پیشینه
بیماری التهابی لگن (PID) عفونتی است که بر 4% تا 12% از زنان جوان تاثیر میگذارد، و یکی از شایعترین علل موربیدیتی در این گروه سنی است. مداخله اصلی برای PID حاد استفاده از آنتیبیوتیکهای با طیف وسیع است که شامل کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis)، نایسریا گونوروآ (eisseria gonorrhoeae) و باکتریهای بیهوازی است؛ که بهصورت داخل وریدی، عضلانی، یا خوراکی تجویز میشوند. در این مطالعه مروری، ما رژیم مطلوب درمان را برای PID ارزیابی کردیم.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی رژیمهای آنتیبیوتیک مورد استفاده برای درمان بیماری التهابی لگن.
روش های جستجو
ما ثبت تخصصی گروه مرور عفونتهای منتقله از راه جنسی (STI) را در کاکرین جستوجو کردیم، که شامل کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) از سال 1944 تا 2016 بود، که از طریق جستوجوی الکترونیکی و جستوجوی دستی منابع زیر انجام دادیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)، Ovid platform (از 1991 تا جولای 2016)، MEDLINE (از 1946 تا جولای 2016)، Embase (از 1947 تا جولای 2016)، LILACS ،iAHx interface (جولای 2016)، پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform (جولای 2016)، Web of Science (از 2001 تا جولای 2016)، OpenGrey (1990، 1992، 1995، 1996، و 1997)، و خلاصه مقالات در نشریات انتخابشده.
معیارهای انتخاب
ما RCTهایی را انتخاب کردیم که به مقایسه استفاده از آنتیبیوتیکها با دارونما یا سایر آنتیبیوتیکها برای درمان PID در زنان سنین باروری، یا به عنوان درمان بستری یا سرپایی پرداختند. ما مطالعه مروری خود را به مقایسه داروها در استفاده فعلی محدود کردیم که توسط مراکز ایالات متحده در سال 2015 برای دستورالعملهای کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) برای درمان PID توصیه شدند.
گردآوری و تحلیل دادهها
حداقل دو نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل، کارآزماییها را برای ورود انتخاب، دادهها را استخراج، و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی کردند. ما با محققان تماس گرفتیم تا اطلاعات گمشده را بهدست بیاوریم. ما اختلافنظر را با هماهنگی یا با مشورت یک نویسنده چهارم مطالعه مروری در صورت لزوم حل کردیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از معیارهای GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم؛ آن را بالا، متوسط، پائین، یا بسیار پائین طبقهبندی کردیم. ما خطر نسبی (RR) منتل هنزال (Mantel-Haenszel)، را با استفاده از مدلهای اثرات تصادفی یا اثرات ثابت و تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد سودمند بیشتر یا برای یک پیامد مضر بیشتر، با 95% فاصله اطمینان (CI) آنها، برای اندازهگیری اثر درمان محاسبه کردیم. ما برای مقایسههایی که در آن چنین مطالعاتی وجود داشت، تجزیهوتحلیلهای حساسیت محدود به مطالعات در معرض خطر پائین سوگیری را انجام دادیم.
نتایج اصلی
ما 37 RCT (6348 زن) را انتخاب کردیم. کیفیت شواهد بین بسیار پائین تا بالا متغیر بود، محدودیت اصلی شامل خطر جدی سوگیری (به علت گزارشدهی ضعیف روشهای مطالعه و فقدان کورسازی)، تناقض جدی، و عدم دقت جدی بود.
آزیترومایسین (Azithromycin) در مقابل داکسیسایکلین (doxycycline)
هیچ شواهد شفافی از تفاوت بین دو دارو در نرخ درمان PID خفیف و متوسط (RR: 1.18؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.55؛ 72% = I2؛ 2 RCT؛ 243 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، PID شدید (RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.05؛ 1 RCT؛ 309 زن؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا اثرات جانبی منجر به قطع درمان (RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 1.34؛ 3 RCT؛ 552 زن؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. در تجزیهوتحلیل حساسیت که محدود به یک تک مطالعه با خطر پائین سوگیری بود؛ آزیترومایسین در دستیابی به درمان در PID خفیف تا متوسط برتر از داکسیسایکلین بود (RR: 1.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.10 تا 1.67؛ 133 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط).
کوئینولون (Quinolone) در مقابل سفالوسپورین (cephalosporin)
هیچ شواهد شفافی از تفاوت بین دو دارو در نرخ درمان PID خفیف و متوسط (RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.10؛ 3 RCT؛ 459 زن؛ 5% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین)، PID شدید (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 1.23؛ 2 RCT؛ 313 زن؛ 7% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا عوارض جانبی ناشی از قطع درمان (RR: 2.24؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 9.72؛ 5 RCT؛ 772 زن؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت.
نیتروایمیدازول (Nitroimidazole) در مقابل عدم استفاده از نیتروایمیدازول
هیچ شواهد قانعکنندهای مبنی بر تفاوت بین گروه نیتروایمیدازول (مترونیدازول) و گروه دریافتکننده سایر داروهای دارای فعالیت بالای بیهوازی (بهعنوان مثال آموکسیسیلین- کلووولانات (amoxicillin-clavulanate)) در نرخهای درمان PID خفیف و متوسط (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.10؛ 5 RCT؛ 2427 زن؛ 60% = I2؛ شواهد با کیفیت متوسط)، PID شدید (RR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 1.01؛ 11 RCT؛ 1383 زن؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت متوسط)، یا اثرات جانبی منجر به قطع درمان (RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.59؛ 3788 شرکتکننده؛ 16 مطالعه؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت. در تجزیهوتحلیل حساسیت که محدود به مطالعاتی با خطر پائین سوگیری بود، یافتهها تفاوت قابل ملاحظهای با تجزیهوتحلیل اصلی نداشتند (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.15؛ 2 RCT؛ 1201 زن؛ 32% = I2؛ شواهد با کیفیت بالا).
کلیندامایسین (Clindamycin) به همراه آمینوگلیکوزید (aminoglycoside) در مقابل کینولون
شواهدی مبنی بر تفاوت بین دو گروه در نرخهای درمان PID خفیف و متوسط (RR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69 تا 1.13؛ 1 RCT؛ 25 زن؛ 32% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، PID شدید (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.19؛ 2 مطالعه؛ 151 زن؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا عوارض جانبی منجر به قطع درمان (RR: 0.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.72؛ 3 RCT؛ 163 زن؛ شواهد با کیفیت بالا) وجود نداشت.
کلیندامایسین به همراه آمینوگلیکوزید در مقابل سفالوسپورین
شواهد شفافی درباره تفاوت بین دو گروه در نرخهای درمان PID خفیف تا متوسط (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.09؛ 2 RCT؛ 150 زن؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین)، PID شدید (RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.06؛ 10 RCT؛ 959 زن؛ 21% = I2؛ شواهد با کیفیت متوسط)، یا اثرات جانبی منجر به قطع درمان (RR: 0.78؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18 تا 3.42؛ 10 RCT؛ 1172 زن؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ما هیچ شواهد قطعی نیافتیم که نشان دهد یک رژیم آنتیبیوتیکی برای درمان PID ایمنتر و موثرتر از رژیم دیگر بود، و شواهد شفافی برای استفاده از نیتروایمیدازول (مترونیدازول) در مقایسه با استفاده از داروهای دیگر با فعالیت بالای بیهوازی وجود نداشت. شواهد با کیفیت متوسط بهدست آمده از یک تک مطالعه در معرض خطر پائین سوگیری نشان داد که ماکرولید (آزیترومایسین) ممکن است بیش از تتراسایکلین (داکسیسیکلین) برای درمان PID خفیف و متوسط موثر باشد. مطالعه مروری ما فقط داروهایی را در نظر گرفت که در حال حاضر توسط CDC مورد توجه و استفاده قرار میگیرند.
خلاصه به زبان ساده
درمان برای بیماری التهابی لگن
سوال مطالعه مروری
ما اثربخشی و ایمنی درمانهای مختلف را در درمان بیماری التهابی لگن (PID) که برای رعایت دستوالعملهای بالینی کنونی برای درمان PIDتوصیه میشوند، مورد ارزیابی قرار دادیم (دستورالعملهای کنترل و پیشگیری از بیماری مرکز ایالات متحده در سال 2015 برای درمان PID).
پیشینه
PID عفونت بخش فوقانی سیستم تولید مثل زن است (رحم، لولههای فالوپ (لوله اتصال رحم و تخمدان که تخمک از آن عبور میکند)، تخمدانها (که تخمک را تشکیل میدهند)، و داخل لگن). این یک بیماری شایع است که زنان سنین باروری را تحت تاثیر قرار میدهد. علائمPID، از بدون نشانه تا علائم شدید متغیر است. اگر درمان مؤثر به سرعت شروع نشود، عواقب بیماری میتواند ناباروری (عدم توانایی داشتن فرزند)، حاملگی خارج رحمی، و درد مزمن لگن (درد در پایین شکم) باشد. طیف گستردهای از گزینههای درمانی وجود دارد، که انتخاب آن بر اساس شدت علائم، تجربه پزشک، دستورالعملهای کشوری / بینالمللی، و نرخ عوارض جانبی متفاوت است. ما میخواستیم بدانیم که آیا آنتیبیوتیک درمانی بهتری (استفاده شده برای درمان عفونتهای باکتریایی) با نرخهای بالاتری از درمان و اثرات جانبی پائینتر برای درمان PID وجود دارد یا خیر.
ویژگیهای کارآزمایی
ما متون موجود را تا 11 جولای 2016 جستوجو کردیم و 37 مطالعه را با حضور 6348 زن با میانگین 14 روز درمان و پیگیری (مانیتورینگ پس از درمان) انتخاب کردیم. این کارآزماییها زنان سنین باروری و مبتلا به PID خفیف تا شدید را انتخاب کردند. کارآزماییها عمدتا از ترکیبی از آنتیبیوتیکها با روشهای مختلف تجویز استفاده کردند: داخل وریدی (داخل رگ خونی)، عضلانی (داخل عضله) و خوراکی (بهصورت قرص). در موارد خفیف تا متوسط، درمانهای عضلانی و خوراکی تجویز شد، و در موارد متوسط تا شدید درمانها معمولا در بیمارستان آغاز و در منزل کامل شد.
نتایج اصلی
ما هیچ شواهد قانعکنندهای را نیافتیم که نشان دهد برای درمان PID، یک درمان، ایمنتر و موثرتر از درمان دیگر بوده، و برای استفاده از نیتروایمیدازول (یک نوع آنتیبیوتیک، مترونیدازول) در مقایسه با استفاده از سایر آنتیبیوتیکهای دیگر شواهد شفافی وجود نداشت. شواهد با کیفیت متوسط بهدست آمده از تک مطالعه در معرض خطر پائین سوگیری نشان داد که یک ماکرولید (یک نوع آنتیبیوتیک، آزیترومایسین) ممکن است مؤثرتر از تتراسایکلین (یک نوع آنتیبیوتیک، داکسیسایکلین) برای درمان PID خفیف تا متوسط باشد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بین بسیار پائین تا بالا قرار داشت، مشکلات عمده عبارت بود از خطر جدی سوگیری (گزارشدهی ضعیف از روشهای مطالعه، پزشکان و زنان ممکن است بدانند کدام دارو به آنها ارائه شد)، و نتایج در سراسر مطالعات متفاوت بود.