جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Siddharth Singh, Andrea M Stroud, Stefan D Holubar, William J Sandborn, Darrell S Pardi. Treatment and prevention of pouchitis after ileal pouch-anal anastomosis for chronic ulcerative colitis. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-343-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-343-fa.html
پیشینه
عفونت کیسه (pouchitis) در حدود 50 درصد بیماران متعاقب انجام آناستاموز کیسه ایلئوم - آنال (IPAA ؛ileal pouch-anal anastomosis) درکولیت اولسراتیو مزمن رخ می‌دهد.
اهداف
هدف اولیه، تعیین اثربخشی و ایمنی درمان‌های دارویی (شامل آنتی‌بیوتیک‌ها، پروبیوتیک‌ها و سایر عوامل) برای پیشگیری یا درمان عفونت حاد یا مزمن کیسه بود.
روش های جستجو
ما MEDLINE؛ EMBASE و کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library) را از آغاز تا اکتبر 2014 جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که پیشگیری یا درمان عفونت مزمن یا حاد کیسه را در بزرگسالانی بررسی کرده بودند که به دلیل کولیت اولسراتیو تحت IPAA قرار گرفته بودند، در این مطالعه گنجانده شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای واجد شرایط بودن، استخراج داده‌ها و کیفیت مطالعه غربالگری کردند. کیفیت روش تحقیق با استفاده از ابزار سنجش سوگیری (bias) کاکرین بررسی شد. کیفیت کلی شواهد حمایت کننده از نتایج با استفاده از معیارهای GRADE بررسی شدند. پیامد اولیه، نسبت بیماران با بهبود بالینی عفونت کیسه در بیماران مبتلا به عفونت حاد یا مزمن کیسه، یا نسبت بیمارانی بود که پس از IPAA دچار هیچ اپیزودی از عفونت کیسه نشده بودند. نسبت بیمارانی که دچار حداقل یک عارضه جانبی شده بودند پیامد دوم بود. ما خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) را برای هر پیامد دوتایی محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
سیزده مطالعه (با 517 شرکت‌کننده) در این مطالعه مروری وارد شدند. چهار مطالعه درمان عفونت حاد کیسه را بررسی کرده بودند. یک مطالعه (16 شرکت‌کننده) سیپروفلوکساسین را با مترونیدازول، مطالعه دیگر (26 شرکت‌کننده) مترونیدازول را با انمای بودزونید، مطالعه دیگر (18 شرکت‌کننده) ریفاکسامین را با پلاسبو و مطالعه چهارم (20 شرکت‌کننده) لاکتو باسیل GG را با پلاسبو مقایسه کرده بود.
چهار مطالعه درمان عفونت مزمن کیسه را بررسی کرده بودند: یک مطالعه (19 شرکت‌کننده) گلوتامین را با شیاف بوتیرات، مطالعه دیگر (40 شرکت‌کننده) تنقیه بیسموت را با دارونما، و دو مطالعه (76 شرکت‌کننده) VSL#3 را با پلاسبو مقایسه کرده بودند. پنج مطالعه پیشگیری از عفونت کیسه را ارزیابی کرده بودند: یک مطالعه (40 شرکت‌کننده) VSL#3 را با پلاسبو، دیگری (28 شرکت‌کننده) VLS#3 را با عدم درمان؛ یک مطالعه (184 شرکت‌کننده) آلوپورینول را با پلاسبو؛ دیگری (12 شرکت‌کننده) پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لونگام را با پلاسبو؛ و یک مطالعه (38 شرکت‌کننده) پلاسبو را با تینیدازول مقایسه کرده بودند. سه مطالعه با کیفیت بالا ارزیابی شد. دو مطالعه با کیفیت پائین و کیفیت یک مطالعه دیگر هم مشخص نبود.
چهار مطالعه درمان عفونت مزمن کیسه را بررسی کرده بودند: یک مطالعه (19 شرکت‌کننده) گلوتامین را با شیاف بوتیرات، مطالعه دیگر (40 شرکت‌کننده) تنقیه بیسموت را با دارونما، و دو مطالعه (76 شرکت‌کننده) VSL#3 را با پلاسبو مقایسه کرده بودند. پنج مطالعه پیشگیری از عفونت کیسه را ارزیابی کرده بودند: یک مطالعه (40 شرکت‌کننده) VSL#3 را با پلاسبو، دیگری (28 شرکت‌کننده) VLS#3 را با عدم درمان؛ یک مطالعه (184 شرکت‌کننده) آلوپورینول را با پلاسبو؛ دیگری (12 شرکت‌کننده) پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لونگام را با پلاسبو؛ و یک مطالعه (38 شرکت‌کننده) پلاسبو را با تینیدازول مقایسه کرده بودند. سه مطالعه با کیفیت بالا ارزیابی شد. دو مطالعه با کیفیت پائین و کیفیت یک مطالعه دیگر هم مشخص نبود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
برای عفونت حاد کیسه، شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهند که سیپروفلوکساسین ممکن است موثرتر از مترونیدازول باشد. برای عفونت مزمن کیسه، شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهند که VSL#3 ممکن است در حفظ بهبودی مؤثرتر از پلاسبو باشد. برای پیشگیری از عفونت کیسه، شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهند که VSL#3 ممکن است نسبت به پلاسبو موثرتر باشد. برای تعیین بهترین گزینه درمانی برای درمان و پیشگیری از عفونت کیسه، مطالعات قوی و به خوبی طراحی شده مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
درمانی برای درمان و پیشگیری از عفونت کیسه
عفونت کیسه چیست؟
در برخی از بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو، کولون و رکتوم برداشته شده و یک کیسه ساخته می‌شود (ساخته شده با یک حلقه از روده کوچک) تا به جای رکتوم کار کند. این عمل به عنوان جراحی آناستاموز آنال ـ کیسه ایلئوم (IPAA) شناخته شده است. عفونت کیسه، التهاب کیسه‌ای است که به طریق جراحی ساخته شده است. علائم عفونت کیسه فعال عبارتند از: اسهال، افزایش دفعات دفع، کرامپ شکمی، احساس فوریت دفع مدفوع، زورپیچ (احساس نیاز مداوم به دفع مدفوع)، و بی اختیاری مدفوع. دوره‌های زمانی که علائم متوقف می‌شوند بهبودی نامیده می‌شود.
چه روش‌های درمانی برای عفونت کیسه استفاده می‌شود؟
درمان‌های استفاده شده برای عفونت کیسه شامل آنتی‌بیوتیک‌ها (داروهایی که با عفونت باکتریایی مبارزه می‌کنند)، انمای بودزونید (یک داروی استروئیدی)، پروبیوتیک‌ها (باکتری‌های خوب یا مفید)، شیاف گلوتامین (یک اسید آمینه)، شیاف بوتیرات (یک اسید چرب با زنجیره کوتاه)، انمای بیسموت (داروی ضداسهال)، آلوپورینول (یک داروی آنالوگ پورین)، و تینیدازول (یک داروی ضدانگلی) هستند.
محققان چه چیزی را بررسی کردند؟
محققان بررسی کردند که آیا این داروها باعث بهبودی در افراد مبتلا به عفونت فعال کیسه، حفظ بهبودی در افراد مبتلا به عفونت غیرفعال کیسه یا جلوگیری از عفونت کیسه در افرادی که جراحی IPAA داشته‌اند، می‌شود یا خیر و اینکه آیا این داروها باعث عوارض جانبی می‌شوند یا خیر. محققان منابع پزشکی را تا 31 اکتبر 2014 جست‌وجو کردند.
محققان چه چیزی یافتند؟
ما 13 مطالعه یافتیم که در مجموع 517 شرکت‌کننده را انتخاب کرده بودند. در چهار مطالعه درمان عفونت حاد کیسه ارزیابی شده بود. یک مطالعه (با 16 شرکت‌کننده) آنتی‌بیوتیک‌های سیپروفلوکساسین و مترونیدازول را مقایسه کرده بود؛ مطالعه دیگر (با 26 شرکت‌کننده) مترونیدازول را با انمای بودزونید مقایسه کرده بود؛ مقایسه دیگری (با 18 شرکت‌کننده) بین آنتی‌بیوتیک ریفاکسیمین و پلاسبو بود و مطالعه چهارم (با 20 شرکت‌کننده) پروبیوتیک لاکتوباسیلوس سی جی و پلاسبو را با هم مقایسه کرده بود. چهار مطالعه هم درمان عفونت مزمن کیسه را بررسی کرده بود. یک مطالعه (با 19 شرکت‌کننده) گلوتامین را در مقایسه با شیاف بوتیرات بررسی کرده بود؛ مطالعه دیگری (با 40 شرکت‌کننده) برای مقایسه انمای بیسموت با پلاسبو انجام شده بود، و دو مطالعه (با 76 شرکت‌کننده) پروبیوتیک VSL#3 را با پلاسبو مقایسه کرده بود. در پنج مطالعه، پیشگیری از عفونت کیسه ارزیابی شده بود. یک مطالعه (با 40 شرکت‌کننده) پروبیوتیک VSL#3 را با پلاسبو مقایسه کرده بود؛ مطالعه دیگری (با 28 شرکت‌کننده) VLS#3 را با عدم درمان مقایسه کرده بود، یک مطالعه (با 184 شرکت‌کننده) آلوپورینول را در مقایسه با پلاسبو قرار داده بود؛ مطالعه دیگری (با 12 شرکت‌کننده) پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لانگوم را با پلاسبو مقایسه کرده بود و یک مطالعه (با 38 شرکت‌کننده) تینیدازول و پلاسبو را مقایسه کرده بود. سه مطالعه با کیفیت بالا ارزیابی شد. دو مطالعه دارای کیفیت پائین و مطالعه دیگر دارای کیفیت نامشخص بود.
درمان عفونت حاد کیسه
شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهد که سیپروفلوکساسین ممکن است برای درمان عفونت حاد کیسه، موثرتر از مترونیدازول باشد. عوارض جانبی شامل استفراغ، دیس‌گوزیا (طعم فلزی در دهان) یا نوروپاتی محیطی گذرا (آسیب به اعصاب) بود. تفاوتی میان مترونیدازول و انمای بودزونید از نظر بهبودی بالینی، بهبود علائم یا عوارض جانبی وجود نداشت. عوارض جانبی شامل بی‌اشتهایی (اختلالات خوردن)، تهوع، سردرد، ضعف (کمبود انرژی و قدرت)، طعم فلزی در دهان، استفراغ، پاراستزی (سوزن سوزن شدن) و افسردگی است. تفاوتی میان ریفاکسیمین و پلاسبو از نظر بهبودی بالینی، بهبود علائم یا عوارض جانبی وجود نداشت. عوارض جانبی شامل اسهال، نفخ، تهوع، پروکتالژیا (درد ناحیه رکتوم)، استفراغ، تشنگی، کاندیدا (عفونت قارچی)، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (سرماخوردگی یا آنفلوآنزا)، افزایش آنزیم‌های کبدی (معیارهای عملکرد کبد) و سردرد خوشه‌ای است. تفاوت بین لاکتوباسیلوس سی جی و پلاسبو در بهبود علائم وجود نداشت. نتایج حاصل از این مطالعات به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین قابل اعتماد نیستند.
درمان عفونت مزمن کیسه
شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که VSL#3 ممکن است برای حفظ بهبودی در افراد مبتلا به بیماری غیرفعال، مؤثرتر از دارونما باشد. عوارض جانبی شامل گرفتگی عضلات شکم، استفراغ و اسهال است. تفاوتی در تاثیر بین گلوتامین و شیاف بوتیرات برای حفظ بهبودی وجود نداشت. هیچ تفاوتی در علایم بهبود یا عوارض جانبی بین انمای فوم بیسموت کاربومر bismuth carbomer و پلاسبو وجود نداشت. عوارض جانبی شامل اسهال، بدتر شدن علائم، کرامپ شکمی، سینوزیت (عفونت سینوس) و درد شکم است. نتایج حاصل از این مطالعات به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین قابل اعتماد نیستند.
پیشگیری از عفونت کیسه
شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که VSL#3 ممکن است برای پیشگیری از عفونت کیسه، مؤثرتر از دارونما باشد. با این حال، یک مطالعه نشان داد که VLS#3، برای پیشگیری از عفونت کیسه، موثرتر از عدم درمان نیست. بیفیدوباکتریوم لانگوم، آلوپورینول و تینیدازول برای پیشگیری از عفونت کیسه، موثرتر از دارونما نبودند. با این حال، نتایج این مطالعات به دلیل به شواهد با کیفیت بسیار پایین قابل اعتماد نیستند.
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا تعیین شود کدام یک از این داروها برای درمان عفونت کیسه بهترین هستند.
در برخی از بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو، کولون و رکتوم برداشته شده و یک کیسه ساخته می‌شود (ساخته شده با یک حلقه از روده کوچک) تا به جای رکتوم کار کند. این عمل به عنوان جراحی آناستاموز آنال ـ کیسه ایلئوم (IPAA) شناخته شده است. عفونت کیسه، التهاب کیسه‌ای است که به طریق جراحی ساخته شده است. علائم عفونت کیسه فعال عبارتند از: اسهال، افزایش دفعات دفع، کرامپ شکمی، احساس فوریت دفع مدفوع، زورپیچ (احساس نیاز مداوم به دفع مدفوع)، و بی اختیاری مدفوع. دوره‌های زمانی که علائم متوقف می‌شوند بهبودی نامیده می‌شود.
چه روش‌های درمانی برای عفونت کیسه استفاده می‌شود؟
درمان‌های استفاده شده برای عفونت کیسه شامل آنتی‌بیوتیک‌ها (داروهایی که با عفونت باکتریایی مبارزه می‌کنند)، انمای بودزونید (یک داروی استروئیدی)، پروبیوتیک‌ها (باکتری‌های خوب یا مفید)، شیاف گلوتامین (یک اسید آمینه)، شیاف بوتیرات (یک اسید چرب با زنجیره کوتاه)، انمای بیسموت (داروی ضداسهال)، آلوپورینول (یک داروی آنالوگ پورین)، و تینیدازول (یک داروی ضدانگلی) هستند.
محققان چه چیزی را بررسی کردند؟
محققان بررسی کردند که آیا این داروها باعث بهبودی در افراد مبتلا به عفونت فعال کیسه، حفظ بهبودی در افراد مبتلا به عفونت غیرفعال کیسه یا جلوگیری از عفونت کیسه در افرادی که جراحی IPAA داشته‌اند، می‌شود یا خیر و اینکه آیا این داروها باعث عوارض جانبی می‌شوند یا خیر. محققان منابع پزشکی را تا 31 اکتبر 2014 جست‌وجو کردند.
محققان چه چیزی یافتند؟
ما 13 مطالعه یافتیم که در مجموع 517 شرکت‌کننده را انتخاب کرده بودند. در چهار مطالعه درمان عفونت حاد کیسه ارزیابی شده بود. یک مطالعه (با 16 شرکت‌کننده) آنتی‌بیوتیک‌های سیپروفلوکساسین و مترونیدازول را مقایسه کرده بود؛ مطالعه دیگر (با 26 شرکت‌کننده) مترونیدازول را با انمای بودزونید مقایسه کرده بود؛ مقایسه دیگری (با 18 شرکت‌کننده) بین آنتی‌بیوتیک ریفاکسیمین و پلاسبو بود و مطالعه چهارم (با 20 شرکت‌کننده) پروبیوتیک لاکتوباسیلوس سی جی و پلاسبو را با هم مقایسه کرده بود. چهار مطالعه هم درمان عفونت مزمن کیسه را بررسی کرده بود. یک مطالعه (با 19 شرکت‌کننده) گلوتامین را در مقایسه با شیاف بوتیرات بررسی کرده بود؛ مطالعه دیگری (با 40 شرکت‌کننده) برای مقایسه انمای بیسموت با پلاسبو انجام شده بود، و دو مطالعه (با 76 شرکت‌کننده) پروبیوتیک VSL#3 را با پلاسبو مقایسه کرده بود. در پنج مطالعه، پیشگیری از عفونت کیسه ارزیابی شده بود. یک مطالعه (با 40 شرکت‌کننده) پروبیوتیک VSL#3 را با پلاسبو مقایسه کرده بود؛ مطالعه دیگری (با 28 شرکت‌کننده) VLS#3 را با عدم درمان مقایسه کرده بود، یک مطالعه (با 184 شرکت‌کننده) آلوپورینول را در مقایسه با پلاسبو قرار داده بود؛ مطالعه دیگری (با 12 شرکت‌کننده) پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لانگوم را با پلاسبو مقایسه کرده بود و یک مطالعه (با 38 شرکت‌کننده) تینیدازول و پلاسبو را مقایسه کرده بود. سه مطالعه با کیفیت بالا ارزیابی شد. دو مطالعه دارای کیفیت پائین و مطالعه دیگر دارای کیفیت نامشخص بود.
درمان عفونت حاد کیسه
شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهد که سیپروفلوکساسین ممکن است برای درمان عفونت حاد کیسه، موثرتر از مترونیدازول باشد. عوارض جانبی شامل استفراغ، دیس‌گوزیا (طعم فلزی در دهان) یا نوروپاتی محیطی گذرا (آسیب به اعصاب) بود. تفاوتی میان مترونیدازول و انمای بودزونید از نظر بهبودی بالینی، بهبود علائم یا عوارض جانبی وجود نداشت. عوارض جانبی شامل بی‌اشتهایی (اختلالات خوردن)، تهوع، سردرد، ضعف (کمبود انرژی و قدرت)، طعم فلزی در دهان، استفراغ، پاراستزی (سوزن سوزن شدن) و افسردگی است. تفاوتی میان ریفاکسیمین و پلاسبو از نظر بهبودی بالینی، بهبود علائم یا عوارض جانبی وجود نداشت. عوارض جانبی شامل اسهال، نفخ، تهوع، پروکتالژیا (درد ناحیه رکتوم)، استفراغ، تشنگی، کاندیدا (عفونت قارچی)، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (سرماخوردگی یا آنفلوآنزا)، افزایش آنزیم‌های کبدی (معیارهای عملکرد کبد) و سردرد خوشه‌ای است. تفاوت بین لاکتوباسیلوس سی جی و پلاسبو در بهبود علائم وجود نداشت. نتایج حاصل از این مطالعات به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین قابل اعتماد نیستند.
درمان عفونت مزمن کیسه
شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که VSL#3 ممکن است برای حفظ بهبودی در افراد مبتلا به بیماری غیرفعال، مؤثرتر از دارونما باشد. عوارض جانبی شامل گرفتگی عضلات شکم، استفراغ و اسهال است. تفاوتی در تاثیر بین گلوتامین و شیاف بوتیرات برای حفظ بهبودی وجود نداشت. هیچ تفاوتی در علایم بهبود یا عوارض جانبی بین انمای فوم بیسموت کاربومر bismuth carbomer و پلاسبو وجود نداشت. عوارض جانبی شامل اسهال، بدتر شدن علائم، کرامپ شکمی، سینوزیت (عفونت سینوس) و درد شکم است. نتایج حاصل از این مطالعات به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین قابل اعتماد نیستند.
پیشگیری از عفونت کیسه
شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که VSL#3 ممکن است برای پیشگیری از عفونت کیسه، مؤثرتر از دارونما باشد. با این حال، یک مطالعه نشان داد که VLS#3، برای پیشگیری از عفونت کیسه، موثرتر از عدم درمان نیست. بیفیدوباکتریوم لانگوم، آلوپورینول و تینیدازول برای پیشگیری از عفونت کیسه، موثرتر از دارونما نبودند. با این حال، نتایج این مطالعات به دلیل به شواهد با کیفیت بسیار پایین قابل اعتماد نیستند.
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا تعیین شود کدام یک از این داروها برای درمان عفونت کیسه بهترین هستند.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane IBD Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1393/8/9 | انتشار: 1394/9/2
