از دست دادن توده عضلانی و ضعف عضلانی مشکلات رایجی در سیروز بوده و همراه با افزایش موربیدیتی و مرگ‌ومیر هستند. بنابراین تمرینات فیزیکی می‌تواند برای افراد مبتلا به سیروز سودمند باشد.

ارزیابی اثرات سودمند و مضر تمرینات فیزیکی در مقابل ورزش ساختگی یا هیچ ورزشی برای افراد مبتلا به سیروز.

ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE Ovid؛ Embase Ovid و 3 بانک اطلاعاتی دیگر را شامل جست‌وجوهای دستی در فهرست منابع؛ خلاصه‌مقالات و ارائه‌ها در کنفرانس‌ها و جلسات علمی؛ Google Scholar و پایگاه‌های ثبت آنلاین کارآزمایی‌ها در فوریه 2018 جست‌وجو کردیم.

ما کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده را بدون توجه به وضعیت انتشار یا زبان وارد کردیم. معیارهای ورود عبارت بودند از سیروز بدون توجه به اتیولوژی یا مرحله بیماری. مداخلات عبارت بودند از تمرینات فیزیکی در مقایسه با ورزش ساختگی یا عدم مداخله.

سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، داده‌ها را استخراج کردند. ما متاآنالیزها را انجام دادیم و نتایج را با استفاده از خطر نسبی (RR) برای پیامدهای پیوسته و تفاوت‌های میانگین (MD) برای نتایج پیوسته، هر دو با مقادیر 95% فاصله اطمینان (CI) و I2 به عنوان نشانگرهای عدم دقت و ناهمگونی بیان کردیم. ما کنترل سوگیری (bias) را با استفاده از دامنه‌های گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین ارزیابی کردیم و اعتبار شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) تعیین کردیم.

ما شش کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را با 173 شرکت‌کننده وارد کردیم. همه شرکت‌کنندگان مبتلا به سیروز با مرحله A یا B از Child-Pugh بودند. گروه‌های مداخله در هشت تا 14 هفته تمرینات فیزیکی (هوازی: سه کارآزمایی؛ مقاومتی: یک کارآزمایی؛ یا تمرینات مقاومتی و هوازی: دو کارآزمایی) شرکت کردند. گروه‌های کنترل تحت تمرین ساختگی (آرام‌سازی نظارت‌شده: یک کارآزمایی) یا عدم مداخله (پنج کارآزمایی) قرار گرفتند. هیچ‌یک از 89 شرکت‌کننده اختصاص‌داده‌شده به ورزش در مقابل دو نفر از 84 شرکت‌کننده در گروه کنترل فوت کردند (RR: 0.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 3.73؛ شواهد با کیفیت متوسط). علت مرگ، بیماری حاد روی وضعیت مزمن کبدی برای هر دو شرکت‌کننده بود. 9 شرکت‌کننده در گروه ورزش و 13 شرکت‌کننده در گروه کنترل با عوارض جانبی جدی روبه‌رو شدند (RR: 0.61؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 1.94؛ شواهد با کیفیت پائین). تمرین فیزیکی هیچ اثر سودمند یا بدترشونده‌ای را روی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت نشان نداد که توسط Chronic Liver Disease Questionnaire اندازه‌گیری شد (MD: 0.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44- تا 0.67؛ شواهد با کیفیت متوسط). هم‌چنین ورزش فیزیکی اثر روشنی بر تناسب اندام نداشت که با اوج جذب اکسیژن حین تمرین (mL/kg/minute  0.03 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.74- تا 3.35؛ شواهد با کیفیت پائین) و Six-Minute Walk Test (MD: 56.06 دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.14- تا 121.26؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) اندازه‌گیری شد. تمرین ورزشی اثر روشنی را روی اندازه محیط میانی ران نگذاشت (MD: 1.76 سانتی‌متر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26- تا 3.77؛ شواهد با کیفیت پائین)، اما افزایشی را در اندازه محیط میانی بازو نشان داد (MD: 2.61 سانتی‌متر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 4.85؛ شواهد با کیفیت پائین).

ما هیچ اثر مفید یا مضر شفافی را از ورزش فیزیکی روی مرگ‌ومیر، موربیدیتی یا کیفیت زندگی مرتبط با سلامت پیدا نکردیم. شواهد بیشتر برای ارزیابی اثرات مفید و مضر ورزش فیزیکی روی پیامدهای بالینی مورد نیاز است.