پیشینه
مصرف دخانیات در میان افرادی که با HIV/AIDS زندگی میکنند (PLWHA ؛people living with HIV/AIDS) بسیار شایع بوده و تاثیر قابلتوجهی بر شیوع ابتلا به بیماری و مرگومیر دارد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی مداخلات در ایجاد انگیزه و کمک به ترک مصرف دخانیات در افراد PLWHA و ارزیابی خطرات ناشی از هر گونه مضرات مرتبط با آن مداخلات.
روش های جستجو
ما ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین (Cochrane Tobacco Addiction Group's Specialised Register)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE و Psychinfo را در جون 2015 جستوجو کردیم. ما همچنین EThOS؛ ProQuest و چهار ثبت کارآزمایی بالینی، فهرست منابع خلاصه مقالات و خلاصه مقالات کنفرانسها را با استفاده از Web of Science جستوجو کردیم و پایگاههای اطلاعاتی کنفرانس تخصصی را به صورت دستی بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای کنترلشده درباره مداخلات رفتاری یا دارویی برای ترک دخانیات در افرادی که با HIV و ایدز رندگی میکنند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور جداگانه تمام دادهها را با استفاده از فرم گردآوری دادههای الکترونیکی استاندارد استخراج کردند. آنها دادهها را درباره ماهیت مداخله، شرکتکنندگان، و نسبت موفقیت در پرهیز از دخانیات استخراج کردند و برای به دست آوردن اطلاعات از دست رفته با نویسندگان این مطالعه مروری تماس گرفتند. ما دادهها را در پیامدهای طولانیمدت (بیشتر یا مساوی با شش ماه) و کوتاهمدت (کمتر از شش ماه) گردآوری کردیم. در جایی که مناسب بود، متاآنالیز (meta-analysis) انجام داده و اثرات ترکیبی را با استفاده از روش ثابت اثر منتل - هنزل (Mantel-Haenszel) برآورد کردیم. دو نویسنده به طور جداگانه، خطر سوگیری (Bias) را با توجه به معیارهای مشخص شده ارزیابی و گزارش کردند.
نتایج اصلی
ما 14 مطالعه مربوط به این مطالعه مروری را شناسایی کردیم، که از میان آنها 12 مطالعه را در یک متاآنالیز انتخاب کردیم (2087 = n). تمام مطالعات یک مداخله ترکیبی شامل حمایت رفتاری و دارودرمانی را فراهم کرده و در بسیاری از مطالعات با کنترل کمتر فشرده، به طور معمول یک مداخله رفتاری مختصر همراه با دارودرمانی مقایسه شد.
در شش مطالعه شواهدی با کیفیت متوسط برای پیامد پرهیز طولانیمدت وجود داشت که هیچگونه شواهدی از اثر مداخلات شدیدتر قطع مصرف (خطر نسبی (RR): 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.39) و هیچگونه شواهدی درباره ناهمگونی (I2 = 0%) نشان نداد. قطع مصرف طولانیمدت ترکیبشده در هر دو شرایط مداخله و کنترل %8 بود. شواهدی با کیفیت بسیار پائین مربوط به 11 مطالعه وجود دارد که نشان میدهد مداخلات شدیدتر قطع مصرف دخانیات در دستیابی به قطع مصرف کوتاهمدت موثر بودند (RR: 1.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.15 تا 2.00)؛ ناهمگونی متوسطی وجود داشت (I2 = 42%). پرهیز از مصرف در گروه کنترل در پیگیری کوتاهمدت 8% (67/848 = n) و در گروه مداخله 13% بود (118/937 = n). اثر مناسب مداخله برای PLWHA مشخص نبود. ما اثر شدت مداخله رفتاری را از طریق تعداد جلسات و مدت زمان کل ارتباط، بیشتر مورد بررسی قرار دادیم. ما موفق نشدیم شواهدی درباره تفاوت در اثر طبق اندازهگیری شدت شناسایی کنیم، اگر چه مطالعات کمی در هر زیرگروه وجود داشت. انجام تجزیه و تحلیل برنامهریزی شده درباره عوارض جانبی یا پیامدهای HIV ممکن نبود زیرا فقط در یک مطالعه گزارش شده بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که در ترکیب مداخلات قطع مصرف دخانیات، پیامدهای مشابهی برای کنترل افراد مبتلا به HIV و ایدز در بلندمدت فراهم کرد. شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود دارد که نشان میدهد ترکیب مداخلات قطع مصرف دخانیات در کمک به دستیابی به قطع مصرف کوتاهمدت در افراد PLWHA موثر است. با وجود این، مداخلات ترک دخانیات باید برای PLWHA پیشنهاد شود، چرا که حتی دوره ناپایداری از قطع مصرف مزایای تایید شدهای دارند. مطالعات بزرگ بیشتر و خوب طراحی شدهای دباره مداخلات ترک برای PLWHA مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
مداخلات برای کمک به افراد مبتلا به HIV و ایدز برای توقف استفاده از دخانیات
پیشینه
استفاده از دخانیات در میان افرادی که با HIV و ایدز زندگی میکنند (PLWHA ؛people living with HIV/AIDS) شایع است. این امر باعث بروز طیف وسیعی از مسائل و مشکلات سلامت و بروز مرگومیر زیادی میشود. شواهد خوبی در مورد مداخلات برای کمک به افرادی که در جمعیت عمومی، دخانیات مصرف میکنند، وجود دارد، با این حال اثربخشی آنها در PLWHA شناخته نشده است.
روشها
ما شواهد موجود از کارآزماییها را برای کمک به افراد مبتلا به HIV و ایدز برای توقف استفاده از دخانیات مرور کردیم. این شواهد تا جون 2015 بهروز هستند. ما این نکته را تجزیه و تحلیل کردیم که آیا افراد قادر به ترک موفقیتآمیز مصرف دخانیات در طولانیمدت (شش ماه و بالاتر) و کوتاهمدت (اندازهگیری شده در کمتر از شش ماه) هستند.
نتایج
ما 14 مطالعه مرتبط را شامل بیش از 2000 شرکتکننده پیدا کردیم. تمام مطالعات، به جز یک مطالعه، در ایالات متحده (US) انجام شد. تمام مطالعات یک مداخله رفتاری را با دارو با یک گروه کنترل مقایسه کردند. مداخله رفتاری از طریق طیف وسیعی از روشها شامل چهره به چهره، تلفن، کامپیوتر، و پیامهای متنی دریافت شد. همچنین درمان نیکوتین جایگزین یا وارنیکلین (varenicline) (داروهایی که به کاربران دخانیات در ترک آنها کمک میکند) ارائه شد. معمولا مشارکتکنندگان کنترل یک مداخله رفتاری مختصر را با شدت کمتر و همان داروی گروه مداخله دریافت کردند. شش مطالعه با شواهدی با کیفیت متوسط پرهیز طولانیمدت را بررسی کرد. آنها شواهد روشنی از منافع مداخله شدیدتر را نشان ندادند. یازده مطالعه با شواهدی با کیفیت بسیار پائین، قطع مصرف کوتاهمدت را بررسی کردند. شواهد نشان میدهد که یک مداخله شدیدتر در ترکیب با حمایت رفتاری و دارویی ممکن است به مردم در ترک کوتاهمدت کمک کند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای پیامد پرهیز طولانیمدت، متوسط و برای پیامد پرهیز کوتاهمدت، بسیار پائین ارزیابی شد، بنابراین تحقیق بیشتری برای افزایش اطمینان ما در یافتههایمان مورد نیاز است.