خونریزی شدید و اختلال انعقادی، وضعیت بالینی جدی به شمار می‌روند که با مرگ‌و‌میر بالایی همراه هستند. از روش‌های ترومبوالاستوگرافی (TEG) یا ترومبوالاستومتری (ROTEM) به طور فزاینده برای هدایت استراتژی انتقال خون استفاده می‌شود، اما نقش آن‌ها همچنان مورد بحث و مشاجره است. این مطالعه مروری نخستین‌بار در سال 2011 انتشار یافت و در ماه ژانویه سال 2016 به‌روز رسانی شد.

ما فواید و مضرات انتقال خون هدایت‌شده با ترومبوالاستوگرافی (TEG) یا ترومبوالاستومتری (ROTEM) را در کودکان و بزرگسالان دچار خونریزی ارزیابی کردیم. ما پیامدهای گوناگونی را مانند مرگ‌و‌میر کلی و عوارض خونریزی بررسی کردیم، به تجزیه و تحلیل زیرگروه و حساسیت پرداختیم، نقش سوگیری (Bias) را بررسی کردیم و به منظور سنجش میزان شواهد گردآوری‌شده تاکنون، تجزیه و تحلیل‌های متوالی کارآزمایی (TSA ؛trial sequential analyses) را به‌کار بردیم.

در این مطالعه مروری به‌روزشده، ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) را از پایگاه‌های اطلاعتی الکترونیکی به این شرح شناسایی کردیم: پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ (Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ شماره 1؛ 2016)؛ Embase؛ Science CitationIndex Expanded؛ WEB of Science؛ CINAHL؛ LILACS و پایگاه اطلاعاتی منابع زیست - پزشکی چینی (Chinese Biomedical Literature Database) (تا 5 ژانویه 2016). ما با نویسندگان کارآزمایی، نویسندگان مطالعات مروری پیشین، و تولید‌کنندگان در این زمینه تماس گرفتیم. جست‌وجوی اصلی در اکتبر 2010 انجام شده بود.

ما تمامRCTها را، صرف‌نظر از کور بودن یا زبان آن‌ها، که انتقال خون هدایت‌شده را با TEG یا ROTEM با انتقال خون هدایت‌شده با قضاوت بالینی (transfusion guided by clinical judgement)، هدایت‌شده با تست‌های استاندارد آزمایشگاهی، یا با ترکیبی از آن‌ها مقایسه کرده بودند، در نظر گرفتیم. ما همچنین الگوریتم‌های مداخله‌ای را مانند TEG یا ROTEM در ترکیب با تست‌های آزمایشگاهی استاندارد یا ابزار دیگر لحاظ کردیم. تجزیه و تحلیل اولیه شامل کارآزمایی‌هایی درباره TEG یا ROTEM در برابر هر نوع قیاس‌گر دیگر بود.

دو نویسنده مطالعه مروری مستقلا به استخراج داده‌ها پرداختند. هرگونه اختلاف‌نظر را با بحث و تبادل نظر حل‌و‌فصل کردیم. ما برآوردهای تلفیقی حاصل از اثرات مداخله را بر پیامدهای دوگانه در قالب خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) ارائه کردیم. با توجه به داده‌های اریب (skewed data)، روش متاآنالیز (meta-analysis) را برای داده‌های مربوط به پیامدهای مستمر مناسب ندانستیم. اندازه‌گیری پیامد اولیه، عبارت از مرگ‌و‌میر به هر علت بود. ما تجزیه و تحلیل زیرگروه و حساسیت را به منظور بررسی اثر، بر مبنای وجود اختلال انعقاد خون یا کوآگولوپاتی مربوط به یک الگوریتم هدایت‌شده با TEG یا ROTEM و در کودکان و بزرگسالان با پیامدهای گوناگون بالینی و فیزیولوژیکی انجام دادیم. خطر سوگیری را از طریق ارزیابی اجزای روش‌شناسی کارآزمایی، و خطر خطای تصادفی را از طریق TSA ارزیابی کردیم.

ما هشت مطالعه جدید (617 شرکت‌کننده) را در این مطالعه مروری به‌روزشده گنجاندیم. در مجموع ما 17 مطالعه (1493 شرکت‌کننده) را بررسی کردیم. از مجموع 15 کارآزمایی، داده‌هایی برای متاآنالیز به دست آمد. خطر سوگیری را فقط در دو کارآزمایی در حد پائین در نظر گرفتیم. بیشتر مطالعات به شرکت‌کنندگانی اختصاص داشتند که تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بودند.
ما شش کارآزمایی در حال انجام یافتیم، اما نتوانستیم داده‌ای از آن‌ها را بازیابی کنیم. به نظر می‌رسد TEG یا ROTEM در مقایسه با انتقال خون هدایت‌شده طبق هر روش دیگری، موجب کاهش میزان کلی مرگ‌و‌میر شده بود (7.4% در برابر 3.9%؛ خطر نسبی (RR): 0.52؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.28 تا 0.95؛ 0% = I²؛ 8 مطالعه؛ 717 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد در سطح پایین)، اما فقط در هشت کارآزمایی داده‌های مربوط به میزان مرگ‌و‌میر ارائه شده و در دو کارآزمایی هیچ عوارضی مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل‌های ما تأثیر معنادار آماری TEG یا ROTEM در مقایسه با هر مقایسه در خصوص نسبت شرکت‌کنندگان دریافت‌کننده خون با pooled red blood cells؛ (RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 0.94؛ 0% = I²؛ 10 مطالعه؛ 832 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد در سطح پائین)، پلاسمای تازه منجمد‌شده (FFP)؛ (RR: 0.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.96؛ 86% = I²؛ 8 مطالعه؛ 761 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد در سطح پایین)، پلاکت (RR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 0.88؛ 0% = I²؛ 10 مطالعه؛ 832 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد در سطح پائین) و ترانسفیوژن کلی هموستاتیک با FFP یا پلاکت‌ها (کیفیت شواهد در سطح پائین) نشان دادند. متاآنالیز نیز از شمار کمتر شرکت‌کنندگان مبتلا به نارسایی کلیه وابسته به دیالیز حکایت داشت.
ما هیچ تفاوتی را در نسبت نیاز به مداخلات جراحی مجدد (RR: 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.10؛ 0% = I²؛ 9 مطالعه؛ 887 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد در سطح پائین) و عوارض ناشی از خونریزی شدید یا انتقال خون پرحجم (RR: 0.38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 1.77؛ 34% = I²؛ دو مطالعه؛ 280 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد در سطح پایین) نیافتیم. تجزیه و تحلیل برنامه‌ریزی‌شده زیرگروه نتوانست تفاوت قابل‌توجهی را نشان دهد.
به علت وجود خطر سوگیری در مطالعات، ناهمگونی چشمگیر، شمار کم عوارض، عدم دقت و انحرافات، ما کیفیت شواهد را در سطح پائین درجه‌بندی کردیم. TSA نشان می‌دهد که تاکنون تنها 54% از حجم اطلاعات مورد نیاز در خصوص مرگ و میر به دست آمده، در حالی که ممکن است شواهدی دال بر فواید پیامدهای انتقال خون وجود داشته باشد. به طور کلی، پیامدهای ارزیابی‌شده، با سودمند بودن انتقال خون هدایت‌شده با TEG یا ROTEM در بیماران دچار خونریزی همسو بودند.

شواهد فزاینده‌ای در دست است مبنی بر اینکه استفاده از راهبردهای انتقال خون هدایت‎شده با TEG یا ROTEM ممکن است نیاز به فراورده‌های خونی را کاهش داده و موربیدیتی را در بیماران دچار خونریزی بهبود بخشد. اما این نتایج در درجه اول بر کارآزمایی‌های مربوط به عمل جراحی قلب انتخابی شامل بای‌پس قلبی ریوی استوار هستند و سطح شواهد همچنان پائین است. لازم است تا ارزیابی‌های بیشتری در خصوص انتقال خون هدایت‌شده با TEG یا ROTEM در بزنگاه‌های حاد و دیگر گروه‌های بیماران با خطر پائین سوگیری در مطالعات صورت گیرد.