در این مرور، 18 مطالعه را با 1087 شرکتکننده که 545 نفر از آنها HS و 542 نفر از آنها IS دریافت کردند، وارد کردهایم. همه شرکتکنندگان بیش از 18 سال سن داشتند و همه کارآزماییها بیماران پُر‐خطر را کنار گذاشتند (ASA IV). همه کارآزماییها پارامترهای خونی را حین جراحی و سه روز بعد از جراحی بررسی کردند.
در یک مطالعه 90 روزه، سه مورد مرگومیر (کمتر از 1%) در گروه IS و چهار مورد مرگومیر (کمتر از 1%) در گروه HS گزارش شد. هیچ گزارشی از عوارض جانبی جدی وجود نداشت. اکثر شرکتکنندگان تعادل مایع مثبتی پس از جراحی (4.4 لیتر با IS و 2.5 لیتر با HS) داشتند که در شرکتکنندگان گروه HS به طور چشمگیری کمتر بود (MD: ‐1.92 لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.61‐ تا 1.22‐ لیتر؛ 0.00001 < P). شرکتکنندگان IS میانگین حجم 2.4 لیتر و شرکتکنندگان HS حجم میانگین 1.49 لیتر دریافت کردند که این میزان در گروه HS نسبت به گروه IS بسیار کمتر است (MD: ‐0.91 لیتر؛ 95% CI؛ 1.24‐ تا 0.59‐ لیتر؛ P < 0.00001). حداکثر میانگین سدیم سرم در گروه HS بین 138.5 و 159 meq/L و در گروه IS بین 136 و 143 meq/L بود. حداکثر سدیم سرم به طور چشمگیری در شرکتکنندگان HS بیشتر بود (MD: 7.73؛ 95% CI؛ 5.84 تا 9.62؛ P < 0.00001)، گرچه این سطح درون محدودههای نرمال سدیم است (136 تا 146 meq/L).
به نظر میآید میزان بالایی از ناهمگونی مربوط به تفاوتهای چشمگیر در دوز HS در مطالعات باشد. کیفیت شواهد برای پیامدهای گزارش شده بین بالا و بسیار پائین بود. خطر سوگیری (bias) در بسیاری از مطالعات برای سوگیری تشخیص و عملکرد، یعنی معیارهایی که احتمال دادیم پیامدهای مطالعه را تحت تاثیر قرار دهد، قابل تعیین نبود.
سوال مطالعه مروری
آیا محلولهای دارای نمک بیشتر نسبت به محلولهای معمولی حین جراحی، ایمن هستند؟
پیشینه
بیماران معمولا حین جراحی به مایع نیاز دارند. گاهی برای حفظ حجم خون کافی از میزان زیادی مایع استفاده میشود، اما این حجمها ممکن است باعث افزایش زیاد مایع در بیمار شود. مایعاتی که معمولا حین جراحی استفاده میشود، تعادل نمکی مشابه با خون دارند که به آنها محلولهای ایزوتونیک گفته میشود. محلولهای نمکی هیپرتونیک (hypertonic salt solutions; HS) نسبت به محلولهای نمکی ایزوتونیک (isotonic salt solutions; IS)، غلظت سدیم بیشتری دارند. کاهش حجم کلی مایع مورد نیاز در استفاده از HS، برای بیمارانی که جراحی میشوند مزیتی به همراه دارد.
تاریخ جستوجو
این شواهد تا 8‐ام اپریل 2016 بهروز است.
ویژگیهای مطالعه
18 کارآزمایی را وارد مرور کردیم که HS و IS را در افرادی که جراحی میشوند، مقایسه میکردند. این کارآزماییها شامل 1087 شرکتکننده بود. پانصد و چهلوپنج (545) شرکتکننده، حین جراحی HS و 542 شرکتکننده IS دریافت کردند. شرکتکنندگان به طور تصادفی در گروههایشان تقسیم شدند. مطالعات در 11 کشور انجام شده است. سن شرکتکنندگان مطالعه بیش از 18 سال بود. همه مطالعات، افراد با خطر جدی سلامت را کنار گذاشتند. و سطوح مایعات را حین و سه روز بعد از جراحی کنترل کردند.
نتایج کلیدی
در کل هفت مورد مرگومیر گزارش شد، سه مورد (کمتر از 1%) در گروه IS و چهار مورد (کمتر از 1%) در گروه HS. خطر مرگومیر در این مطالعات بسیار پائین بود. این مطالعات وقوع عوارض جانبی جدی را گزارش نکردند.
سیزده مطالعه میزان مایع داده شده را گزارش کردند. گروه IS به طور میانگین 2.4 لیتر و گروه HS حدود 0.91 لیتر کمتر (1.49 لیتر) دریافت کردند. بیشترین میزان سدیم در خون در طول مدت مطالعه در 16 مطالعه گزارش شد. گروه IS میانه (median) حدود 139 meq/L سدیم و گروه HS حدود 7.73 meq/L سدیم از گروه IS بیشتر داشت. طیف نرمال مورد قبول سدیم بین 136 تا 146 meq/L است.
کیفیت شواهد
این کارآزماییها به جهت بررسی تفاوتهای موجود در مرگومیر و عوارض جانبی، فاقد اندازه و زمان لازم بودند. کیفیت شواهد برای مرگومیرها را بسیار پائین در نظر گرفتیم، و احتمالا مطالعات آتی این نتایج را تغییر خواهند داد.
گزارشها در مورد بالاترین میزان سدیم از کیفیت متوسطی برخوردار است. اندازهگیری میزان سدیم خون حین جراحی، یک روش مرسوم است که احتمال گزارش اشتباه آن، پائین است.