پایگاه ثبت کارآزماییهای کوآگولوپاتیهای گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را بررسی کردیم، که از جستوجو در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جستوجوی دستی در مجلات و کتابهای چکیده مقالات کنفرانس تشکیل شد. ما فهرست منابع مقالات مرتبط و مطالعات مروری و نیز مطالعات در حال انجام یا منتشر نشده را جستوجو کردیم. ما همچنین جستوجوهای بیشتری در پایگاههای دادهای کتابشناسی و ثبتهای کارآزمایی انجام دادیم.
تاریخ آخرین جستوجو در پایگاه ثبت کارآزماییهای کوآگولوپاتیهای گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین: 19 مارچ 2020.
قادر به شناسایی کارآزماییهای مربوط به اثربخشی و ایمنی ریتوکسیماب برای درمان مهار کنندهها در افراد مبتلا به هموفیلی نبودیم. شواهد در دسترس تحقیق از گزارشهای موردی (case reports) و سری موارد (case series) به دست میآیند. انجام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی ریتوکسیماب در درمان این شرایط مورد نیاز است. با این حال، پیش از انتشار هرگونه کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده احتمالی در آینده، ممکن است انجام متاآنالیز گزارشهای موردی و سری موارد، برخی شواهد را ارائه دهد.
سوال مطالعه مروری
شواهد موجود را برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی ریتوکسیماب (rituximab) در درمان مهار کنندههای عامل لخته شدن خون در افراد مبتلا به هموفیلی شدید مرور کردیم. این مطالعه، بهروزرسانی یک مرور کاکرین است که قبلا منتشر شد.
پیشینه
هموفیلی A و B وضعیتهای ارثی است که در آن سطوح عامل VIII (هموفیلی A) یا عامل IX (هموفیلی B) در خون وجود ندارد یا کاهش یافته است. در فرمهای شدید، سطوح غیر‐قابل تشخیص از این عوامل (کمتر از 0.01 واحدهای بینالمللی (IU) در هر میلیمتر) وجود دارد. افراد مبتلا به هموفیلی در معرض خطر وقایع خونریزی دهنده هستند که میتوانند بهطور خودبهخودی یا پس از تروما یا اقدامات تهاجمی پزشکی رخ دهند. بنابراین، بیماران باید با فاکتورهای تغلیظ شده (factor concentrates)، در واکنش به این حوادث یا به صورت پیشگیرانه، درمان شوند. متاسفانه، حدود 30% از افراد مبتلا به هموفیلی A شدید و 1% تا 6% افراد مبتلا به هموفیلی B شدید میتوانند آنتیبادیها (مهار کنندهها) را در برابر عامل VIII یا عامل IX ایجاد کنند، چرا که این عوامل توسط سیستم ایمنی شناخته نمیشوند. تشکیل مهار کنندهها از عوارض اصلی درمان هموفیلی است، زیرا حضور آنها باعث کاهش یا حذف اثرات مفید درمان جایگزین شده، و کنترل خونریزی را بسیار دشوار میکند. علاوه بر این، زمانی که مهار کنندهها وجود داشته باشند، شروع درمان پیشگیرانه با کنسانترههای فاکتور VIII یا فاکتور IX غیر‐ممکن است. بنابراین، حذف مهار کنندهها و ادامه درمان موفقیتآمیز مهم است. برخی مطالعات نشان دادهاند که تجویز غیر‐تائید شده (off‐label) ریتوکسیماب (در حال حاضر برای درمان افراد مبتلا به هموفیلی تایید نشده است) بر حذف مهار کنندهها در افراد مبتلا به هموفیلی موثر است. بنابراین، می خواستیم ببینیم که استفاده از ریتوکسیماب بهتر از درمان استاندارد یا درمانهای دیگر بدون ریتوکسیماب است یا خیر، و اینکه این درمان ایمن است، و میتواند این افراد را از خونریزی تهدید کننده زندگی و هزینههای هنگفت مالی حفظ کند یا خیر.
تاریخ جستوجو
شواهد تا تاریخ زیر بهروز است: 19 مارچ 2020.
نتایج کلیدی
هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شدهای را پیدا نکردیم که ریتوکسیماب را در افراد مبتلا به هموفیلی شدید ارزیابی کرده باشد. کارآزماییهای کنترل شده با طراحی مناسب برای ارزیابی منافع و خطرات استفاده از ریتوکسیماب در افراد هموفیلی مورد نیاز است. تا زمانی که کارآزماییهای کنترل شده منتشر شوند، فقط شواهدی محدود و با سطح پائین، بر مبنای موارد فردی، میتوانند پزشکان را در تصمیمگیریهای بالینی راهنمایی کنند.