پنجشنبه 30 فروردین 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
David R Foxcroft, Lindsey Coombes, Sarah Wood, Debby Allen, Nerissa ML Almeida Santimano, Maria Teresa Moreira. Motivational interviewing for the prevention of alcohol misuse in young adults. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-627-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-627-fa.html
David R Foxcroft* 
, Lindsey Coombes , Sarah Wood , Debby Allen , Nerissa ML Almeida Santimano , Maria Teresa Moreira
, Lindsey Coombes , Sarah Wood , Debby Allen , Nerissa ML Almeida Santimano , Maria Teresa Moreira
پیشینه
استفاده و سوء‌استفاده از الکل در میان جوانان یکی از پرخطرترین رفتارهایی است که باعث آسیب و مرگ آن‌ها می‌شود. مصاحبه انگیزشی(؛MI ؛Motivational interviewing ) یک تکنیک معروف برای پرداختن به نوشیدن بیش از حد الکل در بزرگسالان جوان است.
اهداف
ارزیابی تاثیرمداخله MI بر پیشگیری از سوءمصرف الکل و مشکلات ناشی از آن در بزرگسالان جوان.
روش های جستجو
در این مطالعه مروری ما در میان شواهد موجود در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ (شماره 12؛ 2015)؛ MEDLINE (از ژانویه 1988 تا جولای 2015)، EMBASE (از ژانویه 1966 تا جولای 2015)، و PsycINFO (از 1985تا جولای 2015) جست‌وجو کردیم. ما همچنین در ثبت کارآزمایی های بالینی و منابع مقالات سیستماتیکی که با موضوع مرتبط بود، جست‌وجوی دستی انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را مدنظر قرار دادیم که در آن‌ها بزرگسالان جوان تا 25 سال را درنظر گرفته بودند و مداخله MI را برای پیشگیری از سوءمصرف الکل و مشکلات ناشی از آن، با عدم مداخله، ارزیابی تنها یا مداخلات جایگزین مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از روش‌شناسی استاندارد مدنظر کاکرین تبعیت کردیم.
نتایج اصلی
ما در کل 84 کارآزمایی را به این مطالعه مروری وارد کردیم (22872 شرکت کننده) که 70 مورد از84 مطالعه مداخلات را در اشخاص با خطر بالا گزارش کرده بودند. ما مطالعاتی را در نظر گرفتیم که دوره پیگیری به مدت حداقل 4 ماه داشتند، علاقه بیشتری به بررسی پایداری اثرات مداخله داشتند و کمتر مستعد مشکلات ناشی از گزارش کوتاه‌مدت یا سوگیری (Bias) انتشار بودند. در کل ارزیابی خطر سوگیری نشان داد که شواهد این مطالعات کیفیت متوسط تا پائینی دارند.
در پیگیری‌های 4 ماهه و طولانی‌تر، MI اثراتی به نفع کاهش مقدار مصرف الکل (با میانگین تفاوت استاندارد (SMD): 0.11 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 - تا 0.06 - ؛ یا کاهش از 13.7 بار نوشیدن در هفته به 12.5 بار نوشیدن در هفته با کیفیت متوسط شواهد)، فرکانس مصرف الکل (SMD: 0.14 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 - تا 0.07 - ؛ یا کاهش تعداد روزهای مصرف در هفته از 2.74 روز در هفته به 2.52 روز در هفته با کیفیت متوسط شواهد) و اوج غلظت الکل در خون یا BAC؛ (SMD: 0.12 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 - تا 0.05 یا کاهش از 0.144% به 0.131% با کیفیت متوسط شواهد) نشان داد.
ما یک اثر لب مرزی، به نفع تاثیر MI بر مشکلات ناشی از الکل پیدا کردیم (SMD: 0.08 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 - تا 0.00 یا کاهش در نمره مشکلات ناشی الکل از 8.91 تا 8.18؛ با کیفیت پائین شواهد) و اثری بر زیاده‌روی در نوشیدن (SMD: 0.04 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 - تا 0.02 - ؛ با کیفیت متوسط شواهد) یا برای متوسط BAC؛ (SMD: 0.05 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18 - تا 0.08؛ با کیفیت متوسط شواهد) مشاهده نشد.
ما همچنین دیگر پیامدهای رفتارهای مرتبط با الکل را مدنظر قرار دادیم و در پیگیری‌های 4 ماه و طولانی‌تر، ما هیچ اثری بر رانندگی هنگام مستی (SMD: 0.13 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 - تا 0.10؛ با کیفیت متوسط شواهد) یا رفتارهای پرخطر دیگر ناشی از الکل (SMD: 0.15 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 - تا 0.01؛ با کیفیت متوسط شواهد) نیافتیم.
تجزیه و تحلیل‌های بیشتر نشان داد که رابطه واضحی بین مدت زمان مداخله MI (در مقیاس دقیقه) و میزان اثر وجود ندارد. تجزیه و تحلیل زیرگروه‌ها هم هیچ اثری برای MI در بررسی زیرگروه‌های بلندمدت (4 ماه یا بیشتر) نه در ارزیابی تنها و نه در برابر مداخلات جایگزین قائل نشد. نه در شرایط دانشگاه/کالج و نه در هیچ موقعیت دیگری و نه در افراد پرخطر در مقایسه با افراد عادی هیچ اثری مشاهده نشد. هیچ‌کدام از مطالعات آسیبی را که ناشی از MI باشد گزارش نکردند.
در پیگیری‌های 4 ماهه و طولانی‌تر، MI اثراتی به نفع کاهش مقدار مصرف الکل (با میانگین تفاوت استاندارد (SMD): 0.11 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 - تا 0.06 - ؛ یا کاهش از 13.7 بار نوشیدن در هفته به 12.5 بار نوشیدن در هفته با کیفیت متوسط شواهد)، فرکانس مصرف الکل (SMD: 0.14 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 - تا 0.07 - ؛ یا کاهش تعداد روزهای مصرف در هفته از 2.74 روز در هفته به 2.52 روز در هفته با کیفیت متوسط شواهد) و اوج غلظت الکل در خون یا BAC؛ (SMD: 0.12 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 - تا 0.05 یا کاهش از 0.144% به 0.131% با کیفیت متوسط شواهد) نشان داد.
ما یک اثر لب مرزی، به نفع تاثیر MI بر مشکلات ناشی از الکل پیدا کردیم (SMD: 0.08 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 - تا 0.00 یا کاهش در نمره مشکلات ناشی الکل از 8.91 تا 8.18؛ با کیفیت پائین شواهد) و اثری بر زیاده‌روی در نوشیدن (SMD: 0.04 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 - تا 0.02 - ؛ با کیفیت متوسط شواهد) یا برای متوسط BAC؛ (SMD: 0.05 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18 - تا 0.08؛ با کیفیت متوسط شواهد) مشاهده نشد.
ما همچنین دیگر پیامدهای رفتارهای مرتبط با الکل را مدنظر قرار دادیم و در پیگیری‌های 4 ماه و طولانی‌تر، ما هیچ اثری بر رانندگی هنگام مستی (SMD: 0.13 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 - تا 0.10؛ با کیفیت متوسط شواهد) یا رفتارهای پرخطر دیگر ناشی از الکل (SMD: 0.15 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 - تا 0.01؛ با کیفیت متوسط شواهد) نیافتیم.
تجزیه و تحلیل‌های بیشتر نشان داد که رابطه واضحی بین مدت زمان مداخله MI (در مقیاس دقیقه) و میزان اثر وجود ندارد. تجزیه و تحلیل زیرگروه‌ها هم هیچ اثری برای MI در بررسی زیرگروه‌های بلندمدت (4 ماه یا بیشتر) نه در ارزیابی تنها و نه در برابر مداخلات جایگزین قائل نشد. نه در شرایط دانشگاه/کالج و نه در هیچ موقعیت دیگری و نه در افراد پرخطر در مقایسه با افراد عادی هیچ اثری مشاهده نشد. هیچ‌کدام از مطالعات آسیبی را که ناشی از MI باشد گزارش نکردند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
نتایج این مطالعه مروری نشان دادکه سودمندی معناداری در استفاده ازMI برای پیشگیری از مصرف، سوء‌استفاده یا مشکلات ناشی از مصرف الکل وجود ندارد. اگرچه ما برخی اثراتی را که از نظر آماری معنادار بودند یافتیم، میزان اثر با توجه به مقیاس‌های اندازه‌گیری مورد استفاده در مطالعات، بسیار کوچک بود. علاوه بر این، معناداری از نظر آماری برای همه مقادیر سوءمصرف صدق نمی‌کند و کیفیت شواهد بالا نیست، بنابراین نشان داده شدن هر اثری ممکن است به علت خطر بالای سوگیری باشد.
خلاصه به زبان ساده
مصاحبه انگیزشی برای پیشگیری از سوءمصرف الکل در بزرگسالان جوان به اندازه کافی موثر نیست.
سوال مطالعه مروری
ما شواهد موجود را برای تاثیر مصاحبه انگیزشی که روشی برای مشاوره جهت خارج شدن از وضعیت مصرف الکل و تقویت دلایل تغییر رفتار است، برای پیشگیری از سوءمصرف الکل در جوانان بررسی کردیم.
پیشینه
سوءمصرف الکل باعث 3.3 میلیون مورد مرگ در سال در دنیا می‌شود. حدود 9% از این مرگ‌ها که در افرادی بین سنین 15 تا 29 سالگی رخ می‌دهند مربوط به مصرف الکل و اغلب مرتبط با تصادفات رانندگی و قتل (دیگرکشی)، خودکشی و غرق‌شدگی هستند. ما می‌خواستیم بفهمیم که آیا MI تاثیری بر پیشگیری از سوءمصرف الکل و مشکلات مرتبط با آن در بزرگسالان جوان زیر 25 سال دارد یا خیر. اگر کسانی که درگیر مقابله با سوءمصرف الکل در جوانان هستند در عمل از MI استفاده می‌کنند، باید شواهد روشن و مشخصی از کارشان حمایت کند.
ویژگی‌های مطالعه
ما در کل84 مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده (مطالعاتی هستند که شرکت کنندگان را به‌طور تصادفی به یکی از 2 یا چند گروه درمان/کنترل وارد می‌کنند) را که به‌کار بردن MI را با عدم مداخله یا یک رویکرد دیگر مقایسه کرده بود، بررسی کردیم. 70 مطالعه روی افراد یا موقعیت‌های پرخطر تمرکز کرده بودند. ما بیشتر به کارآزمایی‌هایی علاقه داشتیم که پیگیری‌های 4 ماه و بیشتر داشتند و اغلب پیگیری‌ها 12 ماهه بودند. ما همچنین کیفیت مطالعات را ارزیابی کرده و متوجه شدیم که این مطالعات شواهدی را با کیفیت متوسط تا پائین مهیا می‌کنند.
در 66 کارآزمایی MI در حد یک جلسه بطور انفرادی برگزار شده بود. در 12 مطالعه افراد جوان جلسات متعدد انفرادی یا جلسات ترکیبی را داشتند که شامل جلسات انفرادی و گروهی می‌شد. طول این جلسات هم مختلف بود اما در 57 مطالعه مدت آن یکساعت یا کمتر گزارش شده و کمترین زمان بین 10 تا 15 دقیقه و بیشترین زمان 5 دوره MI اختصاصی با بیش از 19 ساعت زمان بود.
موقعیت کارآزمایی‌ها هم متفاوت بود: 58 مورد از 84 مطالعه در موقعیت کالج (دانشگاهی که 4 رشته فنی حرفه‌ای دارد) انجام شده بودند. بقیه در مکان‌های مراقبت بهداشتی، مراکز مربوط به جوانان، کمپ‌های محلی، مراکز مرتبط با آموزش شغلی، ارتش، آژانس‌های دارویی در انگلیس و زندان‌های جوانان انجام شده بودند.
تعداد کل شرکت کنندگان 22872 نفر بود که از 15 تا 24 سال سن داشتند. نسبت مردها در کارآزمایی‌هایی که از هر دوجنس مرد و زن استفاده کرده بودند از 22% تا 90% متغیر بود. نژاد بزرگسالان جوان بیشتر ترکیبی بود اما 25 تا از 67 مطالعه‌ای که نژاد را مورد توجه قرار داده بودند اغلب سفیدپوست بودند.
نتایج اصلی
در پیگیری‌های 4 ماهه و بیشتر، ما متوجه شدیم که تاثیر بسیار کم و لب‌مرزی برای MI وجود داشت و MI در موارد ناچیزی موفق به کاهش کمیت مصرف الکل، فرکانس مصرف آن و مشکلات ناشی از آن و بیشترین غلظت الکل در خون (BAC) شده است. از طرفی MI هیچ اثری بر زیاده‌روی در مصرف الکل، میانگین BAC، رفتارهای پرخطری مثل رانندگی در هنگام مستی و خطرات دیگر نداشت. همچنین تفاوتی بین زیرگروه‌ها در مورد تاثیر MI، زمانی که مقایسه بین انواع گروه‌ها (مثلا ارزیابی گروه کنترل یا ارزیابی یک مداخله خاص) انجام گرفت، یا زمانی که موقعیت‌ها جداگانه بررسی شد (موقعیت کالج در برابر موقعیت‌های دیگر) یا زمانی که از نظر خطر گروه‌بندی انجام شد (گروه‌های پرخطر در مقابل کم خطر) وجود نداشت. هیچ کدام از مطالعات آسیبی را که مرتبط با MI باشد گزارش نکردند.
کیفیت شواهد
در کل، فقط شواهدی با کیفیت پائین و متوسط برای ارزیابی تاثیر مورد نظر ما، موجود بود. بسیاری از مطالعات به مقدار کافی مشخص نکرده بودند که چگونه جوانان در گروه‌های مختلف مطالعه قرار داده شده یا چگونه این گمارش در گروه، از شرکت‌کنندگان و پرسنل پنهان نگاه داشته شده است. استعفا از مشارکت نیز در بسیاری از مطالعات وجود داشت. این نواقص به همراه کیفیت پائین شواهد ممکن است بر میزان تاثیری که ما از MI برآورد کرده‌ایم موثر بوده باشد، بنابراین ما نمی‌توانیم احتمال هرگونه تاثیری را رد کنیم.
موسسه ملی بهداشت آمریکا بودجه نیمی (42 از 84) از مطالعات این مطالعه مروری را پرداخت کرده بود. 29 مطالعه هیچ اطلاعاتی برای این مطالعه مروری مهیا نکرده و فقط 8 مقاله چالش واضحی درمورد موضوع مورد مطالعه ما داشتند.
ما شواهد موجود را برای تاثیر مصاحبه انگیزشی که روشی برای مشاوره جهت خارج شدن از وضعیت مصرف الکل و تقویت دلایل تغییر رفتار است، برای پیشگیری از سوءمصرف الکل در جوانان بررسی کردیم.
پیشینه
سوءمصرف الکل باعث 3.3 میلیون مورد مرگ در سال در دنیا می‌شود. حدود 9% از این مرگ‌ها که در افرادی بین سنین 15 تا 29 سالگی رخ می‌دهند مربوط به مصرف الکل و اغلب مرتبط با تصادفات رانندگی و قتل (دیگرکشی)، خودکشی و غرق‌شدگی هستند. ما می‌خواستیم بفهمیم که آیا MI تاثیری بر پیشگیری از سوءمصرف الکل و مشکلات مرتبط با آن در بزرگسالان جوان زیر 25 سال دارد یا خیر. اگر کسانی که درگیر مقابله با سوءمصرف الکل در جوانان هستند در عمل از MI استفاده می‌کنند، باید شواهد روشن و مشخصی از کارشان حمایت کند.
ویژگی‌های مطالعه
ما در کل84 مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده (مطالعاتی هستند که شرکت کنندگان را به‌طور تصادفی به یکی از 2 یا چند گروه درمان/کنترل وارد می‌کنند) را که به‌کار بردن MI را با عدم مداخله یا یک رویکرد دیگر مقایسه کرده بود، بررسی کردیم. 70 مطالعه روی افراد یا موقعیت‌های پرخطر تمرکز کرده بودند. ما بیشتر به کارآزمایی‌هایی علاقه داشتیم که پیگیری‌های 4 ماه و بیشتر داشتند و اغلب پیگیری‌ها 12 ماهه بودند. ما همچنین کیفیت مطالعات را ارزیابی کرده و متوجه شدیم که این مطالعات شواهدی را با کیفیت متوسط تا پائین مهیا می‌کنند.
در 66 کارآزمایی MI در حد یک جلسه بطور انفرادی برگزار شده بود. در 12 مطالعه افراد جوان جلسات متعدد انفرادی یا جلسات ترکیبی را داشتند که شامل جلسات انفرادی و گروهی می‌شد. طول این جلسات هم مختلف بود اما در 57 مطالعه مدت آن یکساعت یا کمتر گزارش شده و کمترین زمان بین 10 تا 15 دقیقه و بیشترین زمان 5 دوره MI اختصاصی با بیش از 19 ساعت زمان بود.
موقعیت کارآزمایی‌ها هم متفاوت بود: 58 مورد از 84 مطالعه در موقعیت کالج (دانشگاهی که 4 رشته فنی حرفه‌ای دارد) انجام شده بودند. بقیه در مکان‌های مراقبت بهداشتی، مراکز مربوط به جوانان، کمپ‌های محلی، مراکز مرتبط با آموزش شغلی، ارتش، آژانس‌های دارویی در انگلیس و زندان‌های جوانان انجام شده بودند.
تعداد کل شرکت کنندگان 22872 نفر بود که از 15 تا 24 سال سن داشتند. نسبت مردها در کارآزمایی‌هایی که از هر دوجنس مرد و زن استفاده کرده بودند از 22% تا 90% متغیر بود. نژاد بزرگسالان جوان بیشتر ترکیبی بود اما 25 تا از 67 مطالعه‌ای که نژاد را مورد توجه قرار داده بودند اغلب سفیدپوست بودند.
نتایج اصلی
در پیگیری‌های 4 ماهه و بیشتر، ما متوجه شدیم که تاثیر بسیار کم و لب‌مرزی برای MI وجود داشت و MI در موارد ناچیزی موفق به کاهش کمیت مصرف الکل، فرکانس مصرف آن و مشکلات ناشی از آن و بیشترین غلظت الکل در خون (BAC) شده است. از طرفی MI هیچ اثری بر زیاده‌روی در مصرف الکل، میانگین BAC، رفتارهای پرخطری مثل رانندگی در هنگام مستی و خطرات دیگر نداشت. همچنین تفاوتی بین زیرگروه‌ها در مورد تاثیر MI، زمانی که مقایسه بین انواع گروه‌ها (مثلا ارزیابی گروه کنترل یا ارزیابی یک مداخله خاص) انجام گرفت، یا زمانی که موقعیت‌ها جداگانه بررسی شد (موقعیت کالج در برابر موقعیت‌های دیگر) یا زمانی که از نظر خطر گروه‌بندی انجام شد (گروه‌های پرخطر در مقابل کم خطر) وجود نداشت. هیچ کدام از مطالعات آسیبی را که مرتبط با MI باشد گزارش نکردند.
کیفیت شواهد
در کل، فقط شواهدی با کیفیت پائین و متوسط برای ارزیابی تاثیر مورد نظر ما، موجود بود. بسیاری از مطالعات به مقدار کافی مشخص نکرده بودند که چگونه جوانان در گروه‌های مختلف مطالعه قرار داده شده یا چگونه این گمارش در گروه، از شرکت‌کنندگان و پرسنل پنهان نگاه داشته شده است. استعفا از مشارکت نیز در بسیاری از مطالعات وجود داشت. این نواقص به همراه کیفیت پائین شواهد ممکن است بر میزان تاثیری که ما از MI برآورد کرده‌ایم موثر بوده باشد، بنابراین ما نمی‌توانیم احتمال هرگونه تاثیری را رد کنیم.
موسسه ملی بهداشت آمریکا بودجه نیمی (42 از 84) از مطالعات این مطالعه مروری را پرداخت کرده بود. 29 مطالعه هیچ اطلاعاتی برای این مطالعه مروری مهیا نکرده و فقط 8 مقاله چالش واضحی درمورد موضوع مورد مطالعه ما داشتند.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Drugs and Alcohol Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/4/10 | انتشار: 1395/4/28
