پیشینه
کارآیی و ایمنی ماستکتومی با حفظ نیپل و آرئولا برای درمان سرطان پستان هنوز جای سوال دارد. تخمین زده میشود که میزان عود موضعی به دنبال ماستکتومی با حفظ نیپل بسیار شبیه به عمل جراحی نگهدارنده پستان است که پس از پرتودرمانی انجام میشود.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی ماستکتومی با حفظ نیپل و آرئولا برای درمان کارسینوم داکتال در جا و سرطان تهاجمی پستان در زنان.
روش های جستجو
ما پایگاه تخصصی گروه سرطان پستان را در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE (از راه PubMed)؛ Embase (از راه OVID) و LILACS (از راه Biblioteca Virtual em Saúde [BVS])، را با استفاده از واژههای جستوجوی «ماستکتومی با حفظ نیپل» و « ماستکتومی با حفظ آرئولا» جستوجو کردیم. همچنین، پلتفرم بینالمللی پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov را جستوجو کردیم. همه جستوجوها در 30 سپتامبر 2014 انجام شده و هیچ محدودیت زبانی قائل نشدیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails)، با این حال اگر RCTها وجود نداشتند، ما معیارهایمان را برای مطالعات مقایسهای غیر تصادفیسازی شده (مطالعات کوهورت و شاهد مورد) گسترش دادیم. مطالعات انجام شده ماستکتومی را با حفظ نیپل و آرئولا با ماستکتومی رادیکال اصلاح شده یا ماستکتومی با حفظ پوست برای درمان کارسینومای داکتال درجا یا سرطان پستان مهاجم مقایسه کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور (BS و RR) دادهها را استخراج و اختلافات را حل کردند. تجزیهوتحلیلهای توصیفی و متاآنالیز دادهها با استفاده از نرمافزار Review Manager انجام شد. ما از ابزار خطر سوگیری (bias) کاکرین برای ارزیابی مطالعات استفاده کردیم و آن را برای مطالعات غیرتصادفیسازیشده نیز سازگار کردیم و کیفیت شواهد را با استفاده از معیارهای سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما 11 مطالعه کوهورت را با مجموع 6502 شرکتکننده انتخاب کردیم که تحت 7018 پروسیجر قرار گرفته بودند: 2529 بیمار تحت ماستکتومی با حفظ نیپل (NSM)، 818 بیمار تحت ماستوکتومی با حفظ پوست (SSM) و 3671 بیمار نیز تحت ماستکتومی مرسوم قرار گرفتند که ماستکتومی رادیکال اصلاح شده نیز نامیده میشود. هیچ شرکتکنندهای تحت ماستکتومی با حفظ آرئولا قرار نگرفتند. خطر بالای مخدوشکنندهها برای همه پیامدهای گزارش شده وجود داشت. برای بقای کلی، نسبت خطر (HR) برای NSM در مقابل SSM معادل 0.70 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 تا 1.73؛ 2 مطالعه؛ 781 شرکتکننده) و HR برای NSM در مقابل MRM معادل 0.72 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 1.13؛ 2 مطالعه؛ 1202 شرکتکننده) بود.
عود موضعی در دو مطالعه ارزیابی شد، HR برای NSM در مقایسه با MRM معادل 0.28 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 0.68؛ 2 مطالعه؛ 1303 شرکتکننده) بود. خطر کلی عوارض در NSM در مقایسه با دیگر انواع ماستکتومی در کل متفاوت بود (RR: 0.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.82؛ 2 مطالعه، P = 0.03؛ 1067 شرکتکننده). با توجه به نکرور پوست، شواهدی از تفاوت با NSM در مقایسه با دیگر انواع ماستکتومی وجود نداشت، اما فواصل اطمینان گسترده بودند (RR: 4.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 30.03؛ P = 0.15؛ 4 مطالعه؛ 1948 شرکتکننده). ما تفاوتی را بین سه نوع ماستکتومی با توجه به خطر عفونت لوکال نیافتیم (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 2.09؛ P = 0.91؛ 2 مطالعه؛ 496 شرکتکننده). هنگام بررسی پیامدهای زیابیی و کیفیا زندگی، متاآنالیز قابل انجام نبود، اما در مجموع، مطالعات NSM، در مقایسه با دیگر انواع ماستکتومی، نتایج قابل قبول زیبایی را نشان دادند و کیفیت زندگی بهتری داشتند. کیفیت شواهد برای همه پیامدها بسیار کم بودند، به دلیل خطر بالای سوگیری انتخاب و فواصل اطمینان گسترده.
نتیجهگیریهای نویسندگان
یافتههای به دست آمده از این مطالعات مشاهدهای که شواهد بسیار کم کیفیت ارایه دادند، به دلیل خطر بالای سوگیری انتخاب برای همه پیامدها نامعلوم بودند.
خلاصه به زبان ساده
ماستکتومی با حفظ نیپل و آرئولا برای درمان سرطان پستان
سوال مطالعه مروری
ما شواهد را راجع به اثربخشی و ایمنی با حفظ نیپل (یعنی برداشتن بافت پستان اما با حفظ کامل پوست، نوک پستان و آرئولا) در مقایسه با ماستکتومی مرسوم (یعنی برداشتن پوست که شامل پستان، از جمله نوک پستان و آرئولا) یا ماستکتومی با حفظ پوست (یعنی حذف بافت پستان از جمله پستان و آرئولا اما تمام پوست اطراف حفظ میشود) مرور کردیم.
پیشینه
درمان جراحی مرسوم برای سرطان پستان، ماستکتومی است. ماستکتومی مرسوم شامل برداشت کامل بافت پستان و ترکیب نیپل ـ آرئولا آن است. شانس بازگشت سرطان در منطقه ماستکتومی پس از این نوع جراحی حدود 2.3 درصد پس از 20 سال است. افزایش علاقه به بهبود نتایج زیبایی منجر به معرفی ماستکتومی با حفظ نیپل یا ماستکتومی با حفظ آرئولا به عنوان جایگزین برای ماستکتومی مرسوم است. حفاظت از ترکیب نیپل-آرئولا موجب رضایت بیشتر روانشناختی و درک نقص عضو کمتر در میان زنان میشود. ماستکتومی با حفظ نیپل برای درمان سرطان پستان پیشنهاد شده است. در این تکنیک تمام پوشش طبیعی پوست و ترکیب آرئولا حفظ میشود و هدف آن ایجاد یک نتیجه زیبایی شناختی است که در مقایسه با روشهای بازسازی پستان، به حالت طبیعی نزدیکتر است. اثربخشی و کارایی ماستکتومی با حفظ نوک پستان و آرئولار در درمان سرطان پستان جای سوال دارد.
ویژگیهای مطالعه
شواهد موجود تا سپتامبر 2014 بهروز هستند. ما 11 مطالعه را شامل 6502 شرکت کننده که 7018 عمل جراحی داشتند (برخی از شرکت کنندگان در هر دو گروه عمل جراحی را انجام دادند) وارد کردیم. از این تعداد، 2529 نفر از شرکتکنندگان تحت عمل جراحی ماستکتومی با حفظ نیپل قرار گرفتند، درحالیکه هیچ شرکتکنندهای تحت ماستکتومی با حفظ آرئولا قرار نگرفتهبودند. 818 نفر از آنها تحت عمل ماستکتومی با حفظ پوست قرار گرفتند و 3671 نفر تحت عمل جراحی ماستکتومی مرسوم قرار گرفتند. همه شرکت کنندگان در این مطالعه، زنان بودند و بیشتر آنها (99.2%) سرطان پستان تهاجمی یا کارسینوم داکتال درجا داشتند. ما ماستکتومی با حفظ نیپل را با ماستکتومی مرسوم مقایسه کردیم و ماستکتومی با حفظ پوست را در دو آنالیز متفاوت با هم مقایسه کردیم.
با دو روش مختلف، ماستکتومی نوک پستان را به ماستکتومی متعارف و پوسیدگی پوستی مقایسه کردیم.
نتایج اصلی
نتیجهگیری در مورد این که آیا بقای بیماران پس از جراحی ماستکتومی با حفظ نوک پستان، مشابه با ماستکتومی مرسوم و ماستکتومی با حفظ پوست است، امکانپذیرنبود. نتایج نیز برای تفاوتها در عود موضعی و عوارض جانبی ناشی از انواع مختلف ماستکتومی نامشخص بود. در عمل تصمیم به انتخاب ماستکتومی با حفظ بافت نوک پستان نسبت به انواع دیگر ماستکتومی باید از طریق تصمیمگیری مشترک پس از بحث گسترده در مورد خطرات و مزایای آن انجام شود. به طور کلی، مطالعات ماستکتومی با حفظ بافت نوک پستان، منجر به نتیجه زیباییشناختی مطلوب و افزایش کیفیت زندگی نسبت به سایر انواع ماستکتومی شد. بااینحال، به علت عدم وجود دادههای عددی، ترکیب نتایج مطالعات مختلف ممکن نبود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد وارد شده در این مرور بسیار کم بود. این مطالعات دارای تعدادی معایب روششناختی بودند. گزارشدهی ضعیف بدان معنی بود که تأثیر نوع ماستکتومی بر بقا در تعدادی از مطالعات قابل تعیین نیست. همچنین اختلاف بین گروههای جراحی در مرحله تومور و استفاده از رادیوتراپی ادجوانت ممکن است نتایج را تحت تاثیر قرار دهد. این احتمالا تأثیری بر یافتهها دارد و تحقیقات آینده احتمالا تغییر دهنده یافتههای فعلی هستند.