پیشینه
سرطان پانکراس چهارمین عامل اصلی مرگومیر ناشی از سرطان در مردان و زنان است. درمان استاندارد تومورهای قابل برداشت شامل عمل ویپل کلاسیک (CW) یا پانکراتیکودئودنکتومی حفظکننده پیلور (PPW) است. مشخص نیست که کدامیک از این روشها از نظر بقا، مرگومیر پس از عمل، عوارض و کیفیت زندگی مطلوبتر است.
اهداف
هدف از این مرور نظاممند، مقایسه اثربخشی تکنیکهای CW و PPW برای درمان جراحی سرطان سر پانکراس و منطقه پریآمپولاری بود.
روش های جستجو
ما جستوجوها را در 28 مارچ 2006، 11 ژانویه 2011، 9 ژانویه 2014 و 18 آگوست 2015 برای شناسایی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) بدون محدودیت زبانی انجام دادیم. ما بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی زیر را در 18 آگوست 2015 جستوجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، بانک اطلاعاتی مرورهای نظاممند کاکرین (CDSR) و پایگاه اطلاعاتی خلاصههای مرور اثرات (DARE) از کتابخانه کاکرین (2015، شماره 8)، MEDLINE (1946 تا آگوست 2015)، و EMBASE (1980 تا آگوست 2015). ما همچنین خلاصهمقالات Digestive Disease Week و United European Gastroenterology Week (1995 تا 2010) را جستوجو کردیم. ما این قسمت از جستوجو را برای بهروزرسانی 2014 و 2015 بهروز نکردیم، زیرا جستوجوهای قبلی هیچ اطلاعات اضافی فراهم نکردند. ما دو کارآزمایی اضافی را در بهروزرسانی 2015 شناسایی کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای مقایسهکننده CW در مقابل PPW شامل شرکتکنندگان مبتلا به کارسینومای پریآمپولاری یا پانکراس.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور مستقل از هم اطلاعات را از کارآزماییهای واردشده استخراج کردند. ما از مدل random-effects برای تجمیع دادهها استفاده کردیم. ما پیامدهای دوتایی را با استفاده از نسبت شانس (OR)، پیامدهای دوتای تجمیعی را با استفاده از تفاوت میانگین (MD) و نسبت خطر (HR) را برای متاآنالیز بقا محاسبه کردیم. دو نویسنده مرور مستقل از هم کیفیت روششناسی و خطر سوگیری (bias) مطالعات واردشده را براساس استانداردهای همکاری کاکرین ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
ما 8 RCT را با مجموع 512 شرکتکننده وارد کردیم. ارزیابی انتقادی ما ناهمگونی گستردهای را با توجه به کیفیت روش و پارامترهای پیامدها نشان داد. مرگومیر پس از جراحی (OR: 0.64؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26 تا 1.54؛ P = 0.32)، بقای کلی (HR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 1.16؛ P = 0.29)، و موربیدیتی تفاوتهای قابل توجهی را نشان ندادند، به جز تاخیر در تخلیه معده، که بهطور قابل توجهی در CW دیده شد (OR: 3.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.05 تا 8.70؛ P = 0.04). علاوه براین، ما متذکر میشویم که زمان جراحی (MD: 45.22 دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 74.67 - تا 15.78 - ؛ P = 0.003)، از دست رفتن خون حین عمل (MD:0.32 - لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 - تا 0.03 - ؛ P = 0.03) و انتقال سلول قرمز خون (MD: 0.47 - واحد؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 - تا 0.07؛ P = 0.02) در گروه PPW بهطور قابل توجهی کاهش یافته بود.
همه نتایج قابل توجه براساس معیار GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها)، کیفیت پائینی داشتند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد موجود نشان میدهد که اختلاف معنیداری در میزان مرگومیر، موربیدیتی و بقا بین دو نوع عمل وجود ندارد. با این حال، برخی نتایج حاصل از عمل جراحی بهطور قابل توجهی به انتخاب روش PPW منجر میشود. با توجه به ناهمگونی بالینی و روششناختی، در آینده انجام RCTهای با کیفیت بالا از مداخلات پیچیده جراحی مبتنی بر پارامترهای پیامدهای تعریفشده مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
مقایسه جراحی حفظ کننده معده در مقابل Whipple برای افراد مبتلا به سرطان پانکراس یا ناحیه پریآمبولاری
سوال مطالعه مروری
مشخص نیست آیا روش وییل حفظکننده پیلور منجر به نرخ بالاتر عود تومور میشود، زیرا این روش کمتر گسترده است و بنابراین ممکن است کمتر رادیکال باشد؛ اما همچنین مشخص نیست که آیا کیفیت زندگی پس از حذف بخش پایین معده کاهش مییابد. عدم اطمینان دیگر این است که آیا دو روش با نرخهای متفاوت یا انواع عوارض مرتبط هستند.
پیشینه
سرطان پانکراس عامل اصلی مرگومیر ناشی از سرطان است. دو روش جراحی میتواند منجر به درمان شود: جراحی ویپل کلاسیک، که در آن بخشی از پانکراس، کیسه صفرا، دوازدهه، پیلور (قسمت خروجی معده) و قسمت دیستال (پائین) معده خارج میشوند، و دیگری، پانکراتیکودئودنکتومی حفظکننده پیلور، یا جراحی ویپل حفظکننده پیلور، که در آن معده و پیلور خارج نمیشوند.
ویژگیهای مطالعه
ما در این مرور هشت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را با مجموع 512 شرکتکننده وارد کردیم. کارآزماییهای واردشده تفاوتهای زیادی را در حجم نمونه و همچنین کیفیت بالینی و روششناختی نشان داد.
نتایج اصلی
ما هیچ تفاوت مرتبطی را از نظر عوارض اصلی، بقای طولانیمدت یا مرگ ناشی از عوارض پس از عمل شناسایی نکردیم، اما زمان جراحی، از دست دادن خون حین عمل و نیاز به تزریق خون بهنظر میرسد در گروه درمان شده با جراحی ویپل حفظکننده پیلور کمتر اتفاق افتد. نتیجهگیری ما این است که، در حال حاضر، بین دو روش جراحی برای درمان سرطان پانکراس یا پریآمپولری هیچ تفاوت معنیداری وجود ندارد.
کیفیت شواهد
کیفیت بدنه شواهد همچنان کم است؛ زیرا تمام کارآزماییها برخی از معایب را از لحاظ کیفیت روششناختی یا گزارشدهی نشان دادهاند.