مشکلات جنسی در افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، شایع است. اگر‌چه دستورالعمل‌های بالینی به همراه مشاوره جنسی برای این بیماران و همسران آن‌ها توصیه شده است، شواهد کمی درباره تاثیر این مشاوره‌ها وجود دارد.

ارزیابی اثر‌بخشی مداخلات مشاوره جنسی (در مقایسه با مراقبت معمول) بر پیامد‌های مربوط به تمایلات جنسی در بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و همسران آن‌ها.

ما جست‌وجوی خود را در منابع زیر انجام دادیم: CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE، و سه پایگاه اطلاعاتی دیگر تا 2 مارچ 2015 و دو پایگاه کارآزمایی تا 3 فوریه .2016

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs؛ Randomised Controlled Trials) و شبه RCT‌ها، شامل RCTهای مجزا و خوشه‌ای انتخاب شدند. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که به مقایسه هرگونه مداخله برای مشاوره بیماران قلبی بزرگسال در رابطه با مشکلات جنسی در برابر مراقبت معمول، پرداخته باشد.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.

ما 3 کارآزمایی با مجموع 381 شرکت‌کننده را انتخاب کردیم. با توجه به تفاوت در مداخلات استفاده شده، ما قادر به ترکیب داده‌های به دست آمده از مطالعات انتخاب شده نبودیم، بنابراین ما یافته‌های کارآزمایی‌ها را به صورت نقل قول ترکیب کردیم.
دو کارآزمایی در ایالات متحده آمریکا و یک کارآزمایی در اسرائیل انجام شده بود. تمام کارآزمایی‌ها، شرکت‌کنندگانی را انتخاب کردند که به دلیل سکته قلبی (MI) در بیمارستان بستری شده بودند و یک کارآزمایی نیز شرکت‌کنندگانی را انتخاب کرده بود که تحت پیوند عروق کرونر قرار گرفته بودند. تمام کارآزمایی‌ها، شرکت‌کنندگان را به مدت حداقل سه ماه پس از مداخله پیگیری کردند. طولانی‌ترین زمان پیگیری، پنج ماه بود.
یک کارآزمایی (92 شرکت‌کننده)، نوعی مداخله مشاوره جنسی را بر مبنای روان‌درمانی فشرده (پنج ساعت کامل) که توسط یک درمانگر جنسی انجام گرفته بود، آزمایش کرد. یک کارآزمایی (115 نفر شرکت‌کننده)، از یک ویدئوی آموزشی 15 دقیقه‌ای به همراه موارد نوشته شده درباره از سرگیری فعالیت جنسی پس از سکته قلبی (MI)، استفاده کرد. یک کارآزمایی (174 شرکت‌کننده)، افزودن بخش دیگری را که بر از سرگیری فعالیت جنسی پس از MI، در قالب برنامه‌های توان‌بخشی قلبی بیمارستانی متمرکز شده بود، آزمایش کرد.
کیفیت شواهد برای تمام پیامد‌ها، بسیار پائین بود.
هیچ یک از مطالعات انتخاب شده، هیچ پیامدی را درباره همسران بیماران گزارش نکردند.
دو کارآزمایی، عملکرد جنسی را گزارش کردند. یک کارآزمایی، گروه مداخله و گروه کنترل را در 12 خرده مقیاس عملکرد جنسی جداگانه مقایسه و از آزمون تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر (ANCOVA) استفاده کرد. آن‌ها تفاوت آماری معنی‌داری در حمایت از مداخله گزارش کردند. یک کارآزمایی در مقایسه دو گروه مداخله و گروه کنترل از تحلیل ANCOVA استفاده کرد و نتیجه گرفت: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه (برای عملکرد جنسی) در هر یک از نقاط زمانی وجود ندارد.
دو کارآزمایی رضایت جنسی را گزارش کردند. در یک کارآزمایی، نویسندگان، رضایت جنسی را بین گروه‌های مداخله و کنترل مقایسه و از روش repeated measured ANOVA، استفاده کردند. آن‌ها گزارش کردند که تفاوت‌ها در حمایت از مداخله گزارش شده است. یک کارآزمایی، مداخله و کنترل را با استفاده از repeated measures ANCOVA مقایسه کرد و گزارش کرد: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه [برای رضایت جنسی] در هیچ یک از نقاط زمانی وجود نداشت.
هر سه کارآزمایی انتخاب شده، تعداد بیمارانی را گزارش کرد که پس از ابتلا به MI به فعالیت جنسی بازگشته بودند. یک کارآزمایی شواهدی مبنی بر اثر مشاوره جنسی بر میزان گزارش شده از بازگشت به فعالیت جنسی (بله / خیر) را چهار ماه پس از اتمام مداخله مشاهده کرد (خطر نسبی (RR): 1.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.26 تا 2.32؛ یک کارآزمایی؛ 92 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). دو کارآزمایی هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر مشاوره جنسی بر میزان بازگشت به فعالیت جنسی در 12 هفته پیگیری (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.94 تا 1.09؛ یک کارآزمایی؛ 127 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و سه ماه پیگیری (RR: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.10؛ یک کارآزمایی؛ 115 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) مشاهده نکرد.
دو کارآزمایی سلامت روانی را گزارش کردند. در یک کارآزمایی، هیچ نمره‌ای گزارش نشد، اما نویسندگان کارآزمایی اظهار داشتند: هیچ اثر درمانی بر وضعیت اضطراب، زمانی که در سه نقطه زمانی اندازه‌گیری شد، مشاهده نشد. در کارآزمایی دیگر هیچ نمره‌ای گزارش نشد، اما بر اساس نتایج حاصل از ANCOVA اندازه‌گیری‌های مکرر، برای مقایسه گروه مداخله و کنترل، نویسندگان کارآزمایی اظهار داشتند: گروه آزمایش یک ماه پس از MI به طور معنی‌داری، اضطراب بیشتری داشتند. آن‌ها همچنین گزارش کردند: بین دو گروه [برای اضطراب] در هر نقطه زمانی دیگر، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.
یک کارآزمایی رضایت از رابطه را گزارش کرد و یک کارآزمایی درباره کیفیت زندگی، هیچ تفاوتی بین گروه‌های مداخله و کنترل نیافت.
هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها درباره اینکه چگونه مسائل جنسی در خدمات توانبخشی قلبی برطرف می‌شود، گزارش رضایت‌مندانه‌ای ارائه نکردند.

ما هیچ مدرکی با کیفیت بالا برای حمایت از اثر‌بخشی مشاوره جنسی بر مشکلات جنسی در بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی پیدا نکردیم. واضح است که انجام RCTهای قوی با استفاده از یک روش‌شناسی بسیار دقیق و با توان کافی برای بررسی اثر‌بخشی مداخلات مشاوره جنسی برای افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و همسران آن‌ها، مورد نیاز است.