آنتی‌بیوتیک‌ها و ضدعفونی کننده‌ها برای التیام زخم‌های جراحی به وسیله اقدام ثانویه

زخم‌های جراحی که به وسیله اقدام ثانویه التیام می‌یابند، چیستند؟
این زخم‌ها، زخم‌های جراحی هستند که به جای اینکه با روش معمول بخیه‌ها یا روش‌های دیگری که باعث وصل شدن لبه‌های اینسزیون‌ها به هم می‌شود، درمان شوند، به صورت باز رها می‌شوند تا بافت جدید ایجاد شود. این کار معمولا، زمانی انجام می‌شود که خطر بالای ابتلا به عفونت وجود دارد یا مقدار زیادی از بافت با زخم از دست رفته باشد. زخم‌هایی که اغلب با این روش درمان می‌شوند شامل زخم‌های مزمن در شکاف بین باسن (سینوس‌های پیلونیدال (pilonidal sinuses)) و برخی از انواع آبسه‌ها هستند.

چرا از آنتی‌بیوتیک‌ها و ضدعفونی کننده‌ها برای درمان زخم‌های جراحی که با اقدام ثانویه التیام می‌یابند، استفاده می‌شود؟
یک دلیل برای اجازه دادن به زخم برای درمان با اقدام ثانویه بعد از عمل جراحی این است که تصور می‌شود خطر ابتلا به عفونت در این زخم‌ها بالاست. اگر زخم از قبل عفونت داشته باشد، از آنتی‌بیوتیک‌ها یا ضدعفونی‌کننده‌ها برای حذف یا کاهش سرعت رشد میکروارگانیسم‌هایی استفاده می‌شود که علت عفونت هستند و باعث جلوگیری از بدتر شدن و گسترش عفونت خواهند شد. این کار نیز ممکن است به التیام زخم کمک کند. حتی مواقعی که زخم‌ها دارای عفونت آشکار نیستند، معمولا مجموعه‌ای از میکروارگانیسم‌های موجود را درون خود دارند. تصور بر این است که اگر جمعیت این میکروارگانیسم‌ها توسط عوامل ضدباکتری کاهش یابند، ممکن است زخم‌ها بهتر التیام یابند. با این حال، رابطه بین عفونت و جمعیت میکروارگانیسم‌ها در زخم‌ها و بهبود زخم چندان روشن نیست.

آنچه که ما یافتیم
در نوامبر 2015 ما بسیاری از مطالعاتی را جست‌وجو کردیم که احتمالا هم دارای طرح تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بودند و هم استفاده از یک آنتی‌بیوتیک یا ضدعفونی کننده را در شرکت‌کنندگانی با زخم‌های جراحی التیام یافته با اقدام ثانویه بررسی کردند. ما 11 مطالعه را یافتیم که در مجموع شامل 886 شرکت‌کننده بودند. همه آن‌ها مقایسه‌های مختلف را بررسی کردند. چندین نوع مختلف از زخم‌ها انتخاب شدند. مطالعات، زخم‌ها را پس از قطع پای دیابتی، جراحی سینوس پیلونیدال، درمان انواع مختلف آبسه، عمل جراحی بواسیر، عوارض پس از برش سزارین و التیام شکاف ایجاد شده پس از عمل‌هایی مانند کولوستومی (colostomy) بررسی کردند.
اغلب مطالعات طیفی از انواع مختلف درمان‌های ضدباکتری را با درمان بدون فعالیت ضدباکتری مقایسه کردند، اما چهار مطالعه، درمان‌های ضدباکتری مختلف را مقایسه کردند. اگرچه برخی از کارآزمایی‌ها نشان داد که یک درمان ممکن است بهتر از بقیه باشد، این شواهد با توجه به اندازه مطالعات و روش‌هایی که انجام و گزارش شدند، محدود شدند. تعداد شرکت‌کنندگان در تمام مطالعات کم، و در برخی موارد بسیار کم بودند. بسیاری از مطالعات، اطلاعات مهمی در مورد اینکه چگونه انجام شدند گزارش نکردند، بنابراین بیان اینکه آیا نتایج ارائه شده احتمالا درست باشد، مشکل بود. برای پیدا کردن اثرات درمان‌های ضدمیکروبی روی زخم‌های جراحی که با اقدام ثانویه التیام می‌یابند، تحقیقات بیشتر با کیفیت بهتری مورد نیاز است.
این بررسی تا نوامبر 2015 به‌روزرسانی شد.