پیشینه
تهوع و استفراغ از علائم شایع در بیماران مبتلا به بیماریهای غیر قابل درمان (انتهایی) هستند. حالت تهوع و استفراغ میتواند ناراحتکننده باشد. هالوپریدول معمولا برای از بین بردن این علائم تجویز می شود. این مطالعه یک نسخه بهروز رسانی شده از بازبینی اصلی کاکرین درباره هالوپریدول، برای درمان تهوع و استفراغ در بیماران دریافت کننده مراقبت تسکینی، است که در شماره 2، سال 2009 منتشر شده است.
اهداف
این مطالعه به منظور ارزیابی تأثیر استفاده از هالوپریدول برای درمان تهوع و استفراغ در بیماران دریافتکننده مراقبت تسکینی و عوارض جانبی ناشی از مصرف آن صورت گرفته است.
روش های جستجو
برای انجام این مطالعه به روزرسانی شده، پایگاههای اطلاعاتی CENTRAL ،EMBASE و MEDLINE در نوامبر 2013 و نوامبر 2014 جستوجو شدند. در این زمینه، برای شناسایی کارآزماییهای در حال انجام یا منتشر نشده، مراکز ثبت کارآزماییهای کنترل شده در مارچ 2015 تحت بررسی و جستوجو قرار گرفت. در این زمینه هیچ محدودیت زبانی اعمال نشد. برای انجام این مطالعه مروری اصلی، پایگاههای اطالعاتی از جمله CENTRAL ،MEDLINE ،EMBASE ،CINAHL و AMED، با استفاده از عبارات جستوجوی مربوطه و مترادفها در آگوست 2007 بررسی شدند. همچنین برای کامل کردن مطالعه اصلی، جستوجوی دستی (با استفاده از فهرست منابع موجود در مطالعات، فصلهای مربوطه و مقالات مروری) صورت گرفت.
معیارهای انتخاب
در این مطالعه، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT) در مورد بررسی تأثیر هالوپریدول در درمان تهوع یا استفراغ، یا هر دو، در هر حالتی مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات باید روی بزرگسالان دریافت کننده مراقبت تسکینی و یا بیماران مبتلا به یک بیماری غیرقابل درمان پیشرفته انجام گرفته شده باشند. لازم به ذکر است مطالعاتی که در آن تصور میشد حالت تهوع یا استفراغ، یا هر دو، از علائم بارداری و یا عوارض جانبی عمل جراحی هستند، از این بررسی حذف شدند.
گردآوری و تحلیل دادهها
در این مطالعه، دادههای به دست آمده از پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی در یک بسته کتابشناسی وارد شده و به صورت یک پایگاه اطلاعاتی مرکزی، با هم ادغام شدند. جهت ادغام آنها، عناوین، کلمات کلیدی و چکیده مقالات از نظر مرتبط بودن بررسی شد. در مواردی که امکان قبول یا رد چکیده، با قطعیت امکانپذیر نبود، برای ارزیابی بیشتر، متن کامل مقاله ارزیابی شد. دو نویسنده به طور جداگانه، مطالعات انجام شده را از نظر مطابقت با معیارهای ورود به مطالعه ارزیابی کردند. هیچ تفاوتی بین نظرات این دو نویسنده از نظر بررسی مطالعات انجام شده مشاهده نشد.
نتایج اصلی
در این مطالعه، تعداد 27 مطالعه از جستوجوهای انجام شده در سال 2007 انتخاب شد. در این بهروز رسانی، بیش از 38 مطالعه از جستوجوی انجام شده در سال 2013 و دو مطالعه از جستوجوی انجام شده در سال 2014 نیز بررسی شدند. بهطور کلی، یک RCT، با کیفیت متوسط و با خطر کم سوگیری (risk of bias) شناسایی شد که در معیارهای ورود به مطالعه صدق میکرد. در این مطالعهها ژل ABH (یعنی Ativan, Benadryl, Haldol) که به مچ دست مالیده میشود، برای تسکین تهوع روی 22 شرکتکننده، با دارونما مقایسه شده بود. ژل ABH شامل هالوپریدول، دیفنهیدرامین و لورازپام است. در این مطالعه کوچک، تاثیر ژل ABH به طور معناداری بهتر از دارونما نبود. با این حال زمانی گزارش شده که وقتی هالوپریدول بهطور موضعی استفاده میشود به هیچ وجه جذب نمیشود. بنابراین این کارآزمایی، پاسخی برای این پرسش ارائه نمیکند که آیا زمانی که هالوپریدول از روشهای دیگری استفاده میشود (برای مثال از طریق دهان، زیرجلدی یا داخل وریدی)، تاثیر بهتر و قابلتحملتری دارد یا خیر. در این مطالعه، یک کارآزمایی در حال انجام شناسایی شد که در آن تاثیر هالوپریدول در درمان حالت تهوع و استفراغ بیماران سرطانی در حال بررسی است. نتایج اولیه که در چکیده مقالات کنفرانسها چاپ شد، نشان میدهد که هالوپریدول روی %65 از بیماران موثر بوده است. این کارآزمایی در زمان انجام مطالعه حاضر، به طور کامل منتشر نشده بود. یک کارآزمایی بالینی دیگر نیز به تازگی برای مقایسه تاثیر هالوپریدول خوراکی و متوتریمپرازین (methotrimeprazine) خوراکی (levomepromazine) روی بیماران سرطانی و حالت تهوع نامرتبط با درمان آنها شروع شده است. قصد داریم در بهروز رسانی بعدی این مطالعه مروری، این مطالعه را نیز وارد کنیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
از تاریخ آخرین نسخه این مطالعه مروری، یک مطالعه جدید برای ورود به مطالعه، یافت شد. اما نتیجهگیریها همچنان بدون تغییر باقی مانده است. شواهد ناقص حاصل از RCTهای منتشر شده، به منظور تعیین اثر بخشی هالوپریدول برای تهوع و استفراغ در مراقبت تسکینی وجود دارد. به غیر از یک کارآزمایی درباره مقایسه ژل ABH در مقابل دارونما، ما هیچ RCT که به طور کامل منتشر شده باشد و به بررسی اثر بخشی هالوپریدول در درمان تهوع و استفراغ در بیماران مراقبت تسکینی پرداخته باشد، برای این بهروز رسانی شناسایی نشد. اما دو کارآزمایی در حال انجام است.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از هالوپریدول برای درمان تهوع و استفراغ در بیماران دریافت کننده مراقبت تسکینی
هالوپریدول اغلب برای کمک به کنترل تهوع (احساس بیماری) و یا استفراغ (بیمار بودن)، که هر دو جزء مشکلات شایع در بیماران مبتلا به بیماریهای جدی تهدیدکننده حیات هستند، استفاده میشود. هالوپریدول میتواند از طریق دهانی (به صورت خوراکی) یا به صورت تزریقی مصرف شود. برخی از تحقیقات به منظور یافتن پاسخی برای چگونگی تاثیر این دارو روی تهوع و استفراغ ناشی از جراحی و این که چه زمانی برای جلوگیری از تهوع و استفراغ ناشی از درمان ضدسرطان استفاده شود، انجام شده است.
این مطالعه یک بهروز رسانی از مطالعه مروری اصلی منتشر شده در سال 2009 است که در آن هیچ یک از مطالعات انجام شده، معیارهای ورود به مطالعه را نداشتند. در جستوجوی انجام شده برای این بهروز رسانی، از بین مقالات منتشر شده در نوامبر 2014، یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده با کیفیت متوسط یافت شد که در آن ژل ABH (یعنی Ativan، Benadryl، Haldol)، حاوی هالوپریدول و دو نوع داروی دیگر، با دارونما مقایسه شده بود.
این کارآزمایی، هیچ تفاوتی بین ژل ABH و گروه دارونما را نشان نداد. با این حال، مطالعات قبلی نشان داده که هالوپریدول پس از به کار بردن ژل ABH جذب نمیشود، بنابراین این نتیجه چندان تعجبآور نیست. یک کارآزمایی در حال انجام نیز درباره بررسی تاثیر هالوپریدول در درمان تهوع و استفراغ در بیماران مبتلا به سرطان شناسایی شد که نتایج اولیه آن در یک کنفرانس ارائه شده است. نتایج این کارآزمایی نشان میدهد هالوپریدول در 65% از بیماران موثر است، اما نتایج به طور کامل در زمان انجام بررسی حاضر منتشر نشده بود. یک کارآزمایی دیگر نیز در استرالیا برای مقایسه هالوپریدول با داروی دیگری برای تهوع به نام متوتریمپرازین (levomepromazine)، آغاز شده است.