پیشینه
گزارش شده استفاده از القای سووفلوران برای بیهوشی عمومی ایمن و قابل اطمینان بوده و توسط بیماران نیز پذیرفته شده است. برای القای سووفلوران هم از غلظتهای پائین و هم غلظتهای بالا استفاده میشود. روش غلظت اولیه پائین شامل تزریق غلظت پائینی از سووفلوران و سپس افزایش تدریجی غلظت دوز تا زمان بیهوش شدن بیمار است. روش غلظت اولیه بالا شامل تزریق با غلظت بالا از همان ابتدا و ادامه با همان دوزهای بالا تا زمان بیهوش شدن بیمار است. نسخه اصلی این مطالعه مروری در سال 2013 منتشر و در سال 2016 بهروزرسانی شدهاست.
اهداف
هدف این مطالعه مروری مقایسه زمانهای القا و نرخهای عوارض بین روشهای القای بیهوشی با غلظتهای بالا و پائین سووفلوران در بزرگسالان و کودکانی است که برای بیهوشی عمومی تحت القای تنفسی قرار میگیرند. غظلت بالا را بهصورت بیشتر یا مساوی و غظلت پائین را کمتر از چهار درصد غلظت اولیه تعریف کردیم.
روش های جستجو
برای این مطالعه مروری بهروزرسانی شده، پایگاههای اطلاعاتی زیر را جستوجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ (Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ شماره 2؛ 2016)، MEDLINE (از 1950 تا فوریه 2016)، EMBASE (از 1980 تا فوریه 2016)، منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS؛ Latin American Caribbean Health Sciences Literature)؛ (1982 تا فوریه 2016) و موسسه اطلاعات علمی (ISI)؛ Web of Science؛ (از 1946 تا فوریه 2016). همچنین فهرست منابع مقالات مربوطه و خلاصه کنگرهها را جستوجو کردیم. جستوجوی اصلی در سپتامبر سال 2011 انجام شدهاست.
معیارهای انتخاب
برای این مطالعه مروری تمامی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده منتشر شده و منتشر نشدهای را جستوجو کردیم که القای تنفسی را با غلظت اولیه بالا و پائین سووفلوران مقایسه میکرد. نتایج اولیه شامل دو مقیاس بیهوشی (زمان از بین رفتن رفلکس پلک (LOER) و زمان لازم برای رها شدن یک شی سنگین از دست بیمار)، زمان تعبیه موفق ماسک لارنژیال (LMA) و زمان لولهگذاری داخل تراشه بود. نتایج دیگر شامل عوارض این روش بود.
گردآوری و تحلیل دادهها
همانطور که در کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات توضیح داده شده، از روش استاندارد برای انجام مطالعه مروری نظاممند استفاده کردیم. دو نویسنده مطالعه مروری مستقلا جزئیات روشهای کارآزمایی و اطلاعات نتایج را از گزارشهای تمامی کارآزماییهای مناسب برای انتخاب استخراج کردند. هر جایی که ممکن بود، تمامی تجزیه و تحلیلها را بر اساس تمایل به درمان انجام دادیم. هنگامی که هیچ ناهمگونی آماری وجود نداشت، تمامی اثرات درمانی را با استفاده از یک مدل اثر ثابت (fixed-effect model) تخمین زدیم، درحالی که در موارد وجود ناهمگونی قابل توجه از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده کردیم.
نتایج اصلی
برای این مطالعه مروری بهروزرسانی شده، دوباره جستوجو کردیم و یک مطالعه جدید (با 100 شرکتکننده) گردآوری کردیم. در مجموع، 11 مطالعه با 829 شرکتکننده گرد آوردیم، اگرچه اکثر تجزیه و تحلیلها مبتنی بر اطلاعات حاصل از شرکتکنندههای کمتر و شواهد با کیفیت پائین بود. ناهمگونی چشمگیری در کارآزماییهای گردآوری شده وجود داشت. بنابراین، باید این نتایج را با دقت مطالعه کرد. ترکیب کارآزماییها برای نتایج اولیه (LOER) غیرممکن بود، اما کارآزماییها به طور جداگانه زمانهای القای سریعتری را (معمولا 24 تا 82 ثانیه سریعتر، 41 ثانیه (31.37 تا 50.62)) با غلظت اولیه بالای سووفلوران گزارش کردند (6 مطالعه؛ 443 شرکت کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). به نظر میرسید که آپنه در گروه غلظت اولیه بالا سووفلوران بیشتر باشد (خطر نسبی (RR): 3.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.72 تا 5.7؛ دو مطالعه؛ 160 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین). هیچ تفاوتی بین گروهها از لحاظ رخداد سرفه (نسبت شانس (OR): 1.23؛ 95% CI: 0.53 تا 2.81؛ 8 مطالعه؛ 589 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، لارنگواسپاسم (OR 1.59؛ CI %95: 0.16 تا 15.9؛ 7 مطالعه؛ 588 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، گرفتگی نفس
(OR: 1.16؛ CI 95: 0.47 تا 2.83؛ 5 مطالعه؛ 389 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، حرکت کردن بیمار (RR 1.14؛ CI 95: 0.69 تا 1.89؛ 5 مطالعه؛ 445 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) یا برادیکاردی (OR 0.8؛ CI 95: 0.22 تا 2.88؛ 3 مطالعه؛ 199 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت، و رخداد کلی عوارض پائین بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
روش غلظت اولیه بالا سووفلوران احتمالا باعث القای سریعتری میشود و نرخهای عوارض مشابهای را به جز آپنه که ممکن است بیشتر باشد، ایجاد میکند. اما، به دلیل کیفیت پائین شواهد به دست آمده، این نتیجهگیری قطعی نیست.
خلاصه به زبان ساده
سووفلوران با غلظت اولیه پایین در مقابل غلظت اولیه بالا برای القای تنفسی بیهوشی
سوال مطالعه مروری
شواهد حاصل از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای را مرور کردیم که سووفلوران با غلظت اولیه بالا را با غلظت اولیه پائین، برای مشاهده شواهدی که از غلظت بالا برای کاهش زمان القا و عوارض برای القای تنفسی بیهوشی طرفداری میکند، مقایسه کرده بودند. این مطالعه مروری که ابتدا در سال 2013 منتشر شد، تا تاریخ فوریه 2016 بهروز است.
پیشینه
بیهوشی عمومی برای جراحی را میتوان با تنفس بیمار از ترکیبی از سووفلوران (بخار یا داروی بیهوشی تنفسی خوشبو) و اکسیژن با ماسک القا کرد. گزارش شده که این روش، ایمن و قابل اطمینان است و مورد قبول بیماران واقع میشود. غلظت اولیه سووفلوران که برای القا استفاده میشود، میتواند پائین یا بالا باشد. روش غلظت اولیه پائین شامل تزریق غلظت پائینی از سووفلوران (کمتر از 4%) و سپس افزایش تدریجی غلظت تا زمان بیهوش شدن بیمار است. روش غلظت اولیه بالا شامل تزریق غلظت بالای سووفلوران (از 4% تا 8%) از ابتدا و سپس ادامه دادن تزریق تا زمان بیهوش شدن بیمار است. بلافاصله بعد از بین رفتن هوشیاری و قبل از اینکه بیهوشی به اندازه کافی برای جراحی عمیق شود، بیمار وارد مرحلهای میشود که در آن سرفه میکند، نرخ تنفس و ضربان قلب نامنظم میشود، بیمار نفسش را حبس میکند و دچار حرکت غیرقابل کنترل میشود. غلظت بالا ممکن است این مرحله را کوتاه کند.
ویژگیهای مطالعه
در این مطالعه مروری 11 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده گردآوری کردیم (829 شرکتکننده). این کارآزماییها بین سالهای 1997 و 2014 انجام شده و از نظر سن شرکتکنندهها (بزرگسالان در مقابل کودکان)، غلظت سووفلوران مورد استفاده، اضافه کردن نیتروس اکساید (nitrous oxide) و اپیوئید و دیگر فاکتورها باهم تفاوت داشتند. برخی از عناصر روشها نشان داد که شواهد با کیفیت پائینی به دست خواهد آمد. این مطالعات را نمیتوان باهم ترکیب کرد و با قطعیت نمیتوان نتایج آنها را اعلام کرد.
نتایج اصلی
روش غلظت اولیه بالا زمان القا را کوتاه کرد (6 مطالعه؛ 443 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و با نرخهای مشابهای از سرفه (8 مطالعه؛ 589 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، بسته شدن ناگهانی طنابهای صوتی که مانع تنفس میشوند (7 مطالعه؛ 588 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، ایست تنفسی (5 مطالعه؛ 389 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، حرکات ناگهانی (5 مطالعه؛ 445 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و ضربان قلب پائین (3 مطالعه؛ 199 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) همراه بود. روش غلظت اولیه بالا در مقایسه با روش غلظت اولیه پائین، ایست تنفسی بیشتری را نشان داد (2 مطالعه؛ 160 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
کیفیت شواهد
مطالعات گردآوری شده شواهد با کیفیت پائینی داشتند و تفسیر نتایج مطالعات باید با دقت صورت گیرد. به مطالعات بیشتری برای قطعی کردن نتایج نیاز است.