پیشینه
درمان با آنتیبیوتیک (Antibiotic therapy) برای حملات ریوی حاد (acute pulmonary exacerbations) در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک (CF ؛cystic fibrosis) معمولا بر مبنای نتایج تست حساسیت ضدمیکروبی (antimicrobial susceptibility testing) روی داروهای مجرد انتخاب میشود. تست ترکیبی حساسیت ضدمیکروبی اثر ترکیبی داروها را که شامل 2 یا 3 آنتی بیوتیک در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) است، ارزیابی کرده و اغلب میتواند اثر ضدمیکروبی را علیه باکتریها، حتی زمانی که آنتیبیوتیکهای مجرد دارای اثر محدود بوده یا هیچ اثری ندارند، نشان دهد. بنابراین، انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضدمیکروبی میتواند به صورت بالقوه واکنش به درمان را در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک با حملات حاد بهبود بخشد. این مطالعه مروری یک نسخه بهروز شده از مطالعه مروری است که پیشتر منتشر شده بود.
اهداف
مقایسه آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست معمول حساسیت ضدمیکروبی با آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضدمیکروبی در درمان حملات ریوی حاد در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک و عفونت مزمن با سودوموناس آئروژینوزا (P. aeruginosa).
روش های جستجو
ما کارآزماییهای مرتبط را از پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه فیبروز کیستیک شناسایی کردیم.
تاریخ آخرین جستوجو: 27 جولای .2015
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای کنترل شده وتصادفی و شبهتصادفی شده مربوط به آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست معمول حساسیت ضدمیکروبی در مقایسه با آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضدمیکروبی در درمان حملات ریوی حاد در فیبروز کیستیک ناشی از عفونت مزمن با سودوموناس آئروژینوزا.
گردآوری و تحلیل دادهها
هر 2 نویسنده مطالعه مروری به صورت مستقل به انتخاب کارآزماییها، ارزیابی کیفیت آنها و استخراج دادهها از مطالعات واجد شرایط پرداختند. به علاوه، نویسندگان برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر با پژوهشگران مطالعات تماس برقرار کردند.
نتایج اصلی
نتایج جستوجو منجر به شناسایی یک مطالعه واجد شرایط برای ورود به مطالعه مروری شد. این مطالعه با رویکرد آیندهنگر به ارزیابی تاثیر استفاده از تست ترکیبی چندگانه آنتیبیوتیک باکتریال (MCBT ؛multiple combination bactericidal antibiotic testing) بر بهبود پیامدهای بالینی در شرکتکنندگان مبتلا به حملات ریوی حاد ناشی از فیبروز کیستیک پرداخته بود که بر اثر باکتری مقاوم شده در برابر داروهای آنتیباکتریال (multiresistant bacteria) دچار عفونت شده بودند. مجموعا 132 شرکتکننده به صورت تصادفی در این مطالعه میان گروهها تقسیم شده بودند. پژوهشگران مطالعه برای پیامد اولیه دادههای خاص مربوط به شرکتکنندگانی را که فقط با سودوموناس آئروژینوزا دچار عفونت شده بودند، ارائه کردند: زمان طی شده تا حمله ریوی بعدی. در رابطه با «زمان طی شده تا حمله ریوی بعدی» در شرکتکنندگانی که به طور خاص با فقط سودوموناس آئروژینوزا دچار عفونت شده بودند، نسبت خطر (hazard ratio) 0.82؛ به نفع گروه کنترل بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.51) (P: 0.52). دادهها شواهدی مبنی بر برتری تست ترکیبی حساسیت نسبت به تست معمول حساسیت به دست ندادند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد کنونی، که به یک مطالعه محدود هستند، نشان میدهد که شواهد کافی برای تعیین اثر انتخاب آنتی بیوتیکها بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضدمیکروبی در مقایسه با انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای تست معمول حساسیت ضدمیکروبی در درمان حملات ریوی حاد در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک دچار عفونت با سودوموناس آئروژینوزا وجود ندارد. برای بررسی موشکافانه آتی روی این موضوع، به یک کارآزمایی بزرگ بینالمللی و چند مرکزی نیاز است.
تنها کارآزمایی وارد شده به این مطالعه مروری در سال 2005 منتشر شد، و ما تا سپتامبر 2011، هیچ کارآزمایی مرتبطی شناسایی نکردهایم. بنابراین ما برای بهروزرسانی این مطالعه مروری تا انتشار کارآزماییهای جدید برنامهریزی نمیکنیم، اگرچه ما در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه فیبروز کیستیک به صورت یک چرخه دوسالانه به جستوجو خواهیم پرداخت.
خلاصه به زبان ساده
تست آنتیبیوتیکها به صورت ترکیبی برای عفونتهای حاد ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در فیبروز سیستیک
علت اصلی مرگ در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک (cystic fibrosis) ناشی از عفونت ریه مزمن است. امروزه افراد مبتلا به فیبروز کیستیک به دلیل استفاده تهاجمی از آنتیبیوتیکها برای درمان عفونتهای ریه، بیشتر عمر میکنند. آنتیبیوتیکها به طور سنتی بر مبنای نتایج تست آزمایشگاهی هر یک از آنتی بیوتیکها به صورت جداگانه علیه باکتری (یا باگ (bug)) که در ریههای فرد مبتلا به فیبروز کیستیک یافت شده، انتخاب میشوند. آنتی بیوتیکهایی که به صورت ترکیبی مورد آزمون قرار میگیرند ممکن است دارای فعالیت علیه یک باکتری باشند حتی اگر در زمان آزمون به تنهایی غیراثربخش باشند. با وجود این، ارجح بودن انتخاب آنتیبیوتیکها برای درمان عفونتهای ریه ناشی از سودوموناس آئروژینوزا (P. aeruginosa ؛Pseudomonas aeruginosa) در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک، بر مبنای نتایج به دست آمده از تست آنتیبیوتیکها به صورت ترکیبی، نسبت به انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای نتایج به دست آمده از تست آنتیبیوتیکها به صورت جداگانه، شفاف نیست.
نتایج جستوجو منجر به شناسایی یک مطالعه شد که تلاش کرده بود به این سوال پاسخ دهد و برای ورود به این مطالعه مروری واجد شرایط بود. این مطالعه یک مطالعه بالینی کنترل شده دو سوکور تصادفیسازی و چند مرکزی بود. این مطالعه ناظر بر این موضوع بود که آیا استفاده از نتایج تست آنتی بیوتیکها به صورت ترکیبی در مقابل تست آنتی بیوتیکها به صورت جداگانه منجر به بهبود پیامدهای بالینی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک با عفونتهای ریه میشود یا خیر. این مطالعه به توزیع تصادفی 132 فرد مبتلا به فیبروز کیستیک که اکثر آنها دچار عفونتهای ریه ناشی از سودوموناس آئروژینوزا بودند، پرداخته بود. پژوهشگران این مطالعه توانستند دادههای مربوط به «زمان طی شده تا عفونت ریه بعدی» را در افراد مبتلا به عفونت ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در اختیار ما قرار دهند. انتخاب آنتیبیوتیکها برای درمان عفونتهای ریه ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک بر مبنای نتایج به دست آمده از تست آنتیبیوتیکها به صورت ترکیبی در مقایسه با انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای نتایج به دست آمده از تست آنتیبیوتیکها به صورت جداگانه، منجر به زمان طی شده طولانیتر تا بروز عفونت ریه بعدی نشد.
این مطالعه با این واقعیت محدود شده بود که برای نگاه خاص به افراد مبتلا به فیبروز کیستیک ناشی از عفونتهای سودوموناس آئروژینوزا طراحی نشده بود. به علاوه، انتخاب آنتیبیوتیکها برای درمان عفونتهای ریه در فیبروز کیستیک بر مبنای تست آنتیبیوتیکها به صورت ترکیبی ممکن است فقط در افرادی که پیشتر به آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست آنتیبیوتیک به صورت جداگانه جواب منفی دادهاند، کمک کننده باشد. مطالعات آتی متمرکز شده روی این دغدغهها، به دلیل محدود بودن تعداد افراد مبتلا به فیبروز کیستیک که با این معیارها انطباق داشته باشند، نیازمند همکاری بینالمللی خواهد بود.
این مطالعه مروری یک نسخه بهروز شده از مطالعه مروری است که پیشتر منتشر شده بود.