کچلی قارچی سر از شایع‌ترین عفونت‌های قارچی مسری پوست سر در کودکان است. درمان سیستمیک برای درمان و جلوگیری از گسترش آن ضروری است. این مطالعه، یک به‌روزرسانی از مطالعه مروری اصلی کاکرین است.

ارزیابی اثربخشی داروهای ضد قارچ سیستمیک برای کچلی قارچی سر در کودکان.

ما جست‌وجوهای خود را در پایگاه‌های اطلاعاتی زیر تا نوامبر 2015 به‌روزرسانی کردیم: ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین (Cochrane Skin Group Specialised Register)؛ CENTRAL (شماره 10؛ 2015)، MEDLINE (از سال 1946)، EMBASE (از سال 1974)، LILACS (از سال 1982)، و CINAHL (از سال 1981 ). ما پنج پایگاه ثبت کارآزمایی را جست‌وجو کرده و فهرست منابع مطالعات را برای مراجع مربوط به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛Randomised Controlled Trials) بررسی کردیم. ما مطالعات منتشر نشده و کارآزمایی‌های در حال انجام و منابع غلمی منتشرنشده را از طریق مکاتبه با کارشناسان در این زمینه و از طریق شرکت‌های داروسازی به دست آوردیم.

RCT‌هایی که در رابطه با درمان ضدقارچی سیستمیک در کودکان با ایمنی طبیعی زیر 18 سال مبتلا به عفونت‌های قارچی سر باشند؛ که به وسیله میکروسکوپ تایید شده باشد، یا رشد قارچی (درماتوفیت‌ها) که در آزمایشگاه تایید شده باشد یا هر دو.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.

ما 25 مطالعه (4449 = n) را انتخاب کردیم. 4 مطالعه (2637 = n) انتخاب شده برای این به‌روزرسانی جدید بودند.
تربینافین (Terbinafine) به مدت چهار هفته و گریزئوفولوین (griseofulvin) به مدت هشت هفته، در سه مطالعه با 328 شرکت‌کننده مبتلا به عفونت از نوع قارچ تریکوفیتون (Trichophyton)، برای پیامد اصلی، اثربخشی کامل (یعنی از نظر بالینی و قارچ‌شناسی) مشابهی را نشان دادند (84.2% در مقابل 79.0%؛ خطر نسبی (RR): 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.15؛ شواهد با کیفیت پائین).
درمان کامل با ایتراکونازول (itraconazole) (دو تا شش هفته) و گریزئوفولوین (griseofulvin) (شش هفته) در دو مطالعه مشابه بود (83.6% در مقابل 91.0%؛ RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.05؛ 134 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در دو مطالعه، بین ایتراکونازول و تربینافین برای دو تا سه هفته درمان، هیچ تفاوتی وجود نداشت (73.8% در مقابل 78.8%؛ RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.19؛ 160 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). در سه مطالعه، یک نسبت مشابه در دستیابی به درمان کامل با دو تا چهار هفته مصرف فلوکونازول یا شش هفته مصرف گریزئوفولوین وجود داشت (41.4% در مقابل 52.7%؛ RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.05؛ 615 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط) . شواهد موجود برای کتوکونازول (ketoconazole) در مقابل گریزئوفولوین محدود بود.
یک مطالعه به نفع مصرف گریزئوفولوین بود (12 هفته) به دلیل اینکه به نظر می‌رسد کتوکونازول (12 هفته) برای درمان کامل کمتر موثر باشد (RR: 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 0.94؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال، به نظر می‌رسد اثرات آن‌ها مشابه زمانی بود که درمان، 26 هفته به طول انجامید (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.07؛ شواهد با کیفیت پائین). مطالعه دیگری نشان داد که درمان کامل برای کتوکونازول (12 هفته) و گریزئوفولوین (12 هفته) مشابه بود (RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.39؛ شواهد با کیفیت پائین). برای یک کارآزمایی، تفاوت معنی‌داری برای درمان کامل بین فلوکونازول (برای دو تا سه هفته) و تربینافین (برای دو تا سه هفته) وجود نداشت (0.82% در مقابل 0.94%؛ RR: 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.01؛ 100 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). برای درمان کامل، ما تفاوت معنی‌داری بین فلوکونازول (به مدت دو تا سه هفته) و ایتراکونازول (به مدت دو تا سه هفته) پیدا نکردیم (0.82% در مقابل 0.82%؛ RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.20؛ شواهد با کیفیت پائین).
این به‌روزرسانی، داده‌های جدیدی را فراهم می‌کند: در کودکان مبتلا به عفونت‌های میکروسپوروم (Microsporum)، یک متاآنالیز (meta-analysis) از دو مطالعه نشان داد که درمان کامل برای تربینافین (6 هفته) نسبت به گریزئوفولوین (6 تا 12 هفته) پائین‌تر بود (34.7% در مقابل 50.9%؛ RR: 0.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 0.86؛ 334 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط). در مطالعه مروری اصلی، تفاوت معنی‌داری بین درمان کامل با تربینافین (چهار هفته) و گریزئوفولوین (هشت هفته) در کودکان مبتلا به عفونت‌های میکروسپوروم در یک مطالعه کوچک وجود نداشت (27.2% در مقابل 60.0%؛ RR: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 1.35؛ 21 = n؛ شواهد با کیفیت پائین).
یک مطالعه شواهد جدیدی فراهم می‌کند که نشان می‌دهد مصرف تربینافین و گریزئوفولوین به مدت شش هفته اثربخشی مشابهی دارند (49.5% در مقابل 37.8%؛ RR: 1.18؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74 تا 1.88؛ 1006 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال، در کودکان آلوده به تی.تونسورانس (T. tonsurans)، تربینافین بهتر از گریزئوفولوین بود (52.1% در مقابل 35.4%؛ RR: 1.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.22 تا 1.77؛ شواهد با کیفیت متوسط). برای کودکان آلوده به تی.ویولاسئوم (T. violaceum)، این دو رژیم، اثرات مشابه دارند (41.3% در مقابل 45.1%؛ RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.24؛ شواهد با کیفیت پائین). علاوه بر این، در یک مطالعه با 491 شرکت‌کننده آلوده به تی.تونسورانس و ام.کانیس (M. canis)، مصرف سه هفته فلوکونازول و شش هفته فلوکونازول مشابه بود (30.2% در مقابل 34.1%؛ RR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.14؛ شواهد با کیفیت پائین). فراوانی عوارض جانبی نسبت داده شده به داروهای مورد مطالعه، برای تربینافین و گریزئوفولوین مشابه بود (9.2% در مقابل 8.3%؛ RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.57؛ شواهد با کیفیت متوسط)، و عوارض جانبی شدید نادر بود (0.6% در مقابل 0.6%؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 3.88؛ شواهد با کیفیت متوسط). عوارض جانبی برای تربینافین، گریزئوفولوین، ایتراکونازول، کتوکونازول، فلوکونازول، همگی خفیف و برگشت‌پذیر بودند.
تمامی مطالعات انتخاب شده هم در معرض خطر بالا و هم در معرض خطر نامشخص سوگیری (Bias) در حداقل یکی از زمینه‌ها بودند. با استفاده از رویکرد GRADE برای درجه‌بندی کیفیت کلی شواهد، در ارزیابی اثربخشی آن‌ها، شواهد با کیفیت پائین‌تر منجر به اطمینان کمتر در برآورد اثر شد.

درمان‌های جدیدتر از جمله تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول در کودکان مبتلا به عفونت‌های قارچی سر ناشی از گونه‌های قارچ تریکوفیتون، حداقل مشابه گریزئوفولوین است. شواهد محدود نشان می‌دهد که تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول اثرات مشابهی دارند، در حالی که ممکن است در کودکان آلوده به قارچ، کتوکونازول کمتر از گریزئوفولوین موثر باشد. با برخی از مداخلات، نسبت دستیابی به درمان بالینی کامل، بیش از 90% بود (به عنوان مثال یک مطالعه درباره تربینافین یا گریزئوفولوین برای عفونت قارچ تریکوفیتون)، اما در بسیاری از مقایسه‌های تست شده، نسبت درمان بسیار پائین‌تر بود.
شواهد جدید از این به‌روزرسانی نشان می‌دهد که در کودکان مبتلا به عفونت تی.تونسورانس، تربینافین موثرتر از گریزئوفولوین است.
با این حال، شواهد جدید نشان داد که در کودکان مبتلا به عفونت‌های میکروسپوروم، اثر گریزئوفولوین بهتر از تربینافین است. ما هیچ شواهدی را برای حمایت از وجود تفاوت از لحاظ طرفداری بین چهار هفته مصرف تربینافین در مقابل هشت هفته مصرف گریزئوفولوین پیدا نکردیم. همه درمان‌ها برای عفونت‌های قارچی سر در فرمولاسیون کودکان در دسترس نیستند، اما همه آن‌ها نمایه‌های ایمنی مناسبی دارند.