پیشینه
شناسایی و انتخاب شرکتکنندگان واجد شرایط برای بهکارگیری در مطالعات تحقیقاتی، معمولا بر نظر متخصصان مراقبتهای بهداشتی متکی است. این فرایند گاهی اوقات به علت دروازهبانی عمدی یا غیرعمدی (deliberate or inadvertent gatekeeping)، که میتواند باعث سوگیری (Bias) در انتخاب بیمار شود، مختل میشود.
اهداف
هدف اصلی ما، شناسایی و ارزیابی تاثیر استراتژیهای طراحیشده برای کمک به متخصصان مراقبتهای بهداشتی در جذب شرکتکنندگان در مطالعات پژوهشی بود.
روش های جستجو
ما جستوجوی خود را در 5 ژانویه 2015 در پایگاه اطلاعاتی الکترونیکی زیر انجام دادیم: روششناسی ثبتشده در کاکرین (Cochrane Methodology Register)؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ British Nursing Index؛ PsycINFO؛ ASSIA و (Web of Science (SSCI, SCI-EXPANDED از 1985 به بعد. همچنین فهرست منابع تمام مطالعات انتخاب شده و مقالات مطالعات مروری مرتبط را بررسی کردیم و برای همه مطالعات انتخاب شده از طریق Web of Science، ردیابی استنادات انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
ما تمام مطالعاتی را انتخاب کردیم که به بررسی یک استراتژی برای شناسایی و جذب شرکتکنندگان در تحقیق، از طریق متخصصان مراقبتهای بهداشتی پرداخته بودند و دادههای مربوط به مقایسه قبل و بعد را درباره میزان جذب شرکتکنندگان فراهم کرده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری، بهطور جداگانه، نتایج جستوجو را از نظر واجد شرایط بودن بالقوه غربالگری کردند، متن کامل مقالات را خواندند، معیارهای انتخاب را اعمال و دادهها را استخراج کردند. ما خطر نسبی را برای هر مطالعه به منظور نشان دادن اثر هر استراتژی محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
یازده مطالعه، دارای معیارهای ورود به مطالعه ما بودند و همه آنها در معرض خطر متوسط یا بالایی از سوگیری (Bias) قرار داشتند. تنها پنج مطالعه، تعداد کل شرکتکنندگان را عنوان کردند (در مجموع 7372 شرکتکننده). سه مطالعه از طرح تصادفیسازی و بقیه از مقایسههای قبل و بعد استفاده کردند. چندین استراتژی متفاوت بررسی شد. چهار مطالعه تاثیر بازدیدهای اضافی یا اطلاعاتی در مورد محل مطالعه را بررسی کردند. اما هیچ افزایشی در میزان جذب شرکتکنندگان مشاهده نشد. در دو مطالعه که از همکاران بالینی اختصاصی و در پنج مطالعه که از یک سیستم هشدار دهنده خودکار برای شناسایی شرکتکنندگان واجد شرایط استفاده شده بود، افزایش در میزان جذب شرکتکنندگان گزارش شد. اکثر مطالعات در کارآزماییهایی تعبیه شدند که به ارزیابی مراقبت در سرطان پرداخته بودند. اما تعدادی نیز مربوط به بخشهای اورژانس، دیابت و دردهای پائین کمر بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ مدرک قوی برای یک استراتژی واحد وجود ندارد که به متخصصان مراقبتهای بهداشتی در جذب شرکتکنندگان در مطالعات تحقیقاتی کمک کند. به نظر نمیرسد که بازدیدها یا اطلاعات اضافی، باعث افزایش جذب توسط متخصصان مراقبتهای بهداشتی شوند. همچنین به نظر میرسد که امیدوارکنندهترین استراتژیها مربوط به منابع اختصاص داده شده (بهعنوان مثال همکاران بالینی یا سیستم هشدار خودکار) برای شناسایی مناسب شرکتکنندگان است که تقاضا برای متخصصان مراقبتهای بهداشتی را کاهش داد. اما این موضوع در مطالعاتی بررسی شد که در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند.
خلاصه به زبان ساده
استراتژیهای طراحیشده برای کمک به متخصصان مراقبتهای بهداشتی برای جذب شرکتکنندگان در مطالعات پژوهشی
پیشینه
بیشتر کارآزماییها موفق به جذب تعداد شرکتکنندگان مورد نیاز در مدت زمان برنامهریزی شده برای انجام مطالعه نمیشوند. جذب شرکتکنندگان بالقوه در مطالعات پژوهشی شامل سه مرحله است: شناسایی، نزدیک شدن و به دست آوردن رضایت شرکتکنندگان بالقوه برای پیوستن به مطالعه. محققان، اغلب برای شناسایی و نزدیک شدن به شرکتکنندگان بالقوه، بر کارکنان مراقبتهای بهداشتی، مانند پزشکان و پرستاران تکیه میکنند. این مطالعه مروری، استراتژیهایی را بررسی مینماید که محققان میتوانند در جهت بهبود جذب شرکتکنندگان در مطالعات استفاده کنند.
یافتهها
در جستوجوی منابع انجام شده در ژانویه 2015، ما 11 مطالعه یافتیم که استراتژیهای جذب شرکتکنندگان را که توسط کارکنان مراقبتهای بهداشتی استفاده شده بودند، بررسی کردند. پنج مطالعه انتخابشده، در کل تعداد کل شرکتکنندگان (7372) را گزارش دادند. سه استراتژی اصلی وجود داشت:
1- استفاده از یک سیستم هشدار دهنده، با استفاده از یک سیستم کامپیوتری یا یکی از کارکنان جهت بررسی سوابق بیمار و اعلام هشدار مناسب بودن احتمالی یک فرد برای ورود به مطالعه به همکارانی که شرکتکنندگان را جذب میکنند (پنج مطالعه).
2- دادن اطلاعات اضافی در مورد مطالعه به کارکنان بیمارستانها یا کلینیکهایی که از طریق ملاقات محققان، سمینارهای آموزشی یا جزوه، اقدام به جذب افراد میکنند (چهار مطالعه).
3- استفاده از یک عضو تعیین شده از بین کارکنان که وظیفه اصلی او جذب شرکتکننده است (دو مطالعه).
تمام مطالعات شناسایی شده، دارای کیفیت بسیار پائین بودند. بنابراین به دست آوردن نتایج قطعی براساس آنها دشوار است. پنج مطالعه، استفاده از سیستم هشدار دهنده را برای شناسایی شرکتکنندگانی که ممکن است برای ورود به مطالعه مناسب باشند، ارزیابی کردند. سیستمهای هشدار دهنده، نتایج امیدوار کنندهای را نشان دادند، اما در یافتههای خود متفقالقول نبودند. چهار مطالعه که به بررسی ارائه اطلاعات اضافی، بازدیدها یا آموزش سایتهای جذب شرکتکننده پرداخته بودند، به این نتیجه رسیدند که هیچکدام از استراتژیهای بررسی شده منجر به بهبود جذب شرکتکنندگان نشده است. به نظر میرسد امیدوار کنندهترین استراتژی، استخدام فردی به عنوان مامور انجام کارآزماییهای بالینی یا پرستار پژوهش با وظیفه مخصوص جذب شرکتکننده برای مطالعات پژوهشی است. دو مطالعه با استفاده از این استراتژی، بهبودی را در میزان جذب شرکتکنندگان نشان دادند، اما هر دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند.
نتیجهگیری
به منظور ارزیابی نقش تعیین شده یک فرد برای جذب شرکتکننده در مطالعات تحقیقاتی، هنوز انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.