شیوه‌های تغذیه روده‌ای زودهنگام (early enteral feeding practices)، عوامل خطر بالقوه قابل اصلاح برای ابتلا به انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis; NEC) در نوزادان بسیار نارس یا بسیار کم‌‐وزن هنگام تولد (very low birth weight; VLBW) هستند. مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهند که رژیم‌های تغذیه محافظه‌کارانه، شامل پیشرفت آهسته حجم‌های تغذیه روده‌ای، خطر بروز NEC را کاهش می‌دهند. با این حال، مشخص نیست پیشرفت آهسته حجم تغذیه ممکن است برقراری تغذیه روده‌ای کامل را به تاخیر اندازد یا خیر، و می‌تواند با موربیدیتی‌های عفونی ناشی از مواجهه طولانی‌‐مدت‌ با تغذیه وریدی مرتبط باشد یا خیر.

تعیین اثرات میزان آهسته پیشرفت تغذیه روده‌ای بر خطر NEC، مورتالیتی، و موربیدیتی‌های دیگر در نوزادان بسیار نارس یا VLBW.

CENTRAL (2020، شماره 10)، Ovid MEDLINE (1946 تا اکتبر 2020)، Embase از طریق Ovid (1974 تا اکتبر 2020)، بانک اطلاعاتی مراقبت از مادر و نوزاد (MIDIRS) (1971 تا اکتبر 2020)، CINAHL (1982 تا اکتبر 2020) و بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی و فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده را برای یافتن کارآزمایی‌های واجد شرایط جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده که اثرات سرعت‌های آهسته (تا 24 میلی‌لیتر/کیلوگرم/روز) را در مقابل سرعت‌های بیشتر پیشرفت حجم‌های تغذیه روده‌ای بر خطر ابتلا به NEC در نوزادان بسیار نارس یا VLBW ارزیابی کردند.

دو نویسنده مرور به‌طور جداگانه خطر سوگیری (bias) کارآزمایی را بررسی و به استخراج داده‌ها پرداختند، و تخمین‌های اثرگذاری را با استفاده از خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (RD)، و تفاوت میانگین (MD) سنتز کردند. برای ارزیابی قطعیت شواهد از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) استفاده شد. پیامدهای مورد نظر عبارت بودند از وقوع NEC، مورتالیتی به هر علتی، عدم تحمل تغذیه خوراکی، و عفونت مهاجم.

تعداد 14 کارآزمایی را شامل مجموعا 4033 نوزاد وارد کردیم (2804 نوزاد در یک کارآزمایی بزرگ شرکت کردند). هیچ یک از کارآزمایی‌ها والدین، مراقبان، یا محققین را کورسازی نکردند. به غیر از این مورد، خطر سوگیری (bias) در سطح پائین قرار داشت. اغلب نوزادان، بسیار نارس پایدار یا نوزادان VLBW مناسب برای سن بارداری بودند. حدود یک‌‐سوم از تمام نوزادان، بسیار نارس یا با وزن بسیار پائین هنگام تولد (extremely low birth weight; ELBW) بوده، و تقریبا یک‌‐پنجم آنها کوچک برای سن بارداری، دارای محدودیت رشد یا در معرض خطر در رحم بودند که بر اساس فقدان یا معکوس شدن سرعت جریان پایان دیاستولی در شریان نافی جنینی تشخیص داده شدند. کارآزمایی‌ها به‌طور معمول پیشرفت آهسته تغذیه را به‌ صورت افزایش‌های روزانه حجم تغذیه به میزان 15 تا 24 میلی‌لیتر/کیلوگرم و پیشرفت سریع‌تر را به‌ صورت افزایش‌های روزانه حجم تغذیه به میزان 30 تا 40 میلی‌لیتر/کیلوگرم تعریف کردند.

متاآنالیزها نشان دادند که پیشرفت آهسته حجم تغذیه خوراکی احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر خطر NEC (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.37؛ RD: 0.00؛ 95% CI؛ 0.01‐ تا 0.02؛ 14 کارآزمایی، 4026 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط) یا مورتالیتی به هر علتی پیش از ترخیص از بیمارستان (RR: 1.13؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.39؛ RD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.01‐ تا 0.02؛ 13 کارآزمایی، 3860 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط) دارد. متاآنالیزها نشان دادند که پیشرفت آهسته ممکن است عدم تحمل تغذیه خوراکی را اندکی افزایش داده (RR: 1.18؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.46؛ RD: 0.05؛ 95% CI؛ 0.02‐ تا 0.12؛ 9 کارآزمایی، 719 نوزاد، شواهد با قطعیت پائین) و خطر عفونت تهاجمی را اندکی افزایش دهد (RR: 1.14؛ 95% CI؛ 0.99 تا 1.31؛ RD: 0.02؛ 95% CI؛ 0.00‐ تا 0.05؛ 11 کارآزمایی، 3583 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین).

داده‌های کارآزمایی موجود نشان می‌دهند که افزایش حجم تغذیه روده‌ای به آرامی (افزایش روزانه تا 24 میلی‌لیتر/کیلوگرم) در مقایسه با نرخ‌های سریع‌تر احتمالا خطر NEC، مرگ‌ومیر یا عدم تحمل تغذیه خوراکی را در نوزادان بسیار نارس یا VLBW کاهش نمی‌دهد. افزایش حجم تغذیه روده‌ای با سرعت آهسته ممکن است خطر عفونت تهاجمی را کمی افزایش دهد.