پیشینه
بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس (DM) برخی مواقع با درد نامتقارن، پیشرونده، حاد یا تحت حاد عضلات پروگزیمال اندام تحتانی مواجهه میشوند. اسامی مختلفی برای این بیماری وجود دارد که شامل موارد زیر است: آمیوتروفی دیابتیک، نوروپاتیهای دیابتیک لومبوساکرال رادیکولوپلکسوس (radiculoplexus)، نوروپاتی دیابتیک فمورال یا سندرم Bruns-Garland. برخی مطالعات پیشنهاد میکنند که آمیوتروفی دیابتی ممکن است حاصل میکرووسکولوپاتیهای التهابی با واسطه ایمنی باشد که باعث آسیب ایسکمیک به اعصاب میشود. بنابراین، به نظر میآید که ایمونوتراپی مفید باشد. این مطالعه، دومین بهروزرسانی مطالعهای است که اولینبار در سال 2009 منتشر شده است.
اهداف
مرور شواهد کارآزماییهای تصادفیسازی شده برای اثربخشی هر نوع ایمونوتراپی در درمان آمیوتروفی دیابتیک.
روش های جستجو
در 5 سپتامبر 2016، پایگاههای اطلاعاتی زیر را جستوجو کردیم: مرکز ثبت تخصصی کارآزمایی عصبیعضلانی در کاکرین (Cochrane Neuromuscular Specialised Register)، CENTRAL، MEDLINE و Embase. همچنین، برای به دست آوردن منابع بیشتر، کارآزماییهای منتشر نشده، و کارآزماییهای در حال انجام، با نویسندگان مقالات مرتبط و متخصصان این حیطه ارتباط بر قرار کردیم.
معیارهای انتخاب
هدفمان گردآوری همه کارآزماییهای تصادفی و نیمهتصافیسازی شده برای هر نوع ایمونوتراپی در شرکتکنندههایی بود که شرایط زیر را داشتند: ابتلا به دیابت ملیتوس بر اساس معیارهای شناخته شده بینالمللی، شروع حاد یا تحت حاد درد و ضعف نورون حرکتی اندام تحتانی با درگیری غالب عضلات پروگزیمال اندامهای تحتانی، این ضعف محدود به یک عصب یا توزیع ریشه عصبی نیست، و رد تمامی دیگر علل پلکسوپاتی و رادیکولوپاتیهای لومبوساکرال.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری مستقلا همه منابع را با جستوجو برای انتخاب مطالعاتی که دارای معیارهای انتخاب هستند، بررسی کردند.
نتایج اصلی
یک کارآزمایی کاملشده و کنترل شده با دارونما (با 75 شرکتکننده) پیدا کردیم که از متیلپردنیزولون (methylprednisolone) داخل وریدی برای درمان آمیوتروفی دیابتیک استفاده کرده بودند (Dyck 2006). نتایج این مطالعه بهطور کامل منتشرنشده و برای تحلیل در دسترس نیستند. به دلیل وجود اطلاعات کم برای قضاوت، خطر سوگیری (bias) نامشخص بود، اما به نظرمان این مطالعه خطر بالای سوگیری گزارش انتخابی دارد: چکیده منتشر شده عوارض جانبی را گزارش نکرده است. هیچ مطالعه دیگری با جستوجوی بهروزشده در سپتامبر 2016 پیدا نکردیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی شده برای حمایت از اثر منفی یا مثبت هر نوع ایمونوتراپی در درمان آمیوتروفی دیابتی وجود ندارد.
خلاصه به زبان ساده
درمانهایی با تاثیر روی دستگاه ایمنی برای درمان آمیوتروفی دیابتیک
سوال مطالعه مروری
آیا ایمونوتراپی یک درمان ایمن و موثری برای آمیوتروفی دیابتیک است؟
پیشینه
آمیوتروفی دیابتیک، که همچنین با اسامی نوروپاتیهای دیابتی لومبوساکرال رادیکولوپلکسوس (radiculoplexus)، نوروپاتی دیابتی فمورال یا سندرم Bruns-Garland شناخته میشود، یک بیماری غیر شایع اعصاب محیطی (اعصاب خارج از نخاع و مغز) است و در بیماران مبتلا به دیابت رخ میدهد. این بیماری باعث درد و ضعف در پاها، بیشتر در عضلات جلوی ران میشود. برخی از پژوهشگران دریافتهاند که عروق خونی ملتهب شده و باعث مختل شدن خونرسانی به اعصاب میشوند. از اینرو، داروهایی که دستگاه ایمنی را هدف قرار میدهند، میتوانند مفید باشند.
ویژگیهای مطالعه
فقط یک کارآزمایی کامل با 75 شرکتکننده پیدا کردیم که به بیماران متیلپردنیزولون و دارونما دادند. اما، نتایج این مطالعه بهطور کامل منتشر نشده و برای بررسی دقیق، دادههای کاملی وجود ندارد. چکیده منتشر شده عوارض جانبی را گزارش نکرد. در حال حاضر، هیچ شواهدی از هیچ کارآزمایی برای نشان دادن منفعت احتمالی ایمونوتراپی برای این بیماران وجود ندارد.
منتظر نتایج کارآزماییهای آتی برای نشان دادن اثر درمانهایی که روی دستگاه ایمنی اثر میگذارند، مثل کورتیکواستروئیدها، ایمنوگلوبولین، و غیره، در درمان آمیوتروفی دیابتیک هستیم.
این جستوجوها تا تاریخ سپتامبر 2016 بهروز است.