جلد 2017 -                   جلد 2017 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Lindsey Anderson, Tricia T Nguyen, Christian H Dall, Laura Burgess, Charlene Bridges, Rod S Taylor. Exercise-based cardiac rehabilitation in heart transplant recipients. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1208-fa.html
پیشینه
پیوند قلب، درمان استاندارد طلایی برای بیماران منتخب مبتلا به بیماری قلبی در مراحل پایانی در نظر گرفته می‌شود؛ هنگامی که درمان دارویی قادر به توقف پیشرفت پاتولوژی زمینه‌ای نیست. شواهد نشان می‌دهد که تمرینات ورزشی هوازی می‌تواند در معکوس کردن پیامدهای پاتوفیزیولوژیک مرتبط با تخریب یا denervation قلبی و پیشگیری از عوارض جانبی ناشی از سرکوب سیستم ایمنی در دریافت‌کنندگان پیوند قلب، مؤثر باشد.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش بر مرگ‌ومیر، بستری در بیمارستان، عوارض جانبی، ظرفیت فعالیت، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، بازگشت به کار و هزینه‌ها برای افراد بعد از پیوند قلب.
روش های جستجو
ما تا جون 2016، در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین، MEDLINE (OVID) ،Embase (OVID) ،CINAHL (EBSCO) و Web of Science Core Collection (تامسون رویترز) جست‌وجو انجام دادیم. ما همچنین دو پایگاه ثبت کارآزمایی بالینی و فهرست‌های منابع مطالعات انتخابی را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) را با طراحی گروه موازی (parallel group)، متقاطع (cross-over) یا خوشه‌ای (cluster) انتخاب کردیم که مداخلات مبتنی بر ورزش را با 1) کنترل عدم ورزش، 2) میزان متفاوتی از تمرینات ورزشی (مانند تمرینات ورزشی با شدت کم در مقابل شدت زیاد)، یا 3) یک مداخله فعال (مثل مداخله آموزشی و فیزیولوژیک) مقایسه کردند. جمعیت این مطالعه متشکل از بزرگسالان با سن ۱۸ سال به بالا بود که پیوند قلب دریافت کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مروری به‌طور مستقل بر مبنای معیارهای انتخاب از پیش تعیین‌شده، همه منابع شناسایی‌شده را برای ورود به مطالعه غربال کردند. اختلاف‌نظرها را از طریق توافق یا درگیر کردن یک فرد سوم حل کردیم. دو نویسنده مروری، اطلاعات پیامدها را از کارآزمایی‌های انتخابی استخراج کرده و خطر سوگیری آن‌ها را ارزیابی کردند. یک نویسنده مروری، ویژگی‌های مطالعه را از مطالعات انتخاب استخراج کرده و نویسنده دوم، آن‌ها را از نظر دقت در برابر گزارش کارآزمایی بررسی کرد.
نتایج اصلی
ما 10 RCT، مجموعا با 300 شرکت‌کننده، را برگزیدیم که میانگین سن آن‌ها، 54.4 سال بود. زنان کمتر از 25% تمام شرکت‌کنندگان مطالعات را تشکیل می‌دادند. 9 کارآزمایی که 284 شرکت‌کننده را برای دریافت توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش (151 شرکت‌کننده) یا عدم ورزش (133 شرکت‌کننده) مقایسه کرده بودند، در متاآنالیز وارد شدند. یک RCT متقاطع، تمرینات تناوبی شدید را با تمرینات مداوم متوسط در 16 شرکت‌کننده مقایسه کرده بود. ما یافته‌ها را برای همه کارآزمایی‌ها در بلندترین دوره پیگیری خود (متوسط 12 هفته) گزارش کردیم.
توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش، ظرفیت ورزشی (VO2peak) را در قیاس با گروه شاهد عدم ورزش افزایش داده بود (MD: 2.49 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.63 تا 3.36؛ N = 284؛ 9 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی از یک کارآزمایی وجود داشت که تمرینات ورزشی تناوبی با شدت بالا در بهبود ظرفیت ورزشی نسبت به تمرینات مداوم با شدت متوسط، مؤثرتر بود (MD: 2.30 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 4.01؛ N = 16؛ 1 مطالعه). چهار مطالعه، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQoL)، اندازه‌گیری‌شده با استفاده از SF-36، پروفایل کیفیت زندگی در بیماری مزمن (PLC) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQoL-BREF) را گزارش کرده بودند. ما با توجه به تنوع در پیامدهای HRQoL و شیوه‌های گزارش‌دهی، قادر به متاآنالیز نتایج در میان مطالعات نبودیم؛ اما هیچ شواهدی از تفاوت بین توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش و کنترل در 18 مورد از 21 دامنه HRQoL گزارش‌شده، یا بین ورزش شدید و متوسط در هیچ‌یک از 10 دامنه HRQoL گزارش‌شده وجود نداشت. یک عارضه جانبی در یکی از مطالعات گزارش شده بود.
توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش، ظرفیت ورزشی را بهبود می‌بخشد، اما ورزش، هیچ تأثیری بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در کوتاه‌مدت (متوسط 12 هفته پیگیری) در دریافت‌کنندگان پیوند قلب که سلامت آن‌ها پایدار است، ندارد. شواهدی از ناهمگونی آماری میان کارآزمایی‌ها از لحاظ ظرفیت ورزشی و سوگیری مطالعه اندک وجود نداشت. خطر سوگیری کلی در مطالعات انتخاب‌شده، پائین یا نامشخص ارزیابی شد؛ بیش از 50% مطالعات برگزیده با توجه به پنهان‌سازی تخصیص، کورسازی ارزیابان پیامدها و اظهار تضاد منافع، دارای خطر سوگیری نامعلوم بودند. کیفیت شواهد بر اساس سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها)، متوسط ارزیابی شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
ما شواهدی با کیفیت متوسط یافتیم که نشان می‌دهد توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش، ظرفیت ورزشی را بهبود می‌بخشد و اینکه ورزش، هیچ تأثیری بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در کوتاه‌مدت (متوسط 12 هفته پیگیری) در دریافت‌کنندگان پیوند قلب ندارد. به نظر می‌رسد توانبخشی قلبی در این جمعیت ایمن باشد، ولی داده‌های پیگیری بلندمدت ناقص هستند و نیاز به انجام کارآزمایی‌های بیشتری با کیفیت خوب و قدرت کافی برای اثبات مزایای درازمدت ورزش بر ایمنی و تأثیر بر پیامدهای بالینی مرتبط با بیمار مانند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و هزینه‌های مراقبت درمانی وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش برای بیماران به‌دنبال پیوند قلب
سوال مطالعه مروری
ما می‌خواستیم دریابیم که آیا تمرینات ورزشی در مقابل عدم تمرین ورزشی پس از پیوند قلب، تعداد مرگ‌ها، بستری در بیمارستان، مضرات، ظرفیت ورزشی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، بازگشت به کار و هزینه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا خیر.

پیشینه
پیوند قلب، بهترین درمان برای برخی افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی در نظر گرفته می‌شود که درمان دارویی نمی‌تواند پیشرفت بیماری آنان را متوقف کند. دستورالعمل‌های طبابت بالینی علی‌رغم اطلاعات محدود درباره مزایا یا مضرات بلندمدت، تمرینات ورزشی را برای اشخاص دریافت‌کننده پیوند قلب توصیه می‌کنند.

زمان انجام پژوهش
ما تا جون 2016 جست‌وجو کردیم.

ویژگی‌های مطالعه
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (آزمایش‌هایی که در آن‌ها شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی به یکی گروه‌های درمانی مختلف اختصاص می‌یابند) را جست‌وجو کردیم که اثربخشی برنامه‌های توانبخشی مبتنی بر ورزش را در مقایسه با عدم ورزش یا ورزش با نوع یا شدت متفاوت در افراد 18 سال به بالا که پیوند قلب دریافت کرده‌اند، بررسی کرده باشند.

نتایج اصلی
ما 10 کارآزمایی انتخاب کردیم که 300 فرد دریافت‌کننده پیوند قلب را مطالعه کرده بودند. 9 مطالعه، ورزش را با عدم ورزش و یک مطالعه، تمرینات متناوب شدید را با ورزش با شدت متوسط مقایسه کردند.
ما دریافتیم که توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش، منجر به افزایش ظرفیت ورزشی دریافت‌کنندگان پیوند قلب در قیاس با انجام ندادن ورزش می‌شود. شواهدی از ظرفیت ورزشی بهتر به‌دنبال تمرینات متناوب با شدت بالا در مقایسه با ورزش مداوم متوسط وجود داشت. چهار مطالعه، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را گزارش کرده بودند؛ اما هیچ شواهدی از تفاوت میان تمرینات ورزشی و عدم ورزش در اغلب جنبه‌های گزارش‌شده (18/21) یا بین ورزش شدید و متوسط وجود نداشت.
یک عارضه جانبه در یکی از مطالعات تشریح شده بود.
خطر سوگیری در مطالعات انتخابی، پایین یا نامشخص ارزیابی شد. فقدان گزارش‌دهی، ارزیابی بیش از نیمی از مطالعات انتخابی را چالش‌برانگیز ساخته است.
منابع تأمین بودجه مطالعه
شش مورد از 10 کارآزمایی، منابع سرمایه‌گذاری را گزارش کرده بودند. هیچ‌یک، تأمین بودجه را از آژانس‌هایی با منافع تجاری در نتایج اعلام نکرده بودند.

کیفیت شواهد
گزارش‌دهی ضعیف یا شرکت‌کنندگان اندک در تحلیل‌ها، باعث ارزیابی کیفیت شواهد به عنوان متوسط برای ظرفیت ورزشی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شد. شواهد نشان می‌دهد که توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش، ظرفیت ورزشی را بهبود بخشیده و اینکه ورزش، هیچ تأثیری بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در کوتاه‌مدت (متوسط 12 هفته پیگیری) در دریافت‌کنندگان پیوند قلب که سلامت آنان پایدار است، ندارد. تحقیقات بیشتری برای اثبات اثرات توانبخشی مبتنی بر ورزش روی جنبه‌های مهم مانند خطر مرگ و بستری در بیمارستان موردنیاز هستند.

(1031 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (70 دریافت)    

پذیرش: 1395/3/12 | انتشار: 1396/1/15