اثربخشی جراحی برای افراد مبتلا به درد پشت یا پا به دلیل تنگی کانال مهره‌ای علامتدار

سوال مطالعه مروری
انواع مختلف جراحی برای تنگی کانال مهره‌ای کمری هر کدام به چه میزانی خوب عمل می‌کنند؟

پیشینه
تنگی کانال مهره‌ای، باریک‌شدن کانال مهره در قسمت کمر است که به دلیل ضخیم‌شدن بافت نرم و استخوان رخ می‌دهد. تنگی کانال بیماری شایعی است و معمولا بعد از اینکه درمان‌های غیرجراحی (مثل فیزیوتراپی) نمی‌توانند به اندازه کافی درد بیمار را کاهش دهند، درمان‌های جراحی انجام می‌شود. تنگی کانال مهره‌ای علت شایع کمردرد است که به پاها تیر می‌کشد، و در افراد مسن شایع‌تر است. جراحی تنگی کانال مهره‌ای معمولا به صورت برداشتن فشار از روی نخاع یا ریشه‌های نخاعی (decompression) با برداشتن استخوان و بافت نرم از دور کانال نخاعی انجام می‌شود. رویکرد جراحی دیگری که معمولا استفاده می‌شود، فیوژن 2 یا چند مهره به هم بعد از کاهش فشار در بیمارانی است که به نظر می‌آید ستون مهره‌هایشان ثبات ندارد. اما، در فواید انواع مختلف جراحی تنگی کانال مهره‌ای تردید وجود دارد و مطالعات گذشته گزارش کرده‌اند که بیماران با جراحی فیوژن نسبت به بیمارانی که فقط برای آن‌ها کاهش فشار انجام می‌شود، به احتمال بیشتری دچار عوارض جانبی بزرگ می‌شوند و هزینه‌های بالاتری دارند. اخیرا، ایمپلنت‌های نخاعی برای کمک غیرمستقیم به کاهش فشار در کانال مهره‌ای و برای با ثبات‌کردن استخوان‌ها تولید شده‌اند. اما، همچنین این ایمپلنت‌ها در مقایسه با روش کاهش فشار قدیمی، نتایج بدتری (مثل نرخ تکرار عمل بیشتر) داشته‌اند.

تاریخ جست‌وجو
این مطالعه مروری، همه کارآزمایی‌هایی را که تا جون 2016 منتشر‌شده‌اند، گردآوری کرده‌است.

ویژگی‌های مطالعه
همه کارآزمایی‌هایی را که هر روش جراحی را با عدم جراحی یا جراحی ساختگی مقایسه کرده‌اند و نیز کارآزمایی‌هایی که روش‌های مختلف جراحی را با هم، شامل فیوژن و ایمپلنت‌های نخاعی، مقایسه کرده‌اند؛ گردآوری کردیم. همه بیماران این مطالعات تنگی کانال مهره‌ای کمری و علائمی در پا یا ران داشتند که با راه‌رفتن یا ایستادن بدتر می‌شود و با تغییر وضعیت بدن مثل خم‌شدن یا نشستن دردشان تسکین می‌یابد. معیار اصلی که از آن برای مقایسه بهتربودن این روش‌های جراحی استفاده کردیم، این بود که بیماران بعد از جراحی، در زندگی روزمره‌شان چقدر احساس درد می‌کردند. همچنین، جدا از ارزیابی بهبود درد، میزان خونی که در حین جراحی نیز از دست می‌رود، مدت جراحی، مدت بستری، تعداد تکرار عمل و هزینه درمان را نیز ارزیابی کردیم.

نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
24 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با مجموع 2352 بیمار گردآوری شد. کارآزمایی‌ای که جراحی را با عدم‌جراحی یا جراحی کاذب مقایسه کند، پیدا نکردیم، از این‌رو، همه کارآزمایی‌های گردآوری‌شده، روش‌های مختلف جراحی را با هم مقایسه کرده‌اند. کیفیت شواهد این مطالعات از کیفیت خیلی پائین تا بالا متفاوت بود. این تفاوت‌ها بیشتر به دلیل روش‌های مختلف مطالعات و کیفیت گزارش بر اساس بررسی «خطر سوگیری» بود. دریافتیم بیمارانی که برایشان جراحی کاهش فشار به همراه فیوژن انجام می‌شود، نسبت به بیمارانی که برایشان فقط جراحی کاهش فشار انجام می‌شود، شانس بهتری ندارند. اگرچه فضاگیرهای نخاعی نسبت به جراحی کاهش فشار به همراه هم‌جوشی از لحاظ بهبودی در فعالیت‌های روزانه، کمی بهتر بودند، در مقایسه با فقط جراحی، هیچ تفاوتی وجود نداشت. بالاخره، هیچ اختلافی بین انواع مختلف کاهش فشار پیدا نکردیم.