باکلوفن داخل نخاعی برای درمان اسپاسم در کودکان مبتلا به فلج مغزی

اسپاسم، که شامل افزایش تون عضلات است، رایج‌ترین مشکل حرکتی است که در کودکان مبتلا به فلج مغزی دیده می‌شود. باکلوفن دارویی است که به منظور کاهش تون غیرطبیعی عضلانی روی گیرنده‌های مغز و نخاع عمل می‌کند. سال‌های زیادی است که این دارو به صورت یک داروی خوراکی استفاده شده است. از جمله معایب مصرف خوراکی این دارو این است که تنها مقدار کمی از دارو، قبل از اینکه اثر خود را اعمال کند، از سد خونی ـ مغزی عبور می‌کند، و این که دوز مصرفی آن نیز به دلیل اثر ناخواسته آرامیدگی بیش از حد، محدود شده است. تزریق باکلوفن به مایع اطراف نخاع بر این مشکلات غلبه می‌کند. این روش، درمان باکلوفن داخل نخاعی نامیده می‌شود و از طریق قرار دادن یک پمپ در زیر پوست که به یک کاتتر متصل است، وارد غشای پوشش نخاع شده و باکلوفن را به طور مستقیم به مایع اطراف نخاع و مغز وارد می‌کند.
در این مطالعه، براساس شواهد کمی که تا به امروز از مطالعات به دست آمده است، می‌توان نتیجه گرفت که باکلوفن داخل نخاعی درمان موثری برای کاهش اسپاسم در کودکان مبتلا به فلج مغزی در کوتاه‌مدت است. تاثیر باکلوفن داخل نخاعی بر اسپاسم در کودکان مبتلا به فلج مغزی در درازمدت، چندان مشخص نیست.
دو مطالعه کوتاه‌مدت (توسط یک گروه از محققان) کاهش اسپاسم را نشان می‌دهند، اما یک مطالعه طولانی‌مدت، حداقل شواهد را برای کاهش اسپاسم در درمان با استفاده از باکلوفن داخل نخاعی نشان می‌دهد. در دو مطالعه کوتاه‌مدت دیگر، استفاده از باکلوفن داخل نخاعی منجر به کاهش در اسپاسم شد، اما نویسندگان از روش‌های نامناسبی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده کردند. بنابراین اینکه آیا این نتایج معتبر هستند یا خیر، نامشخص است. همه این مطالعات تعداد کمی شرکت‌کننده داشتند، بنابراین نتایج به دست آمده چندان قابل اطمینان نیستند.
این تحقیق، همچنین براساس یک مطالعه کوتاه‌مدت و یک مطالعه طولانی‌مدت، شواهدی فراهم می‌کند (دوباره، توسط یک گروه از محققان)، که نشان می‌دهد درمان با استفاده از باکلوفن داخل نخاعی، راحتی، سهولت مراقبت و برخی از جنبه‌های کیفیت زندگی را برای کودکان مبتلا به فلج مغزی بهبود می‌بخشد. با این حال، نتایج مطالعه طولانی‌مدت‌تر ممکن است تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته باشند که هم شرکت‌کنندگان و هم محققان از اینکه در گروه درمان قرار گرفته‌اند یا در گروه کنترل، اطلاع داشته‌اند. همین مطالعه نشان داد که باکلوفن داخل نخاعی، عملکرد حرکتی درشت را در کودکان مبتلا به فلج مغزی کمی بهبود می‌بخشد، اما باز هم، ممکن است این نتایج تحت تاثیر روش‌هایی که در این مطالعه استفاده شده، قرار گرفته باشند.
به منظور تایید اعتبار این نتایج، درباره اثر باکلوفن داخل نخاعی در درمان اسپاسم، شواهد بیشتری از سایر محققان مورد نیاز است.
بر اساس کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کوتاه‌مدت، شواهد کمی در مورد پیامدهای ایمنی و اقتصادی این درمان، زمانی که درمان طولانی‌مدت از طریق یک دستگاه کاشته شده در بدن انجام می‌شود، وجود دارد. به همین دلایل، ما نمی‌توانیم در مورد اینکه آیا پس از درمان، نیاز به اعمال جراحی ارتوپدی در کودکان تحت درمان با استفاده از باکلوفن داخل نخاعی تغییر می‌کند یا خیر، نتیجه‌گیری کنیم.