پیشینه
یکی از چالش برانگیزترین نقاط عطف برای نوزادان نارس، کسب مهارتهای تغذیه امن و کارآمد است. اکثر نوزادان سالم با مهارتهای متناسب با مکیدن، بلعیدن و تنفس متولد میشوند. با این حال، این مورد شامل نوزادان نارسی که توسعه این مهارت در آنها به تدریج به صورت انتقال از تغذیه به کمک لوله به تغذیه دهانی است، نمیشود.
برای نوزادان نارس، توانایی انجام رفتار تغذیه دهانی وابسته به عوامل بسیاری است. پیچیدگی عوامل موثر بر آمادگی تغذیه باعث شده که برخی از محققان با استفاده از ارزیابی فردی، تواناییهای یک نوزاد را بررسی کنند. تعداد محدودی از ابزارها توسعه یافتهاند که هدف آنها نشان دادن آمادگی فردی نوزاد برای شروع تغذیه با پستان یا شیشه است.
اهداف
تعیین اثرات استفاده از یک ابزار آمادگی تغذیه در مقایسه با عدم استفاده از ابزار یا ابزار دیگری بر پیامدهای زمان آغاز تغذیه کامل دهانی و مدت زمان بستری در بیمارستان.
روش های جستجو
ما از استراتژی جستوجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review group) برای جستوجو در پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 1؛ 2016)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 22 فوریه 2016)؛ EMBASE (از 1980 تا 22 فوریه 2016) و CINAHL (از 1982 تا 22 فوریه 2016) استفاده کردیم. ما همچنین پایگاههای اطلاعاتی کارآزماییهای بالینی، مجموعه مقالات کنفرانسها، و فهرست مراجع مقالات بازیابیشده را برای کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده و کارآزماییهای شبهتصادفیسازی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و شبهتصادفیسازی برای مقایسه ابزار رسمی با عدم استفاده از ابزار (عمل معمول) یا دیگر ابزارهای آمادگی تغذیهای جهت ارزیابی آمادگی نوزاد نارس برای آغاز تغذیه دهانی.
گردآوری و تحلیل دادهها
از روشهای استاندارد نوزادان کاکرین استفاده شد. دو نویسنده بهطور جداگانه، مطالعات بالقوه را برای گنجاندن، غربالگری کردند. هیچ مطالعهای یافت نشد که معیارهای ما را برای ورود به مطالعه داشته باشد.
نتایج اصلی
هیچ مطالعهای معیارهای ورود به مطالعه را نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر بدون وجود هیچ مطالعهای که معیارهای ورود به این مطالعه مروری را داشته باشد، هیچ شواهدی برای اطلاعرسانی اقدامات بالینی به صورت رسمی وجود ندارد. تحقیقاتی در زمینه بهدست آوردن شواهد اساسی درباره کاربرد بالینی اجرای استفاده از ابزار برای ارزیابی آمادگی تغذیه در جمعیت نوزادان نارس مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
ابزارهایی برای ارزیابی آمادگی شروع تغذیه دهانی در نوزادان نارس
سوال مطالعه مروری
آیا استفاده از ابزار ارزیابی که برای ارزیابی آمادگی نوزادان نارس برای شروع تغذیه با پستان یا شیشه طراحی شدهاند، پیامدهای تغذیه را بهبود میبخشند و مدت بستری شدن را کاهش میدهند؟
پیشینه
برخلاف نوزادان متولد شده کامل، که بلافاصله پس از تولد قادر به تغذیه با پستان یا شیشه هستند، نوزادان نارس برای یادگیری تغذیه، نیاز به زمان دارند. این کار ممکن است روزها یا هفتهها بعد از تولد طول بکشد. نوزادان نارس تغذیه با پستان یا شیشه را زمانی آغاز میکند که تصور میشود کودک آماده است، که این کار توسط متخصصان مراقبتهای بهداشتی که از نوزاد مراقبت میکنند، پس از تولد نوزاد تعیین میشود.
زمان بهینه شروع تغذیه دهانی چه در متون و چه در عمل مشخص نیست. یک ارزیابی فردی ویژه، جهت ارزیابی آمادگی فردی نوزاد برای شروع تغذیه با پستان یا شیشه طراحی شده که بهترین راه را برای ارتقای ثبات در شناسایی زمان ایمن برای شروع تغذیه نوزاد با پستان یا شیشه نشان میدهد.
ویژگیهای مطالعه
هیچ مطالعهای یافت نشد که معیارهای ورود را به این مطالعه مروری داشته باشد.
نتایج کلیدی/ نتیجهگیری
اگرچه در حال حاضر تعداد محدودی از ابزارهای ارزیابی برای تعیین آمادگی تغذیه وجود دارد، هیچ مطالعهای یافت نشد که سودمندی یا خطرات را در نوزاد نارس ارزیابی کند. به عنوان یک نتیجه، اینکه یک ابزار آمادگی تغذیه تا چه حد به متخصصان مراقبتهای بهداشتی در تصمیمگیری درباره زمان تغذیه با پستان یا شیشه در نوزاد نارس کمک خواهد کرد، معلوم نیست.
کیفیت شواهد
هیچ شواهدی یافت نشد.