جمعه 7 اردیبهشت 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Manal Kassab, Wadah M Khriesat, Jasim Anabrees. Diuretics for transient tachypnoea of the newborn. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-339-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-339-fa.html
پیشینه
تاکیپنه گذرای نوزادی (TTN ؛Transient Tachypnea of the newborn) حاصل پاک شدن تأخیری ریه است و از علل رایج بستری شدن نوزادان ترم (Full-Term) در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) به‌شمار می‌رود. این مشکل خصوصا در نوزادانی دیده می‌شود که به صورت انتخابی با کمک عمل سزارین انتخابی (Elective Caesarian) متولد شده‌اند. درمان مرسوم اکسیژن‌رسانی مناسب و در برخی موارد در همراهی با راه هوایی با فشار مثبت مداوم (Continues Positive Airway Pressure) است. بیشتر شیرخواران همچنین تحت درمان با آنتی‌بیوتیک قرار می‌گیرند. تسریع در پاکسازی ریه از مایع ممکن است مدت علایم را کوتاه کرده و باعث کاهش عوارض این بیماری شود.
اهداف
تعیین آنکه آیا استفاده از داروهای دیورتیک (Diuretics) در کاهش مدت اکسیژن‌تراپی، علایم تنفسی و بستری شدن در بیمارستان در شیرخواران ترم دچار تاکیپنه تنفسی نوزادی، موثر است یا خیر.
روش های جستجو
جست‌وجوی به روز شده در سپتامبر 2015 در این منابع انجام شد: ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کاکرین (CENTRAL) (The Cochrane Library، شماره 9، 2015)، MEDLINE از طریق Ovid، EMBASE، PubMed، CINAHL از طریق Ovid.
معیارهای انتخاب
ما برای این مرور، آن دسته از کارآزمایی‌های تصادفی (Randomized) یا نیمه‌تصادفی (Quasi-Randomized) را انتخاب کردیم که به مقایسه تأثیر استفاده از دیورتیک در مقابل دارونما (Placebo) یا عدم درمان (No Treatment)، در نوزادان زیر 7 روز که در هفته 37 بارداری یا بعد از آن متولد شده و دچار تاکیپنه گذرای نوزادی بودند، می‌پرداختند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما بر مبنای شیوه‌های پیشنهادی در آخرین کتابچه راهنمای کاکرین (Cochrane Handbook of Systematic Reviews of Interventions) داده‌ها را استخراج و تحلیل کردیم. دو نویسنده این مرور کیفیت هر یک از کارآزمایی‌ها را بررسی و دو نویسنده مرور داده‌ها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
یک مطالعه مرور سیستماتیک قبلی، 2 کارآزمایی را که مجموعا 100 شرکت‌کننده شیرخوار دچار تاکیپنه گذرای نوزادی داشتند، بررسی کرده بود (Wiswell 1985, Karabayir 2006). در جست‌وجوی به‌روز شده، هیچ کارآزمایی جدیدی یافت نشد. در کارآزمایی Wisswell 1985 پنجاه شیرخوار در 2 گروه برای دریافت فوروزماید خوراکی (Oral furosemide، با دوز 2 mg/kg وزن بدن در زمان تشخیص و یک دوز اضافی 1 mg/kgوزن بدن بعد از 12 ساعت در صورت تداوم تاکیپنه) و دارونما به صورت تصادفی تقسیم شده بودند. در کارآزمایی Karabayir 2006 پنجاه شیرخوار به صورت تصادفی بین 2 گروه دریافت داخل وریدی فوروزماید (2 mg/kg وزن بدن) و دارونما (حجم مساوی از نرمال سالین) تقسیم شده بودند. هیچ یک از دو کارآزمایی مذکور گزارشی از نیاز به حمایت تنفسی منتشر نکردند. هیچ یک از دو کارآزمایی تاثیر آماری قابل‌ملاحظه‌ای برای فوروزماید بر تاکیپنه گذرای نوزادی، طول مدت بستری در بیمارستان و طول دوره علایم نشان ندادند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
استفاده از دیورتیک‌ها در درمان تاکیپنه گذرای نوزادی پیشنهاد نمی‌شود و بهتر است تا زمان فراهم آمدن اطلاعات بیشتر از استفاده از این درمان خودداری شود. این یافته‌ها نشان می‌دهند یا فوروزماید در بازجذب محتویات ریه‌ها موثر نیست، یا آنکه عواملی ورای جذب تأخیریافته مایعات از ریه در پیدایش تاکیپنه گذرای نوزادی نقش دارند. این سوال که آیا تجویز فوروزماید برای شیرخوار یا حتی برای مادر (پیش از انجام سزارین) در کاهش دوره علایم تاکیپنه گذرای نوزادی مؤثر است، همچنان باقی می‌ماند. با توجه به بالا بودن نرخ سزارین الکتیو، انجام کارآزمایی‌های بعدی نظیر این مواردِ بررسی شده، هنوز حائز ارزش است.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از دیورتیک در تاکیپنه گذرای نوزادی
سوال مطالعه مروری
آیا استفاده از درمان با دیورتیک، در کاهش دوره علایم، طول مدت بستری بودن در بیمارستان و دوره اکسیژن‌تراپی در شیرخواران ترم مبتلا به نشانگان بالینی تاکیپنه گذرای نوزادی موثر است؟
پیشینه
در نوزادان ترم که با روش سزارین متولد می‌شوند، رایج است که تنفس تند و سخت (تاکیپنه) داشته باشند و در 48 ساعت اول بعد از تولد به اکسیژن‌تراپی احتیاج پیدا کنند. این مشکل، که تاکیپنه گذرای نوزادی خوانده می‌شود، عامل بیش از نیمی از موارد دیسترس تنفسی در نوزادان است. با وجود آنکه گذرا بوده و مشکلی جدی تلقی نمی‌شود، نوزاد نیاز به بستری در واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان پیدا می‌کند، از مادر خود جدا می‌شود، ضمن آنکه استفاده از این منابع هزینه‌بر است. علت آسیب‌شناختی زمینه‌ساز تاکیپنه گذرای نوزادی هنوز به خوبی شناخته شده نیست. آنچه بیش از بقیه به عنوان علت این نشانگان شناخته شده، تأخیر در جذب مایعات جنینی موجود در ریه، بعد از تولد است. تجویز داروهای دیورتیک مانند فوروزماید ممکن است در جذب این مایعات از ریه مؤثر باشند.
ویژگی‌های مطالعه
ما دو کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی شناسایی کردیم که در مجموع در 100 نوزاد شرکت‌کننده، با سن زیر هفت روز و سن بارداری زمان تولد 37 هفته یا بیشتر، اثر استفاده از فوروزماید خوراکی و وریدی را در در مقابل دارونما یا عدم درمان سنجیده بودند. در جست‌وجوی به‌روز شده در سال 2015، کارآزمایی جدیدی یافت نشد.
نتایج
هیچ یک از دو کارآزمایی، تاثیر آماری قابل ملاحظه‌ای برای فوروزماید روی تاکیپنه گذرای نوزادی، پیرامون طول دوره علایم و طول مدت بستری بودن در بیمارستان نشان ندادند.
نتیجه‌گیری
استفاده از دیورتیک‌ها در درمان تاکیپنه گذرای نوزادی پیشنهاد نمی‌شود و بهتر است از استفاده از این درمان تا زمان فراهم آمدن اطلاعات بیشتر خودداری شود.
آیا استفاده از درمان با دیورتیک، در کاهش دوره علایم، طول مدت بستری بودن در بیمارستان و دوره اکسیژن‌تراپی در شیرخواران ترم مبتلا به نشانگان بالینی تاکیپنه گذرای نوزادی موثر است؟
پیشینه
در نوزادان ترم که با روش سزارین متولد می‌شوند، رایج است که تنفس تند و سخت (تاکیپنه) داشته باشند و در 48 ساعت اول بعد از تولد به اکسیژن‌تراپی احتیاج پیدا کنند. این مشکل، که تاکیپنه گذرای نوزادی خوانده می‌شود، عامل بیش از نیمی از موارد دیسترس تنفسی در نوزادان است. با وجود آنکه گذرا بوده و مشکلی جدی تلقی نمی‌شود، نوزاد نیاز به بستری در واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان پیدا می‌کند، از مادر خود جدا می‌شود، ضمن آنکه استفاده از این منابع هزینه‌بر است. علت آسیب‌شناختی زمینه‌ساز تاکیپنه گذرای نوزادی هنوز به خوبی شناخته شده نیست. آنچه بیش از بقیه به عنوان علت این نشانگان شناخته شده، تأخیر در جذب مایعات جنینی موجود در ریه، بعد از تولد است. تجویز داروهای دیورتیک مانند فوروزماید ممکن است در جذب این مایعات از ریه مؤثر باشند.
ویژگی‌های مطالعه
ما دو کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی شناسایی کردیم که در مجموع در 100 نوزاد شرکت‌کننده، با سن زیر هفت روز و سن بارداری زمان تولد 37 هفته یا بیشتر، اثر استفاده از فوروزماید خوراکی و وریدی را در در مقابل دارونما یا عدم درمان سنجیده بودند. در جست‌وجوی به‌روز شده در سال 2015، کارآزمایی جدیدی یافت نشد.
نتایج
هیچ یک از دو کارآزمایی، تاثیر آماری قابل ملاحظه‌ای برای فوروزماید روی تاکیپنه گذرای نوزادی، پیرامون طول دوره علایم و طول مدت بستری بودن در بیمارستان نشان ندادند.
نتیجه‌گیری
استفاده از دیورتیک‌ها در درمان تاکیپنه گذرای نوزادی پیشنهاد نمی‌شود و بهتر است از استفاده از این درمان تا زمان فراهم آمدن اطلاعات بیشتر خودداری شود.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Neonatal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/6/27 | انتشار: 1394/8/30
