از دست دادن توده عضلانی و ضعف عضلانی مشکلات شایعی در سیروز بوده و همراه با افزایش موربیدیتی و مورتالیتی هستند. بنابراین تمرینات فیزیکی می‌تواند برای افراد مبتلا به سیروز دارای مزیتی باشد.

ارزیابی تاثیرات سودمند و مضر تمرینات فیزیکی در برابر ورزش ساختگی یا هیچ ورزشی برای افراد مبتلا به سیروز.

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌ شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE Ovid؛ Embase Ovid و سه بانک اطلاعاتی دیگر را شامل جست‌وجوهای دستی در فهرست منابع؛ خلاصه‌مقالات و ارائه‌ها در کنفرانس‌ها و جلسات علمی؛ Google Scholar و پایگاه‌های ثبت آنلاین کارآزمایی‌ها در فوریه 2018 جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده را بدون توجه به وضعیت انتشار یا زبان وارد کردیم. معیارهای ورود عبارت بودند از سیروز بدون توجه به اتیولوژی یا مرحله بیماری. مداخلات عبارت بودند از تمرینات فیزیکی در مقایسه با ورزش ساختگی یا عدم مداخله.

سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، داده‌ها را استخراج کردند. متاآنالیزها را انجام دادیم و نتایج را با استفاده از خطر نسبی (RR) برای پیامدهای دو‐حالتی و تفاوت‌های میانگین (MD) برای پیامدهای پیوسته، هر دو با مقادیر 95% فاصله اطمینان (CI) و I² به عنوان نشانگرهای عدم دقت و ناهمگونی بیان کردیم. کنترل سوگیری (bias) را با استفاده از دامنه‌های گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین ارزیابی کردیم و اعتبار شواهد را با استفاده از سیستم درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) تعیین کردیم.

شش کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را با 173 شرکت‌کننده وارد کردیم. همه شرکت‌کنندگان مبتلا به سیروز با مرحله A یا B از Child‐Pugh بودند. گروه‌های مداخله در هشت تا 14 هفته تمرینات فیزیکی (هوازی: سه کارآزمایی؛ مقاومتی: یک کارآزمایی؛ یا تمرینات مقاومتی و هوازی: دو کارآزمایی) شرکت کردند. گروه‌های کنترل تحت تمرین ساختگی (آرام‌سازی نظارت شده: یک کارآزمایی) یا عدم مداخله (پنج کارآزمایی) قرار گرفتند. هیچ یک از 89 شرکت‌کننده اختصاص داده شده به ورزش در برابر دو نفر از 84 شرکت‌کننده در گروه کنترل فوت کردند (RR: 0.19؛ 95% CI؛ 0.01 تا 3.73؛ شواهد با کیفیت متوسط). علت مرگ‌ومیر، بیماری حاد روی وضعیت مزمن کبدی برای هر دو شرکت‌کننده بود. نه شرکت‌کننده در گروه ورزش و 13 شرکت‌کننده در گروه کنترل با حوادث جانبی جدی روبه‌رو شدند (RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.19 تا 1.94؛ شواهد با کیفیت پائین).

تمرین فیزیکی هیچ تاثیر سودمند یا بدتر شونده‌ای را روی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت نشان نداد که توسط Chronic Liver Disease Questionnaire اندازه‌گیری شد (MD: 0.11؛ 95% CI؛ 0.44‐ تا 0.67؛ شواهد با کیفیت متوسط). هم‌چنین ورزش فیزیکی تاثیر روشنی بر تناسب اندام نداشت که با اوج جذب اکسیژن حین تمرین (MD: 0.3 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه؛ 95% CI؛ 2.74‐ تا 3.35؛ شواهد با کیفیت پائین) و تست پیاده‌روی در شش دقیقه (Six‐Minute Walk Test) (MD: 56.06 دقیقه؛ 95% CI؛ 9.14‐ تا 121.26؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) اندازه‌گیری شد. تمرین ورزشی تاثیر روشنی را روی اندازه محیط میانی ران نگذاشت (MD: 1.76 سانتی‌متر؛ 95% CI؛ 0.26‐ تا 3.77؛ شواهد با کیفیت پائین)، اما افزایشی را در اندازه محیط میانی بازو نشان داد (MD: 2.61 سانتی‌متر؛ 95% CI؛ 0.36 تا 4.85؛ شواهد با کیفیت پائین).

ما هیچ تاثیر مفید یا مضر آشکاری را از ورزش فیزیکی روی مورتالیتی، موربیدیتی یا کیفیت زندگی مرتبط با سلامت پیدا نکردیم. شواهد بیشتر برای ارزیابی تاثیرات مفید و مضر ورزش فیزیکی روی پیامدهای بالینی مورد نیاز است.