پیشینه
رزکسیون جراحی برای سرطان سلول غیر‐کوچک ریه (non‐small cell lung cancer; NSCLC) در مراحل اولیه بهترین شانس درمان را ارائه میدهد، اما این شانس با خطر عوارض ریوی پس از جراحی (یعنی پنومونی (تراوشات جدید همراه با تب (> 38º C) و ترشحات چرکی، یا تب و گلبولهای سفید خون > 11,000)، فیستول برونکوپلورال، آتلکتازی شدید که نیاز به فیزیوتراپی ریه یا برونکوسکوپی دارد، و نیاز طولانی‐مدت به ونتیلاسیون مکانیکی (> 48 ساعت) همراه است. در حال حاضر مشخص نیست که انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی و بهبود بالقوه در ظرفیت ورزشی، ممکن است پیامدهای پس از جراحی را بهبود بخشد، مثلا روی خطر ابتلا به عوارض ریوی پس از جراحی، طول مدت نیاز به درناژ بین‐دندهای یا طول مدت اقامت در بیمارستان پس از جراحی، موثر باشد یا خیر.
اهداف
اهداف اولیه این مطالعه عبارت بودند از تعیین تاثیر انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی بر پیامدهای پس از جراحی، مثل خطر ایجاد عوارض ریوی و طول مدت استفاده از کاتتر بین‐دندهای در بزرگسالانی که تحت جراحی رزکسیون NSCLC قرار گرفتهاند. اهداف ثانویه این مطالعه، تعیین تاثیر انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی بر طول مدت بستری در بیمارستان، خستگی، تنگی نفس، ظرفیت تمرین ورزشی، عملکرد ریه و مورتالیتی پس از جراحی است.
روش های جستجو
ما در CENTRAL؛ (PubMed) MEDLINE؛ Embase Ovid؛ PEDro، و SciELO در 28 ام نوامبر 2016 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که در آنها شرکتکنندگان مطالعه را که کاندید عمل رزکسیون به علت NSCLC بودند در یکی از گروههای انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی و عدم تمرین ورزشی پیش از جراحی قرار دادند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کارآزماییها را غربالگری کرده و آنها را برای ورود به مطالعه انتخاب کردند. برای این پیامدها متاآنالیز انجام دادیم: خطر ایجاد عوارض ریوی پس از جراحی، طول مدت نیاز به کاتتر بین‐دندهای پس از جراحی، طول مدت نیاز به بستری در بیمارستان پس از جراحی، ظرفیت تمرین ورزشی پس از مداخله (فاصله پیموده شده در 6‐دقیقه پیادهروی)، و ظرفیت حیاتی اجباری (forced vital capacity; FVC) پس از مداخله. اگرچه سه مطالعه پس از مداخله حجم بازدمی اجباری در 1 ثانیه (FEV1) را گزارش کردند، به علت ناهمگونیای که بین مطالعات وجود داشت و از نظر آماری معنادار بود (I² = 93%)، برای این پیامد متاآنالیزی را انجام ندادیم. دادههای مربوط به خستگی یا تنگینفس در دسترس نبودند. در یک مطالعه گزارش شد که در هیچکدام از گروههای انجام ورزش یا عدم انجام آن، مرگومیر پس از جراحی در بیمارستان رخ نداد.
نتایج اصلی
ما پنج RCT را شناسایی کردیم که 167 شرکتکننده (میانگین سنی از 54 تا 72.5 سال؛ حجم نمونه از 19 تا 60 شرکتکننده) را شامل میشدند. در کل، سطح خطر سوگیری (bias) را در مطالعات وارد شده، بالا و سطح کیفیت شواهد را برای همه پیامدها پائین ارزیابی کردیم. دادههای تجمیع شده از چهار مطالعه نشان داد که تمرینهای ورزشی پیش از جراحی، خطر ابتلا را به عوارض ریوی پس از جراحی تا 67% کاهش میدهد (خطر نسبی (RR): 0.33؛ 95% CI؛ 0.17 تا 0.61). تعداد روزهایی که بیمار پس از جراحی به کاتتر بین‐دندهای نیاز داشت در گروهی که تمرینات ورزشی را انجام دادند، نسبت به گروه بدون انجام تمرینات ورزشی، کمتر بود (تفاوت میانگین (MD): 3.33‐ روز؛ 95% CI؛ 5.35‐ تا 1.30‐ روز؛ دو مطالعه)؛ طول مدت بستری در بیمارستان پس از جراحی نیز در گروه ورزش کمتر بود (MD؛ 4.24 روز؛ 95% CI؛ 5.43‐ تا 3.06‐ روز؛ چهار مطالعه). دادههای تجمعی از دو مطالعه نشان داد که در گروه ورزش، مسافت طی شده در 6 دقیقه پیادهروی پس از مداخله (MD؛ 18.23 متر؛ 95% CI؛ 8.50 تا 27.96 متر)، و FVC پس از مداخله (MD؛ 2.97% پیشبینی شده؛ 95% CI؛ %1.78 تا 4.16% پیشبینی شده) بیشتر بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی ممکن است عوارض ریوی پس از جراحی، مدت استفاده از کاتتر بین‐دندهای، و مدت بستری در بیمارستان را پس از جراحی کاهش دهد و ظرفیت تمرین ورزش و FVC را در بیمارانی که به علت ابتلا به NSCLC تحت جراحی رزکسیون قرار گرفتهاند، بهبود بخشد. یافتههای این مقاله مروری را باید به علت تفاوتهای بین مطالعات، خطر سوگیری و حجم نمونه کم، با احتیاط تفسیر کرد. این مرور بر ضرورت انجام RCTهای بزرگتر تاکید میکند.
خلاصه به زبان ساده
انجام تمرینهای ورزشی پیش از جراحی ریه در بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر‐کوچک ریه
سوال مطالعه مروری
شواهد را درباره تاثیر انجام تمرینهای ورزشی پیش از جراحی ریه بر خطر پیشرفت عوارض ریوی پس از جراحی، تعداد روزهایی که پس از جراحی فرد به درن قفسهسینه نیاز دارد، طول مدت بستری در بیمارستان، سطح آمادگی جسمانی و عملکرد ریه در بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر‐کوچک ریه (non‐small cell lung cancer; NSCLC) مرور کردیم.
پیشینه
جراحی ریه فرصتی را برای درمان افراد مبتلا به NSCLC فراهم میکند، اگرچه این جراحی با افزایش احتمال عوارض ریوی پس از جراحی همراه است. انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی، از طریق بهبود در سطح آمادگی جسمانی، ممکن است این پتانسیل را داشته باشند که خطر عوارض ریه را پس از جراحی کاهش داده و سایر نتایج پس از جراحی را نظیر تعداد روزهایی که فرد به درن در قفسهسینه نیاز دارد، و طول مدت بستری در بیمارستان بهبود بخشند. با این حال، اثرات تمرینات پیش از جراحی بر نتایج پس از جراحی افراد مبتلا به NSCLC مشخص نیست.
ویژگیهای مطالعه
شواهد این مرور تا نوامبر 2016 بهروز است. این مرور دادههای 167 شرکتکننده (میانگین سنی از 54 تا 72.5 سال) در پنج مطالعه (حجم نمونه مطالعات وارد شده از 19 تا 60 شرکتکننده) را در بر میگیرد.
نتایج کلیدی
نتایج مرور ما نشان داد در مقایسه با گروه کنترل که تمرینات ورزشی را پیش از جراحی انجام نداده بودند، خطر ایجاد عوارض ریوی پس از جراحی در افراد مبتلا به NSCLC، که تمرینات ورزش را پس از جراحی انجام دادند، تا 67% کمتر بود. براساس این نتایج، ما انتظار داریم که از هر 100 فرد مبتلا به NSCLC که پیش از جراحی ریه ورزش میکنند، هفت مورد دچار عارضه ریه پس از جراحی شوند و در مقایسه، 22 بیمار از مبتلایان به NSCLC که پیش از جراحی تمرینات ورزشی نداشتند، به عوارض ریوی پس از جراحی دچار شوند. همچنین، در مقایسه با گروه کنترل، افراد مبتلا به NSCLC که پیش از جراحی ورزش کرده بودند درن قفسهسینه را برای مدت کوتاهی (کمتر از سه روز) داشتند و مدت بستری در بیمارستان هم برای آنها کوتاهتر (کمتر از چهار روز) بود و هنگام پیادهروی در مدت 6 دقیقه مسافت بیشتری (بیش از 18 متر) پیمودند و عملکرد ریه بهتری پیش از جراحی داشتند (3% بهتر).
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد در کل، برای همه پیامدها پائین بود؛ مهمترین دلایل آن کوچک بودن حجم نمونه در مطالعات یافت شده و تعداد کم شرکتکنندگان در مطالعات واردشده به مرور و محدودیتهایی بود که در روشهای مطالعات وجود داشت.
