پیشینه
حدود 24 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری دمانس (Dementia) یا زوال عقل هستند. در سال 2040، این میزان احتمالا به 81 میلیون نفر افزایش خواهد یافت. دمانس یک بیماری پیشرونده است و معمولا 8 تا 10 سال پس از شروع اولین علائم منجر به مرگ میشود. مراقبتهای پایان زندگی باید بر درمانهایی که کیفیت زندگی را بهینه میکنند، تأکید داشته و پزشکان باید مداخلات غیرضروری یا غیرمفید را به حداقل برسانند. استاتینها، مهارکنندههای ردوکتاز کوآنزیم A 3-هیدروکسی-3-متیل (3-hydroxy-3-methylglutaryl coenzyme A (HMG-CoA) reductase ؛(HMG-COA) هستند. آنها به سنگبنای دارودرمانی برای مدیریت هیپرکلسترولمی تبدیل شدهاند، اما سودمندی آنها در آخرین هفتهها یا ماههای زندگی مشخص نیست. قطع استفاده از استاتینها ممکن است کیفیت زندگی را در افراد مبتلا به دمانس بهبود بخشد، زیرا این بیماران در معرض داروی غیرضروری یا عوارض جانبی قرار نمیگیرند. با این حال، این داروها ممکن است به جلوگیری از حوادث قلبی و عروقی بیشتر در افراد سن بالا که در معرض خطر بالایی از چنین رویدادهایی هستند، کمک کند.
اهداف
بررسی اثرات خروج یا ادامه مصرف استاتین در افراد مبتلا به دمانس بر: پیامدهای شناختی، عوارض احتمالی، پیامدهای رفتاری و عملکردی، مورتالیتی، کیفیت زندگی، ابتلا به موربیدیتی عروقی، و هزینههای مراقبتهای بهداشتی.
روش های جستجو
ما ALOIS؛ (medicine.ox.ac.uk/alois)، و ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین (Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group) را در 11 فوریه سال 2016 جستوجو کردیم. ما همچنین جستوجوهای بیشتر را در MEDLINE؛ EMBASE؛ Psychinfo؛ CINAHL؛ Clinical.Trials.gov و WHO Portal/ICTRP در 11 فوریه سال 2016 انجام دادیم، تا اطمینان حاصل کنیم که جستوجوها تا حد ممکن جامع و بهروز هستند.
معیارهای انتخاب
ما تمام، کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترلشده را با گروه کنترل دارونما یا بدون درمان انتخاب کردیم. ما هیچ محدودیتی درباره زبان اعمال نکردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری به طور جداگانه ارزیابی کردند که آیا مطالعات مورد نظر با استفاده از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین معیارهای ورود به مطالعه را دارا هستند یا خیر ما هیچ مطالعهای را نیافتیم که معیارهای ورود را داشته باشد و بنابراین هیچ تجزیه و تحلیلی انجام نشد.
نتایج اصلی
با استفاده از راهبرد جستوجو، 28 مرجع منحصر به فرد شناسایی شد، که همگی حذف شدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ما هیچگونه شواهدی نیافتیم که ما را قادر به تصمیمگیری آگاهانه در مورد قطع مصرف استاتین در دمانس کند. به منظور بررسی اثرات شناختی و دیگر اثرات استاتینها در شرکتکنندگان مبتلا به دمانس، به ویژه هنگامی که بیماری پیشرفته است، نیاز به انجام مطالعات تصادفیسازی و کنترلشده وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
قطع مصرف استاتین در افراد مبتلا به دمانس
دمانس (از جمله بیماری آلزایمر) یک نگرانی سلامت جهانی است؛ حدود 24 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به زوال عقل هستند و در سال 2040 این میزان احتمالا به 81 میلیون نفر به افزایش مییابد. دمانس یک بیماری به آرامی پیشرونده است، و افراد مبتلا ممکن است زوال تدریجی را طی 8 تا 10 سال تجربه کنند. داروهایی که برای افراد مبتلا به دمانس خفیف تجویز میشوند، ممکن است دیگر برای دمانس پیشرفته تا شدید مناسب نباشد. استاتینها که برای کاهش سطوح کلسترول در خون تجویز میشوند. در بسیاری از موارد، به جلوگیری از انفارکتوس میوکارد (حملات قلبی) یا سکته مغزی کمک کنند. اما مزایای آنها فقط پس از استفاده از آنها برای یک دوره طولانی، به مدت ماهها یا سالها دیده میشود. این داروها دارای عوارض جانبی شناخته شده مانند درد عضلانی هستند و معلوم نیست که مزایای این داروها در افراد مبتلا به دمانس پیشرفته بیشتر از خطرات آن باشد.
ویژگیهای مطالعه
ما چندین پایگاه اطلاعاتی پزشکی را 11 فوریه 2016 برای یافتن کارآزماییهای بالینی که به مقایسه ادامه استاتین با قطع مصرف استاتین، در افراد مبتلا به دمانس پرداخته باشند، جستوجو کردیم.
یافتههای کلیدی
ما هیچ مطالعهای را نیافتیم که برای مطالعه مروری ما مناسب باشند. این موضوع بر نیاز به انجام تحقیقات بیشتر با کیفیت بالاتر تاکید میکند.