحریک با انگشت، در نوزادان نارس که پیش از هفته 37 بارداری به دنیا آمدند:

• زمان صرف‌شده را برای رسیدن به صرفا تغذیه دهانی و زمان بستری شدن در بیمارستان کاهش می‌دهند؟

• منجر به تغذیه انحصاری دهانی، تغذیه انحصاری با شیر مادر یا هر گونه تغذیه مستقیم از پستان می‌شوند؟

• قدرت مکیدن را افزایش می‌دهند؟

• میزان رشد نوزاد را افزایش داده و تکامل وی را بهبود می‌بخشند؟

پیشینه

بسیاری از نوزادان نارس در آغاز تغذیه دهانی (مکیدن) تاخیر دارند و در ابتدا با لوله‌های تغذیه یا تغذیه وریدی (تزریقی) تغذیه می‌شوند. پیشرفت در مهارت‌های تغذیه دهانی نیاز دقیقی دارد به هماهنگی مکیدن، بلعیدن و تنفس. پیشرفت تغذیه دهانی به دلیل بستری شدن طولانی در بیمارستان، مشکلات تنفسی و دیگر شرایط پزشکی مرتبط با تولد زودرس می‌تواند در نوزادان نارس چالش‌برانگیز باشد. روش‌های ناخوشایند مانند ونتیلاسیون یا ساکشن مکرر ترشحات دهان یا بینی می‌تواند تاثیرات منفی بر توانایی‌های تغذیه‌ای نوزاد داشته باشند. دستورالعمل‌های بین‌المللی برای انتقال از تغذیه با لوله به تغذیه دهانی به‌طور گسترده‌ای متفاوت هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت سلامت از طیف وسیعی از مداخلات به منظور بهبود مکیدن و مهارت‌های تغذیه در نوزادان نارس استفاده می‌کنند، و مطالعات، زمان انتقال سریع‌تر را از تغذیه با لوله به تغذیه دهانی، کاهش دوره بستری را در بیمارستان و بهبود مهارت‌های مکیدن را در نوزادان گزارش کردند. هیچ یک از مطالعات مروری کاکرین، مداخله تحریک دهانی را با انگشت قبل و در طول تغذیه ارزیابی نکرده‌اند.

ویژگی‌های مطالعه

این مطالعه مروری، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده‌ای را انتخاب کرد که تحریک دهانی را توسط تحریک با انگشت فقط در نوزادان نارس بررسی کردند. نویسندگان مطالعه مطالعاتی را شناسایی کردند که از جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی، مجلات داوری همتا (peer‐review) و خلاصه مقالات کنفرانس‌های منتشرشده به دست آمدند.

نتایج کلیدی

ما 19 مطالعه را با کیفیت پائین و با تعداد شرکت‌کننده اندک وارد کردیم. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که مداخلات تحریک دهانی می‌توانند دوره انتقال را به تغذیه دهانی کوتاه کنند، طول مدت بستری را در بیمارستان کاهش داده و زمان صرف‌شده را برای تغذیه تزریقی کاهش دهند. هیچ مطالعه‌ای پیامدهای طولانی‌‐مدت مداخلات (به عنوان مثال بیشتر از شش ماه) را بررسی نکرد. مطالعات، هیچ تاثیری را بر پیامدهای تغذیه با شیر مادر و افزایش وزن گزارش نکردند.

کیفیت شواهد

این مطالعات کوچک بوده و عموما دارای کیفیت روش‌شناسی پائین یا خیلی پائین بودند. نویسندگان مطالعه به مطالعاتی با کیفیت بالا برنخوردند که بتوانند از خود‐کارآمدی، اثربخشی و بی‌خطری (safety) مداخلات تحریک دهانی حمایت کنند. انجام RCTهای بزرگتر و با طراحی خوب برای کمک به افزایش آگاهی والدین و مراقبان در مورد فواید و مضرات احتمالی این مداخله مورد نیاز است.


(۱۲۹۱ مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (۶۸ دریافت)    

پذیرش: 1394/12/6 | انتشار: 1395/6/30