انحراف چشم یا استرابیسم (Strabismus) که با عنوان چپ‌چشمی (squint) نیز شناخته می‌شود، می‌تواند تاثیر تضعیف‌کننده‌ای روی عزت‌نفس، کیفیت زندگی و خلق‌وخوی فرد داشته باشد و هم‌چنین حس اضطراب اجتماعی و رفتار دوری‌گزینی (avoidance) آن‌ها را افزایش دهد. جراحی استرابیسم می‌تواند منجر به بهبود هم‌ترازی چشمان بیمار، و در موارد مناسب، تسکین نشانه‌هایی مانند دو‐بینی شود. با این حال، شواهد نشان می‌دهد که لزوما همه بیماران پس از جراحی بهبود معناداری را در کیفیت زندگی خود نخواهند داشت. مشخص شده که ارائه مداخلات روانی‌اجتماعی پیش از جراحی، موجب بهبود پیامدهای گزارش‌شده بیمار در دیگر بیماری‌های طولانی‐مدت می‌شود.

ارزیابی تاثیرات مداخلات روانی‌اجتماعی در مقابل عدم ارائه مداخله بر کیفیت زندگی و پیامدهای روانی‌اجتماعی در بزرگسالان تحت جراحی انحراف چشم.

در CENTRAL (شامل مرکز ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین) (شماره 1؛ 2016)، MEDLINE Ovid؛ Ovid MEDLINE In‐Process and Other Non‐Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (ژانویه 1946 تا فوریه 2016)، EMBASE (ژانویه 1980 تا فوریه 2016)، منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS) (ژانویه 1982 تا فوریه 2016)، PsyclNFO (ژانویه 1967 تا فوریه 2016)، ISRCTN registry (www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛ ClinicalTrials.gov (www.clinicaltrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت؛ (www.who.int/ictrp/search/en) جست‌وجو کردیم. از هیچ محدودیت زبانی یا زمانی در جست‌وجوهای الکترونیکی برای یافتن کارآزمایی‌ها استفاده نکردیم. آخرین بار بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را در 15 فوریه 2016 جست‌وجو کردیم.

هم‌چنین British Orthoptic Journal ، مجموعه مقالات انجمن استرابیسم اروپا (European Strabismological Association; ESA)، انجمن بین‌المللی استرابیسم‌شناسی (International Strabismological Association; ISA) و خلاصه سخنرانی‌های جلسات انجمن استرابیسم اروپا (ESA) و انجمن آمریکایی چشم پزشکی کودکان و استرابیسم (American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus; AAPOS) را به صورت دستی جست‌وجو کردیم. این جست‌وجوها از سال 1980 تا زمان حاضر انجام شد. از سوی دیگر، در Psychology and Health ؛ British Journal of Health Psychology ؛ Health Psychology و Annals of Behavioral Medicine جست‌وجوی دستی انجام دادیم.

برنامه‌ریزی کردیم تا کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را، از جمله RCT‌های خوشه‌ای، در نظر بگیریم، که در آن‌ها اثربخشی یک مداخله روانی‌اجتماعی در بیماران تحت عمل جراحی استرابیسم ارزیابی شد.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجو را از نظر واجد شرایط بودن بررسی کردند.

هیچ‌یک از 88 مطالعه‌ای را که شناسایی کردیم، معیارهای ورود را به این مرور کاکرین نداشتند.

هیچ شواهدی را نیافتیم که به ارزیابی تاثیر مداخلات روانی‌اجتماعی بر بیماران تحت جراحی انحراف چشم پرداخته باشد. معتقدیم تحقیقات آینده باید بر ایجاد و ارزیابی استفاده از مداخلات روانی‌اجتماعی هدف‌دار در جهت بهبود کیفیت زندگی بیمار پس از جراحی استرابیسم متمرکز شوند.