جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Toby O Smith, Benjamin T Drew, Toby H Meek, Allan B Clark. Knee orthoses for treating patellofemoral pain syndrome. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-52-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-52-fa.html
پیشینه
سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS؛ Patellofemoral pain syndrome)، یک بیماری اسکلتی عضلانی دردناک است که با درد زانو واقع در سطح قدامی (جلو) و ناحیه رتروپاتلار (پشت) مفصل زانو مشخص میشود. مداخلات مختلف غیرجراحی برای درمان این بیماری پیشنهاد شده است. اورتوز زانو (بریس (brace) زانو، زانوبند (sleeves)، بند (straps) یا بانداژ) با هدف کاهش درد زانو، روی زانو پوشیده میشود. می‌توان از این وسیله‌ها به تنهایی یا به همراه درمانهای دیگر مانند ورزش یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی استفاده کرد.
اهداف
ارزیابی تاثیر (منفعت و ضررهای) اورتوز زانو (بریس زانو، زانوبند، تسمه و یا بانداژ) برای درمان PFPS.
روش های جستجو
جست‌وجو در مرکز ثبت تخصصی ترومای استخوان، مفصل و عضله کاکرین (Cochrane Bone, Joint and Muscle Trauma Group Specialised Register) (یازده می 2015)، پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 5، 2015) (کتابخانه کاکرین (Cochrane Library))، و MEDLINE (از 1946 تا 8 می 2015)، EMBASE (از 1980 تا هفته 18 سال 2015)، SPORTDiscus (از 1985 تا 11 می 2015)، AMED (از 1985 تا 8 می 2015)، CINAHL (از 1937 تا 11 می 2015)، PEDro (از 1929 تا جون 2015)، مراکز ثبت کارآزمایی‌ها و چکیده مقالات کنفرانسها، انجام شده است.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های بالینی، تصادفی و نیمه‌تصادفی‌سازی و کنترل شده که اورتوزهای زانو را برای درمان افراد با PFPS ارزیابی کردهاند، انتخاب شدند. پیامدهای اولیه مد نظر، شامل درد و عملکرد بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل از هم، مطالعات را از نظر مناسب بودن و خطر وجود سوگیری (bias) ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. برای پیامدهای پیوسته از میانگین تفاوت (MD) استفاده شد. در حالتی که دادههای ادغام شده (آمیخته) با مقیاسهای مختلف وجود داشت، از میانگین تفاوت استاندارد شده (SMD) با 95% فاصله اطمینان (CI) استفاده شد. علاوه بر این برای پیامدهای دوحالتی، خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد. تجمیع داده‌ها با استفاده از مدل اثر ثابت انجام شد.
نتایج اصلی
پنج کارآزمایی (که یکی از آنها نیمه‌تصادفی بود) انتخاب شدند که در آنها نتایج برای 368 نفر که مبتلا به PFPS بودند، گزارش شده بود. شرکت‌کننده‌ها در سه کارآزمایی از کلینیکهای سلامت و دو کارآزمایی از سربازان تحت آموزش نظامی بودند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها افرادی را که به عنوان ورزشکار حرفهای یا تحت آموزشهای نظامی با ورزشهای فشرده و رژیم غذایی بودند، وارد مطالعه نکردند. همه پنج کارآزمایی در معرض خطر سوگیری، از جمله سوگیری عملکردی (که منعکس کننده مشکلات لجستیکی شامل کورسازی شرکت‌کننده‌ها و ارائه دهندگان برنامه مراقبتی هستند)، بودند. بررسی با استفاده از روش GRADE نشان داد که شواهد در دسترس برای تمام پیامدهای گزارش شده دارای کیفیت بسیار پایین بودند. این بدان معنی است که در مورد نتایج عدم قطعیت بسیاری وجود دارد. در کارآزمایی‌ها سه نوع مختلف مقایسه انجام شده بود: 1) اورتوزهای زانو و ورزش در مقابل ورزش به تنهایی، 2) نوعی از اورتوز در مقابل نوع دیگر و 3) اورتوز زانو در مقابل ورزش. در هیچ یک از کارآزمایی‌ها حالت استفاده از اورتوزهای زانو را، مانند اینکه آیا اورتوزهای زانو در تمام طول روز پوشیده شده یا فقط در طول فعالیت بدنی پوشیده بود، ارزیابی نشده بود. دو کارآزمایی شامل دو گروه، دو کارآزمایی شامل سه گروه و یک کارآزمایی دارای چهار گروه بود.
تمام پنج کارآزمایی بالینی یک اورتوز زانو (زانوبند، بریس زانو یا بند پاتلار) را در مقابل گروه کنترل، بدون درمان، مقایسه کرده بودند، با شرکت‌کننده‌هایی که از طریق برنامه آموزش نظامی یا یک برنامه ورزشی خانگی، تمرینات ورزشی دریافت میکردند. شواهد با کیفیت بسیار پایین، حاکی از عدم وجود اختلاف مهم بین دو گروه در کوتاه مدت (2 تا 12 هفته پیگیری) در درد زانو بر اساس مقیاس آنالوگ بصری (0 تا 10، عدد بالاتر نشان دهنده درد بیشتر است) بود: (MD: 0.46 - به نفع اورتوز زانو؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.16 - تا 0.24؛ 0.19 = P؛ 3 کارآزمایی؛ 234 شرکت‌کننده). مانند قبل عدم وجود اختلاف مهم بالینی در عملکرد زانو نیز وجود داشت (2 کارآزمایی؛ 183 شرکت‌کننده). هیچ یک از کارآزمایی‌ها معیارهای کیفیت زندگی، منابع مورد استفاده و گرفتن رضایت‌نامه را از شرکت‌کننده‌ها گزارش نکرده بودند. اگرچه دوکارآزمایی گزارشی بر تاثیر ورزش یا مشارکت شغلی ارائه کرده بودند، در یک کارآزمایی (35 شرکت‌کننده) اطلاعات، به تفکیک گروه درمان درباره از سرگیری فعالیتهای ورزشی و در دیگری ترک آموزش نظامی به دلیل زانو درد (هر دو مورد به گروه اورتوز زانو اختصاص داده شد) ارائه شده بود. یک کارآزمایی (59 شرکت‌کننده؛ 84 زانوی آسیب‌دیده) که تنها عوارض جانبی گروههای اورتوزهای دو زانو را ثبت کرده بودند (هر دو اورتوز زانوبند بودند)، گزارش دادند که 16 زانو (36% از 44 زانو) احساس ناراحتی یا سایش پوست داشتند.
در سه کارآزمایی، شواهدی با کیفیت پایینی درباره مقایس‌های تکی انواع مختلف اورتوز زانو، شامل بریس زانو در مقابل زانوبند (63 شرکت‌کننده)، یک بند پاتلار با یک زانوبند (31 شرکت‌کننده)، و یک زانوبند با یک بند پاتلار در مقابل یک زانوبند تنها (44 زانو)، ارائه شده بود. هیچ یک از سه کارآزمایی تفاوت مهمی در کاهش درد، بین یک بریس زانو و یک زانوبند نشان ندادند. یک کارآزمایی در مقایسه بین یک بریس زانو و یک زانوبند، هیچ اختلاف مهمی از نظر بالینی در عملکرد زانو پیدا نکرد. هیچ یک از سه کارآزمایی گزارشی در مورد کیفیت زندگی، منابع مورد استفاده و اخذ رضایت از شرکت‌کننده‌ها ارائه نکردند. در یک کارآزمایی، بند پاتلار با زانوبند مقایسه شده بود و در آن گزارش داده شد که هر دو شرکت‌کننده، آموزش نظامی را به دلیل درد زانو ترک کردند و به هر دو یک زانوبند داده شد. یک کارآزمایی بالینی ضعیف گزارش داد که احتمال مشاهده عوارض جانبی در گروهی که زانوبند و بند پاتلار دریافت کرده بودند، 3 برابر بیشتر از کسانی بود که تنها زانوبند دریافت کرده بودند. در یک کارآزمایی، یک اورتوز زانو (بریس زانو) با ورزش مقایسه شده بود (66 شرکت‌کننده). این مطالعه با شواهد با کیفیت پایین، هیچ تفاوت مهمی را از نظر بالینی بین دو گروه مداخله در درد یا عملکرد زانو نیافت. در کارآزمایی‌ها هیچ گزارشی درباره کیفیت زندگی، ورزش یا مشارکت شغلی، منابع استفاده شده، رضایت شرکت‌کننده‌ها یا عوارض جانبی ارائه نشده بود.
تمام پنج کارآزمایی بالینی یک اورتوز زانو (زانوبند، بریس زانو یا بند پاتلار) را در مقابل گروه کنترل، بدون درمان، مقایسه کرده بودند، با شرکت‌کننده‌هایی که از طریق برنامه آموزش نظامی یا یک برنامه ورزشی خانگی، تمرینات ورزشی دریافت میکردند. شواهد با کیفیت بسیار پایین، حاکی از عدم وجود اختلاف مهم بین دو گروه در کوتاه مدت (2 تا 12 هفته پیگیری) در درد زانو بر اساس مقیاس آنالوگ بصری (0 تا 10، عدد بالاتر نشان دهنده درد بیشتر است) بود: (MD: 0.46 - به نفع اورتوز زانو؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.16 - تا 0.24؛ 0.19 = P؛ 3 کارآزمایی؛ 234 شرکت‌کننده). مانند قبل عدم وجود اختلاف مهم بالینی در عملکرد زانو نیز وجود داشت (2 کارآزمایی؛ 183 شرکت‌کننده). هیچ یک از کارآزمایی‌ها معیارهای کیفیت زندگی، منابع مورد استفاده و گرفتن رضایت‌نامه را از شرکت‌کننده‌ها گزارش نکرده بودند. اگرچه دوکارآزمایی گزارشی بر تاثیر ورزش یا مشارکت شغلی ارائه کرده بودند، در یک کارآزمایی (35 شرکت‌کننده) اطلاعات، به تفکیک گروه درمان درباره از سرگیری فعالیتهای ورزشی و در دیگری ترک آموزش نظامی به دلیل زانو درد (هر دو مورد به گروه اورتوز زانو اختصاص داده شد) ارائه شده بود. یک کارآزمایی (59 شرکت‌کننده؛ 84 زانوی آسیب‌دیده) که تنها عوارض جانبی گروههای اورتوزهای دو زانو را ثبت کرده بودند (هر دو اورتوز زانوبند بودند)، گزارش دادند که 16 زانو (36% از 44 زانو) احساس ناراحتی یا سایش پوست داشتند.
در سه کارآزمایی، شواهدی با کیفیت پایینی درباره مقایس‌های تکی انواع مختلف اورتوز زانو، شامل بریس زانو در مقابل زانوبند (63 شرکت‌کننده)، یک بند پاتلار با یک زانوبند (31 شرکت‌کننده)، و یک زانوبند با یک بند پاتلار در مقابل یک زانوبند تنها (44 زانو)، ارائه شده بود. هیچ یک از سه کارآزمایی تفاوت مهمی در کاهش درد، بین یک بریس زانو و یک زانوبند نشان ندادند. یک کارآزمایی در مقایسه بین یک بریس زانو و یک زانوبند، هیچ اختلاف مهمی از نظر بالینی در عملکرد زانو پیدا نکرد. هیچ یک از سه کارآزمایی گزارشی در مورد کیفیت زندگی، منابع مورد استفاده و اخذ رضایت از شرکت‌کننده‌ها ارائه نکردند. در یک کارآزمایی، بند پاتلار با زانوبند مقایسه شده بود و در آن گزارش داده شد که هر دو شرکت‌کننده، آموزش نظامی را به دلیل درد زانو ترک کردند و به هر دو یک زانوبند داده شد. یک کارآزمایی بالینی ضعیف گزارش داد که احتمال مشاهده عوارض جانبی در گروهی که زانوبند و بند پاتلار دریافت کرده بودند، 3 برابر بیشتر از کسانی بود که تنها زانوبند دریافت کرده بودند. در یک کارآزمایی، یک اورتوز زانو (بریس زانو) با ورزش مقایسه شده بود (66 شرکت‌کننده). این مطالعه با شواهد با کیفیت پایین، هیچ تفاوت مهمی را از نظر بالینی بین دو گروه مداخله در درد یا عملکرد زانو نیافت. در کارآزمایی‌ها هیچ گزارشی درباره کیفیت زندگی، ورزش یا مشارکت شغلی، منابع استفاده شده، رضایت شرکت‌کننده‌ها یا عوارض جانبی ارائه نشده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به طور کلی، این مطالعه مروری نظام‌مند به این نتیجه رسید که شواهدی برای آگاهی یافتن در مورد استفاده از اورتوزهای زانو برای درمان PFPS وجود ندارد. اگرچه شواهد دارای کیفیت خیلی پایین کارآزمایی‌های ناهمگون بالینی، با استفاده از انواع مختلف اورتوز زانو (بریس زانو، زانوبند و بند) نشان می‌دهد که استفاده از یک اورتوز زانو در بزرگسالانی که تحت یک برنامه ورزشی برای درمان PFPS قرار گرفته بودند، در کوتاه‌مدت (کمتر از 3 ماه) درد زانو را کاهش نداده یا عملکرد زانو را بهبود نمیدهد. این مساله نشان می‌دهد که نیاز به انجام تحقیقات بالینی مرتبط با کیفیت بالا برای حصول آگاهی در مورد استفاده از اورتوزهای زانوی موجود برای درمان PFPS، وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
بریس زانو، زانوبند یا بند برای درمان درد قدام زانو (سندرم درد پاتلوفمورال)
پیشینه
سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS) یک بیماری دردناک زانو است که اغلب افراد جوان و فعال جسمی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری با درد جلوی زانو یا پشت استخوان پاتلار (کپسول زانو) مشخص میشود. نشان داده شده که این بیماری ممکن است توسط اختلال در راستای کپسول زانو در طول حرکات زانو ایجاد شود. برای کمک به این مشکل، برخی از فیزیوتراپیستها بریس زانو یا زانوبند یا بند (که اورتوز نامیده میشوند) را با این باور که اورتوز اختلالات ساختاری را اصلاح میکند، تجویز می‌کنند یا خود افراد ممکن است اقدام به تهیه آنها کنند.
سوال مطالعه مروری
هدف از انجام مطالعه حاضر پی بردن به این موضوع بود که آیا پوشیدن اورتوز زانو در افراد مبتلا به درد قدام زانو باعث کاهش درد و بهبود عملکرد و افزایش توانایی انجام فعالیتهای روزانه و ورزش میشود. همچنین هدف این پژوهش این بود که آیا اثرات جانبی مانند مشکلات پوستی در ارتباط با استفاده از اورتوز وجود دارد یا خیر. هدف دیگر این مطالعه این بود که بهترین نوع اورتوز زانو مشخص شود و اطلاعاتی درباره این که آیا اورتوز زانو بهتر از مداخلات دیگری مانند ورزش است، به دست بیاید.
ویژگیهای مطالعه
پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی و منابع دیگر تا جون 2015 جست‌وجو و 5 مطالعه مرتبط یافت شد که نتایج را برای 368 بزرگسال با PFPS گزارش کرده بودند. شرکت‌کننده‌ها در 3 مطالعه، از کلینیکهای سلامت و در دو مطالعه دیگر از کسانی که تحت آموزش نظامی بودند، انتخاب شدند. تمام پنج مطالعه کوچک و دارای خطر بالای سوگیری بودند، این بدین معناست که یافتههای این مطالعات ممکن است قابل اعتماد نباشد. این مطالعات 3 نوع مختلف مقایسه را پوشش دادند: اورتوز زانو و ورزش در مقابل ورزش به تنهایی، یک نوع اورتوز در مقابل نوع دیگر و اورتوز زانو در مقابل ورزش. هیچ مطالعه‌ای حالت استفاده از اورتوز زانو، مانند اینکه آیا اورتوز کل روز استفاده شده یا تنها در زمان فعالیت استفاده شده را ارزیابی نکرده بودند.
نتایج اصلی
در پنج کارآزمایی اورتوزهای زانو (زانوبند، بریس یا بند) به همراه ورزش، در مقابل ورزش به تنهایی مقایسه شده بود. نتایج این مطالعات با شواهد بسیار ضعیفی نشان دادند که اورتوزهای زانو هیچ تفاوتی در درد (دادههای بدست آمده از دو مطالعه) و عملکرد زانو (دادههای 3 مطالعه) ایجاد نمیکنند. هیچ یک از 3 مطالعه کیفیت زندگی، استفاده از منابع یا اخذ رضایت از شرکت‌کننده‌ها را گزارش نکرده بودند. یک مطالعه گزارش داد که هر دو شرکتکنندهای که آموزش نظامی را به علت درد زانو ترک کرده بودند، اورتوز زانو دریافت کردند. یک مطالعه ضعیف گزارش داد که بیش از یک سوم زانوهایی که ساق‌بند دریافت کرده بودند، دچار ناراحتی و یا سایش پوست شده بودند.
سه مطالعه شواهد بسیار ضعیفی برای مقایسه میان انواع اورتوز زانو ارائه کردند: بریس زانو در مقابل زانوبند (63 شرکت‌کننده)، بند پاتلار در مقابل زانوبند (31 شرکت‌کننده)، و زانوبند با یک حلقه پاتلا در مقابل تنها یک زانوبند (44 زانو). هیچ یک از سه مطالعه اختلاف مهمی در درد زانو بین دو نوع اورتوز زانو پیدا نکرد. یک مطالعه نشان داد که تفاوت مهمی در عملکرد بین بریس و یک زانوبند دیده نشده است. هیچ کدام از سه مطالعه گزارشی را درباره کیفیت زندگی، منابع استفاده شده و یا کسب رضایت از شرکت‌کنندگان ارائه نکردند. در یک مطالعه که به مقایسه بند پاتلار زانو با زانوبند پرداخته بود، گزارش داده شد که به 2 مشارکتکنندهای که به علت درد زانو آموزش نظامی را ترک کرده بودند، زانوبند داده شد. در یک مطالعه با گزارش ضعیف نتیجه گرفت کسانی که زانوبند با حلقه پاتلار دریافت کردند، 3 برابر بیشتر از کسانی که تنها زانوبند استفاده کرده بودند، ناراحتی زانو یا سایش پوست داشتند.
یک مطالعه (66 شرکت‌کننده)، یک اورتوز زانو (بریس زانو) را با ورزش مقایسه کرده بود. این مطالعه با شواهد بسیار ضعیف، هیچ اختلاف بالینی مهمی را بین دو گروه مداخله در درد یا عملکرد زانو پیدا نکرد. این مطالعه پیامدهای دیگر را مانند عوارض گزارش نکرده بود.
نتیجه‌گیری
به‌طور کلی، برای اطلاع از استفاده از اورتوز زانو برای درمان PFPS، با فقدان شواهد مواجه هستیم. در این مطالعه مروری، شواهدی با کیفیت بسیار پایین از مطالعات کارآزماییهایی که اورتوزهای مختلف زانو (زانوبند، زانوبند و بند) را آزمون کرده بودند یافت شد، که نشان می‌دهد استفاده از اورتوز زانو ممکن است باعث کاهش درد زانو و بهبود عملکرد زانو در زمان کوتاه (کمتر از 3 ماه)، در بزرگسالانی که تحت برنامه ورزشی برای درمان PFPS قرار گرفته بودند، نشود. این یافتهها نشان می‌دهد نیاز به انجام تحقیقات با کیفیت بالینی زیاد، به منظور آگاهی یافتن در مورد منفعت‌های استفاده از اورتوزهای زانو در دسترس عموم برای درمان PFPS وجود دارد.
سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS) یک بیماری دردناک زانو است که اغلب افراد جوان و فعال جسمی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری با درد جلوی زانو یا پشت استخوان پاتلار (کپسول زانو) مشخص میشود. نشان داده شده که این بیماری ممکن است توسط اختلال در راستای کپسول زانو در طول حرکات زانو ایجاد شود. برای کمک به این مشکل، برخی از فیزیوتراپیستها بریس زانو یا زانوبند یا بند (که اورتوز نامیده میشوند) را با این باور که اورتوز اختلالات ساختاری را اصلاح میکند، تجویز می‌کنند یا خود افراد ممکن است اقدام به تهیه آنها کنند.
سوال مطالعه مروری
هدف از انجام مطالعه حاضر پی بردن به این موضوع بود که آیا پوشیدن اورتوز زانو در افراد مبتلا به درد قدام زانو باعث کاهش درد و بهبود عملکرد و افزایش توانایی انجام فعالیتهای روزانه و ورزش میشود. همچنین هدف این پژوهش این بود که آیا اثرات جانبی مانند مشکلات پوستی در ارتباط با استفاده از اورتوز وجود دارد یا خیر. هدف دیگر این مطالعه این بود که بهترین نوع اورتوز زانو مشخص شود و اطلاعاتی درباره این که آیا اورتوز زانو بهتر از مداخلات دیگری مانند ورزش است، به دست بیاید.
ویژگیهای مطالعه
پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی و منابع دیگر تا جون 2015 جست‌وجو و 5 مطالعه مرتبط یافت شد که نتایج را برای 368 بزرگسال با PFPS گزارش کرده بودند. شرکت‌کننده‌ها در 3 مطالعه، از کلینیکهای سلامت و در دو مطالعه دیگر از کسانی که تحت آموزش نظامی بودند، انتخاب شدند. تمام پنج مطالعه کوچک و دارای خطر بالای سوگیری بودند، این بدین معناست که یافتههای این مطالعات ممکن است قابل اعتماد نباشد. این مطالعات 3 نوع مختلف مقایسه را پوشش دادند: اورتوز زانو و ورزش در مقابل ورزش به تنهایی، یک نوع اورتوز در مقابل نوع دیگر و اورتوز زانو در مقابل ورزش. هیچ مطالعه‌ای حالت استفاده از اورتوز زانو، مانند اینکه آیا اورتوز کل روز استفاده شده یا تنها در زمان فعالیت استفاده شده را ارزیابی نکرده بودند.
نتایج اصلی
در پنج کارآزمایی اورتوزهای زانو (زانوبند، بریس یا بند) به همراه ورزش، در مقابل ورزش به تنهایی مقایسه شده بود. نتایج این مطالعات با شواهد بسیار ضعیفی نشان دادند که اورتوزهای زانو هیچ تفاوتی در درد (دادههای بدست آمده از دو مطالعه) و عملکرد زانو (دادههای 3 مطالعه) ایجاد نمیکنند. هیچ یک از 3 مطالعه کیفیت زندگی، استفاده از منابع یا اخذ رضایت از شرکت‌کننده‌ها را گزارش نکرده بودند. یک مطالعه گزارش داد که هر دو شرکتکنندهای که آموزش نظامی را به علت درد زانو ترک کرده بودند، اورتوز زانو دریافت کردند. یک مطالعه ضعیف گزارش داد که بیش از یک سوم زانوهایی که ساق‌بند دریافت کرده بودند، دچار ناراحتی و یا سایش پوست شده بودند.
سه مطالعه شواهد بسیار ضعیفی برای مقایسه میان انواع اورتوز زانو ارائه کردند: بریس زانو در مقابل زانوبند (63 شرکت‌کننده)، بند پاتلار در مقابل زانوبند (31 شرکت‌کننده)، و زانوبند با یک حلقه پاتلا در مقابل تنها یک زانوبند (44 زانو). هیچ یک از سه مطالعه اختلاف مهمی در درد زانو بین دو نوع اورتوز زانو پیدا نکرد. یک مطالعه نشان داد که تفاوت مهمی در عملکرد بین بریس و یک زانوبند دیده نشده است. هیچ کدام از سه مطالعه گزارشی را درباره کیفیت زندگی، منابع استفاده شده و یا کسب رضایت از شرکت‌کنندگان ارائه نکردند. در یک مطالعه که به مقایسه بند پاتلار زانو با زانوبند پرداخته بود، گزارش داده شد که به 2 مشارکتکنندهای که به علت درد زانو آموزش نظامی را ترک کرده بودند، زانوبند داده شد. در یک مطالعه با گزارش ضعیف نتیجه گرفت کسانی که زانوبند با حلقه پاتلار دریافت کردند، 3 برابر بیشتر از کسانی که تنها زانوبند استفاده کرده بودند، ناراحتی زانو یا سایش پوست داشتند.
یک مطالعه (66 شرکت‌کننده)، یک اورتوز زانو (بریس زانو) را با ورزش مقایسه کرده بود. این مطالعه با شواهد بسیار ضعیف، هیچ اختلاف بالینی مهمی را بین دو گروه مداخله در درد یا عملکرد زانو پیدا نکرد. این مطالعه پیامدهای دیگر را مانند عوارض گزارش نکرده بود.
نتیجه‌گیری
به‌طور کلی، برای اطلاع از استفاده از اورتوز زانو برای درمان PFPS، با فقدان شواهد مواجه هستیم. در این مطالعه مروری، شواهدی با کیفیت بسیار پایین از مطالعات کارآزماییهایی که اورتوزهای مختلف زانو (زانوبند، زانوبند و بند) را آزمون کرده بودند یافت شد، که نشان می‌دهد استفاده از اورتوز زانو ممکن است باعث کاهش درد زانو و بهبود عملکرد زانو در زمان کوتاه (کمتر از 3 ماه)، در بزرگسالانی که تحت برنامه ورزشی برای درمان PFPS قرار گرفته بودند، نشود. این یافتهها نشان می‌دهد نیاز به انجام تحقیقات با کیفیت بالینی زیاد، به منظور آگاهی یافتن در مورد منفعت‌های استفاده از اورتوزهای زانو در دسترس عموم برای درمان PFPS وجود دارد.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Bone, Joint and Muscle Trauma Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/3/11 | انتشار: 1394/9/17
