بیماری مزمن ریوی (CLD) اغلب در نوزادان پره‌ترم رخ می‌دهد. برونکودیلاتورها، دارای تاثیر بالقوه اتساع مجاری هوایی کوچک با مکانیسم هیپرتروفی عضلات هستند. افزایش کامپلیانس و حجم جاری و کاهش مقاومت ریوی، به دنبال استفاده از برونکودیلاتورها در نوزادان مبتلا به CLD به اثبات رسیده است. بنابراین، برونکودیلاتورها ممکن است نقشی در پیشگیری و درمان بیماری مزمن ریوی داشته باشند.

تعیین تاثیر تجویز پیشگیرانه یا درمانی برونکودیلاتورها در CLD، بر مرگ‌ومیر و سایر عوارض زایمان زودرس در نوزادانی که در معرض خطر ابتلا به CLD هستند یا بیماری CLD آنها تشخیص داده شده است.

در 7 مارچ 2016، ما از استراتژی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 2؛ 2016)، MEDLINE (از 1966)، Embase (از 1980) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ از 1982) استفاده کردیم. ما بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه‐تصادفی‌سازی شده، جست‌وجو کردیم. ما هیچ‌گونه محدودیتی را از نظر زبان مطالعه اعمال نکردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که شامل نوزادان پره‌ترم بودند، واجد شرایط برای ورود در نظر گرفته شدند. شروع درمان با برونکودیلاتور برای پیشگیری از CLD، باید طی 2 هفته اول از بدو تولد رخ می‌داد. درمان بیماران مبتلا به CLD باید پیش از ترخیص از واحد نوزادان آغاز می‌شد. مداخله باید شامل تجویز یک برونکودیلاتور با کمک نبولایزاسیون، با دوز اندازه‌گیری شده اسپری استنشاقی (با یا بدون یک دستگاه اسپیسر (spacer device)) یا با تجویز داخل وریدی یا خوراکی آن در برابر دارونما (placebo) یا عدم مداخله می‌بود. مطالعات واجد شرایط باید شامل حداقل یکی از پیامدهای بالینی از پیش تعریف شده زیر بودند: مرگ‌ومیر، CLD، تعداد روزهایی که نوزاد روی اکسیژن است، تعداد روزهایی که بیمار به ونتیلاتور متصل است، مجرای شریانی باز (PDA)، آمفیزم ریوی بینابینی (PIE)، پنوموتوراکس، هموراژی داخل بطنی (IVH) از هر درجه‌ای، آنتروکولیت نکروزان (NEC)، سپسیس و عوارض جانبی برونکودیلاتورها.

ما از روش‌های استاندارد شرح داده شده در کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای سیستماتیک مداخلات (Higgins 2011) استفاده کردیم. 2 نویسنده مرور، تمام داده‌های ارائه شده را توسط هر مطالعه استخراج و ارزیابی کردند. ما خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (RD) و تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت اضافی (NNTB) را با 95% فاصله اطمینان (CI) برای پیامدهای دو حالتی و تفاوت میانگین (MD) را برای داده‌‏های پیوسته گزارش کردیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، سنجیدیم.

برای این به‌روزرسانی، ما یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل شده جدید را شناسایی کردیم که به بررسی تاثیرات برونکودیلاتورها در نوزادان پره‌ترم پرداخت. در این مطالعه، که 73 نوزاد وارد شدند اما در مورد 52 نوزاد گزارش ارائه کرد، پیشگیری از بیماری مزمن ریوی با استفاده از آمینوفیلین (aminophylline) بررسی شد. بر اساس درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، کیفیت شواهد، بسیار پایین بود. در مطالعه قبلی، 173 نوزاد وارد شدند تا پیشگیری از CLD با استفاده از سالبوتامول (salbutamol) بررسی شود. براساس درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، کیفیت شواهد متوسط بود. ما هیچ کارآزمایی واجد شرایطی را نیافتیم که به مطالعه استفاده از برونکودیلاتور برای درمان افراد مبتلا به CLD پرداخته باشد. پروفیلاکسی با استفاده از سالبوتامول منجر به تفاوت قابل توجه از نظر آماری در مرگ‌ومیر (RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.50 تا 2.31؛ RD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.09‐ تا 0.11) و CLD (RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.37؛ RD: 0.02؛ 95% CI؛ 0.13‐ تا 0.17) نشد. نتایج، تفاوت قابل توجهی را از نظر آماری در سایر عوارض مرتبط با CLD و زایمان زودرس نشان ندادند. محققان در این مطالعه، درباره عوارض جانبی ناشی از سالبوتامول اظهارنظر نکردند. پروفیلاکسی با استفاده از آمینوفیلین، منجر به کاهش قابل‌توجهی در CLD در 28 روز اول زندگی (RR: 0.18؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.74؛ RD: ‐0.35؛ 95% CI؛ 0.56‐ تا 0.13‐؛ NNTB: 3؛ 95% CI؛ 2 تا 8) و بدون تفاوت معنی‌داری در مرگ‌ومیر (RR: 3.0؛ 95% CI؛ 0.33 تا 26.99؛ RD: 0.08؛ 95% CI؛ 0.07‐ تا 0.22)، همراه با کاهش قابل‌توجه در وابستگی به اکسیژن کمکی در گروه مصرف کننده آمینوفیلین در مقایسه با گروه عدم درمان (MD؛ 17.75‐ روز؛ 95% CI؛ 27.56‐ تا 7.94‐) شد. آزمون‌های ناهمگونی برای هیچ یک از تجزیه‌وتحلیل‌ها کاربردی نبودند؛ زیرا هر متاآنالیز فقط شامل یک مطالعه بود.

داده‌ها برای ارزیابی قابل اعتماد درباره استفاده از سالبوتامول برای پیشگیری از CLD، کافی نیستند. یک کارآزمایی با کیفیت پایین، کاهشی را در بروز CLD و مدت زمان کوتاه‌تر نیاز به اکسیژن کمکی به دنبال استفاده از آمینوفیلین پروفیلاکتیک گزارش کرد، اما این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. انجام کارآزمایی‌های بالینی تکمیلی برای ارزیابی نقش عوامل برونکودیلاتور در پیشگیری یا درمان CLD لازم است. پژوهشگرانی که در حال مطالعه روی تاثیرات برونکودیلاتورها در نوزادان پره‌ترم هستند، باید پیامدهای بالینی مرتبط را در کنار پیامدهای مکانیکال ریوی، در نظر گیرند. ما هیچ کارآزمایی‌ای را نیافتیم که به مطالعه استفاده از برونکودیلاتور برای درمان CLD پرداخته باشد.