شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lawrence Richer, Lori Billinghurst, Meghan A Linsdell, Kelly Russell, Ben Vandermeer, Ellen T Crumley, et al . Drugs for the acute treatment of migraine in children and adolescents. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-395-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-395-fa.html
Lawrence Richer* 
, Lori Billinghurst , Meghan A Linsdell , Kelly Russell , Ben Vandermeer , Ellen T Crumley , Tamara Durec , Terry P Klassen , Lisa Hartling
, Lori Billinghurst , Meghan A Linsdell , Kelly Russell , Ben Vandermeer , Ellen T Crumley , Tamara Durec , Terry P Klassen , Lisa Hartling
پیشینه
درمان‌های زیادی برای درمان حاد میگرن در بزرگسالان در دسترس است، بعضی از آن‌ها هم مجوز استفاده در کودکان و بزرگسالان را در شرایط سرپایی دریافت کرده‌اند. مطالعه مروری نظام‌مند مربوط به کارآزمایی‌های درمان‌های حاد میگرن در کودکان و بزرگسالان می‌تواند به پزشکان برای انتخاب مدیریت درمان مبتنی بر شواهد کمک کند.
اهداف
بررسی تاثیرات مداخلات فارماکولوژیک با هر شیوه تجویزی در قبال دارونما برای میگرن در کودکان و نوجوانان 17 ساله یا کمتر. برای دستیابی به اهداف این مطالعه مروری، کودکان به افراد زیر 12 سال و نوجوانان به افراد بین 12 تا 17 ساله اطلاق شد.
روش های جستجو
ما هفت پایگاه اطلاعاتی کتابشناسی و چهار کارآزمایی بالینی ثبت‌شده و همچنین منابع منتشرنشده مربوط به مطالعات را تا فوریه 2016 بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده آینده‌نگر در کودکان و نوجوانان مبتلا به میگرن که داروهای تسکین‌دهنده علائم حاد میگرن با دارونما در بیماران سرپایی را مقایسه کرده بودند، بررسی کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری، عناوین و خلاصه مقالات را انتخاب و کل متن مطالعات مرتبط را مرور کردند. دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل استخراج داده‌ها را از مطالعاتی که معیارهای انتخاب را داشتند، انجام دادند. ما خطر نسبی (RR) و تعداد مورد نیاز برای درمان برای کسب پیامد سودمند اضافی (NNTB) را محاسبه کردیم. ما خطر تفاوت (RD) و تعداد مورد نیاز درمان برای رسیدن به پیامد مضر اضافی (NNTH) را برای نسبت عوارض جانبی محاسبه کردیم. درصد بیماران بدون درد در دو ساعت، مقیاس پیامد اولیه اثربخشی بود. ما از عوارض جانبی برای ارزیابی ایمنی و تحمل استفاده کردیم. معیارهای پیامد ثانویه شامل تسکین سردرد، استفاده از داروی نجات‌بخش، عود سردرد، وجود تهوع و وجود استفراغ بود. ما شواهد را با استفاده از GRADE (درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی؛ Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) بررسی کردیم و جدول خلاصه یافته‌ها را ساختیم.
نتایج اصلی
ما در مجموع 27 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) مربوط به داروهای تسکین دهنده علائم میگرن یافتیم، که در آن‌ها 9158 کودک و نوجوان شرکت داشتند و 7630 نفر (میانگین سنی از 8.2 تا 14.7 سال) دارو دریافت کرده بودند. 24 مطالعه مربوط به داروهای گروه تریپتان، شامل آلموتریپتان، التریپتان، ناراتیریپتان، ریزاتریپتان، سوماتریپتان، سوماتریپتان بعلاوه ناپروکسن سدیم، و زولمی‌تریپتان بود. سایر داروهای مطالعه شده شامل پاراستامول (استامینوفن)، ایبوپروفن و دی‌هیدروارگوتامین (DHE) بود. بیش از نیمی از مطالعات مروری، سوماتریپتان را ارزیابی کرده بودند. تمام مطالعات به جز یک مورد، عواض جانبی را گزارش کرده بودند. اکثر مطالعات در معرض خطر پائین یا نامشخص سوگیری (Bias) قرار داشتند، و کیفیت کلی شواهد، براساس معیارهای GRADE، پائین تا متوسط بود، که این افت عمدتا به خاطر تناقض و عدم دقت مطالعات بود. ایبوپروفن در برطرف کردن کامل درد در دو ساعت در دو مطالعه کوچک که شامل 162 کودک بود، بسیار موثرتر بود (RR1.87 :؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.15 تا 3.04) شواهد با کیفیت پائین (به دلیل عدم دقت). پاراستامول برتری خاصی در یک مطالعه کوچک با 80 کودک، بر دارونما نداشت. تریپتان‌ها به عنوان کلاسی از داروها در ایجاد خلاصی از در سه مطالعه کوچک شامل 273 کودک (RR: 1.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.06 تا 2.62؛ NNTB = 13؛ شواهد با کیفیت متوسط) و 21 مطالعه شامل 7026 نوجوان (RR: 1.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 1.47؛ NNTB = 6؛ شواهد با کیفیت متوسط) نسبت به پلاسیو برتری داشت. تفاوت مشهودی در اندازه تاثیر در مطالعات دربرگیرنده کودکان در مقابل مطالعات نوجوانان دیده نشد. تریپتان با افزایش خطر عوارض جانبی مینور (غیر جدی) در نوجوانان همراه بود (RR: 0.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 0.18؛ NNTH = 8)، اما مطالعات هیچ عارضه جدی را گزارش نکرده بودند. احتمال بروز عوارض جانبی مینور در کودکان قابل اعتنا نبود (RD: 0.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 - تا 0.17؛ NNTH = 17). در یک مطالعه که 490 نوجوان در آن حضور داشتند، سوماتریپتان بعلاوه ناپروکسن سدیم بر دارونما ارجحیت داشت (RR: 3.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.78 تا 5.94؛ NNTB = 6) (شواهد با کیفیت متوسط). در یک مطالعه کوچک با سیزده شرکت‌کننده کودک دی‌هیدرو ارگوتامین خوراکی مزیتی بر دارونما نداشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی با کیفیت پائین از دو کارآزمایی کوچک نشان داد که ایبوپروفن می‌تواند رهایی از درد را در درمان حاد کودکان با میگرن بهبود بخشد. ما تنها اطلاعات محدودی از عوارض جانبی همراه با ایبوپروفن در کارآزمایی‌های جای گرفته در این مطالعه مروری داشتیم. تریپتان هم به عنوان یک کلاس دارویی در فراهم آوردن بی‌دردی در کودکان و نوجوانان موثر بود اما احتمال وجود عوارض جانبی مینور با آن گزارش شد. سوماتریپتان همراه با ناپروکسن سدیم هم در درمان نوجوانان با میگرن موثر بود.
خلاصه به زبان ساده
داروها برای درمان حاد میگرن در کودکان و نوجوانان
پیشینه و سوال مطالعه مروری
میگرن یک اختلال دردناک و ناتوان‌کننده است که در کودکان (زیر 12 سال) و نوجوانان (12 تا 17 سال سن) شایع است. علائم رایج گزارش شده در طول حمله میگرن شامل سردرد، تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا است. درمان‌های بسیاری برای میگرن در دسترس است، که شایع‌ترین آن‌ها پاراستامول (همچنین به عنوان استامینوفن شناخته می‌شود)، ایبوپروفن و دیگر ضدالتهاب‌ها، و تریپتان‌ها هستند. تمام تریپتان‌ها برای استفاده در کودکان یا نوجوانان تایید نشده‌اند، و مجوزها از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه مروری، ما 27 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را در مقایسه با گروه دارونما برای یافتن اینکه کدام درمان برای رهایی از درد در دو ساعت پس از شروع درمان موثرتر است، مرور کردیم. ما همچنین می‌خواستیم بدانیم چه عوارض جانبی ممکن است توسط درمان ایجاد شود. در مجموع 7630 کودک در مطالعات دارو دریافت کرده بودند. شواهد تا فوریه 2016 به‌روز شده بودند. هر مطالعه بین 13 تا 888 شرکت‌کننده داشت. میانگین سنی آن‌ها 12.9 سال و در بازه 8.2 تا 14.7 سال قرار داشت. نوزده مورد از مطالعات انجام شده توسط تولید‌کنندگان داروها تامین مالی شده بود.
نتایج اصلی
به نظر می‌رسد ایبوپروفن در درمان کودکان مبتلا به میگرن موثرتر است، اما شواهد تنها به دو کارآزمایی کوچک محدود است. ایبوپروفن به راحتی در دسترس قرار دارد و ارزان است، که آن را به یک انتخاب عالی برای درمان میگرن تبدیل می‌کند. پاراستامول در رهایی از درد در کودکان موثر نشان نداد، اما ما فقط یک مطالعه کوچک در این مورد یافتیم. تریپتان‌ها نوعی از دارو هستند که به طور خاص برای درمان میگرن طراحی شده‌اند و اغلب رهایی از درد بیشتری را در کودکان و نوجوانان فراهم می‌کنند. تریپتان‌های بررسی‌شده در کودکان شامل ریزاتریپتان و سوماتریپتان بود، در حالی که آلموتریپتان، التریپتان، ناراتریپتان، ریزاتریپتان، سوماتریپتان، و زولمی‌تریپتان در نوجوانان بررسی شد. ترکیب سوماتریپتان به علاوه ناپروکسن سدیم نیز در درمان نوجوانان مبتلا به میگرن موثر است. به طور کلی، این خطر وجود دارد که داروهای تریپتان با عوارض جانبی ناخواسته جزئی مانند اختلال در حس چشایی، علائم بویایی، سرگیجه، خستگی، کم انرژی بودن، تهوع، یا استفراغ همراه باشد. مطالعات هیچ عوارض جانبی جدی را گزارش نکرده بودند.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد ارائه شده در این مطالعه مروری برای تریپتان‌ها متوسط، اما برای پاراستامول و ایبوپروفن پائین بود، چرا که ما فقط تعداد کمی از مطالعات را در این مورد تشخیص دادیم. برای بررسی اثرات هر یک از درمان‌های میگرن در کودکان و نوجوانان به طور جداگانه، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
میگرن یک اختلال دردناک و ناتوان‌کننده است که در کودکان (زیر 12 سال) و نوجوانان (12 تا 17 سال سن) شایع است. علائم رایج گزارش شده در طول حمله میگرن شامل سردرد، تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا است. درمان‌های بسیاری برای میگرن در دسترس است، که شایع‌ترین آن‌ها پاراستامول (همچنین به عنوان استامینوفن شناخته می‌شود)، ایبوپروفن و دیگر ضدالتهاب‌ها، و تریپتان‌ها هستند. تمام تریپتان‌ها برای استفاده در کودکان یا نوجوانان تایید نشده‌اند، و مجوزها از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه مروری، ما 27 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را در مقایسه با گروه دارونما برای یافتن اینکه کدام درمان برای رهایی از درد در دو ساعت پس از شروع درمان موثرتر است، مرور کردیم. ما همچنین می‌خواستیم بدانیم چه عوارض جانبی ممکن است توسط درمان ایجاد شود. در مجموع 7630 کودک در مطالعات دارو دریافت کرده بودند. شواهد تا فوریه 2016 به‌روز شده بودند. هر مطالعه بین 13 تا 888 شرکت‌کننده داشت. میانگین سنی آن‌ها 12.9 سال و در بازه 8.2 تا 14.7 سال قرار داشت. نوزده مورد از مطالعات انجام شده توسط تولید‌کنندگان داروها تامین مالی شده بود.
نتایج اصلی
به نظر می‌رسد ایبوپروفن در درمان کودکان مبتلا به میگرن موثرتر است، اما شواهد تنها به دو کارآزمایی کوچک محدود است. ایبوپروفن به راحتی در دسترس قرار دارد و ارزان است، که آن را به یک انتخاب عالی برای درمان میگرن تبدیل می‌کند. پاراستامول در رهایی از درد در کودکان موثر نشان نداد، اما ما فقط یک مطالعه کوچک در این مورد یافتیم. تریپتان‌ها نوعی از دارو هستند که به طور خاص برای درمان میگرن طراحی شده‌اند و اغلب رهایی از درد بیشتری را در کودکان و نوجوانان فراهم می‌کنند. تریپتان‌های بررسی‌شده در کودکان شامل ریزاتریپتان و سوماتریپتان بود، در حالی که آلموتریپتان، التریپتان، ناراتریپتان، ریزاتریپتان، سوماتریپتان، و زولمی‌تریپتان در نوجوانان بررسی شد. ترکیب سوماتریپتان به علاوه ناپروکسن سدیم نیز در درمان نوجوانان مبتلا به میگرن موثر است. به طور کلی، این خطر وجود دارد که داروهای تریپتان با عوارض جانبی ناخواسته جزئی مانند اختلال در حس چشایی، علائم بویایی، سرگیجه، خستگی، کم انرژی بودن، تهوع، یا استفراغ همراه باشد. مطالعات هیچ عوارض جانبی جدی را گزارش نکرده بودند.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد ارائه شده در این مطالعه مروری برای تریپتان‌ها متوسط، اما برای پاراستامول و ایبوپروفن پائین بود، چرا که ما فقط تعداد کمی از مطالعات را در این مورد تشخیص دادیم. برای بررسی اثرات هر یک از درمان‌های میگرن در کودکان و نوجوانان به طور جداگانه، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Pain, Palliative and Supportive Care Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/11/14 | انتشار: 1395/1/31
