پیشینه
استرپتوکوک گروه A؛ (GAS) عامل حدود 20 تا 40 درصد موارد فارنژیت در کودکان است و موارد باقیمانده توسط ویروسها ایجاد میشوند. در مقایسه با کشت گرفتن از گلو، تست سریع آنتیژن استرپتوکوک (RADTs) میتواند در زمانی کوتاه تشخیص را مشخص کند (بین 5تا 10 دقیقه).
اهداف
این مطالعه جهت تعیین صحت تشخیص RADT، برای تشخیص استرپتوکوک گروه A در کودکان مبتلا به فارنژیت طراحی شده است. هدف، ارزیابی صحت تشخیص دو نوع از RADT (یعنی روش ایمونواسی آنزیمی EIA و ایمونواسی نوری OIA) با سنجش مستقیم و غیرمستقیم بود.
روش های جستجو
ما در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ Web of Science؛ CDSR؛ DARE؛ MEDION و TRIP (از ژانویه 1980 تا جولای 2015) جستوجو را انجام دادیم. بهعلاوه ما اسناد مربوطه را در PubMed بررسی کردیم و در فهرست منابع مطالعات، جستوجوی دستی انجام دادیم و همه مطالعاتی را که درباره این موضوع وجود داشت در گوگل اسکولار غربالگری کردیم.
معیارهای انتخاب
ما همه کارآزماییهایی را که برای تشخیص فارنژیت در کودکان بطور سرپایی از RADT در مقایسه با کشت گلو در محیط آگار در آزمایشگاه استفاده کرده بودند، وارد مطالعه مروری کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری، بهطور جداگانه عناوین و خلاصه مقالات مرتبط و مقالات کامل را برای بحث و نتیجهگیری ارزیابی و دادهها را استخراج کردند و به کمک QUADAS-2 کیفیت مطالعات را سنجیدند. ما متاآنالیز (meta-analysis) دو متغیری را برای تخمین حساسیت و ویژگی تست به کار بردیم و در میان مطالعات هتروژنسیته (عدم هماهنگی) یافتیم. ما صحت تشخیص تست EIA را با OIA به روشهای مستقیم و غیرمستقیم، مقایسه کردیم.
نتایج اصلی
ما نهایتا 98 مقاله منحصر بهفرد را وارد مطالعه مروری کردیم. (116 ارزیابی تست و 101121 شرکت کننده). کیفیت اکثر مطالعات نامناسب بود احتمالا به این دلیل که در بسیاری از مطالعات خطر سوگیری (Bias) به علت نحوه انتخاب بیماران و مرجع استانداردی که مورد استفاده قرارگرفته بود، بالا بود (به ترتیب در 73 درصد و 43 درصد از ارزیابیهای تست). در مطالعاتی که همه شرکت کنندگان تحت هر دو عمل RADT و کشت گلو قرار گرفته بودند (105تست ارزیابی با 58244 شرکت کننده با متوسط شیوع ابتلا به GAS؛ 29.5 % بود)؛ RADT حساسیت 85.6% با 95% فاصله اطمینان (CI): 83.3 تا 87.6 و ویژگی 95.4% با 95% CI: 94.5 تا 96.2 داشت. ناهمگونی قابل توجهی بین مطالعات در حساسیت وجود داشت اما ویژگی تست ثبات بیشتری داشت. مدرکی دال بر اینکه تغییرات حساسیت و ویژگی بر یکدیگر تاثیر داشتهاند، بدست نیامد. ناهمگونی در صحت با ویژگیهای سطح مطالعه توضیح داده نمیشد، مثل اینکه آیا قبل از plating غنیسازی انجام شده بود یا خیر و میانگین سنی و شدت بالینی عارضه شرکت کنندگان و شیوع GAS چقدر بود. حساسیت تستهای EIA و OIA قابل مقایسه بود (حساسیت 85.4% در مقابل 86.2%). تجزیه و تحلیل حساسیت نشان داد که تخمین نهایی حساسیت و ویژگی با خطر کمی از سوگیری در مطالعات، دارای ثبات بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در یک جمعیت 1000 نفره از کودکان با شیوع 30 درصدی ابتلا به GAS، امکان دارد که 43 بیمار مبتلا، تشخیص داده نشوند. اینکه آیا RADT بهعنوان یک تست مستقل میتواند برای غیرمحتمل شمردن ابتلا به GAS به کار رود یا خیر، به بستر اپیدمیولوژیک بستگی دارد. به نظر میرسد که حساسیت تستهای EIA و OIA با هم قابل مقایسه است. ویژگی RADT برای اینکه فرد بیدلیل تحت درمان آنتیبیوتیکی قرار نگیرد به اندازه کافی بالا است. براساس این نتیجهگیری، ما میتوانیم انتظار داشته باشیم که در میان 100 کودک مبتلا به استرپتوکوک، 86 نفر به کمک تست سریع تشخیصی استرپتوکوک به درستی تشخیص داده خواهند شد و 14 نفر ممکن است تشخیص داده نشوند و درمان آنتیبیوتیکی دریافت نکنند.
خلاصه به زبان ساده
عملکرد تست سریع تشخیصی برای تشخیص استرپتوکوک گلو در کودکان چگونه است؟
پیشینه و اهداف
گلودرد علامت شایعی در میان کودکان است. این علامت ممکن است به علت ویروسها یا باکتریها ایجاد شود. باکتریای که معمولا مسئول ایجاد گلودرد در کودکان است، استرپتوکوک گروه A است (گلودرد استرپتوکوکی). در میان کودکان مبتلا به گلودرد، درمان آنتیبیوتیکی فقط برای درمان گلودرد استرپتوکوکی موثر است. تست ساده سریع برای تشخیص گلودرد استرپتوکوکی از سالهای 1980 تا امروز در دسترس قرار گرفته است. پزشکان با کشیدن یک سواپ در گلو میتوانند برای شروع درمان تصمیمگیری کنند. براساس نتایج حاصل از تست سریع، آنها میتوانند درباره نیاز به آنتیبیوتیک تصمیم بگیرند. ما مدارکی را که درباره کاربرد تست سریع در تشخیص درست گلودرد استرپتوکوکی در کودکان مبتلا به گلودرد در بخشهای سرپایی وجود داشت، مرور کردیم.
ویژگیهای مطالعه
ما دادهها و مدارک را به هر زبانی که بودند از ژانویه 1980 تا جولای 2015 بررسی و نهایتا 98 مطالعه منحصر به فرد را از مجموع 116 ارزیابی آزمون که 101121 کودک را دربر میگرفتند، انتخاب کردیم. تعداد شرکت کنندگان در در سراسر ارزیابی تست در طیف 42 تا 11644 نفر بود. نسبت کودکان مبتلا به گلودرد استرپتوککی در رنج 9.5% تا 66.6% در طول ارزیابی تست بود.
ویژگیهای مهم طراحی مطالعه اغلب گزارش نشده بودند. بهطور کلی کیفیت روششناسی مطالعات وارد شده به مطالعه مروری، پائین بود. در بیشتر مطالعات، ما نگران نحوه انتخاب شرکت کنندگان در مطالعه بودیم.
نتایج اصلی
بهطور میانگین، تست سریع برای گلودرد استرپتوکوکی حساسیت 86% (توانایی تشخیص صحیح افراد مبتلا) و ویژگی 95% (توانایی درتشخیص صحیح افرادی که به بیماری مبتلا نیستند) داشت. تنوع قابل توجهی درمورد کاربرد تست سریع، در میان مطالعات وجود داشت، که با مشخصات مطالعات قابل توضیح نبود و شامل کیفیت متدولوژیک مطالعات میشد. 2 نوع مختلف تست سریع که مورد ارزیابی قرار گرفتند، از نظر حساسیت (حساسیت 85.4% در مقابل 86.2%، به ترتیب در نوع ایمونواسی آنزیمی و ایمونواسی نوری)، قابل مقایسه بودند. بر اساس این نتایج میتوانیم انتظار داشته باشیم که در میان 100 کودک مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی، 86 نفر به کمک تست سریع به درستی تشخیص داده میشوند و 14 نفر را ممکن است تشخیص ندهیم و برایشان درمان آنتیبیوتیکی شروع نکنیم. از 100 کودکی که به گلودرد استرپتوکوکی مبتلا نیستند، 95 نفر را به درستی، مبتلا به استرپتوکوک تشخیص نمیدهیم و فقط 5 نفر را به اشتباه مبتلا تشخیص میدهیم که آنتیبیوتیک غیرضروری مصرف خواهند کرد.